Ταξιδεύοντας στο Μέλανα Δρυμό: εκεί που γράφτηκαν τα παραμύθια για τις νεράιδες

Ταξιδεύοντας στο Μέλανα Δρυμό: εκεί που γράφτηκαν τα παραμύθια για τις νεράιδες Facebook Twitter
1

Ο Μέλας Δρυμός βρίσκεται στη Νοτιοδυτική Γερμανία, στο κρατίδιο της Βάδης Βιρτεμβέργης, κοντά στα σύνορα με την Ελβετία, οπότε προσφέρεται για μια οδική εκδρομή μέσω Ιταλίας, την οποία και συστήνω ανεπιφύλακτα. Το δάσος εκτείνεται βόρεια για περίπου 160 χιλιόμετρα και 60 χιλιόμετρα από την ανατολή προς τη δύση, ανάμεσα στον ποταμό Ρήνο, δυτικά, και τις πηγές του Δούναβη, νότια. Το Μαύρο Δάσος, όπως θα το βαφτίζαμε σήμερα, οφείλει το όνομά του στην πυκνή του βλάστηση, που κατά τόπους εμποδίζει το φως του ήλιου να φτάσει στο εσωτερικό του.

Εδώ, εξάλλου, είναι και ο τόπος όπου έδρασαν οι Νιμπελούγκεν, η τρομερή φυλή των νάνων του ομώνυμου μεσαιωνικού γερμανικού έπους, που γράφτηκε το 1200 και ενέπνευσε τον Βάγκνερ στη σύνθεση της τετραλογίας του «Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν», αλλά και τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν στη συγγραφή της διάσημης τριλογίας του «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών».

Ερυθρελάτες και έλατα, ποτάμια και καταρράκτες δημιουργούν το ιδανικό σκηνικό για αμέτρητα από τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ, γεμάτα νεράιδες και τρομακτικές μάγισσες. Εδώ, εξάλλου, είναι και ο τόπος όπου έδρασαν οι Νιμπελούγκεν, η τρομερή φυλή των νάνων του ομώνυμου μεσαιωνικού γερμανικού έπους, που γράφτηκε το 1200 και ενέπνευσε τον Βάγκνερ στη σύνθεση της τετραλογίας του «Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν», αλλά και τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν στη συγγραφή της διάσημης τριλογίας του «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών». Όσο σκοτεινοί είναι οι θρύλοι που τον συνοδεύουν, τόσο μαγικός είναι ο Μέλας Δρυμός, με αμέτρητες φυσικές ομορφιές, κουκλίστικα χωριά και γαστρονομική παράδοση που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο – μην ξεχνάτε ότι εδώ είναι η πατρίδα της «Black Forest». Άλλωστε, το δάσος διακόπτεται συχνά από χωράφια με τεράστια ξύλινα αγροτόσπιτα, καθώς και αμπελώνες, οπότε κρασιά, αλλαντικά και τυριά θα βρείτε παντού, εξαιρετικής ποιότητας. Γενικά, μη διστάσετε να σταματήσετε για φαγητό στα πανδοχεία που θα συναντήσετε στα χωριά, αξίζει και με το παραπάνω. Αν, πάλι, το λέει η καρδιά σας, στον Μέλανα Δρυμό θα βρείτε πολλά εστιατόρια με αστέρια Michelin. Για τους αθλητικούς τύπους, η περιοχή διαθέτει ένα θαυμάσιο δίκτυο μονοπατιών για πεζοπορία που ανέρχεται σε 23.000 χιλιόμετρα και συντηρείται από εθελοντικό σώμα, αλλά και ποδηλατοδρόμους, και είναι ιδιαίτερα αγαπητή σε όσους αγαπούν να συνδυάζουν τις διακοπές τους με άσκηση στη φύση. Όσο για τους υπόλοιπους, αποκλείεται να απογοητευτούν απ’ όσα θα αντικρίσουν.

Φράιμπουργκ

Ταξιδεύοντας στο Μέλανα Δρυμό: εκεί που γράφτηκαν τα παραμύθια για τις νεράιδες Facebook Twitter
Ερυθρελάτες και έλατα, ποτάμια και καταρράκτες δημιουργούν το ιδανικό σκηνικό για αμέτρητα από τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ, γεμάτα νεράιδες και τρομακτικές μάγισσες. Εδώ, εξάλλου, είναι και ο τόπος όπου έδρασαν οι Νιμπελούγκεν, η τρομερή φυλή των νάνων του ομώνυμου μεσαιωνικού γερμανικού έπους, που γράφτηκε το 1200 και ενέπνευσε τον Βάγκνερ στη σύνθεση της τετραλογίας του «Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν», αλλά και τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν στη συγγραφή της διάσημης τριλογίας του «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών».

Το Φράιμπουργκ είναι η μεγαλύτερη πόλη εντός των ορίων του Μέλανα Δρυμού και ανεπίσημη πρωτεύουσά του. Βρίσκεται στο σημείο όπου η κοιλάδα του Ρήνου συναντά μία από τις κοιλάδες που κατεβαίνουν από το δάσος και θεωρείται η πιο ηλιόλουστη πόλη της Γερμανίας, γεγονός που αντανακλάται στη χαλαρή διάθεση των κατοίκων της. Χαρακτηρίζεται και ως «οικολογική πρωτεύουσα της Ευρώπης», λόγω της εκτεταμένης χρήσης φωτοβολταϊκών και της καθιέρωσης των ποδηλάτων ως βασικού μέσου μεταφοράς. Το πιο εντυπωσιακό μνημείο της πόλης είναι ο Καθεδρικός Ναός της Παναγίας που βρίσκεται στη Μίνστερπλατς και έχει κατασκευαστεί από κόκκινο αμμόλιθο. Ο γοτθικός ναός με τον ύψους 115 μέτρων πύργο ολοκληρώθηκε το 1350 και αποτελούσε πρωτοποριακό τεχνικό επίτευγμα της εποχής. Κάντε μια βόλτα γύρω του και παρατηρήστε στη βόρεια θύρα ένα γλυπτό που απεικονίζει τον Θεό να ξεκουράζεται την έβδομη ημέρα της δημιουργίας. Στη δυτική θύρα το θέμα είναι πιο τολμηρό: ο σατανάς ξελογιάζει μια γυναίκα που είναι καλυμμένη μόνο με μια κατσικίσια προβιά. Τα βιτρό του ναού είναι εξαιρετικά, το ίδιο και η αγία τράπεζα, που είναι έργο του Χανς Μπάλντουνγκ Γκρίεν. Στην Bertoldstrasse βρίσκεται το φημισμένο πανεπιστήμιο της πόλης, ένα από τα παλαιότερα της Ευρώπης. Στην είσοδό του στέκεται το άγαλμα του Αριστοτέλη, με το όνομα του φιλοσόφου γραμμένο στα ελληνικά. Περπατώντας στην πόλη, θα παρατηρήσετε ότι οι δρόμοι και οι πλατείες διατρέχονται από στενά κανάλια με νερό, που αρχικά χρησιμοποιούνταν για να ξεδιψούν τα ζώα και να απομακρύνονται τα λύματα. Τώρα, η βασική τους χρήση είναι να προσφέρουν δωρεάν διασκέδαση στους ντόπιους κάθε φορά που ένας ανυποψίαστος τουρίστας σκοντάφτει και τσαλαβουτά. Η παράδοση λέει πως όποιος ακουμπήσει τα νερά τους θα παντρευτεί ντόπιο, αλλά εγώ… προκοπή δεν είδα. Στην υπαίθρια αγορά γύρω από τον Καθεδρικό θα βρείτε τα εξαιρετικά τοπικά προϊόντα και το περίφημο λικέρ Kirschwasser, ένα μπράντι φτιαγμένο από κεράσια – όσο για τις μπιραρίες, είναι πόλος έλξης και παντρεύουν τις γεύσεις της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Γερμανίας. Πάνω από το Φράιμπουργκ υψώνεται το όρος Σάουινσλαντ (1.284 μ. υψόμετρο), στο οποίο μπορείτε να ανεβείτε με τελεφερίκ και να απολαύσετε από ψηλά το υπέροχο θέαμα της πόλης, της κοιλάδας του Ρήνου και του Μέλανα Δρυμού.

Φούρτβανγκεν

Ταξιδεύοντας στο Μέλανα Δρυμό: εκεί που γράφτηκαν τα παραμύθια για τις νεράιδες Facebook Twitter
Ο γοτθικός ναός με τον ύψους 115 μέτρων πύργο ολοκληρώθηκε το 1350 και αποτελούσε πρωτοποριακό τεχνικό επίτευγμα της εποχής.

Το Φούρτβανγκεν είναι ένα όμορφο χωριό, αλλά άλλο είναι το σημαντικό κίνητρο για να φτάσει κανείς ως εδώ, το Γερμανικό Μουσείο Ρολογιών. Τα ρολόγια με τον κούκο φαντάζομαι πως τα ξέρετε όλοι. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι πρόκειται για τυπικά προϊόντα του Μέλανα Δρυμού. Η ωρολογοποιία εμφανίστηκε στην περιοχή τον 17ο αιώνα και ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας των φτωχών αγροτών της να αποκτήσουν καινούργιες πηγές εισοδήματος. Η εξοικείωσή τους με το ξύλο ήταν αυτή που αποδείχθηκε ανεκτίμητη, καθώς ακόμα και οι μηχανισμοί των ρολογιών ήταν ξύλινοι, μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Για αιώνες, εκατομμύρια ρολόγια ταξίδεψαν σε Ευρώπη και Αμερική, αλλά πολλά εργοστάσια έκλεισαν κατά τη διάρκεια του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα η βιομηχανία να υποστεί μεγάλο πλήγμα. Σήμερα, χάρη και στον τουρισμό, παρατηρείται αυξημένο ενδιαφέρον για την παλιά αυτή τέχνη και πολλά είναι τα σχετικά καταστήματα αλλά και μουσεία που συναντά κανείς στον Μέλανα Δρυμό. Στο Φούρτβανγκεν βρίσκεται το πιο γνωστό, γι’ αυτό και βρεθήκαμε να τριγυρίζουμε ανάμεσα σε κάθε είδους ρολόγια, μια και η συλλογή είναι σημαντική και πλήρης, με πολλά εκθέματα ιδιαίτερα εντυπωσιακά – ανάμεσά τους, φυσικά, υπήρχαν και ρολόγια-κούκοι. Μια και οι τιμές τους είναι μάλλον τσουχτερές, περιοριστήκαμε στις πολύ καλόγουστες και χαρούμενες κούπες που βρήκαμε στο πωλητήριο κι έτσι πίνουμε καφέ σε κούπα με κούκο!  

Τρίμπεργκ

Ταξιδεύοντας στο Μέλανα Δρυμό: εκεί που γράφτηκαν τα παραμύθια για τις νεράιδες Facebook Twitter
Η ωρολογοποιία εμφανίστηκε στην περιοχή τον 17ο αιώνα και ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας των φτωχών αγροτών της να αποκτήσουν καινούργιες πηγές εισοδήματος. Η εξοικείωσή τους με το ξύλο ήταν αυτή που αποδείχθηκε ανεκτίμητη, καθώς ακόμα και οι μηχανισμοί των ρολογιών ήταν ξύλινοι, μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.

Το Τρίμπεργκ είναι κι αυτό ένα από τα χωριά των ωρολογοποιών και διαθέτει το πολύ ενδιαφέρον Μουσείο του Μέλανα Δρυμού. Εδώ υπάρχουν τα πάντα για την περιοχή: παραδοσιακές φορεσιές, αστικά ρούχα των αρχών του εικοστού αιώνα, γεωργικά εργαλεία και πληροφορίες για τις αγροτικές εργασίες, χειροτεχνήματα, παλιά παιχνίδια, πετρώματα από το Μαύρο Δάσος. Πραγματικά, ήταν ένας λαβύρινθος, όπου κάθε φορά ανακάλυπτες κάτι καινούργιο. Αυτό, όμως, που κυριολεκτικά μας έκανε να χαζέψουμε ήταν τα μουσικά κουτιά, κάποια σε μέγεθος δωματίου σχεδόν. Νομίζω ότι είναι από τα πιο γοητευτικά αντικείμενα που έχω δει στη ζωή μου. Περπατώντας στο χωριό, οι… κούκοι είναι παντού. Σχεδόν όλα τα κτίρια έχουν έναν, κάποια μάλιστα είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο, που να μοιάζουν με ρολόι-κούκο. Υπάρχουν τουλάχιστον δέκα καταστήματα που πουλάνε ρολόγια, κάποια με αυθεντικό ξύλινο μηχανισμό και άλλα με ηλεκτρονικό, ώστε να μη χρειάζονται κούρδισμα. Αν, πάλι, δεν σας συγκινούν τα ρολόγια, ξεκινήστε για τους διάσημους καταρράκτες του Τρίμπεργκ που έχουν μετατραπεί σε ένα εξαιρετικά δημοφιλές πάρκο. Ύστερα από μισή ώρα πεζοπορίας  περίπου σε βατό για όλους μονοπάτι, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, θα φτάσετε στον μεγαλύτερο καταρράκτη της χώρας, που το ύψος του φτάνει τα 163 μέτρα. Προσωπικά, απόλαυσα το περπάτημα στη φύση, ο καταρράκτης όμως δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε – περίμενα κάτι πιο θεαματικό.

Λίμνη Titisse

Ταξιδεύοντας στο Μέλανα Δρυμό: εκεί που γράφτηκαν τα παραμύθια για τις νεράιδες Facebook Twitter
Ύστερα από μισή ώρα πεζοπορίας περίπου σε βατό για όλους μονοπάτι, μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, θα φτάσετε στον μεγαλύτερο καταρράκτη της χώρας, που το ύψος του φτάνει τα 163 μέτρα.

Η Λίμνη Τitisee δημιουργήθηκε από το λιώσιμο ενός παγετώνα και είναι η πιο γραφική του Μέλανα Δρυμού. Το θέαμα που παρουσιάζει είναι εντυπωσιακό: οι γύρω βουνοκορφές καθρεφτίζονται στα νερά της και τα δέντρα αγγίζουν τις όχθες της. Η περιοχή είναι αξιοποιημένη τουριστικά στο έπακρο κι έτσι τα γύρω εστιατόρια διαθέτουν σεζλόνγκ για να αγναντεύετε, με τα πόδια σας σχεδόν μέσα στο νερό. Στα καταστήματα πουλάνε χριστουγεννιάτικα ολόκληρο τον χρόνο, κούκους και μάγισσες σε όλα τα σχέδια και χρώματα, ακόμα και κουμπαράδες! Αν πέσετε σε πολυκοσμία, μην απογοητευτείτε. Μπορείτε να νοικιάσετε ποδήλατα και να εξερευνήσετε το δάσος ή να περπατήσετε στα σηματοδοτημένα μονοπάτια. Σε περίπτωση που είστε… θαλασσόλυκοι, υπάρχουν βαρκούλες και υδροποδήλατα που θα σας εξασφαλίσουν ιδιωτικότητα και γαλήνη. Εν κατακλείδι, ο Μέλας Δρυμός είναι ένας τόπος στον οποίο αρκούν λίγα λεπτά περπάτημα για να απομακρυνθεί κανείς από τον πολιτισμό και να βρεθεί σε τοπία μοναδικής ομορφιάς, που ο άνθρωπος σεβάστηκε και διατήρησε αναλλοίωτα.

Ταξιδεύοντας στο Μέλανα Δρυμό: εκεί που γράφτηκαν τα παραμύθια για τις νεράιδες Facebook Twitter
Oι γύρω βουνοκορφές καθρεφτίζονται στα νερά της και τα δέντρα αγγίζουν τις όχθες της. Η περιοχή είναι αξιοποιημένη τουριστικά στο έπακρο κι έτσι τα γύρω εστιατόρια διαθέτουν σεζλόνγκ για να αγναντεύετε, με τα πόδια σας σχεδόν μέσα στο νερό.
Ταξίδια
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT

σχόλια

1 σχόλια