Ο άγιος των σκύλων

Ο άγιος των σκύλων Facebook Twitter
Τα σκυλιά του κέντρου της Αθήνας είναι ολόκληρη η ζωή του κ. Σπύρου. Τα ξέρει όλα με το όνομά τους, γνωρίζει κάθε παραξενιά του χαρακτήρα τους, μιλάει μαζί τους και τον καταλαβαίνουν... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
14


Ο κ. Σπύρος ήρθε από την Κέρκυρα στην Αθήνα το 1965. «Από ένα χωριό» μας λέει. «Πήγα για 5 χρόνια σε νυχτερινό γυμνάσιο και μετά έκανα όλες τις δουλειές». Μέχρι πρόσφατα δούλευε σε ένα σουβλατζίδικο, από όπου απολύθηκε τον Μάρτιο. Από τότε ζει στον δρόμο και είναι όλη μέρα με τα σκυλιά. Τα σκυλιά του κέντρου της Αθήνας είναι ολόκληρη η ζωή του κ. Σπύρου. Τα ξέρει όλα με το όνομά τους, γνωρίζει κάθε παραξενιά του χαρακτήρα τους, μιλάει μαζί τους και τον καταλαβαίνουν. Από το 1988 που τα φροντίζει συστηματικά έχει κάνει ένα σωρό αγώνες για να τα σώσει από τα δίχτυα του μπόγια, έχει πονέσει μαζί τους, έχει κλάψει γι' αυτά που χάθηκαν, έπαθε κατάθλιψη από την κατάσταση που δημιουργήθηκε την εποχή των Ολυμπιακών.


Από το σουβλατζίδικο στη Φιλολάου τον έδιωξαν επειδή πήγαινε το κρέας στα σκυλιά. «Στις 4 το πρωί έβγαζαν στα σκουπίδια ό,τι έμενε, κοτόπουλα, κοκορέτσια, κρέατα, κανονικά φαγητά, όχι αποφάγια. Στις 5:30 ήμουν στο Σύνταγμα και τάιζα. Ε, και την πάτησα, με έδιωξαν» λέει με παράπονο. Πριν από τρία χρόνια τον ξυλοκόπησαν με εντολή ενός παπά της μητρόπολης επειδή έψαχνε στα σκουπίδια της Μητροπόλεως για να βρει φαγώσιμα για τα σκυλιά της πλατείας. «Ήταν Σεπτέμβρης, 6 το πρωί, κι έψαχνα για κρέας στους κάδους των μαγαζιών» εξηγεί. «Είχα μαζί μου τη Φωτούλα, τον Θρύλο και τον Παναγιώτη. Ευτυχώς. Ήρθε ένας τύπος, μου είπε "τι κάνεις εδώ πέρα;" και με άρχισε στις γροθιές. Με έκανε μαύρο. Η Φωτούλα τού όρμηξε και έκανε πίσω. Ο παπάς ήταν εκεί, παρακολουθούσε και μου έλεγε "αρκετά σε ανεχτήκαμε τόσα χρόνια". Ο άνθρωπος του Θεού στις 6 το πρωί το μόνο που είχε να πει ήταν ότι με ανέχτηκαν τόσα χρόνια που τάιζα τα σκυλιά και τα γατιά! Αρπαχτήκαμε και φώναξαν την Αστυνομία. Έλεγε ότι είναι παράνομο να ταΐζω τα αδέσποτα. Μου πήραν τα στοιχεία και με άφησαν. Ειδοποίησα το σωματείο (σ.σ. τη Φιλοζωική) και ήμουν τυχερός, γιατί την κυρία που πήγε να του μιλήσει την πέταξε έξω από την εκκλησία κι έτσι του έβαλαν φράγμα και σταμάτησε να με ενοχλεί».

Αυτήν τη στιγμή στην περιοχή γύρω από το Σύνταγμα και στην πλατεία δεν υπάρχουν πάνω από 20 σκυλιά, σχεδόν όλα γέρικα.


Ο κ. Σπύρος περνάει τις πιο πολλές ώρες της ημέρας στο μαρμάρινο παγκάκι της Καπνικαρέας κι έχει ένα σωρό ιστορίες να θυμηθεί από τα σκυλιά που έχει ζήσει όλα αυτά τα χρόνια. «Αυτήν τη στιγμή στην περιοχή γύρω από το Σύνταγμα και στην πλατεία δεν υπάρχουν πάνω από 20 σκυλιά, σχεδόν όλα γέρικα: Φωτούλα, Θρύλος, Στέφανος, Σάκης, Λάκης, Μπούμπης, ο Ιάσονας το χάσκι, Κωνσταντίνος, Ορφέας, Πάρης ο κουτσός, Νταγιάν, Σωτήρης, Βασίλης, Μάρκος, Ρεξ, Διονύσης, Ρούμπι, Στράτος και Γλύκας. «Πριν από 20 μέρες πέθανε ο Βίκτορας», μας λέει και βουρκώνει, «και σειρά έχει ο Θρύλος και ο Μπούμπης, που είναι πολύ γέροι. Τα σκυλιά του κέντρου ήταν πάρα πολλά μέχρι το 2003, μετά εξαφανίστηκαν σχεδόν όλα. Τα έδωσε ο δήμος σε σωματεία και τα σωματεία τα εξαφάνισαν. Μαθαίναμε ότι τα στέλνουν σε χώρους γύρω από την Αθήνα για να τα φροντίσουν, αλλά σε ένα ρεπορτάζ που είχαν κάνει τα "Νέα" τότε φαινόταν μια χωματερή με δεκάδες νεκρούς σκύλους. Πολλά τα έστειλαν στο εξωτερικό για να γίνουν πειραματόζωα. Και ο δήμος το ήξερε, αλλά δεν έκανε τίποτα. Ένοχη σιωπή. Αναγκάστηκα να πάρω όσα μπορούσα στο σπίτι μου στον Κεραμεικό για να τα κρύψω. Δεν κατάλαβα ούτε Ολυμπιακούς ούτε τη νίκη της Πορτογαλίας, γιατί έβγαζα δυο-δυο τα σκυλιά βόλτα και μετά πάλι μέσα για να μην τα στείλουν στα στρατόπεδα. Δεν είχα ούτε φως, ούτε νερό, τίποτα, αλλά τα γλίτωσα».


Μας λέει ότι τα σκυλιά που βρίσκονται πια στον δρόμο είναι ελάχιστα κι έχει πολύ καιρό να εμφανιστεί νέο. Τουλάχιστον στο κέντρο. Έχουν μείνει μόνο γέρικα, που σε λίγο θα χαθούν κι αυτά. Θα γίνουμε σαν τη Λευκωσία και το Λονδίνο, έρημοι. Η υπηρεσία του δήμου σε λίγο θα είναι άχρηστη και θα πρέπει να αυτοκαταργηθεί από τώρα. «Με την κρίση ο κόσμος δεν παίρνει σκυλιά για πλάκα όπως παλιά, δεν κάνει κουτάβια δώρο, γιατί δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του. Έτσι, έχουν ελαττωθεί πολύ αυτά που αφήνουν στον δρόμο. Ακόμα, έχεις προσέξει ότι δεν υπάρχουν θηλυκά αδέσποτα; Από την πρώτη στιγμή ο κόσμος απορούσε γιατί υπήρχαν ελεύθερα μόνο αρσενικά. Το 2009 μου λύθηκε η απορία. Τα κρατούσαν τα σωματεία με συνεργασία του δήμου για να τα ζευγαρώνουν, να παίρνουν τα κουτάβια όταν γίνονταν 3 μηνών και να τα στέλνουν για να τους παίρνουν το κολλαγόνο. Είναι πανάκριβο το πόσιμο κολλαγόνο, το φτιάχνουν από το στέρνο του ζώου. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα τέτοια κυκλώματα. Από τότε που είδα αυτό με τα σωματεία δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Έπαθα κατάθλιψη για πάρα πολύ καιρό, πέθανα».

Ο άγιος των σκύλων Facebook Twitter
Τα σκυλιά του κέντρου ήταν πάρα πολλά μέχρι το 2003, μετά εξαφανίστηκαν σχεδόν όλα. Τα έδωσε ο δήμος σε σωματεία και τα σωματεία τα εξαφάνισαν... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO


Μας μιλάει για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην πλατεία Συντάγματος από τότε που έκλεισε το αστυνομικό τμήμα της περιοχής – άνθρωποι που συχνάζουν εκεί ανεξέλεγκτοι τη νύχτα και φέρονται με τον χειρότερο τρόπο στα σκυλιά. «Δεν έχω πρόβλημα με τους ανθρώπους, όταν όμως δεν ορίζουν τον εαυτό τους γίνονται επικίνδυνοι. Τον Μάρκο, στις 18 Αυγούστου, τον μαχαίρωσαν. Του είχαν χώσει στιλέτο από τη μια μεριά του στέρνου μέχρι την άλλη. Ήρθε εδώ το πρωί και δεν έτρωγε – δεν είδα τα αίματα επειδή ήταν μαύρο. Μύρισα, όμως, την πληγή που είχε μολυνθεί. Πρόλαβα και τον πήγα και τον έραψαν κι έμεινε 22 μέρες μέσα για να συνέλθει. Και ο Διονύσης είναι μαχαιρωμένος.


Ο κόσμος αδιαφορεί πλήρως. Το καταλαβαίνω, όμως, έχει προβλήματα. Δεν χρειάζεται να τα φροντίζει, αρκεί να μην τα πειράζει. Έχουμε πρόβλημα στο Σύνταγμα, όμως, με την έλλειψη αστυνόμευσης. Τάιζα τον Ιάσονα και μια γυναίκα είχε έναν σουγιά στη μούρη μου. Μετά έστρεψε τον σουγιά στο ζώο, πέταξε το μπολ με το νερό και πήρε τη θέση του. Να 'ναι καλά ο κόσμος να κοιμάται όπου θέλει, αλλά να μην ενοχλεί τα σκυλιά. Να έχει κατανόηση για τα ελάχιστα που έχουν απομείνει. Τα σκυλιά το βράδυ δεν κοιμούνται γιατί φοβούνται. Εκεί που κοιμούνται μπορεί να πάει ο άλλος και να τα κλοτσήσει. Περιμένουν να έρθει το πρωί, να νιώσουν ασφάλεια, για να κοιμηθούν.

Ο άγιος των σκύλων Facebook Twitter
Ο κόσμος αδιαφορεί πλήρως. Το καταλαβαίνω, όμως, έχει προβλήματα. Δεν χρειάζεται να τα φροντίζει, αρκεί να μην τα πειράζει... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO


Τη Φωτούλα την έψαχνα και τη βρήκα ένα πρωί στην Ευαγγελιστρίας, κουρνιασμένη κάτω από ένα τραπέζι. Τη σήκωνα, έπεφτε. Δεν είχε σπάσιμο. Μετά έμαθα ότι την είχαν δέσει σε μηχανή και την τράβαγαν να τη σκίσουν στα δύο. Της είχε ανοίξει το κρέας ανάμεσα στα πόδια. Την πήραν Οκτώβριο για νοσηλεία και την έφεραν Απρίλιο. Ακόμα κουτσαίνει. Ευτυχώς, έζησε. Ήταν η δικιά μου τιμωρία. Η πιο μεγάλη μου επιτυχία, όμως, είναι ότι δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς έχουμε ακόμα ελεύθερα σκυλιά στον δρόμο...».

 

Διάφορα
14

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

12 σχόλια
Αν όλοι εμείς που συγκινηθήκαμε από το άρθρο και κάναμε like βάζαμε από 10 ευρώ ο κ.Σπύρος θα είχε μία μεγάλη ανάσα για καιρό και μαζί με αυτόν και τα σκυλάκια του. Προτείνω, όσοι θέλουν 09:00 την Κυριακή 11/10 στην Πλατεία Καπνικαρέας, για να δώσουμε ότι ο καθένας θέλει απευθείας στον κύριο Σπύρο. Μάνος
Κάθε μέρα εκεί. ..Με ήλιο με βροχή με κρύο με ότι συνθήκες θέλετε. Κάθε μέρα στην είσοδο της δουλειάς μου μαζί με τα σκυλούρια...Οπότε βρέχει τους θυμώνει και τους φωνάζει να πάνε κάτω από το στεγαστρο της Replay για να καλυφθούν. Ήσυχος άνθρωπος. ..ήρεμος. ..κάθε φορά θέλω να του μιλήσω αλλά πάντα με κρατάει κάτι πίσω...χαζομάρα. Αληθινός άνθρωπος. ..Κατά διαστήματα όλο και κάποιος του παίρνει συνέντευξη όλο και κάποιες φωτογραφίες τον τραβάνε. ..Ας τον βοηθούσαν καλύτερα να βρει μια δουλειά..Κάπως έτσι τελικά μετριέται κ η ανθρωπιά και η ανιδιοτελής αγάπη. ..Όταν δεν έχεις πολλά...ή ίσως και τίποτα βρίσκεις τρόπους να μοιράζεσαι το είναι σου.Να στε καλά κ.Σπύρο. ..Αύριο κερνάω καφέ.
Ανθρωπος με αλφα κεφαλαίο. Οσοι μπορούμε ας δείξουμε στην πράξη την εκτίμηση μας, βοηθώντας τον με οποιο τρόπο μπορεί ο κσθένας. Ας μην μένουμε μόνο στο ωραία λόγια κσι ας κάνουμε κάτι που θα κάνει καλύτερη την ζωή του κ. Σπύρου αλλα και των τετράποδων φίλων του (και φίλων μας)
Λύπη και στενοχώρια. Πάλι καλά που υπάρχουν τέτοια άρθρα αλλά συνειδητοποιείς ακόμα περισσότερο σε ποια χώρα ζεις. Η αφήγηση του κ. Σπύρου δεν μιλάει για την αγάπη κάποιου για τα σκυλιά αλλά για το άγχος και την ταλαιπωρία κάποιου που υποφέρει βλέποντας δυστυχισμένα ανυπεράσπιστα πλάσματα σε εχθρικό περιβάλλον. Όσο για τα σωματεία, τί να πω. Φρίκαρα.
Δυστυχώς ή "ευτυχώς " αυτά δε γίνονται μόνο εδώ ...ή απάνθρωπια αγαπητέ υπάρχει παντού. Εσύ περίμενες ένα τέτοιο άρθρο για να εμπεδώσεις το δικό μας χάλι? Αυτός ο άνθρωπος έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο. Στο επίπεδο που δεν έχει να χάσει τίποτα..δεν έχει τίποτα παρά μόνο αυτά τα σκυλιά. .Αυτά είναι κ τ σπιτι κ η οικογένειά του..Η αγάπη πάντα κουβαλάει άγχος μέσα της.
Συγκινητική ιστορία, συγκλονιστική η μορφή του κυρίου Σπύρου που προσφέρει στα σκυλιά πραγματικα ό,τι έχει και δεν έχει (φροντίδα, σπίτι).Ωστόσο οι δρόμοι της Αττικής και όλης της Ελλάδας είναι γεμάτοι αδέσποτα (αρσενικά, θηλυκά, κουταβάκια κτλ), που χρειάζονται κάποιον να τους δώσει ένα σπίτι. Αυτό πιο πολύ το βλέπεις έξω απο την Αθήνα, προφανώς γιατί οι ηλίθιοι θεωρούν καλύτερο να τα εγκαταλείψουν στην "εξοχή".Επίσης ισχύει ότι κάποια αδέσποτα από τους Ολυμπιακούς και μετά φιλοξενήθηκαν (κάποια ακόμα φιλοξενούνται) σε χώρους που διαχειρίζονται σωματεία. Αντιστοίχως καλό θα ήταν ένα ρεπορτάζ να μην αναπαράγει ιστορίες για «"σωματεία"(;) που συνεργάζονται με τους δήμους για να παίρνουν το κολλαγόνο από τα κουτάβια» και άλλα παρόμοια τρομερά αν δεν υπάρχουν στοιχεία για όλα αυτά.Είναι απόλυτα σεβαστή η οπτική ενός μόνο ανθρώπου, που ζει με την αγωνία του τι θα συμβεί στα ζωάκια του, η ενημέρωση όμως είναι κάτι διαφορετικό.Κι από εμένα τις καλύτερες ευχές μου στον κ. Σπύρο.
Υπεροχο αρθρο. Συγκινηθηκα που υπαρχουν ακομα ανθρωποι και γραφουν τετοια αρθρα. Αγιος ειναι ο κος Σπυρος αλλα ακομα πιο υπεροχο να σκεφτει κανεις οτι ενας δημοσιογραφος εγραψε αυτο το αρθρο. Μπραβο σας ειναι καταπληκτικο.
Φρικιαστικές αφηγήσεις. Τι κρίμα, πράγματι.Παρόλο που με είχαν δαγκώσει δυο... νταήδες στο Ζάππειο πριν χρόνια - και μια άλλη φορά στο Σύνταγμα ο Σωτήρης (νομίζω αυτός πρέπει να'ταν) είχε αρπάξει το μπατζάκι φίλου και δεν έλεγε να το αφήσει - τους αγαπώ τους σκύλους τις Αθήνας. Είναι ωραίοι τύποι...