Το Θέλω στην εποχή του Πρέπει...
Μια ταινία καθημερινά στις οθόνες σας!
Σκηνικό:
Το καθεστώς: Απόλυτη μοναρχία. Ηγέτης του: Το Πρέπει. Δεξί του χέρι: Η Καταπίεση. Αυλικοί του: Η Μισαλλοδοξία, η Επιβολή, ο Καθωσπρεπισμός, το Κόμπλεξ, η Κουτοπονηριά.
Περίοδος: εμφυλίου.
Επικηρυγμένος : το Θέλω. Πιστοί του σύντροφοι : Η Επιθυμία, τα Όνειρα, η Ανάγκη, η Φλόγα..
Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά:
Διττή σημασία ενός προδότη: Η Ένταση, μεταπηδάει από την κυβέρνηση του Πρέπει, στα βουνά που κρύβεται ο αντάρτης Θέλω.
Κομπάρσος: η ανθρώπινη υπόσταση. Έρμαιο του Πρέπει, ελεύθερος πολιορκημένος από το Θέλω.
Προφίλ πρωταγωνιστών:
Θέλω: Επαναστάτης και αντάρτης με αίμα να φλέγεται από το φερόμενο εμπρηστή, την Επιθυμία. Με μάτια αστραφτερά και χείλη σαρκώδη, πολιορκημένα από την Ένταση και το Πείσμα.....ένας τροβαδούρος του έρωτα, περιπλανώμενος ιππότης, μαχητής της Καρδιάς, αντιστασιακός του Μυαλού, φυγάς της Πραγματικότητας, μαχητής των Ονείρων, υπερασπιστής της Επιθυμίας, εραστής της Ανάγκης. Το Θέλω πολεμάει το Πρέπει με μόνο όπλο το Πάθος. Βάζει Φωτιά στην Πραγματικότητα Διεκδικεί αυτό που χρειάζεται. Προτιμάει την κατά μέτωπο επίθεση. Πάλλεται και φλέγεται μέσα στο κορμί, ψιθυρίζει με ένταση στη λογική, τριβελίζει γλυκά το Μυαλό, δίνει ώθηση στο αίμα και το κάνει να τρέχει σαν τρελό.
Πρέπει: Φιλάργυρος, κουτοπόνηρος, χωρίς καρδιά και όνειρα κατακερματίζει ό,τι αφήνει πίσω του το Συναίσθημα. Οργισμένος εχθρός του Θέλω, λατρεύει να στρουθοκαμηλίζει ενώ υπονομεύει τις Επιθυμίες. Με μάτια μικρά και ύπουλα, με χείλη σφιγμένα, περπατάει στο δρόμο της σοβαροφάνειας και του καθωσπρεπισμού. Το Πρέπει έχει ένα μοναδικό τρόπο να επιβάλλεται και να υπερτερεί του Θέλω.
Πλοκή ταινίας: Η ανθρώπινη υπόσταση διακατέχεται από το Πρέπει ενώ το Θέλω, ως γνήσιος αντάρτης, υποκινεί εξέγερση. Συνήθως το Πρέπει με το Θέλω είναι σε σύγκρουση. Το Θέλω λειτουργεί πάντα καθαρά ενώ το κουτοπόνηρο Πρέπει του βάζει συνέχεια τρικλοποδιές και σκοντάφτει.
Βρισκόμαστε σε μια κοινωνία που έχει τοποθετηθεί μέσα σε ένα μεγάλο κλουβί με κάγκελα αόρατα, συνεπώς αυτό κάνει πιο δύσκολη την απεγκατάσταση τους ενώ τα καθιστά πιο δυνατά μια και δε φαίνονται οπότε και δεν μπορούν να προσδιοριστούν. Η ανθρώπινη υπόσταση είναι εγκλωβισμένη μέσα σε αυτά, επειδή όμως είναι αόρατα δεν μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος της ομηρίας της ούτε και να τα πολεμήσει. Είναι πολλές φορές μάλιστα που τα θεωρεί απαραίτητο συμπλήρωμα του σκηνικού μια και είναι άγνωστο πότε έχουν εγκατασταθεί.
Πάνω από την κοινωνία και τα κάγκελα είναι τα βουνά, εκεί που κατοικεί και συνάμα κρύβεται ελεύθερο το Θέλω. Καταφέρνει και ξεγλιστράει μέσα από τα κάγκελα, κάνει εφόδους, ξεσηκώνει την ανθρώπινη υπόσταση, ταράζει τα νερά της λίμνης της κοινωνίας, κάνει τα αόρατα κάγκελά να τρέμουν. Κλυδωνίζονται τα θεμέλια της εξουσίας του Πρέπει αλλά πάντα βρίσκει τρόπο να παραμένει σταθερό στη θέση του και να καθιστά το Θέλω αντάρτη και επικηρυγμένο.
Highlight
Το φιλμ είναι συνεχώς σε εξέλιξη και έχει πάρει το βραβείο της «ταινίας χωρίς τέλος» στο φεστιβάλ Αληθινού Κινηματογράφου.
Κριτική:
Μια ταινία ανατρεπτική, με δολοπλοκίες και πολύ σασπένς. Παρόλο που το Πρέπει καταφέρνει πάντα να στέκεται στο ύψος του το Θέλω είναι πάντα αυτό που πριονίζει την καρέκλα του και δεν το αφήνει ήσυχο. Η ανθρώπινη υπόσταση ως ρόλο κομπάρσου δεν καταφέρνει να αλλάξει την πλοκή καθώς έρμαιο των περιστάσεων αφήνεται να παρασυρθεί από την αυστηρότητα του Πρέπει ή από τη γλύκα της αίσθησης του Θέλω. Η ταινία συνίσταται για δυνατά στομάχια, για όσους μπορούν να αντέξουν την πραγματικότητα ενώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με μια μόνο λέξη : Απρόβλεπτη.
Σκηνοθέτης : Ζωή
Βοηθός σκηνοθέτη: Πραγματικότητα
Σεναριογράφος : Συνεργασία Επιθυμίας & Καθωσπρεπισμος
σχόλια