Σήμερα, περισσότερα από 94.000 εμπορικά σκάφη διαπλέουν στις θάλασσες και τους ωκεανούς σε ολόκληρο τον κόσμο μεταφέροντας συνολικά περίπου το 90% όλων των εμπορικών αγαθών. Μεταξύ των αγαθών που μεταφέρονται σε αυτά τα φορτηγά-πλοία και τα τανκερς περιλαμβάνονται προϊόντα, όπως ο καφές, η σοκολάτα ή ακόμη και το τσιμέντο.
Ασφαλώς, λόγω των ορυκτών καυσίμων, που χρησιμοποιούνται για την τροφοδότηση αυτών των πλοίων, είναι γεγονός ότι η παγκόσμια βιομηχανία της ναυτιλίας ευθύνεται για το 3% των ετήσιων εκπομπών άνθρακα, οι οποίες με τη σειρά τους συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, με τις προβλέψεις να δείχνουν ότι το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί έτι περισσότερο.
Μία από αυτές τις αλλαγές που πρόκειται να δούμε στο μέλλον θα αφορά τα "πανιά-πτερύγια", τα οποία θα μειώσουν τη χρήση καυσίμων από 5 μέχρι και 20%.
Με βάση, λοιπόν, την παρούσα κατάσταση της ναυτιλίας υπάρχει η ανάγκη για αλλαγή και σεβασμό απέναντι στο περιβάλλον. Έτσι, μία από αυτές τις αλλαγές που πρόκειται να δούμε στο μέλλον θα αφορά τα "πανιά-πτερύγια", τα οποία θα μειώσουν τη χρήση καυσίμων από 5 μέχρι και 20%. Μέσω αυτής της προσπάθειας, ουσιαστικά επιχειρείται η αντικατάσταση των ντιζελοκίνητων πλοίων με άλλα που θα στηρίζονται στην αιολική ενέργεια. Βέβαια, στο πλαίσιο αυτών των αλλαγών θα υπάρξουν σημαντικές διαφοροποιήσεις και στον σχεδιασμό τους.
Συγχρόνως, παρόλο που το συγκεκριμένο κίνημα για πιο "καθαρά" καύσιμα στις θάλασσες βρίσκεται στο προσκήνιο αρκετά χρόνια, φαίνεται ότι τα τελευταία έχει μπει πιο δυναμικά στο δημόσιο λόγο χάρη στη έντονη συζήτηση για την κλιματική αλλαγή.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια ακόμη καινοτομία του Νορβηγικού πρότζεκτ Vindskip, με βάση το οποίο ένα σκάφος θα λειτουργεί σαν φτερό αεροπλάνου δημιουργώντας αεροδυναμική άνωση, η οποία εν τέλει θα κινεί το σκάφος. Παράλληλο, εξίσου μεγάλη εντύπωση έχει προκαλέσει και το πρότζεκτ «Wind Hunter», ένα πλοίο-φορτηγό Ιαπωνικής κατασκευής, το οποίο θα παράγει υδρογόνο από θαλασσινό νερό και κατ'αυτόν τον τρόπο θα τροφοδοτείται.
Ωστόσο, για την πρακτική υλοποίηση όλων των παραπάνω πρότζεκτ χρειάζεται πρώτα να ξεπεραστούν ορισμένα εμπόδια, πράγμα που σημαίνει ότι απαιτείται αφενός οικονομική στήριξη και αφετέρου η σύμφωνη γνώμη των αρχών και των ναυτιλιακών εταιριών.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι τον Απρίλιο του 2018, ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ) υπέγραψε μια ιστορική συμφωνία, με βάση την οποία τίθεται ως στόχος ο περιορισμός της χρήσης του άνθρακα στην ναυτιλία. Συγκεκριμένα, αυτό που συμφωνήθηκε ήταν η μείωση των εκπομπών κατά 50% μέχρι το 2050, σε σύγκριση πάντοτε με τα επίπεδα του 2008.
Με στοιχεία από το grist
σχόλια