Ο Θάνος Ανεστόπουλος πέθανε από υπερβολική δόση ζωής

Ο Θάνος Ανεστόπουλος πέθανε από υπερβολική δόση ζωής Facebook Twitter
Στο σπίτι του, στην Ιπποκράτους, είχε πάντα μια στημένη σκακιέρα. Στο βλέμμα του πάντα έπαιζαν σκάκι η αγωνία της φθοράς και η υπέρβασή της μέσα από την τέχνη, μέσα από την ποίηση και τη μουσική και τη ζωγραφική. (Φωτ.: Giannis Tomtsis / LIFO.gr)
0

Ο Θάνος Ανεστόπουλος, με την υπέροχη παρέα του, τα Διάφανα Κρίνα, πρωτοστάστησε στην ανανέωση του ελληνικού ροκ, και στην σωτηρία της ψυχής και της τιμής αυτού του μουσικού ρεύματος που ξέρει να μιλάει στην καρδιά και στο κορμί των αγέραστων και αγέρωχων ρομαντικών. Ακριβώς, ο ρομαντισμός ήταν ο σκληρός πυρήνας του Θάνου και της μπάντας του, και μάλιστα στην εποχή, την τόσο αντιρομαντική, της καθέλκυσης του ταχύπλοου νεοκυνισμού.

 

Ο Ανεστόπουλος επέμενε, με ωραίο πείσμα, στην περιπέτεια της ποίησης και στην ποίηση της περιπέτειας. Μονίμως είχε για συντροφιά του την Ανθολογία του Αποστολίδη, σκάλιζε σ᾽ αυτό το ορυχείο της γλώσσας, ανακάλυπτε λησμονημένα διαμάντια, μας τα δώριζε ντύνοντας τα με μουσική. Θυμόμαστε όλοι και πάλι, χάρη στον Θάνο, τον Κλέανδρο Καρθαίο, ηρωικό μεταφραστή του Δον Κιχώτη και το σαιξπηρικό του αριστούργημα (Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα/ Καπνοί ᾽ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα/ καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε/ Βάλτε να πιούμε). Θυμόμαστε όλοι και πάλι, χάρη στον Θάνο, τον Κώστα Ουράνη και τον όλο πίκρα, αλλά και χιούμορ, πρόλογο στον χαμό του (Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι/ σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι/ και μια Καίτη, θαρρώντας πως την ξέχασα γι᾽ άλλην,/ θα μου γράψει ένα γράμμα, και νεκρό θα με βρίσει). Θυμόμαστε όλοι και πάλι, χάρη στον Θάνο, τον Ιωάννη Πολέμη και την απάντηση του κάπελα στο παράπονο του πότη που δεν μεθάει (Τι φταίω εγώ αν τα δάκρυα, που απελπισμένος χύνεις,/ πέφτουν μες στο ποτήρι σου, σταλαγματιές θολές, και το νερώνουν το κρασί κι αδύνατο το πίνεις;/ Τι φταίω εγώ κι αν δεν μεθάς, τι φταίω εγώ κι αν κλαίς;).

 

Τον είδε ο Κωνσταντίνος Τζούμας και με τον μοναδικό, πάντα αναπάντεχο τρόπο του, του είπε χαμογελώντας, "Μήπως είστε ο Τόμας Πύντσον;". Ο Θάνος άπλωσε το ηδύ μειδίαμά του και απάντησε, "Όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελα".

 

Αλλά ο Θάνος φρόντιζε να ντύνει με τη μουσική του και νέους ποιητές, τον Διονύση Καψάλη και τον Λίνο Ιωαννίδη, τον Ηλία Λάγιο και τον Νίκο Φατούρο, τον Γιάννη Ευσταθιάδη, κι εμένα που σας τα ιστορώ.

 

Στο σπίτι του, στην Ιπποκράτους, είχε πάντα μια στημένη σκακιέρα. Στο βλέμμα του πάντα έπαιζαν σκάκι η αγωνία της φθοράς και η υπέρβασή της μέσα από την τέχνη, μέσα από την ποίηση και τη μουσική και τη ζωγραφική. Επέμενε να αναζητάει στην τέχνη ό,τι ήταν πιο γνήσιο, ό,τι ήταν πιο αυθεντικό, ό,τι ήταν πιο ανοξείδωτο. Τις ωραίες μέρες της γιορτής, μου ῾῾παράγγειλε᾽᾽ να του γράψω ένα ποίημα γι᾽ αυτή την επιμονή στο γνήσιο, για την αντιμαχία με το κάλπικο.

 

Του το έγραψα: Κι αυτά που δεν μπορείς να κάνεις/ Κι αυτά που δε στέργεις να τα πεις/ Και όλα τα πολλά που χάνεις/ Στο στοίχημα της κρίσιμης καμπής// Κι εκείνα που στην ώρα τους δεν πήρες/ Και όσα σου γαμήσανε οι Μοίρες/ Και τ' άλλα που σ' τα πνίξανε σε μπίρες/ Και όλες σου οι κάλπικες οι λίρες// Κι εκείνα που 'ριξες στου Χρόνου το Πηγάδι/ Και τόσα που άρπαξε η Μέρα από το Βράδυ/ Το χαστούκι που δεν γύρισε σε χάδι/ Το παλάτι που σ' το κάνανε ρημάδι// Θα 'ρθει και έρχεται και φτάνει η στιγμή/ Που σμίγεις μ' όσα ήσουν και θα είσαι/ Μ' εκείνα που έκρυβες στου ψεύδους τη στολή/ Μ' αυτά που τώρα αλήθεια ζεις και πια δεν τα μιμείσαι.

 

Ο Θάνος Ανεστόπουλος πέθανε από υπερβολική δόση ζωής Facebook Twitter
(Φωτ.: Giannis Tomtsis / LIFO.gr)
 

Συναντιόμασταν τακτικά, από το 2002 έως το 2010, και αφηνόμασταν σε πολύωρες συζητήσεις για την ποίηση, τη μελαγχολία, την αγάπη (έμμονη εμμονή του Θάνου, η αγάπη), για τη δημουργικότητα, για τη ζωγραφική, για τη χαριστικότητα. Τα στέκια μας ήταν, με χρονολογική σειρά, το Closer στη Σίνα, το Pop Eleven στην Πινδάρου, ο Καπετάν Μιχάλης στη Φειδίου, ο Μύλος στη Ναυαρίνου, το Booz στην Κολοκοτρώνη, το Κούσκο στην Κωλέττη, το νέο Closer στην Ιπποκράτους. Μου σύστησε τον Λίνο Ιωαννίδη, του σύστησα τον Νίκο Φατούρο. Ανταλλάσσαμε συμβολικά δώρα πολύ συχνά — δίσκους, αναπτήρες, στυλογράφους, χειρόγραφα, ζωγραφιές. Πήγαμε να κάνουμε παρέα εκπομπή στον ῾῾Εν Λευκώ᾽᾽,  τον είδε ο Κωνσταντίνος Τζούμας και με τον μοναδικό, πάντα αναπάντεχο τρόπο του, του είπε χαμογελώντας, ῾῾Μήπως είστε ο Τόμας Πύντσον;᾽᾽. Ο Θάνος άπλωσε το ηδύ μειδίαμά του και απάντησε, ῾῾Όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελα᾽᾽.

 

Ισχύει για τον Θάνο το ῾῾θανάτῳ θάνατον πατήσας᾽᾽, καθώς και η απόφανση για τον άλλο γενναιόψυχο δότη ελπίδας, τον Λένυ Μπρους: ῾῾Πέθανε από υπερβολική δόση ζωής᾽᾽.

 

 

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT