To underground ροκ άσυλο των Πατησίων.

Facebook Twitter
2


Παράλληλα στις ράγες του τραίνου, δίπλα στο σταθμό των Α. Πατησίων, στέκεσαι στο κράσπεδο και σε κοιτάνε δύο «Καρυάτιδες» στις άκρες της στέγης. Αριστερά και δεξιά. Μια είσοδος πνιγμένη στην πρασινάδα κι ένα όνομα στην επιγραφή που φέρνει κάτι από Νύμφη του δάσους. Μισάνοιχτη συνήθως καγκελόπορτα, αέτωμα με ακροκέραμο, διαφημιστικά stands και πινακίδες σκληρών ποτών, παρτέρια και γλάστρες. 

Από τα πιο ιστορικά ροκ club της Αθήνας. Γεννημένο το 1989, το τρίτο κατά σειρά τέκνο μετά από αυτά του Παρνασσού και της Σαντορίνης. Με ακμή, παρακμή και τούμπαλιν. Αυξομειώσεις στις τάσεις και στον κόσμο, όπως είθισται και σε ανάλογες περιπτώσεις.

Πριν ανοίξεις την κεντρική πόρτα, ήδη ακούς κάποια από τα decibels που δραπέτευσαν από το υπόγειο. Πληρώνεις - δεν πληρώνεις και κατάβαση. Σκάλες για underground. Κι ένας διάδρομος - αρένα. Απέναντι στο ύψωμα ο μουσικοκράτορας, αριστερά η μπάρα, δεξιά κερκίδες και στο βάθος δεξιά η «καβάντζα».

Έχει ατμόσφαιρα και χαρακτήρα. Πάντα είχε. Φάτσες σκληρές, σπρωξίματα, headbanging και δυνατή μουσική. Ανάλογα την εποχή και οι θαμώνες. Κλασικές φιγούρες - σημεία αναφοράς και ανά περίοδο παρέες, νιώθουν ότι το μέρος τους ανήκει. Οι μόνοι -και καλά- πελάτες, αυτοί που -στα λόγια- χτίσανε τον κεντρικό τοίχο και κανά δυο κολώνες. Που όποιος ξενικός πατήσει, το βλέμμα ερευνητικό και άκρως κτητικό με το χώρο. Παράσημα τα κερασμένα σφηνάκια και το chat με τους τσεκαδόρους και τις bartender.

Διηγήσεις για καβγάδες. Τσαμπουκάδες και πεσίματα στα 90’s δίνουν και παίρνουν. Για μας τους πιτσιρικάδες, το Τιθόρα μύθος. Κάτι που δεν ακουμπάς. Έσκαγαν παρέες από όλες τις περιοχές για ροκ άσυλο. Έτσι έμεινε. Έτσι λέγεται. Έτσι θα ‘ναι.

Real time playlists. Ένας χώρος, που όπως μου έλεγαν οι παλιοί επισκέπτες, κάποιοι από τους πρώτους, έσκαγαν για να ακούσουν την τότε εναλλακτική μουσική.  Μιλάμε για το 1989, πριν την «ελεύθερη ραδιοφωνία», την ιδιωτική τηλεόραση, κτλ. Το Τιθόρα έπαιζε «καινούργια» μουσική, αλλά και παλιότερα ροκ διαμάντια που δεν ακούγονταν στις ντίσκο και τα κλαμπ της εποχής. Ήταν το καταφύγιο μιας φυλής της Αθήνας μια δύσκολη εποχή, όταν τα ροκ ακούσματα δεν ήταν στη μόδα. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι δημιούργησε «σχολή» που επηρέασε πλήθος άλλων μαγαζιών όπως το μεταγενέστερο Mo Better.

 

Εύκολα εξελισσόταν σε στέκι. Μέρος όπου «γιορτάζονταν» όλα τα γεγονότα, από γενέθλια, μέχρι τελευταία μέρα πριν μπεις φαντάρος. Το «πάμε Τιθόρα, πάμε..» σαν κραυγή - ατάκα στις δύσκολες, πρωινές κυρίως, ώρες σε τσίτωνε. Ο ήχος από τα μπουκάλια που χτυπούσε η τύπισσα πίσω από τη μπάρα, ένα 16αρη crash (αν θυμάμαι καλά) και ένα ξύλο σα σήμαντρο πάνω από τα κεφάλια μας σαν εκκρεμές να αιωρείται, χαρακτηριστικά της νύχτας.

Η μουσική χαμήλωνε ανάλογα με τις επισκέψεις από τους ακατονόμαστους, παρέες καρφώνονταν όταν έβγαζαν κρασί χύμα από την τσάντα, φλερτ στα σκοτάδια, κεφάλια κρεμασμένα από τη ζαλάδα, πατώματα που κολλάνε από τα χυμένα ποτά, τηλεοράσεις στις προθήκες - τζαμαρίες να παίζουν Woodstock και Πανούση στον «Βρικόλακα των Εξαρχείων», ο κήπος πίσω από το μπαρ να σε αποπροσανατολίζει και το φως από τα κινητά που άναβαν για παραγγελίες στο dj να αποσπούν την προσοχή σου.

Κλεισμένες φωνές για το «Killing in the name of» με την απαραίτητη μετάφραση στα ελληνικά στο refrain, κινήσεις τύπου χάνομαι και goth χορευτικά για το «Temple of love» και η εναλλακτική έκσταση του «Bullet with butterfly wings» σαν trademarks μιας εποχής. Όσο για ελληνικές νότες, πέρα από τα κλασικά (Μωρά, Τρύπες, Κρίνα, Ξύλινα) ακόμα βουίζουν τα αυτιά μου από μια «νύφη που φορούσε μαύρα» και τον Τσίγκο να μουρμουράει για έναν «πονοκέφαλο που τσεκουρώνει».

Στο κλείσιμο μπαλάντα. Ένας διαφορετικός τρόπος καληνύχτας, ένα υπονοούμενο κοινώς, ή απλά «φίλε κλείνουμε». Άναβαν τα φώτα, έψαχνες τα πράγματά σου, σηκωνόσουν, χαιρετούσες συνήθως με νεύμα και σιχτίριζες το πώς θα ανέβεις τις σκάλες.

Ακόμη υπάρχουν events, μέρες με αφιέρωμα σε καλλιτέχνες ή συγκεκριμένα είδη μουσικής. Resident djs και έκτακτες συμμετοχές. Προσκεκλημένοι και happenings. Τακτικοί θαμώνες κι άλλοι που επιστρέφουν να πάρουν τη δόση τους. Όπως, κάποιοι από εμάς.

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
Όσοι πηγαίναμε στο Τιθορα από τα μέσα του 90 και μετά αναπολουμε αυτές τις βραδιές στην υπογα!Επεζε μουσικαρες και γινόταν χαμός κανονικος!Ωραιο άρθρο Υ.Γ Ποιος θυμάται το ροκαδικο,τους ιστορικούς "Φοίνικες"στην πλατεία του Ν.Ηρακλείου;;;
Σιγουρα η ΤΙΘΟΡΑ των Πατησιων ηταν ποιο σκληρη αλλα εαν εισουν ROCKAS OK η Σαντορινη απο την αλλη ηταν ποιο χαλαρη αλλα και τα δυο σημεια πολυ καλα για την εποχη που υπηρχαν για εμας τους ποιο νεους τοτε και σιγουρα τωρα για να θυμομαστε το τοτε.