Ήταν χαριτωμένο όταν εκτόξευαν γιαούρτια και οπωροκηπευτικά στον George τον Νταλάρα; Πού έδειξαν στην Κανέλλη τι έτσι Taekwondo επειδή έχει τη συνήθεια να προσβάλει τσιρίζοντας; Που εισέβαλαν στο ΟΑΚΑ επειδή «έπεσε» η ΑΕΚάρα;
Θα μου ζητήσεις να χαλαρώσω λίγο και αφού μου προσφέρεις ένα ηρεμιστικό καλού κακού- θα μου πεις:
«Monsieur Zoetic, αυτά που αναφέρεις είναι ξεσπάσματα οργής θα πρέπει να διερευνήσουμε το ζήτημα ενδελεχέστερα για να εντοπίσουμε τα γενεσιουργά αίτια που τα παρήγαγαν. Άλλωστε, δεν θα ήταν άσχημο να γνώριζες ότι το πιο παράφορο ουρλιαχτό έχει μια αφανή γεωμετρία. Κρυμμένος πίσω από κάθε πράξη βίας βρίσκεται ένας σύνθετος μηχανισμός, ένας άλυτος γρίφος τον οποίο δεν μπορούμε να λύσουμε αν και γνωρίζουμε το αποτέλεσμα: αδικία, άνιση κατανομή των πόρων, πεπερασμένος χρόνος κ.α.».
«Χαίρω πολύ, στο μεταξύ θα μου πεις τι κάνουμε;»
Δεδομένου ότι δεν δυνάμεθα να καταδυθούμε και να εξερευνήσουμε τους βυθούς των προβλημάτων, δεν θα ήταν κακή ιδέα να αφιερώναμε λίγο χρόνο στην αφρώδη επιφάνεια, μπορεί να μην έχει την ουσιώδη φύση αλλά ούτε και τα ψάρια του βυθού αλλά απέχει απειροελάχιστα μακριά από το να γίνει ένα με τον άπειρο ορίζοντα και ξέρεις αυτό τι σημαίνει, έτσι δεν είναι;
Πες ναι, έλα πες ναι!
Τέρμα τα ναζάκια, συνεχίζω.
Με το να αναγάγουμε τα πάντα σε κάτι βαθύτερο, «αθωώνουμε» ουσιαστικά, οποιαδήποτε βίαιη εκτροπή.
Επιφανειακή -όπως την καταλαβαίνουν οι πολλοί- είναι κατά τη γνώμη μου η αντίληψη ότι τα πράγματα αλλάζουν με συμβατικούς τρόπους και ναι εντάσσω τη σωματική βία σε αυτούς.
Ζούμε σε μια εποχή που το σύστημα, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάτι τόσο αφηρημένο, κυριαρχεί μέσω του οτιδήποτε και είναι πανταχού παρών. Αυτός που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα ημών των καλών ανθρώπων, δεν είναι γίγαντας, βασιλιάς, ιερέας, ούτε καν ο Λεβιάθαν. Είναι ο Κανένας.
Αν τον βρεις κάνε μου αναπάντητη!
Εκεί που είσαι βέβαιος πως για τα επτά κακά της μοίρας σου φταίει ο πολιτικός, μετά την ανάγνωση ενός άρθρου κάποιου οικονομολόγου ανακαλύπτεις ότι αυτός είναι μαριονέτα τα νήματα της οποίας κινεί ο τραπεζίτης, ο βιομήχανός, ο μεγιστάνας του τύπου.
Αν τώρα σαν γνήσιος έλληνας ρωτήσεις την μάνα σου που παρακολουθεί τα ζώδια αλλά και το ραδιόφωνο της εκκλησίας θα σου πει ότι σύμφωνα με κάποιον αστρολόγο, για όλα φταίει ο ενδέκατος οίκος της Αφροδίτης.
Θα βρεθεί κάποιος να τους βάλει φυλακή; Τους αστρολόγους εννοώ, για τους άλλους το αποκλείω.
Όταν λοιπόν συμβουλευτείς όλους όσους σέβεσαι και βάλεις όλα τα δεδομένα στο Excel καταλήγεις ότι πίσω από όλα βρίσκεται ο Κανένας, που για λόγους τεχνολαγνείας ονομάζουμε «σύστημα».
Αν δεν το κατάλαβες μόλις παίξαμε το παιγνίδι με τις ρώσικες κούκλες, όπου η μία εμπεριέχει άλλες μικρότερες, με την ιδιαιτερότητα ότι στην περίπτωσή μας, οι κούκλες είναι άπειρες, σαν τους κινέζους ή κάποια γραμμικά συστήματα της τρίτης λυκείου.
Στους περισσότερους από εμάς είναι βέβαιο ότι αρέσει αυτή η σαδιστική αναζήτηση του mister Κανένα, αν δεν μας άρεσε να αναμετρόμαστε με το απόλυτο, δεν θα ψάχναμε νόημα στην ύπαρξη κάποιου Θεού, ούτε για να έρθω και στα του γαλατικού μας χωριού, θα αναγορεύαμε σε απόλυτη ελληνίδα θεά, κάθε νυμφίδιο με ξανθές ανταύγειες, ροζ κραγιόν και πορτοκαλί τρέσες.
Ας αρκεστούμε και μια φορά σε κάτι που δεν θα είναι απόλυτο, για χάρη σας το ζητάω. Τι περφεξιονισμός είναι αυτός!
Λοιπόν, πίσω στα δικά μας. Μπορείς, που λες, να υποκινείς ανατροπές δίχως να υπεραναλύεις τα πράγματα, ούτε να περιμένεις την ανάσταση του μαρμαρωμένου βασιλιά ή τη συγκέντρωση ενός τρισεκατομμυρίου like υπέρ του αγώνα σου, μέσω Facebook.
Αντί να περιμένεις να ψηφίσεις κάθε τέσσερα χρόνια ή να προετοιμάζεις επανάσταση με χύτρες γεμάτες βόμβες και όχι ρεβίθια, κάθε που έχουμε ολική έκλειψη συνεννόησης, προτείνω σαν πράξη ενεργούς πολιτικής και μάλιστα αρκετά προχώ και πολιτισμένη, να δηλώνεις άνεργος, αν είσαι, και να καταγράφεσαι επίσημα. Αν κουνούσαν όλοι οι άνεργοι τα σφριγηλά τους οπίσθια και πήγαιναν μέχρι τον ΟΑΕΔ της γειτονιάς τους - πριν πάρουν τα ξίφη και τα λάβαρα- η καταγεγραμμένη ανεργία δεν θα ήταν 25 αλλά 50 τοις εκατό και αυτό από μόνο του θα πυροδοτούσε εξελίξεις. Και όλα αυτά πιο τζάμπα και από τα Jumbo! Πάψτε να σκέφτεστε μονοδιάστατα, έτσι θα καταλήξετε κακοί εραστές, σαν εμένα και ακόμα πιο κακοί πολίτες, σαν... ΕΜΕΝΑ!
Ας βρούμε λύσεις τύπου "Do It Yourself" και ας τις εφαρμόσουμε βήμα-βήμα. Σε ένα χρόνο από σήμερα θα είμαστε όλοι έτοιμοι για την κίνηση ματ, της γενικής και μέχρι τέλους απεργίας!
Τώρα που το θυμήθηκα, αμετροεπής και όχι σοφός, σαν την λύση της προηγούμενης παραγράφου, ήταν κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος και το ύφος που είχαν οι συζητήσεις του προηγούμενου διαστήματος, όταν όλοι χρησιμοποιούσαμε τους όρους: χούντα, δοσίλογος, φασίστας, προσπαθώντας να περιγράψουμε το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα και την πραγματικότητα της πτώχευσης.
Δεν είχαμε καμία αίσθηση της ιστορίας και του μέτρου και νομιμοποιούσαμε λεκτικά αυτό που ερχόταν, ή μάλλον ήρθε.
Όταν αποκαλείς χούντα την κομματοκρατία των τελευταίων δεκαετιών, προλειαίνεις το έδαφος για εκείνες τις μαριονέτες που πράγματι έχουν φασιστικά χαρακτηριστικά και αδυνατίζεις το κοινωνικό ανοσοποιητικό που κάποια στιγμή θα κληθεί να τα αντιμετωπίσει.
Και αυτό που ήρθε, ήταν οι νεοφασίστες. Εντύπωση μου κάνει, αν και δεν θα έπρεπε, που οι εθνικιστές -έτσι θέλουν να αυτοαποκαλούνται- που ξεχειλίζουν από τεστοστερόνη, καυλώνουν με όπλα και ξένο αίμα, σχηματίζουν ομάδες «δέκα απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου» εναντίον ενός πρόσφυγα, στοχοποιούν αλλά και τσαμπουκαλεύονται με γυναίκες.
Είτε αυτοί μισούν τις γυναίκες, για ύποπτους λόγους, είτε οι γυναίκες έχουν το θάρρος και τους αμφισβητούν, έστω και με προκλητικό τρόπο. Ρε μπας και έχουν ανοίξει βεντέτα με αφορμή τα Hondos! Μήπως με τα δωδεκάποντα, τα ξανθά μαλλιά και τα ανυψωτικά καλσόν που φορούν ξυπνούν τα ένστικτα της ζήλειας στον κάθε wannabe ναζί;
Αλλά να μου πεις, ο φασισμός είναι μια επίκληση στο «όμοιο» και μια ταυτόχρονη αποδοκιμασία του αδύναμου. Εφαρμοσμένος μισογυνισμός, μην κρυβόμαστε πίσω από την σβάστικά μας, συγγνώμη δάκτυλό μας έπρεπε να πω.
Δεν επιχειρώ να σας εξηγήσω τι είναι σωστό. Δεν ξέρω, για αυτό και κολυμπώ στην επιφάνεια. Το μόνο που γνωρίζω είναι 4-5 στιγμές πόνου και χαράς, πλαισιωμένες από αναρίθμητες άλλες που θα μπορούσαν να αποσιωπηθούν αλλά θα προτιμούσα να προσπαθούσαμε όλοι να τις κάνουμε καλύτερες, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί αποτελούν κοινή περιουσία ζωής και άλλων ανθρώπων.
Δεν ξέρω αν θα με νιώσεις αλλά προτίμησα μια στιγμή προσωπικής αληθείας από μια ακόμη επίδειξη στυλ και διανοίας, που ασφαλώς και δεν μου περισσεύουν, αν και αφελώς σκορπώ στο κείμενο που διαβάζεις.
Λυπάμαι για όλους μας, εθνικιστές και μη, απονεκρωμένα playmobil που ζούμε συμβιβασμένα γιατί δεν θέλουμε να διαχειριστούμε το αυτονόητο, το καθημερινό και το μικρό, λες και αυτό θα μειώσει την αξία μας. Θέλουμε ή μεγάλες αλλαγές ή τίποτα.
Να φύγουν οι ξένοι, τώρα, να φύγει η τρόικα, στα επόμενα δέκα λεπτά, να γίνουμε όλοι σαν αυτούς στα εξώφυλλα.
Aν προσπαθούσαμε ίσως και να τα καταφέρναμε!
Ίσως κάποτε, κάποιοι πιο τυχεροί από μας που θα έχουν διάθεση να αλλάξουν τα πράγματα ανακαλύψουν τη λύση δίπλα τους και όχι στις παρυφές του άπειρου.
Λύση δεν είναι να δείρεις τον αδύναμο αλλά να του προτείνεις κάτι δημιουργικό. Λύση δεν είναι να αφομοιώνεσαι από την αγέλη αλλά να αφομοιώνεις την οικουμενικότητα των ανθρώπινων αναγκών.
Αν και για να μην καλλιεργώ αυταπάτες, κατά David Lynch, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν αλλά αποκαλύπτονται και ως προς το τελευταίο οι φασίστες είναι πιο άνθρωποι από όλους μας!
σχόλια