Lost Souls Forever
Τον τελευταίο καιρό μοιάζουμε να ακροβατούμε ανάμεσα στη γκρίνια και τη μιζέρια.. μια καθημερινή πάλη ανάμεσα στην αγωνιώδη αναζήτηση της ευτυχίας και την κατάθλιψη.
Δεν γνωρίζω αν η Λίτσα Πατέρα έχει δει κάποιον ανάδρομο ερμή ή αν τελικά ο κόσμος οδεύει όντως προς την καταστροφή αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι οι άνθρωποι πια δεν ειναι καλή παρέα.Φαίνονται να έχουν χάσει κάτι..
φαίνονται άδειοι.
Ξυπνάς κάθε πρωί πηγαίνοντας σε μια δουλειά που ποτέ δεν τη φανταζόσουν έτσι και γυρνάς σπίτι να φας ένα άνοστο χτεσινό φαγητό καθώς αποβλακώνεσαι μπροστά σε οθόνες.
Το μόνο που μας έχει μείνει πια ειναι η ελπίδα αλλά και αυτή εξαντλείται σε πράγματα περίεργα. Ελπίζεις καθημερινά να κερδίσεις το δώρο της Μενεγάκη στο twitter, το στοίχημα, το τζόκερ.
Φτάνει το τέλος του χρόνου και αναρωτιέμαι πότε πραγματικά θα νιώσουμε ολοκληρωμένοι. Ξέρεις τι εννοώ.
Κάθε βράδυ που ξαπλώνεις και κοιτάς το ταβάνι ενώ ξεφυσάς υπάρχει ένα κενό μέσα σου... το νιώθεις σαν μαύρη τρύπα που ολοένα σε ρουφάει και σε βυθίζει σε μέρη άγνωστα και σκοτεινά.
Αυτό το κενό δεν είναι τα χρέη σου και η άδεια σου η τσέπη (άλλωστε όλοι χρωστάμε πια.. δεν είσαι ο μόνος)
Είναι η ψυχή σου...Το κενό είναι η ψυχή σου.
Εγκαταλείψαμε τις ψυχές μας και τις αφήσαμε διψασμένες. Το νιώθεις;
Το καταλαβαίνεις τις λιγοστές εκείνες μέρες που κάνεις κάτι πραγματικά για τον εαυτό σου , που αισθάνεσαι δημιουργικός και δυνατός.Εκείνες τις μέρες που δε σε νοιάζει να ακροβατείς ανάμεσα σε μιζέρια και γκρίνια γιατί πολύ απλά αιωρείσαι πάνω απο τα σύννεφα με γεμάτη ψυχή.
Δεν ξέρω για θεούς, για καρδιές και λογική.. ξέρω πως υπάρχει ψυχή που μαυρίζει συνεχώς όταν την παραμελούμε και καταληγει σε ένα απέραντο κενό που μας ρουφάει τη ζωντάνια και τα χαμογελά μας.
Και αν θες να κάνεις κάτι για το 2016, κάνε κάτι για σένα...ουσιώδες, απλό και γεμάτο.
Δεν είναι ανάγκη να είναι κάτι μεγάλο ή κάτι αναγνωρίσιμο. Είναι σημαντικό να είναι κάτι αναγκαίο για σένα.
Έχουν δηλητηριαστεί οι ψυχές μας. Το ξέρεις;
σχόλια