Μ’ αρέσουν τα κύματα του Σεπτέμβρη, ζεστά και πράσινα και θολά κάπως. Μ’ αρέσει η μουσική στο σβηστό σπίτι, με τα φώτα του δρόμου και μερικά ουίσκι. Μ’ αρέσουν τα dvd της Criterion Collection, όταν φυσάει και βρέχει. Το παγωτό Häagen Dazs. Μ’ αρέσουν σχεδόν όλα τα αεροδρόμια του κόσμου - μικρά και μεγάλα. Μ’ αρέσει η φωνή του αηδονιού, τη νύχτα. Τα σπίτια κάτω απ’ το Σύνταγμα. Οι επανεκδόσεις της Penguin. Μ’ αρέσουν τα άστρα στα νησιά. Τα αδέσποτα σκυλιά. Το χάδι στο σβέρκο, που σημαίνει σε θέλω και σε εμπιστεύομαι. Η βροχή στα φύλλα της συκομουριάς (το έδειξε ο Ταρκόφσκι στον Αντρέι Ρουμπλιέφ με ονειρώδη ρυθμό, πένθος και στόφα αρχοντική). Μ’ αρέσει να χάνομαι στο Ίντερνετ. Ακόμα περισσότερο, στα βιβλιοπωλεία. Μ’ αρέσει η Μαρία Μήτσορα - γράφει με σκόνη μαργαριταριών. Μ’ αρέσει να ξαναδιαβάζω μια εικοσαριά βιβλία - αρχαίους λυρικούς, Καβάφη, τα σονέτα του Σαίξπηρ, Σολωμό, Κάλβο, Έλιοτ (τα ίδια και τα ίδια).
Μ’ αρέσουν τα γαλατένια πρωινά της Θεσσαλονίκης, όταν κατεβαίνω να αγοράσω γάλα και μπουγάτσες. Μ’ αρέσουν τα γλυκά μπαγλαμαδάκια - ως υπομνηματισμός μιας ράτσας ρωμαλέας, ρεμπέτικης, που με επηρέασε αν και δεν είχα τίποτα κοινό μαζί της. Μ’ αρέσει η Ανατολή, με όσα αναρίθμητα περιλαμβάνει - η τρεμουλιαστή άχνα της ζωής, το βαθύ βλέμμα, ο ίσκιος της φοινικιάς, η διαύγεια της νύχτας, ο αγέρας στο ποτάμι. Μ’ αρέσει το βελούδο της Μπίλι Χόλιντεϊ, αν και την ακούω πια σπάνια. Και οι καμπάνες της Μπέλλου. Μ’ αρέσουν τα μεγάλα ταξίδια με αυτοκίνητο, μόνος. Μ’ αρέσουν τα επαρχιακά και συνοικιακά μπαρ, ορισμένες ζημιάρικες νύχτες. Μ’ αρέσουν τα σαρκώδη χείλη. Τα ταξίδια με τρένο, ιδίως αν είναι μισοάδειο. Μ’ αρέσει ο Ντοστογιέφσκι - φτιαγμένος από χώμα και νερό. Μ’ αρέσουν τα χωριά της Βαλτικής (μια γεωγραφική ζαριά), τα αμμοχώραφα στο Νείλο, τα ξύλινα σπίτια στις συνοικίες του Βοσπόρου. Μ’ αρέσουν τα Μαύρα Μάτια του Μιχάλκωφ για τις στιγμές που δείχνουν τον Μαστρογιάνι ευτυχισμένο, «χωρίς το βάρος της συνείδησης». Μ’ αρέσουν τα νησιά του Αιγαίου - δεν έχω δει μεγαλύτερη ομορφιά. Μ’ αρέσουν οι Έλληνες της Μακεδονίας - απλοί και δοτικοί και απονήρευτοι. Μ’ αρέσει το ξενοδοχείο Ouro Verde στο Ρίο ντε Τζανέιρο - να ξενυχτάω στο παράθυρο με μια μπίρα (και δύο…). Σχεδόν όλα όσα πουλάει ο Hermes! Μ’ αρέσει το φως του καταμεσήμερου στη Σίφνο. Τα νέα κινητά που κάνουνε παπάδες. Μ’ αρέσουν οι γάιδαροι - τους αγαπώ βαθύτατα! Ο Σοπέν από τον Αρτούρο Μπενεντέτι Μικελάντζελι. Οι φίλοι μου - που θέλουνε να με διαλύσουν. Μ’ αρέσει το «New York Review of Books». Το L’ ami Jean. Τα πειραματικά φιλμ του Μπράκατζ. Ο Μπρεσόν - στυφό κουκούτσι. Το χίπικο ήθος.
Μ’ αρέσει «Η καρδιά της άνοιξης» του Yeats - ένα κομμάτι που με μάγεψε διά βίου. Μ’ αρέσει η αργή μέθη στα american bar, παρέα με τα γερόντια, το πλήθος της Πατησίων, το βύθισμα στις σκέψεις, η συνομιλία με τις σκιές. Μ’ αρέσει ο Ντίλαν Τόμας. Και ο Μπομπ Ντίλαν. Tο μέτρο και η αβρότητα του Όζου, η ιαπωνικότητα.
Μ’ αρέσουν οι αγριοτριανταφυλλιές. Ένας άβατος κήπος με νεραντζιές στην Αναφωνήτρα. Τα ασημένια νεροπότηρα. Μ’ αρέσει η Ακαδημίας όταν σχολάνε τα σινεμά και φυσάει. Μ’ αρέσουν οι λαχανόκηποι. Τα χαμάμ όταν βρέχει. Η ποίηση του Οσίπ Μάντελσταμ. Οι γυμνές πετρώδεις εκτάσεις της Γεωργίας. Τα σάλιο που κυλάει απ’ τα μωρά· όταν κοιμούνται. Τα αφγανικά χαλιά. Τα ανοιχτά αμάξια. Η Πρωτομαγιά του Βιζυηνού. Ο ζεστός καταρράκτης απέναντι από τις Θερμοπύλες.
Μ’ αρέσει να παλεύω με οτιδήποτε, αρκεί να είμαι σε κίνηση.
Μ’ αρέσει να κερδίζω - κι ας τα χάσω όλα, ξαφνικά.
σχόλια