Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο έντονες οι εναλλαγές της ζωής. Όπως εκείνο το βράδυ, το τελευταίο βράδυ. Στο γραφείο ήταν όλα εκεί. Η συμπληρωμένη αίτηση περάτωσης σπουδών, η ακαδημαϊκή ταυτότητα και ο στυλός. Η λάμψη από το φλάς της κάμερας προικονομούσε την αιωνιότητα της φωτογραφίας και τα «εγκαίνια» μιας άλλης εποχής . Τη χαρά και τα πανηγύρια των προηγούμενων ημερών διαδέχτηκε εντελώς ανορθόδοξα μια δόση συγκίνησης, έντονης θλίψης και απογοήτευσης, στο βάθος όμως ανακούφισης και γαλήνης. «Μπορείτε να φανταστείτε τη στιγμή που ένας αξιωματούχος παραδίδει τα γαλόνια του στον επόμενο λόγω συνταξιοδότησης;». Τόσο ανάμεικτα ήταν τα συναισθήματα μου εκείνο το βράδυ, λίγο πριν ξημερώσει η επόμενη μέρα που θα κατέθετα τη φοιτητική μου ταυτότητα στη γραμματεία της σχολής και θα ξεκινούσα τις προετοιμασίες για τη μεγάλη γιορτή: Την ορκωμοσία μου. Μάλιστα, μια από τις τελευταίες φορές που παρευρέθηκα με την ιδιότητα του φοιτητή στη σχολή μου, θυμάμαι χαρακτηριστικά μια ιδιαιτέρως έντονη στιγμή. Ήμουν μέσα στο αμφιθέατρο. Ένα άδειο, κρύο τοπίο. Φωνές που σίγησαν για πάντα, οικεία πρόσωπα, καλά κρυμμένα μυστικά, στιγμές και όνειρα. Η σκηνή ζωντάνευε ξανά. Σαν μια ψευδαίσθηση που ράγιζε την καρδιά σου για πρώτη και τελευταία φορά. Η δικαίωση ενός μεγάλου αγώνα και η μετουσίωση ενός ονείρου σε πραγματικότητα ήταν η μόνη αλήθεια ή σχεδόν αλήθεια. Δυστυχώς, από εκείνο το τελευταίο βράδυ και μετά ο χρόνος «πάγωσε» και η αλήθεια έγινε ψέμα. Ποιος το περίμενε ότι ένας αόρατος εχθρός θα έκανε τόσο καλά τη δουλειά του που η ζωή θα έμπαινε σε αναμονή. Ποιος το περίμενε, ο στυλός, η ακαδημαϊκή ταυτότητα και η συμπληρωμένη αίτηση περάτωσης σπουδών να βρίσκονται ακόμη πάνω στο γραφείο. Ποιος το περίμενε, η αγωνία και το κέφι να αποκτήσουν μια «βραχυπρόθεσμή», έστω προσωρινή διάρκεια. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο έντονες οι εναλλαγές της ζωής.
Υ.Γ: Ευχές για μια ζωντανή τελετή που όμοια της δεν έχει ξανά υπάρξει. Με ακόμα πιο θερμές και σφιχτές αγκαλιές. Με φωνές δυνατές, τόσο δυνατές που να αντηχήσουν σε ολόκληρη την Αθήνα. Με την ελπίδα η δύσκολη αυτή συγκυρία σύντομα να ανήκει στο παρελθόν και με τον όρκο για μια ανεπανάληπτη τελετή. Ένα ξέφρενο γλέντι που θα θυμόμαστε για πάντα.
Λίγη υπομονή, αγαπημένοι μου συμφοιτητές.
σχόλια