Εμένα αυτή η λέξη σαν πρώτη σκέψη μου φέρνει την αναβολή που πατάμε στο ξυπνητήρι το πρωί! Μήπως ξεκινάνε όλα από κει? Απ το πρώτο ξύπνημα? Ίσως και όχι. Δηλαδή όχι το πρωινό ξύπνημα,αλλά το ξύπνημα από έναν μεγάλο ύπνο.
Γιατί αναβάλεις συχνά τα θέματά σου? Τι κάνεις? Τίποτα? Αποκλείεται να μην κάνεις τίποτα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην κάνει τίποτα. Αν κοιτάς όλη μέρα το ταβάνι,είναι κάτι. Σίγουρα όχι κάτι ουσιώδες,αλλά είναι κάτι. Το τίποτα το ορίζουμε εμείς. Πώς γίνεται οι άλλοι να καταφέρνουν τον ίδιο στόχο με σένα και συ όχι? Θα σου πω εγώ γιατί.
Οι "άλλοι",όπως λες, ασχολούνται με το στόχο τους κάποια στιγμή. Ίσως κάθε μέρα,ίσως μια φορά το μήνα,ίσως κι ένα βράδυ. Εσύ δεν το έκανες ποτέ αυτό. Ίσως δεν το έκανες στα σοβαρά. Όταν έλεγες ότι θα ασχοληθείς,πάντα κάτι σε τράβαγε μακρυά απ το στόχο σου. Αυτό το κάτι πηγάζει απ τον ίδιο σου τον εαυτό! Αλλά ας αφήσουμε τα ίσως.
Θυμάσαι έτσι τον εαυτό σου? Να κυκλώνεται απ την αποτυχία και την επισκίαση της επιτυχίας των άλλων? Σου αρέσει η τωρινή σου κατάσταση?
Όχι βέβαια. Ας αφήσουμε όμως και τον εαυτούλη σου για λίγο στην άκρη. Σκέψου τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους. Την οικογένειά σου ας πούμε. Έχει "στοιχηματίσει" σε σένα. Έχει επενδύσει σε σένα. Πώς νομίζει να νιώθει που είσαι μια μετοχή που ολοένα και "πέφτει" στο χρηματιστήριο? Μπες λίγο στη θέση τους. Διόλου ευχάριστη. Ούτε η δική σου άλλωστε.
Με το να παριστάνει τον "OK" και τον αστείο δεν καταφέρνεις απολύτως τίποτα. Ξέρεις γιατί? Γιατί καταλήγεις να το πιστεύεις κι εσύ. Ότι όλα βαίνουν καλώς. Το ψέμα που λες και περνάς στους γύρω σου,ενσωματώνεται πάνω σου. Δεν είσαι "OK". Δεν είσαι καλά. Κάποιοι το αντιλαμβάνονται. Δεν είναι δα και όλοι "χαζοί". Κάποιοι σε ξέρουν καλύτερα από κάποιους άλλους. Ακόμα θα το αναβάλεις? Δεν παίρνει άλλο!
Κανένας άλλος δε μπορεί να λύσει το δικό σου πρόβλημα. Κανείς άλλος δεν μπορεί να το κατανοήσει. Πάτα στα πόδια σου γερά και πάρε την κατάσταση στα χέρια σου. Δυο είναι τα τελικά σενάρια. Σενάριο Α: Να επιτεύξεις το στόχο σου. Σενάριο Β: Να τα παρατήσεις.
Θέλεις να τα παρατήσεις? Έτσι έκανες? Όχι βέβαια. Ούτε τώρα πρέπει. Πώς γίνεται να σου περνάει η σκέψη ότι ο στόχος αυτός που έθεσες δεν σου κάνει όταν ποτέ δεν ασχολήθηκες μαζί του σοβαρά? Όταν ποτέ δεν του έδωσες την κατάλληλη σημασία? Όταν δεν ήσουν ποτέ σου υπεύθυνος? Με τα ευκαιριακά ψέματα κέρδισες κάτι? Αναμενόμενο δεν ήταν να τα βρεις μπροστά σου?
Σε πλήγωσα? Σε χάλασα με αυτά που λέω? Μήπως σε βάρυνα ψυχολογικά? Δεν καταφέρνεις τίποτα από αυτή τη θέση. Χειρότερα τα κάνεις. Ακόμα μπορείς. Ανέλαβε τις ευθύνες σου. Μη συγχωρείς τον εαυτό σου και προπάντων μην τον δικαιολογείς. Διόρθωσέ τον!
Θυμάσαι τι είναι αυτό που σου άρεσε πάντα? Να αποδεικνύεις στους άλλους ότι έκαναν λάθος για σένα. Ότι δε σε εκτίμησαν σωστά. Οι γονείς σου,οι φίλοι σου και κάθε ξένος άλλος που σε βλέπουν πλέον σα μια σκουριασμένη σακαράκα. Τι σου μένει πλέον να κάνεις? Πάτα γκάζι,πιάσε τα διακόσια για να τους προσπεράσεις και τερμάτισε νικητής στο δικό σου αγώνα. Γιατί τίποτα δε γίνεται χωρίς αγώνα. Κι αν γίνεται,δεν έχει την ίδια γλύκα.
Ο διαιτητής έχει σφυρίξει την έναρξη. Άρχισε το ματς. Έχει τελειώσει το πρώτο ημίχρονο και έχεις δεχτεί,όχι ένα,όχι δυο,αλλά δέκα αυτογκόλ! Έχεις τα κότσια να κάνεις το 11-10 πριν τη λήξη?
