ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

6 μήνες από όταν την είδα τελευταία φορά! Μια κοπέλα όπου με το πρώτο βλέμμα ένιωσα ότι είναι η ξεχωριστή για μένα. Σε ηλικία και οι δύο μας , ψάχνοντας έναν άνθρωπο , μια αγάπη , ένα πάθος , κάτι το οποίο θα μας βάλει σε έναν δρόμο. Για να γράφω εδώ , φαντάζεστε ότι δεν είχαμε καλή κατάληξη από απόφαση δική της. Ο λόγος; Που να σας εξηγώ τώρα.. Ίσως να μην ήμουν εγώ ο κατάλληλος για αυτήν , αν και οι πράξεις και τα λόγια της έδειχναν το αντίθετο , γέμισα προσδοκίες , όνειρα , χαρά και ενα σωρό άλλα συναισθήματα.. Δεν μπορούσε μου είπε , συγνώμη μου ζήτησε , μου ξεκαθάρισε ότι δεν έπαιξε και δεν ήθελε να με πληγώσει.. Δεν είμαι κούκλος , έχω τα θεματακια μου , έχω και εγώ τα ψυχολογικά μου με πολλές ανασφάλειες όπου σίγουρα τις είδε όλες. Δεν δίνω ελαφρυντικά στον εαυτό μου αλλά ήμουν στην χειρότερη περίοδο όλης μου της ζωής όταν τη γνώρισα και σας το λέω πραγματικά. Πολύ σοβαρά θέματα σε προσωπικό επίπεδο συν την απίστευτη πίεση από την εργασία μου όπου δεν είχα καν το μυαλό να χαλαρώσω και αυτη δεν τα γνώριζε , ποτέ δεν της είπα τίποτα. Μετά από μήνες είμαι πλέον στους παλιούς μου ρυθμούς , τακτοποιήθηκαν τα πράγματα εκτός από ένα.. Από αυτήν.. Στο μυαλό μου είναι στοιχειωμένη. Κουράστηκα να κάνω σενάρια και να έχω προσδοκίες για τώρα που θα την ξαναδώ. Στο τι να κάνω, τι να της πώ , στο αν θα με ξαναδεί όπως τότε στην αρχή , στο να είμαι αυτός που έπρεπε τότε να είμαι και ένα σωρό σκέψεις.. Δεν έχω επαφή 6 μήνες πλέον. Δεν έχει αφήσει κανένα παραθυράκι επικοινωνίας ώστε να έχω αυτές τις προσδοκίες.. Πάντα άκουγα την διαίσθηση μου και πάντα πέφτει μέσα.. Έχω κάνει πράγματα για μένα προς το καλύτερο και μέσα μου και έξω μου και νιώθω ότι όταν θα ξαναειδωθουμε κάτι θα αισθανθεί.. Δεν ξέρω , το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχω ηρεμήσει μια μέρα και νιώθω τόσο μα τόσο άδειος όλο τον χειμώνα ,τόσο χάλια όπου κάθομαι και χαζεύω τις φωτογραφίες της στα σοσιαλ , διότι μόνο αυτό μπορώ να κάνω πλέον...

Όταν βλέπετε οτι μία σχέση σας, φιλική, είναι προβληματική εκ μέρους του άλλου, να την κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια!! Δεν χρειάζεται να βασανίζεστε. Και σημαντικό παιδιά για τις μέρες μας.. ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ το ΠΡΟΒΛΗΜΑ του ΑΛΛΟΥ ΔΙΚΟ ΣΑΣ. Όποιος να ζητήσει την βοήθειά σας να του την δώσετε, αλλά έως εκεί

Ανεβασε το σε παρακαλω παρα πολυ. Ισως να ειναι απο τις λιγες ευκαιριες μου για εξιλεωση. Οπως εγραψα και χθες δεν κανω παρεα πια με τους αλλους 3. Αληθεια δεν ξερω γιατι τα καναμε ολα αυτα. Το θεωρουσαμε αστειο και ησουν το ευκολο θυμα. Σε ειδα προχθες μετα απο 4 χρονια και εισαι ακομη το ιδιο ευθραυστη και μικρη οπως τοτε. Το ονομα σου... τα μαλλια σου...εσενα...Γιατι επρεπε να τα λερωσουμε ολα; Λυπαμαι. Χαιρομαι που εσυ δε με ειδες. Γιατι ξερω τον τροπο που θα με κοιτουσες πολυ καλα. Θα κατεβαζες το κεφαλι και θα εβλεπα τον φοβο στα μεγαλα σου ματια. Λυπαμαι... λυπαμαι.

Μοναχοπαιδι, καλομαθημενο μεχρι τα 30 ζαμαν φου, ολα τα ειχα εκτος από φιλους και αδερφια με γονεις που δεν αφηναν να παθω το παραμικρο. Με καναν μεγαλοι βλέπετε καθως ειχαν χαση το προτο τους μετα από χρονια και όπως καταλαβενετε ηταν και υπερπροστατευτικοι..... Εγω από την άλλη μου καλαρεσαν ολα αυτά, ότι ηθελα το ειχα υλικα όμως... Από φιλους μονο προδοσια και εκμεταλευση γνωρισα, από συγγενείς μονο υποκρισια και χλευασμο. Από σχεσεις μην πω καλυτερα..... Αλλα καπου καπως την παλευα. Τωρα ολα μαζεμένα, Ανεργος, χωρις ένα χαρτι, χωρις βοηθεια από πουθενα με δουλειες του πωδαριου και μες την εκμεταλευση. Μεσήλικας και ο ιδιος πλεον με μονο μου στηριγμα τους γονεις μου. Εδώ και 3-4 χρονια ουσιαστικα μονο τη μανα μου. Ο Πατερας με εγκεφαλικο, παρκινσον,ανοια και διαβητη! Πριν 1 μηνα επεσε χτυπησε σοβαρα και τον είχαμε σπιτι στο κρεβατι(που λεφτα για νοσοκομειο και με την ασφαλιση του Ο.Γ.Α. αστα να πανε). Όλα καλα νομιζα παλι(Αφου δεν εχοθμε κορονοιο όλα καλα...) Εβλεπα τη μανα μου να τυρανιεται με τα χρηματα αλλα..... Και σημερα που καπως πηγαίνανε καπως καλυτερα τα πραγματα(ετσι νομιζα εγω μπορεσα να παω σε ένα φιλο μετα από 7 μηνες λοκνταουν.... Πεθαινει ο πατερας μου!!!Με περνει τηλ η μανα μου γυρνα γρηγορα σπιτι ο πατερας σου πεθαινει... Μεχρι να φτασω σπιτι....εφυγε! Ειδα τη μανα μου σε μια κατασταση χαλια λογικο είναι θα πειτε εκει που τα οργανωνε ολα τορα δεν θυμαται που εχει αφηση πραγματα... Σε καπια φαση μου λεει με ποναει και ο λαιμος μου.... καταλάβατε που πηγε το μυαλο μου με τοσους που ηρθανε για τα διαδικαστικα και τη ετοιμασεια της κηδείας σην το γιατρο...Και τωρα είμαι σε φαση μαζι με ολη τη θλιψη ναι σκεφτωμαι και αν πεθανει και η μανα μου, αν παθω και εγω τιποτα? Τι θα κανω??? Τι κανεις όταν εχεις μαθει να τα εχεις ολα στο χερι ετοιμα και δεν εχεις μαθει την βαρβαροτητα της ζωης? Τι κανεις όταν ουσιαστικα εισαι μονος και χαθουν αυτοι που σε στηριζαν και ειχες ένα αποκουμπη σε αυτό το σκατοκοσμο??? Αυτοκτονεις η πας στο τρελαδικο???

Σημερα ειδα 2 παλιους συναδελφους. Μιλησαμε για λιγοτερο απο 2 λεπτα. Μετα εγω ενιωσα λιγο στενάχωρα. Μου ελειψαν ρε παιδι μου, τι ωραια που περναγαμε .(Εγω επελεξα να φυγω-απο τις πιο λαθος αποφασεις μου). Αντιληφθηκα πολυ αργα οτι ειναι ευλογία να εχεις καλους συναδελφους. Και τωρα δεν εχω παραπονο με τους συναδελφους απλως με τους παλιους ηταν διαφορετικα δεν ξερω πως να το εξηγησω. Μονο οτι μου ελειψαν. Αυτο!

Άντρας 29 ετών. Χωρίς σχέση απο παντα και με όσες προσπαθειες έχω κάνει να έχουν πεσει στο κενό. Έχω σκεφτει να κλείσω οριστικά το θέμα σχέσεις συνεχιζοντας να πορευομαι με τον εαυτό μου επ αόριστον. Δε νομίζω ότι μετά από μια ολόκληρη δεκαετια μοναξιάς (υπολογιζοντας το διάστημα μετά την ενηλικίωση) αξίζει να συμβιβαστεί κανεις σε κάτι που δεν θα του προσφερει χαρα μόνο και μόνο απο φόβο μην μείνει μόνος.

Και συγκεκριμένα σεξιστη που δεν πιστεύει πως είναι. Βλέπει τον εαυτό του καπατσο και υποψιασμένο με τα γεγονότα. Είμαστε μαζί 1 χρόνο τώρα, με πολλούς τσακωμούς κ σκαμπανευασματα και πολύ προσπάθεια και από τους 2. Προσπαθώ να το αγνοώ γιατί δε θέλω να χωρίσω αλλά με σφίγγει σα θηλιά η κάθε μας συζήτηση. Το να σκέφτομαι τις καλές του προθέσεις και την άγνοια του απλά με καθησυχάζει πια. Προσπαθώ να περνάμε καλά χωρίς να σκέφτομαι ότι κάποια μέρα θα τελειώσει. Και δεν περνάμε, λόγω αυτού.

Είμαι 5 μηνών έγκυος,και ο σύντροφος μου με έχει τρελάνει με την υπερπροστατευτικότητα του.Καταλαβαίνω ότι το κάνει από αγάπη,αλλά μιλάμε για κατάσταση που είναι στα όρια της υπερβολής.Ακόμα και το βράδυ που ξαπλώνουμε,μουρμουράει.Δέν αντέχω άλλο να ακούω τη φράση "πρόσεχε το μωρό..." και άλλα τέτοια.Νιώθω πολλές φορές σαν να νοιάζεται περισσότερο για το μωρό παρά για μένα.Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να του πώ να πάει στους γονείς του για λίγες μέρες για να ηρεμήσω,σε τέτοιο σημείο μ'έχει φτάσει.Έγκυος είμαι,δέν είμαι ούτε άρρωστη ούτε ανεύθυνη! Ήθελα κάπου να τα πώ.Καλή Ανάσταση σε όλους,με υγεία!

Είναι όμορφη και βγάζει πολύ ωραίου ήχους . Αναφέρομαι στην νέα μου ηλεκτρική κιθάρα που την παράγγειλα πριν λίγες μέρες. Γιώργος Τσομπανίδης (Τουμπιώτης) -------------------------------------------------------------------- Υστερόγραφο: Κατι μας ειπες πες τώρα ρε μεγάλε. Γνωρίζω ότι δεν νοιάζει κανεναν αυτό που έγραψα πιο πάνω απλα το έγραψα διότι πολυ αρνητισμός στις εξομολογήσεις ρε παιδιά και είναι κρίμα τόσο αρνητισμός (!!!) η ζωή έχει και τις ωραίες πλευρές της.

Πονάω όταν φεύγουν άνθρωποι από την ζωή μου. Νιώθω ένα κομμάτι να ξεριζώνεται και όσο πιο στενή η σχέση, τόσο πιο μεγάλος ο πόνος. Μέχρι τώρα οι άνθρωποι γύρω με παρατάνε , με βαριούνται με ξεζουμίζουν και με πετάνε. Κουράστηκα τόσο πολύ.