Chain and the Gang, Outview, Κον Μπεντίτ

Chain and The Gang
Μύγα, Σάββατο, 1^η Μαΐου

Ο Ian Svenonius είναι κάτι σαν ζωντανός ροκ θρύλος σε μια εποχή που πλέον έχει έλλειψη από κάτι παρόμοιο, και φυσικά παίζει τον ρόλο αυτό τέλεια πάνω στη σκηνή, όπως αποδείχθηκε το περασμένο Σάββατο. Επιβλητική παρουσία, με κάτασπρο '70s κουστούμι και απίστευτη κινητικότητα, εντυπωσίασε τους πάντες και επιβεβαίωσε τη φήμη που τον συνοδεύει ως περφόρμερ, με τους τρελούς «πολιτικούς» στίχους και τον ό,τι να 'ναι διάλογο με το κοινό, που σε κάνουν να χτυπιέσαι από τα γέλια! Το άλλο που σου έρχεται στο μυαλό μόλις τον βλέπεις είναι ότι είναι γεννημένος για να παίρνει πόζες. Για Πρωτομαγιά και μάλιστα με full καλοκαιρινό καιρό ο χώρος ήταν τίγκα στον κόσμο, o Χρήστος Δασκαλόπουλος έχασε το αεροπλάνο και αντικαταστάθηκε στα πλατό, ενώ οι Acid Baby Jesus, γεμάτοι ενέργεια και με πολύ μέλλον ακόμη μπροστά τους, ήταν μια χαρά support. Very nice indeed!

Μαρία Παππά

Outview 2010
Ταινιοθήκη της Ελλάδος, 23-29 Απριλίου

Θες οι περισσότερες και καλύτερες ταινίες συν ο σαφώς πιο ανεβαστικός χώρος, θες οι πολλές επώνυμες παρουσίες και τα τραβηχτικά event, θες τα πρώτα βραβεία που απένειμε ever, το 4ο Athens Gay & Lesbian Film Festival αφενός ικανοποίησε αρκετά, αφετέρου... μεγαλοπιάστηκε. Θα καταφέρει να κρατήσει ψηλά τον πήχη; Η κρίση, βέβαια, δεν αποδείχθηκε σινεφίλ. Παρά τη μεγάλη διαφήμιση, οι προβολές με λίγες εξαιρέσεις- δεν μάζεψαν τον αναμενόμενο κόσμο. Δεν προσέλκυσαν επίσης μη γκέι κοινό, παρότι αρκετές παρουσίαζαν ευρύτερο ενδιαφέρον (θέμα νοοτροπίας;). Γεγονός είναι ότι το Outview επιβεβαιώθηκε με το παραπάνω ως cult σημείο αναφοράς της LGBT κοινότητας της πόλης.

Τι θα κρατούσα από τη φετινή διοργάνωση; Το ότι ναι, το queer cinema έχει ακόμη πράγματα να πει. Τα πολλά -και καθόλου «δήθεν»- νέα παιδιά ανάμεσα στους θεατές. Τον Thomas του Κωνσταντίνου Ρήγου. Το μαραθώνιο μαλλιοτράβηγμα της κριτικής επιτροπής (εν τέλει βράβευσε το Postcard to daddy, ενώ το Βραβείο Κοινού πήγε στο An Englishman in New York". Τη Νατάσα Μποφίλιου να κλέβει αβίαστα την παράσταση στην ταράτσα τού El Cielo στο Γκάζι, όπου και η τελετή απονομής-λήξης. Τον πηγαίο αυθορμητισμό της οικοδέσποινας της βραδιάς Μίνας Ορφανού. Και βέβαια την αποθέωση της κυρίας Ουρανίας (μάνα κουράγιο της διοργανώτριας Μαρίας Cyber)!

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Ντανιέλ Κον Μπεντίτ
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Τετάρτη 28 Απριλίου

Είχα πολλή αγωνία ν' ακούσω τον άνθρωπο που έχει ταυτιστεί όσο κανένας άλλος με το γαλλικό Μάη. Ο άλλοτε «κόκκινος» και νυν «πράσινος» Ντάνι ήρθε στην Αθήνα στο πλαίσιο των διαλέξεων του Megaron Plus. H επικαιρότητα έχει ψωμί και ένας άνθρωπος που έχει ξοδέψει αρκετό σάλιο στα αμφιθέατρα της Σορβόννης θα μπορούσε να το κάνει με την ίδια άνεση και απέναντι στο ελληνικό κοινό. Ως πράσινος ευρωβουλευτής συνέδεσε την οικονομική κρίση με την οικολογική κρίση, μας προέτρεψε να μειώσουμε τα έξοδα μας για τον αμυντικό εξοπλισμό, ν' αλλάξουμε νοοτροπία, να διαλύσουμε τους εσωτερικούς μας μύθους («Οι Τούρκοι δεν είναι εχθροί σας»), να είμαστε λιγότερο εθνικιστές και έδωσε τέλος στο όραμα και την ιδεολογία του Μάη του '68. «Ξεχάστε τον Μάη. Αυτό για το οποίο αξίζει να αγωνιζόμαστε είναι η Ενωμένη Ευρώπη», είπε χαρακτηριστικά.

Η «καλή σκηνική του παρουσία» και το «μπορεί να είμαι 65 αλλά νιώθω είκοσι τρία και μου αρέσει να φοράω σταράκια» ήταν ένα από τα θετικά της παρουσίας του. Κατά τ' άλλα απογοητευτικός. Η ατελείωτη μπαλαφάρα της αριστεράς και της οικολογίας σε όλο της το μεγαλείο. Απλοϊκές θεωρίες, άκυρες συγκρίσεις (η κόντρα Γερμανίας-Γαλλίας δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τα ζητήματα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία) και απουσία λογικού ειρμού στις διατυπώσεις των «παιδικών» (έστω) ιδεών του. Απουσία πρότασης και πραγματιστικής σκέψης. Το «φαντασία στην εξουσία» ήταν καλό σύνθημα πριν από σαράντα δύο χρόνια αλλά σήμερα, όταν είσαι στην εξουσία, αποτελεί ένα πρόβλημα να έχεις μόνο τη δική σου, εγωιστική, φαντασία.

Σταύρος Διοσκουρίδης