Η Rosalia, η ακρόαση του LUX και ένα unboxing με σούπερ cool καλούδια

Την πρώτη φορά που άκουσα τον δίσκο μού φάνηκε δύσκολος και σχεδόν ξένος. Σκέφτηκα «τι μπορεί να είχε στο μυαλό της η Motomami για να θέλει να απομακρυνθεί τόσο πολύ από τα ρεγκετόν και την τραπ, που την έφτασε μέχρι εδώ;». Χθες το απόγευμα, μετά τις 7, βρεθήκαμε στη Burger Disco όπου η Sony Music μάζεψε φαν και δημοσιογράφους για να ακούσουν το LUX, τον νέο δίσκο της Rosalia. To setting ήταν απλό: μια οθόνη με λευκό φόντο που έπαιζε τους στίχους των κομματιών του νέου της άλμπουμ. Εκεί τα τραγούδια ακούγονταν πολύ δυνατά – το να ακούς αυτό το άλμπουμ σε τόσο μεγάλη ένταση όπως αυτή ενός κλαμπ είναι μια πολύ ωραία και διαφορετική εμπειρία. Όταν ήρθε η σειρά του «Berghain» τα κινητά σηκώθηκαν και όλοι άρχισαν να βγάζουν βίντεο, καταγράφοντας την επιβλητική μουσική και τα lyrics που έπαιζαν στην οθόνη. Μια παρέα κοριτσιών που ήξερε τον δίσκο απ' έξω μου εξήγησε ότι διχάζονταν ανάμεσα στο «La Perla», το «Porcelana» και το «La Yugular».

Η Rosalia έδειξε μία ακόμα πλευρά του εαυτού της, χωρίς φόβο, χωρίς την αίσθηση του ρίσκου, μια σιγουριά που εμπνέει.

Η Μαρία, που είναι στην παρέα αυτή, μου λέει πως αυτό το άλμπουμ τής έσωσε τη χρονιά. «Τη Rosalia την παρακολουθούμε χρόνια. Είναι πολύ ωραίος και ξεχωριστός αυτός ο δίσκος, τον ακούω παντού, όλη μέρα. Νομίζω πως σε αυτόν κατάφερε, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να φτιάξει με έναν τρόπο μουσικές αφηγήσεις. Είναι πάρα πολύ δύσκολο τα τραγούδια να ξεκινάνε κάπως και να καταλήγουν σε κάτι τελείως απρόσμενο, να καταφέρνουν να είναι ένα σύνολο και μέσα από αυτό να περνάνε τόσο πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Είναι συνεκτικός ο δίσκος, τα τραγούδια συνδέονται μεταξύ τους με πολύ έξυπνο τρόπο. Είναι δύσκολος δίσκος, δεν είναι εύκολη η ακρόασή του, αλλά πραγματικά μού άρεσε που έπρεπε να ανακαλύψω ένα-ένα κάθε τραγούδι. Από τα νέα της τραγούδια ξεχωρίζω το "La Yugular". Μου αρέσει πολύ αυτό το ξέσπασμα που κάνει στο τέλος. Κάνει ένα παιχνίδι με τις λέξεις σε σχέση με την κλίμακα».

Φωτ.: Μίνα Καλογερά/LIFO

Στην ίδια παρέα είναι και η Μυρτώ, η οποία μου εξηγεί πως δυσκολεύεται να ξεχωρίσει μόνο ένα κομμάτι. «Και σε μένα αρέσει το "Yugular", αλλά μου αρέσει πολύ και η πλευρά της Rosalia που είναι λίγο πιο αλήτικη και ελεύθερη. Νομίζω πως το "Porcelana" και μουσικά είναι φανταστικό. Έχει και μια πιο εφηβική πλευρά με την οποία εγώ ταυτίζομαι. Μου αρέσει το πώς δένει τις κλασικές σπουδές με το φλαμέγκο και την αλητεία. Επίσης, επειδή έχουμε ζήσει με τη Μαρία στη Βαρκελώνη για έναν χρόνο, έχουμε βιώσει από κοντά την τρέλα των Ισπανών μαζί της. Για μένα αυτός ο δίσκος της είναι ο καλύτερος από άποψη εξέλιξης. Είναι αριστουργηματικός μουσικά, το προσωπικό της μανιφέστο, αλλά δεν είναι ο αγαπημένος μου. Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι ότι έχει τροφοδοτήσει το nerd που έχω μέσα μου σε σχέση με τη μουσική, τα τραγούδια και τον στίχο – έχω μια τρέλα με τον ξενόγλωσσο στίχο. Μου έχει δώσει πολύ feedback, τον "διαβάζω" και προσπαθώ να τον καταλάβω. Θα έχω πράγματα να ξεκοκαλίσω το επόμενο εξάμηνο, γι' αυτό της είμαι τρομερά ευγνώμων, γιατί όσο την ανακαλύπτω, τόσο μαθαίνω πολύ ωραίες πληροφορίες».

To setting ήταν απλό: μια οθόνη με λευκό φόντο που έπαιζε τους στίχους των κομματιών του νέου της άλμπουμ, LUX. Φωτ.: Μίνα Καλογερά/LIFO

Πιο πέρα στέκεται ένα αγόρι μόνο του, ο Κωνσταντίνος, ο οποίος μου εξηγεί: «Τον δίσκο τον ακούω το πρωί καθώς πάω στη δουλειά. Είναι πολύ συναισθηματικός και μου αρέσει. Μου φαίνεται ότι με αυτόν ξέφυγε από τα όρια που θεωρούσαμε ότι είχε. Έδειξε μία ακόμα πλευρά του εαυτού της, χωρίς φόβο, χωρίς την αίσθηση του ρίσκου, μια σιγουριά που με εμπνέει. Την είδα live όταν ήρθε στην Ελλάδα και σίγουρα θα πάω σε κάποιον σταθμό του tour της για να την δω πάλι ζωντανά, να δω τι θα έχει ετοιμάσει. Είμαι σίγουρος πως δεν θα έχει καμία σχέση με το Μotomami World Tour».

Στο τέλος πήραμε ένα ασπρόμαυρο, σαν μνημοσύνου σακουλάκι που είχε μέσα κάποια κουλ καλούδια: έναν κίτρινο αναπτήρα που έγραφε πάνω «through my body you can see the light», το άλμπουμ και μια τετράγωνη κάρτα που έγραφε «quien queda contigo se drena».