Το 2014, κυκλοφόρησε το Symphonica του George Michael (περιέχει παλιές του επιτυχίες αλλά και διασκευές, με τη συνοδεία Συμφωνικής Ορχήστρας). Θα ήταν το τελευταίο του.
Τότε η φίλη του και μοντέλο Kate Moss, έγραψε στη βρετανική VOGUE την πρώτη της κριτική.
Όπως φαντάζεστε δεν είναι και πολύ αυστηρή.
Μετέφρασα όλο το κείμενό της.
Kate Moss Turns Music Critic
Το κουδούνι χτυπάει. Είναι 8.45 ένα μίζερο βράδυ Τρίτης και ανοίγω την πόρτα. Βλέπω μπροστά μου τον George Michael. (Ήξερα ότι θα ερχόταν). Κρατάει το νέο του άλμπουμ, Symphonica, και είμαι ενθουσιασμένη. Όπως πολλοί της γενιάς μου μεγάλωσα με τη μουσική του -το πρώτο άλμπουμ που απέκτησα ήταν δικό του, στα 8 μου- κι από τότε νιώθω ότι ο G.M. ήταν πάντα ένα κομμάτι της ζωής μου.
Είμαι μόνη μου στο σαλόνι. Πατάω το play και μόλις ξεκινά η ορχηστρική μουσική του πρώτου τραγουδιού και o ήχος γεμίζει το δωμάτιο, ανατριχιάζω και ήδη ξέρω πως θα αγαπήσω αυτήν την εκτέλεση του Through - πριν ακόμα ξεκινήσει να τραγουδά.
Το "You've Changed" είναι εύθραυστο και ειλικρινές - σχεδόν μου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Αυτό που με κερδίζει είναι η φωνή του: εύθραυστη, 'ανοιχτή' και πλούσια. Βγαίνει από τόσο βαθιά και σε αγγίζει κάπου μέσα σου, σ' ένα άγνωστο μέρος. Και ξαφνικά δεν πρόκειται πια για ένα απλό τραγούδι. Μετατρέπεται σε συναίσθημα και σε ταξιδεύει σε μια άλλη διάσταση. Αυτό πετυχαίνει η φωνή του George.
O σύζυγός μου ο Jamie μπαίνει στο δωμάτιο και κάθεται μαζί μου. Ακούει άραγε τους στίχους ή τη μουσική; "Τη μουσική", μου λέει. "Και τη φωνή του George - υπάρχει κάτι τόσο ιδιαίτερο στη φωνή του, είναι τόσο ιδιοσυγκρασιακή που ξέρεις κατευθείαν ότι είναι αυτός. Σαν τον Σινάτρα, τον Τζόνι Κας και τον Έλβις."
[το Father Figure]
Καθώς μεγάλωνα, χόρευα σαν τρελή το "Everything She Wants", κι ακόμα και τώρα το παίζω, όλη την ώρα. Απ' ό,τι έμαθα είναι το αγαπημένο του τραγούδι απ' όλη την περίοδο των Wham! To χορέψαμε στο σπίτι του μετά τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, όπου το είχε ερμηνεύσεις και στην Τελετή Λήξης. Έκανε όλες τις κλισέ 'George Michael' φιγούρες!
Όταν ήμουν 12 ετών, είχα προσπαθήσει να βρω εισιτήρια για το Final των Wham [την περίφημη τελευταία συναυλία τους στο Wembley]. Ήμουν στο τηλέφωνο για ώρες, αλλά δεν βρήκα ποτέ εισιτήριο. Ήμουν τόσο ταραγμένη - και είχα βάλει τα κλάματα. Έτσι όταν χόρευα με τον George το Everything She Wants, κι αυτός έκανε όλες τις κλασικές χορευτικές φιγούρες, ένιωσα πως αναπλήρωσα για όλες αυτές τις παιδικές μου απογοητεύσεις.
Στο "Praying for Time" ακούγεται άνετος με τον εαυτό του, καθώς το τραγουδά στη σκηνή. Ξέρεις ότι είναι πλήρης όταν ερμηνεύει. Δεν το σκέφτεται καν: είναι κομμάτι του εαυτού του. Είναι η ζωή του. Ξέρω τόσο καλά την αυθεντική εκτέλεσή του και παρ' ό,τι εδώ το έχει αλλάξει αρκετά, κράτησε την αξιοπρέπεια του κομματιού και το έκανε με τρόπο υπέροχο.
Καθώς μεγάλωνα και τον άκουγα, υπήρχαν τραγούδια του που μου έκοβαν την ανάσα. Το "Cowboys and Angels" ήταν πάντα ένα απ' αυτά. Η εκτέλεση στο Symphonica είναι, κατά τη γνώμη μου, τόσο αριστουργηματική όσο ήταν και η αυθεντική.
Όμως πιστεύω ότι το "Let Her Down Easy", είναι καλύτερο απ' το αυθεντικό. Ο τρόπος που τραγουδά ο George με αγγίζει: είναι εξαιρετικά προσωπικός και συναισθηματικός. Είναι και πιο κομψός, επίσης. Ο Jamie λέει ότι τα έγχορδα και τα πνευστά και οι ενορχηστρώσεις όλων των κομματιών είναι ιδιοφυώς ισορροπημένα - λατρεύει, μου λέει, την παραγωγή και το τελικό αποτέλεσμα ήχου. Δεν πρόσεξα τίποτα απ' αυτά, εγώ απλώς ακούω τον George.
Η διασκευή του στο "The First Time Ever I Saw Your Face" είναι πολύ ξεχωριστή. Δεν είναι μόνο ένα εκπληκτικό τραγούδι: Ο George δίνει και μια εξαιρετική ερμηνεία - η φωνή του είναι ευάλωτη, πράγμα που δεν μπορείς να το πετύχεις αν δεν το νιώθεις πραγματικά. Όταν το τραγουδούσε η Roberta Flack το τραγούδι είχε το ίδιο συναίσθημα, αλλά τώρα που το λέει ο George ξέρεις ότι το κάνει με τρόπο διαφορετικό, και αληθινό. Έχει την ικανότητα να σε παίρνει μαζί του σε ένα ξεχωριστό ταξίδι...
Το "You Have Been Loved", θα έλεγα πως είναι πιστό στο αυθεντικό, και ένα απ' τα πιο συγκινητικά τραγούδια όλων των εποχών.
Το "Wild is the Wind", έγινε διάσημο από εκτελέσεις των Nina Simone και David Bowie, και τώρα απ' τον George Michael... ΠΡΩΤΟ! Μαθαίνω ότι είναι ένα απ' τα αγαπημένα του.
Η ικανότητα του George ως περφόρμερ να επικοινωνεί μαζί σου και να σε κάνει να νιώθεις κομμάτι του ταξιδιού του είναι ένα σπάνιο δώρο. Είναι μια ικανότητα που χαρακτηρίζει τους θρύλους της μουσικής, και κατά τη γνώμη μου, επίσης εξηγεί τι είναι αυτό που κάνει το Symphonica ένα τόσο όμορφο άλμπουμ. Όλοι πρέπει να ζήσουν αυτήν την εμπειρία, του Symphonica.
Σ' ΑΓΑΠΑΩ GEORGE!
![*[ Who Wants to live forever?] Από τον Πάνο Μιχαήλ](/sites/default/files/styles/landscape_medium/public/articles/2021-03-14/gbanner_snapseed_1.jpg?h=d28b8abe&itok=Gea_y1Iv)
σχόλια