Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
Μετα-θέατρο, μετα-συναυλία, μέτα-rave party, ένα υβρίδιο σύγχρονο και προκλητικό ως φόρμα και ως περιεχόμενο. Φωτ.: Πάνος Κέφαλος

Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

0

Εικοσιπέντε ερμηνευτές –έντεκα ηθοποιοί, δώδεκα χορευτές και δύο DJs– έχουν πάρει θέση επί σκηνής. Η μουσική ξεκινά κι εκείνοι μπαίνουν σταδιακά σε τρανς. Ένας από αυτούς παραμένει ακίνητος για λίγα λεπτά, μέχρι να πλησιάσει το μικρόφωνο και να αρχίσει να απαγγέλλει το κείμενο του Ιβάν Βιριπάγιεφ. To «απαγγέλλει» στην προκειμένη δεν είναι απόλυτα σωστό. Η συνθήκη που έχει φτιάξει ο Γιώργος Κουτλής παρομοιάζεται εξαιρετικά με μια εικόνα που θα μου αναφέρει ο ίδιος λίγο αργότερα: η μουσική στην παράσταση είναι κύμα, ο λόγος είναι η σανίδα του σερφ και οι ηθοποιοί κάνουν ένα ταξίδι πάνω σε αυτήν τη σανίδα. Το κείμενο ακούγεται με τρόπο που βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε απαγγελία-αφήγηση, τραγούδι, ραπ και κανονική πρόζα. Και, όντως, αν δεν γνωρίζεις το κείμενο –όπως εγώ–, αν αγαπάς την ηλεκτρονική μουσική –όπως εγώ– και αν έχεις μια σχετική διάσπαση προσοχής –όπως εγώ–, μπορεί να δυσκολευτείς λίγο στην κατανόησή του. Όμως ο τρόπος που έχουν καθοδηγηθεί οι ερμηνευτές στους χωρισμένους σε δέκα κεφάλαια μονολόγους και διαλόγους του Οξυγόνου αίρει αυτό το «εμπόδιο», καθώς η ερμηνεία τους είναι οργανικά συνδεδεμένη με τη μουσική και την κίνηση. H παράσταση δεν είναι τρία διαφορετικά στοιχεία, είναι ένα, ενιαίο και αξεδιάλυτο, κι αυτό είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της – τουλάχιστον από το κομμάτι της πρόβας που είδα εγώ, έναν μήνα πριν από την πρεμιέρα της στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Μετα-θέατρο, μετα-συναυλία, μέτα-rave party, ένα υβρίδιο σύγχρονο και προκλητικό ως φόρμα και ως περιεχόμενο.

Ο Σάσα και η Σάσα είναι μια αφορμή για να μπούμε σε μια ιστορία και να φύγουμε σε ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας. Θυμίζει λίγο τον διαλογισμό, την ψυχανάλυση, που πρέπει να σκοτώσεις το Εγώ σου.

Το ορμητικό κείμενο του Βιριπάγιεφ, κορυφαίου εκπροσώπου το νέου ρωσικού θεάτρου, γράφτηκε σε μια άλλη εποχή, το 2001 –στην Ελλάδα ανέβηκε για πρώτη φορά το 2007 στο Αμόρε–, χαρακτηρίστηκε έργο-μανιφέστο των ‘00s και απευθυνόταν σε μια άλλη γενιά, στο μεταίχμιο της GenX και των millennials. O Κουτλής, γνωστός για την αγάπη του στο ρωσικό θέατρο –το μεγάλο μπαμ το έκανε με τους «Παίκτες» του Γκόγκολ, μία από τις πιο συζητημένες παραστάσεις των τελευταίων ετών, που ακόμα σημειώνει αλλεπάλληλα sold-out όποτε και όπου ανεβαίνει–, με τη συνδρομή του Βασίλη Μαγουλιώτη, μετέφρασε και «χτένισε» το κείμενο ώστε να γίνει ακόμα πιο σημερινό και να μιλά για την GenZ – εξάλλου, όλοι οι ερμηνευτές που βλέπουμε επί σκηνής, αυτό το ολόφρεσκο ensemble, ανήκουν ηλικιακά σε αυτό το γκρουπ.

Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
O Κουτλής, γνωστός για την αγάπη του στο ρωσικό θέατρο, μετέφρασε και «χτένισε» το κείμενο ώστε να γίνει ακόμα πιο σημερινό και να μιλά για την GenZ. Φωτ.: Πάνος Κέφαλος

Ήρωες του έργου είναι δύο πρόσωπα με το ίδιο όνομα, η Σάσα και ο Σάσα, αλλά αυτό είναι μόνο η αφορμή. Εκείνη είναι από τη Μόσχα, εκείνος κατάγεται από τη ρωσική επαρχία, «από εκεί που δεν διαβάζουν Ντοστογιέφσκι όταν περπατούν στους δρόμους, από εκείνα τα μέρη όπου το μόνο που γνωρίζουν είναι η βότκα και η ηρωίνη». Από το Ιρκούτσκ της Σιβηρίας έλκει την καταγωγή του και ο ίδιος ο Βιριπάγιεφ που υποδύθηκε τον Σάσα στο πρώτο ανέβασμα του έργου το 2002 στη Μόσχα – πλέον ο συγγραφέας είναι επικηρυγμένος από το καθεστώς του Πούτιν, έχει πολιτογραφηθεί Πολωνός και ζει με την οικογένειά του στην Πολωνία. Τα δέκα κεφάλαια που ερμηνεύονται σαν τραγούδια με κουπλέ και ρεφρέν αντλούν υλικό από την Καινή Διαθήκη και τις Δέκα Εντολές· ξεκινούν ανάποδα, από το «Ου φονεύσεις», από έναν φόνο, αλλά δεν χρειάζεται να αποκαλύψουμε περισσότερα.

«Στο πρώτο μισό μπαίνουμε σε ένα σύμπαν που φτάνει σε μια σύγκρουση και μετά, στο δεύτερο μέρος, κινούμαστε πιο ολιστικά, χωρίς τα alter ego του Σάσα και της Σάσα. Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ανατρέπονται όσα ειπώθηκαν στην Παλαιά Διαθήκη. Είναι σαν ο Βιριπάγιεφ να έγραψε μια νέα Καινή Διαθήκη. “Ακούσατε τι είπε ο Χριστός στην Καινή Διαθήκη; Εγώ λέω ότι στη ζωή γίνεται κάτι άλλο”. Το ιερό συγκρούεται με το βλάσφημο, η πνευματικότητα με την καθημερινή ζωή και μέσα από τη σύγκρουση ξαναβρίσκουμε τον λόγο για τον οποίο έχουμε ανάγκη αυτή την πνευματικότητα», μου εξηγεί ο Γιώργος Κουτλής στο διάλειμμα της πρόβας.

Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάνος Κέφαλος

«Κατά 80% έχει κρατηθεί αυτούσιο το αυθεντικό. Έχει τρομερή μουσικότητα και ρυθμικότητα στη ρωσική γλώσσα, οπότε το αντιμετώπισα σαν να απέδιδα ποιητικό κείμενο. Το έχω “κουνήσει” πολύ για να βρει τη μουσικότητα και τη ροή του στα ελληνικά. Έχει πολλές αναφορές από την περίοδο κατά την οποία γράφτηκε και πράγματα που δεν θα λειτουργούσαν στον Έλληνα ακροατή. Μεταφέραμε κάποια στο εδώ και τώρα και στη δική μας συνθήκη, που δεν έχει μόνο δύο αφηγητές, αλλά πολλούς, που μιλούν για το τώρα. Στο δεύτερο μέρος διαλύεται το δίπολο άντρας - γυναίκα, αφού έχει επέλθει το τέλμα και η σύγκρουση».

Κλιματική κρίση, μεταναστευτικό, γυναικοκτονίες, ρατσισμός, θρησκευτικός φανατισμός, έμφυλες ταυτότητες και στερεότυπα, άνοδος της ακροδεξιάς, τα προνόμια του λευκού στρέιτ άντρα, «φάε φρούτα και πίνε φούντα»: όλα τα σύγχρονα θέματα και τα ηθικά διλήμματα της ατζέντας της GenZ περνούν από τα μικρόφωνα του Οξυγόνου με αφορμή τη σχέση του Σάσα και της Σάσα, που από μονόλογος γίνεται διάλογος και εξελίσσεται σε σύγκρουση, μάχη κανονική – σε κάποιο σημείο, μάλιστα, βλέπουμε και ένα εντυπωσιακό breakdance battle ανάμεσα στους χορευτές. Έτσι προκύπτει μια θεατρική παράσταση για μια γενιά που ασφυκτιά και προσπαθεί να βρει νόημα, να υπάρξει, να αφήσει στίγμα και εν τέλει να αναπνεύσει, μια γενιά για την οποία το «I can’t breathe» –φράση που συνδέθηκε με το κίνημα Black Lives Matter και τις δολοφονίες των Έρικ Γκάρνερ και Τζορτζ Φλόιντ, αλλά τελικά εξαπλώθηκε πολύ πέρα από τους Αφροαμερικανούς και την αστυνομική βία– δείχνει να είναι το μότο της.

Γιατί ζεις; Το ερώτημα ακούγεται στο πέμπτο κεφάλαιο και είναι ο πυρήνας του έργου. «Είναι τρελό πώς με λίγες αλλαγές η νέα γενιά του 2000 συζητά τα ίδια πράγματα με τη νέα γενιά του τώρα. Το έργο είναι καθαρά υπαρξιακό, είναι μια προσπάθεια να συνειδητοποιήσει μια ολόκληρη γενιά τη θέση της μέσα στο σύμπαν: ποιοι θέλουν να είναι και πώς να είναι. Ο Σάσα και η Σάσα είναι μια αφορμή για να μπούμε σε μια ιστορία και να φύγουμε σε ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας. Θυμίζει λίγο τον διαλογισμό, την ψυχανάλυση, που πρέπει να σκοτώσεις το Εγώ σου. Δημιουργούμε διογκωμένες, τερατώδεις μορφές, βγάζουμε όλα τα σκουπίδια, όλη τη βρομιά που έχουμε μέσα μας, για να μπορέσουμε, αφού δημιουργηθεί μια κένωση και καθαρίσουμε, να μπούμε στο υπαρξιακό και ψυχεδελικό δεύτερο μέρος», περιγράφει ο Κουτλής.

Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
Οι ερμηνευτές που βλέπουμε επί σκηνής, αυτό το ολόφρεσκο ensemble, ανήκουν ηλικιακά στην GenZ. Φωτ.: Πάνος Κέφαλος
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάνος Κέφαλος
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάνος Κέφαλος

Οι πρωτότυπες ηλεκτρονικές μουσικές συνθέσεις του Jeph Vanger και των Reign of Time, τις οποίες έχει επιμεληθεί για τις ανάγκες τις παράστασης ο Jeph και θα παίξει επί σκηνής το αθηναϊκό ντούο, είναι τρομερά εθιστικές και καθώς ξεδιπλώνονται, κεφάλαιο το κεφάλαιο, περνούν από στοιχεία house, techno και ambient, ακόμα και από ήχους της Ανατολής, τα bpm αυξομειώνονται και ο ηχητικός σχεδιασμός λειτουργεί συνεχώς ως cue για τους ερμηνευτές. Το ιδρωμένο rave που φτιάχνουν φαίνεται αυτοσχεδιαστικό, αλλά είναι κουρδισμένο στην εντέλεια και χορογραφημένο από τον Αλέξανδρο Σταυρόπουλο. Άλλωστε, και η μουσική και οι χορογραφίες έχουν φτιαχτεί πάνω στη δραματουργία. «Προσπαθώ να δημιουργήσω εικόνες στη φαντασία του θεατή, ουσιαστικά χωρίς να υπάρχουν πραγματικές εικόνες στη σκηνή. Οι ηθοποιοί πέρασαν πρώτα από το task της κατανόησης, μετά έπρεπε να βρουν τη μελωδία που επικοινωνεί με την ατμόσφαιρα κάθε κομματιού και έπειτα το flow πάνω στη μουσική, χωρίς όλο αυτό να ολισθαίνει ούτε σε τραγούδι ούτε σε αφήγηση. Δεν το έχω ξανακάνει αυτό, ο Βιριπάγιεφ που το διδάσκει λέει πως αν ήταν να παίξει τον Άμλετ, δεν θα έπαιζε στανισλαφσκικά αυτά που νιώθει ο Άμλετ ούτε θα αφηγούνταν μπρεχτικά τα σχετικά με Άμλετ. Θα έλεγε, σαν να ήταν κολλητός του ο Άμλετ, τι νιώθει γι’ αυτά που πέρασε ο ήρωας. Οι ηθοποιοί εδώ είναι αφηγητές που μας μιλούν για κάποιον πολύ κοντινό τους άνθρωπο, οπότε έχουν ταυτόχρονα εμπλοκή και απόσταση».

Σε αυτό το σημείο της κουβέντας μας φτάνει στον χώρο των προβών ο ίδιος ο Ιβάν Βιριπάγιεφ, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα – ο Κουτλής το φύλαγε για έκπληξη στην ομάδα του και όλοι ενθουσιάζονται όταν βλέπουν τον σπουδαίο δραματουργό, που μελετούν τόσο καιρό, μπροστά τους. «Το έργο είναι ένα μανιφέστο που σε κάνει να ξανασκεφτείς όσα θεωρείς δεδομένα», θα τους πει. «Το να απαντήσεις σήμερα σε βασικές ερωτήσεις, στο “γιατί ζεις”, είναι απαραίτητο σαν το οξυγόνο».

Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάνος Κέφαλος
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάνος Κέφαλος
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»; Facebook Twitter
Φωτ.: Πάνος Κέφαλος

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση Οξυγόνο εδώ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO. 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ