Ο αγαπημένος μου πατατάς

Ο αγαπημένος μου πατατάς Facebook Twitter
2

Ο αγαπημένος μου πατατάς Facebook Twitter

Άφησέ με μόνη σε ένα έρημο νησί του Αιγαίου, σε μια βραχονησίδα στις Κυκλάδες. Εξασφάλισέ μου μόνο, σε παρακαλώ, τρία –δυσεύρετα– πράγματα: νερό, Ίντερνετ και πατάτες τηγανητές (το αγαπημένο μου φαγητό). Όλα τα υπόλοιπα κράτα τα, θα βρίσκομαι σε καλή κατάσταση όταν με βρεις. 

Ίσως τρώω αχινούς, αλμύρα για σαλάτα, πεταλίδες και καμιά κάππαρη για νοστιμιά. Θα κολυμπάω, θα διαβάζω τα αγαπημένα μου βιβλία και περιοδικά online, θα μιλάω με όσους φίλους δεν βαριούνται να ακούνε ιστορίες για σχοινοπούλια και περαστικά δελφίνια και θα μαζεύω αλάτι από τα βορεινά βραχάκια για τις πατατούλες μου και τα πεντανόστιμα αυγά των γλάρων. Θα με βρεις να χαζεύω το ηλιοβασίλεμα και το φεγγάρι όταν βγαίνει, και να κολυμπάω τουλάχιστον δυο ώρες κάθε μέρα. Υποθέτω ότι, όταν βρέχει, θα λούζομαι και θα πλένω τα ρούχα μου και θα μαζεύω νερό στα πλαστικά μπουκάλια που σίγουρα θα έχει ξεβράσει εκεί το καλοκαιρινό κύμα.  

Αυτά ονειρεύομαι χαμογελώντας, όταν αναρωτιέμαι πώς θα βγει ο φετινός χειμώνας που μπήκε απότομα. Μετά ξυπνάω και, αντί να ναυαγήσω στα έρημα μικροκυκλαδονήσια, πάω την καθιερωμένη βόλτα στις γειτονιές της Αθήνας, περνώντας από μανάβηδες και ψαγμένους μπακάληδες, ψαράδες και μαγείρους, μιλάω με πιτσιρίκια που έχουν φοβερές ιδέες για ΤΟ εστιατόριο που ονειρεύονται να ανοίξουν, φίλους που μαγειρεύουν εξαιρετικά, μαθαίνω από ειδικούς της γεύσης που είναι σοβαρότεροι από μένα για τις ελιές, το κρασί, τα βότανα, ρωτάω, ελπίζω. 

Σε μια λαϊκή συναντώ τον κύριο Στασινόπουλο που πουλάει πατάτες Τριπόλεως. Τσιμπάω μια τηγανητή πατάτα από το δισκάκι του στο πίσω μέρος του πάγκου του. «Ο τύπος το ’χει πιάσει το νόημα» σκέφτομαι αγοράζοντας ένα-δυο κιλά, όσα χωράνε στο σακίδιό μου: τηγανίζει μερικές πατάτες, ο κόσμος τις δοκιμάζει, εκείνος, σιωπηλός και χαμογελαστός (χωρίς να διαλαλεί φωναχτά την πραμάτεια του), γεμίζει σακούλες, ζυγίζει, προτείνει μια δοκιμή, όλοι μα όλοι δοκιμάζουν την εξαιρετική πατάτα του. 

Γιατί δεν το κάνουν και οι διπλανοί; Κόψε μια τομάτα σαλάτα να φάμε, να δούμε αν αξίζει… Βράσε λίγα κολοκυθάκια κι ένα μπρόκολο, ψιλόκοψε μια μαρουλοσαλάτα, φτιάξε μια σπιτική λεμονάδα με τα λεμόνια σου, μια πορτοκαλάδα με τα πορτοκάλια σου… να δοκιμάσουμε. Οι γραφικές φωνές τύπου «εδώ οι καλές τομάτες» και το «καρότα για μωρά» δεν πιάνει πια – οι γεύσεις έχουν χαθεί και ο κόσμος γίνεται όλο και πιο δύσπιστος σε πλαστικά, άνοστα λαχανικά, χωρίς «ονομασία προέλευσης». Κάποτε οι λαϊκές ήταν αξιόπιστες πηγές φρέσκων λαχανικών και φρούτων, όχι όμως πια, με τις φωτεινές εξαιρέσεις και μερικές βιολογικές λαϊκές να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ο κύριος Στασινόπουλος είναι ένας από αυτούς που τολμούν να αναγράψουν την προέλευση της πατάτας τους, να σου συζητήσουν για τον σπόρο της, να σου δώσουν δυο-τρεις να δοκιμάσεις. Να κρίνεις –πριν τις αγοράσεις– για να μην απογοητευτείς με το που θα φτάσεις σπίτι και θα τις τηγανίσεις. 

Είμαι ρομαντική όταν σκέφτομαι ότι αυτό είναι μια κίνηση αλληλεγγύης στους καιρούς που διανύουμε; Ίσως ναι, γιατί ποιος άλλος θα σκεφτόταν ότι το να μαγειρέψεις ένα καλό φαγητό είναι μία από τις λιγοστές καθημερινές απολαύσεις που μας έχουν απομείνει; 

Πού θα τον βρεις: 

Δευτέρα – Καλογρέζα

Τρίτη – Νέα Φιλοθέη

Τετάρτη – Άγιοι Ανάργυροι

Πέμπτη – Αλσούπολη

Παρασκευή – Ψυχικό

Σάββατο – Μπουρνάζι

 

Ο αγαπημένος μου πατατάς Facebook Twitter

Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια