Μυρωδιές

Αν αυτό που λένε οι ανθρωπολόγοι ότι η οσφρητική μνήμη διαμορφώνεται στα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου, τότε το παιδί μου θα ήθελα να περάσει την τρυφερή εκείνη περίοδο στο κέντρο της Αθήνας (γεγονός που βασικά θα βόλευε και μένα για τις μπαρότσαρκες). Θα κάνει τα πρώτα του βήματα στην Ευριπίδου, ανάμεσα σε πάγκους που μοσχοβολάνε καρι και μπαχαρικά, θα μάθει να κρατάει την ανάσα του στην Κρεαταγορά για να αποφύγει τις μυρωδιές από σφαχτά και εντόσθια, η πρώτη του λεξούλα θα είναι «πατσουλί», όταν περνάμε στα καταστήματα Beauté χαμηλά στην Ερμού, και ίσως γίνει και μηχανικός αυτοκινήτων αφού θα αναγνωρίζει τα καυσαέρια μιας Πόρσε από ένα Χάμερ, όταν ανηφορίζουμε Κολωνάκι. Στον Κεραμεικό μυρωδιά από γεννητικό υλικό και ούρα θα με αναγκάσει να του πω για το πώς ο μπαμπάς του έβαλε το σποράκι του στη μανούλα του, αλλά εκεί που θα το απολαύσω είναι κατά μήκος της Κολοκοτρώνη, όταν θα του εξηγώ την κουλτούρα που κρύβει ένα μυρωδάτο ποτήρι Gin&Tonic, έξω από κάποιο ποτάδικο. Αέρας τέχνης έξω από την Τεχνόπολη στο Γκάζι -πουθενά αλλού η κουλτούρα δεν μύριζε τόσο γκουρμέ τσίκνα όσο εκεί- θα κρατάει το χέρι του στις παιδικές ζωγραφιές του και μυρωδιά μούχλας πάνω σε μάρμαρο αναμειγμένη με άρωμα καφέ λάτε-μακιάτο-κάραμελ-φρέντο θα του δώσει τα πρώτα μαθήματα ιστορίας στο Θησείο. Ελπίζω βέβαια το παιδί μου να μην καταλήξει σαν τον Grenouille του μυθιστορήματος, γιατί με τόσο ψυχανώμαλη παιδική ηλικία που θα του προσφέρω, μάλλον θα είμαι η πρώτη που θα καθαρίσει.