Πολύ παραπάνω από «μούσα του Μπέργκμαν»: Η συναρπαστική διαδρομή της Λιβ Ούλμαν

Πολύ παραπάνω από «μούσα του Μπέργκμαν»: Η συναρπαστική διαδρομή της Λιβ Ούλμαν Facebook Twitter
Tόσο το Χόλιγουντ που αναζητούσε μια διάδοχο της Γκάρμπο και της Ίνγκριντ Μπέργκμαν όσο και το Μπρόντγουεϊ την υποδέχθηκαν με ανοιχτές αγκάλες στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Images
0

«ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ ΜΑΚΙΓΙΑΖ, είμαι Νορβηγίδα»… Αυτό ήταν για χρόνια το μόνιμο σλόγκαν της Λιβ Ούλμαν, που θα κλείσει αισίως φέτος τα 85 της χρόνια, και το ντοκιμαντέρ «Liv Ullmann: A Road Less Travelled» που έκανε πρεμιέρα στις Κάννες και πλέον υπάρχει διαθέσιμο στις πλατφόρμες καθιστά ξεκάθαρο σε όποιον ακόμα έχει αμφιβολίες ότι ήταν και είναι πολύ περισσότερα από τη «μούσα του Μπέργκμαν», παρά τη βαθιά και «οδυνηρή σύνδεσή» τους.     

Χωρισμένο σε τρία μέρη («Η ηθοποιός», «Η αφηγήτρια» για την πορεία της ως συγγραφέα και σκηνοθέτριας και «Η ταξιδιώτρια» για το σημαντικό ακτιβιστικό της έργο ειδικά στο προσφυγικό ζήτημα), το ντοκιμαντέρ του Ινδού σκηνοθέτη Ντιράζ Ακολκάρ ξεκινά, παραδόξως ίσως, όχι από την πατρίδα της (παρότι γεννήθηκε στο Τόκιο όπου ήταν αποσπασμένος ο πατέρας της ως μηχανικός αεροσκαφών) ούτε από τη Σουηδία του Μπέργκμαν αλλά από το Χόλιγουντ τον Μάρτιο της περασμένης χρονιάς, όταν έλαβε το τιμητικό Όσκαρ για τη συνολική της προσφορά στον κινηματογράφο.

«Είναι μια prima donna με την απολύτως κυριολεκτική έννοια του όρου, δηλαδή πρώτη [κυρία] μεταξύ ίσων», λέει ο παραγωγός Τομ Ρέμλοβ, ενώ τη μοναδική της «διορατικότητα» εξυμνεί ο Χένρι Κίσινγκερ(!), με τον οποίο η Λιβ Ούλμαν διατηρεί μακροχρόνιο και στενό φιλικό δεσμό παρά τις χαώδεις και αγεφύρωτες πολιτικές τους διαφωνίες.

Η αλήθεια είναι ότι τόσο το Χόλιγουντ που αναζητούσε μια διάδοχο της Γκάρμπο και της Ίνγκριντ Μπέργκμαν όσο και το Μπρόντγουεϊ την υποδέχθηκαν με ανοιχτές αγκάλες στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Στο ντοκιμαντέρ μιλάνε (με θαυμασμό, δέος και τρυφερότητα) επιφανείς συμπρωταγωνιστές στο σανίδι όπως ο Τζον Λίθγκοου («αυτό που προσέφερε μαζί με τον Μπέργκμαν στην όλη συναλλαγή με τους θεατές ήταν κάτι μοναδικό») που έπαιξε πλάι της στην «Άννα Κρίστι» το 1977 και ο Σαμ Γουότερστον που εμφανιζόταν μαζί της στην ιστορική παράσταση του «Κουκλόσπιτου» του Ίψεν το 1975.

Μιλάνε επίσης στην κάμερα η Κέιτ Μπλάνσετ (την οποία η Ούλμαν έχει σκηνοθετήσει στο «Λεωφορείο ο πόθος» στην παράσταση του 2009), η οποία δηλώνει πως τη σκέφτεται πάντα ως «αυτό το αρχαίο πλάσμα που συγχρόνως μεταφέρει μια ελαφρότητα της ύπαρξης», και η Τζέσικα Τσάστεϊν, που είχε δεχτεί τις σκηνοθετικές της οδηγίες στην παράσταση «Δεσποινίς Τζούλια» το 2013. «Είναι μια prima donna με την απολύτως κυριολεκτική έννοια του όρου, δηλαδή πρώτη [κυρία] μεταξύ ίσων», λέει ο παραγωγός Τομ Ρέμλοβ, ενώ τη μοναδική της «διορατικότητα» εξυμνεί ο Χένρι Κίσινγκερ(!), με τον οποίο η Λιβ Ούλμαν διατηρεί μακροχρόνιο και στενό φιλικό δεσμό παρά τις χαώδεις και αγεφύρωτες πολιτικές τους διαφωνίες.    

Σε τακτά διαστήματα της ταινίας παρακολουθούμε την ίδια την Ούλμαν να διαβάζει αποσπάσματα από τα βιβλία απομνημονευμάτων της, το Changing του 1977 («Αλλαγές» στα ελληνικά) και το Choices («Επιλογές») του 1984.

Το πρώτο ξεκινούσε ως εξής: «Γεννήθηκα σ' ένα μικρό νοσοκομείο στο Τόκιο. Η μαμά μου θα μου έλεγε αργότερα ότι δύο πράγματα θυμάται εντονότερα από εκείνη τη μέρα. Ένα ποντίκι να τρέχει στο πάτωμα –εικόνα που εξέλαβε ως καλό οιωνό– και τη νοσοκόμα να σκύβει και να της ψιθυρίζει απολογητικά: "Φοβάμαι ότι είναι κορίτσι. Προτιμάτε να ενημερώσετε η ίδια τον σύζυγό σας;"».

Τον πατέρα της τον έχασε πολύ μικρή, η απουσία του όμως μοιάζει να τη στοιχειώνει μέχρι και σήμερα: «Ο πατέρας μου ήταν στη ζωή μου μόνο για έξι χρόνια και δεν μου άφησε καμιά έντονη ανάμνησή του, μόνο μια μεγάλη τρύπα. Το κενό που μου άφησε ο χαμός του έγινε μια κουφάλα μέσα στην οποία έβρισκαν καταφύγιο οι μετέπειτα εμπειρίες».   

Liv Ullmann – A Road Less Travelled's new clip official Cannes Film Festival 2023

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Για τα πανηγύρια

Daily / Για τα πανηγύρια

Τα πανηγύρια είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος του πακέτου της καλοκαιρινής εμπειρίας. Δεν είναι κακό αυτό. Κι ας απορούμε κάποιοι με την «γιγάντωσή» τους, την οποία δεν θα μπορούσαμε να είχαμε προβλέψει με τίποτα λίγες δεκαετίες πριν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Daily / Πανικοβληθείτε ελεύθερα

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από το HBO το νέο ‘comedy special’ του πάντα εξαίρετου Μαρκ Μάρον, στη διάρκεια του οποίου το οικουμενικό γίνεται προσωπικό, το προσωπικό πολιτικό και το γέλιο ένα στιγμιαίο αλλά πολύτιμο βάλσαμο για τον πόνο και την σύγχυση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Daily / Το καθαρτήριο των παλιών τηλεοπτικών σειρών

Με μια λύπη παραπάνω πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Μάλκολμ-Τζαμάλ Γουόρνερ, του «γιου» του Μπιλ Κόσμπι στην πιο διάσημη παγκοσμίως οικογενειακή σειρά της δεκαετίας του ’80, με τον οποίον μεγαλώσαμε συγχρόνως κάποτε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Daily / Ισχύει πράγματι ότι οι άνδρες δεν διαβάζουν λογοτεχνία;

Το βιβλίο είναι ανάγνωσμα, είναι αναψυχή, αλλά μπορεί να είναι και μια προέκταση του κατόχου του, ένα στοιχείο και ένα αξεσουάρ που υποδηλώνει την «ταυτότητα» ή την «φυλή» του ατόμου που το διαβάζει (ή το περιφέρει νωχελικά στις διακοπές).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Daily / «Αποκάλυψη στους Τροπικούς»: Ένα πραγματικά σπουδαίο ντοκιμαντέρ μόλις ανέβηκε στο Netflix  

Η τελευταία ερευνητική δουλειά της βραβευμένης σκηνοθέτριας Πέτρα Κόστα, είναι ένα υποδειγματικό, υποβλητικό ντοκιμαντέρ με κεντρικό άξονα την καθοριστική συμβολή των Βραζιλιάνων Ευαγγελιστών στην άνοδο του «Τραμπ των Τροπικών» στην εξουσία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ