__________________
1.
Λένα Λένα Λένα,
Από που να αρχίσω. Αυτή θα είναι η μάνα των ερωτικών ερωτήσεων, ορκίζομαι ότι περιέχει όλα τα ποταπά γκομενικά και σχετικά ψυχολογικά προβλήματα που έχουμε διαβάσει στη στήλη σου. Πρέπει να είμαι κατεστραμμένη, δεν μπορώ να με εξηγήσω διαφορετικά, το θέμα είναι ότι μου διαφεύγει το πότε συνέβη και δεν το πρόλαβα. Είμαι 28, ξεκίνησα σχέσεις στα 23. Έχω κάνει δύο, η πρώτη χειριστική και χάλια, ακόμα μου κάνει stalking ο πρώην (φρίκη). Στη δεύτερη σχέση είμαι τώρα 2 χρόνια. Πριν λίγες μέρες τον απάτησα. Αυτός με τον οποίο τον απάτησα είναι πολύ μαλάκας, οπότε το έκοψα. Το σεξ ήταν μυθικό, άγριο, τέλειο. Θυμάσαι τη Μάρνι στα πρώτα επεισόδια με τον Τσάρλι, που δείχνει ότι θέλει να σκοτωθεί από τη βαρεμάρα ενώ κάνουν σεξ; Θυμάσαι τη Fleabag που θέλει να κόψει φλέβες από τα νεύρα της, που το αγόρι της ''της κάνει έρωτα'' ενώ αναπολεί ακόμα κι έναν σκατόγερο, που τουλάχιστον της το έκανε δυνατά; Προσπερνάμε το ότι αυτά όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή και στεκόμαστε στη απαισιότητα της ηρωίδας. Γιατί δεν χωρίζω λοιπόν; Γιατί είμαι γομάρα που τριανταρίζει, πλην όμως ανίκανη ενήλικης σχέσης. Έχω κρίσεις άγχους, δύσκολη οικογένεια, επισφάλεια οικονομική, βασίζομαι στην ηρεμία που μου προσφέρει ο φίλος μου, νιώθω ότι θα πέσουν να με φάνε άμα χωρίσω το καλύτερο παιδί, πρώτη ο εαυτός μου. Ταυτόχρονα με περιφρονώ για το πώς του έχω φερθεί και η ερωτική επιθυμία μου γι' αυτόν, ναι μεν αναθερμαίνεται καμιά φορά, αλλά γενικά βαλτώνει. Ενώ συνειδητοποιώ ότι έτσι και μάθει πώς του φέρθηκα ή αποσύρει την αγάπη που με τόση σιγουριά μου δίνει, θα κλαίω με μαύρο δάκρυ, μολαταύτα πάω ολοταχώς για την καταστροφή: αυτές τις μέρες σκέφτομαι τελικά να ξανακαλέσω τον τύπο με τον οποίο κάναμε σεξ, να αγνοήσω το negging που κάνει, το πόσο διαφωνώ μαζί του κοινωνικοπολιτικά και πόσο με τρομάζει ο εγωιστικός του χαρακτήρας και να κυλιστώ στο βούρκο. Να μιλάμε με τις ώρες, ναι αυτό που πολύ σωστά είπες πως είναι μια βλακεία και μισή, αλλά είναι ωραία βλακεία. Να τρελαίνομαι που επιτέλους βρήκα κάποιον να τη βρίσκω εγκεφαλικά και μετά να κάνουμε άγριο σεξ. Αλλά μετά ξέρω πως θα φύγω από κει, θυμωμένη και απογοητευμένη με μένα, που και εξαπάτησα και εξαπάτησα για κάποιον που δεν αξίζει. Δεν περιμένω πως θα 'χει σταματήσει να 'ναι σπαστικός άνθρωπος ή πως θα ερωτευτώ, τίποτα δεν περιμένω, αυτό είναι το θλιβερό. Από τη μία συνειδητοποιώ την τάση μου για αυτοκαταστροφή και από την άλλη τι κάνω; Τη σκέφτομαι και την ξανασκέφτομαι και ρέπω προς τα εκεί. Ξέρω ότι δεν θα σηκώσω το τηλέφωνο να καλέσω τον άλλο, αλλά είναι ο άλλος που αποδείχτηκε μαλάκας και με έσωσε, γιατί ξενέρωσα. Και φυσικά σκέφτομαι πάντα έναν που πέρασε, με έκαψε και έφυγε, γιατί είναι πιο εύκολο θα πεις να σκέφτομαι κάτι που δεν είχα και δεν ήξερα τι είναι, για να προβάλω εκεί όλη τη δυστυχία μου και να βολεύομαι. Και ξαναρωτώ, αφού το καταλαβαίνω αυτό, γιατί δεν ξέρω πώς να το αλλάξω; Παντρεύεται φέτος, με εκείνη που απάτησε με μένα, και σκέφτομαι να της στείλω πακέτο όλη τη συνομιλία μας όλα τα χρόνια, για να τον αφήσει στα σκαλιά της εκκλησίας ή έστω απλά να τον βρίσει, να τον φέρει προ των ευθυνών του. Ας καεί κι αυτός μια φορά. Τελικά βέβαια, τίποτα δεν θα κάνω, γιατί ντρέπομαι, γιατί λυπάμαι, την κοπέλα, εμένα, αυτόν. Δεν έχω ούτε το πλήρες θράσος για τις καταστροφικές μου τάσεις. Τι να κάνω για να μην είμαι αυτό το χάλι ανθρώπου;
--Hopeless fleabag case
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη, αν διαβάζεις το α μπα καιρό, όχι πολύ καιρό, θα έπρεπε να ξέρεις ποια είναι η απάντηση όταν κάποιος ξέρει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στον εαυτό του, αλλά δεν ξέρει ούτε πώς, ούτε γιατί έχει φτάσει στο σημείο να πρέπει να αλλάξει τον εαυτό του. Σου διαφεύγει πότε συνέβη όλο αυτό που αντιμετωπίζεις τώρα; Τότε χρειάζεσαι βοήθεια επαγγελματία για να καταλάβεις.
Τα γκομενικά σου είναι μια κουρτίνα πίσω από την οποία κρύβεις τις κρίσεις άγχους, την σχέση σου με την δύσκολη σου οικογένεια, και την οικονομική επισφάλεια, ακριβώς όπως η ηρωίδα του Fleabag. Μα ακριβώς.
__________________
2.
Αγαπημένη μου Λένα,
Είμαι στα 28 και έχω μια δουλειά η οποία μου αποφέρει ένα καλό μηνιαίο εισόδημα. Στην ίδια φάση είναι κ τ' αγόρι μου. Το πρόβλημα μου είναι ότι έχω μια μανία με τα ταξίδια (μάλλον δεν είναι δικό πρόβλημα, μ' έχουν κάνει να πιστεύω αυτό). Μένω με τους δικούς μου απλά και μόνο για να μπορώ να εξοικονομώ λεφτά για να κλείσω το επόμενο εισιτήριο. Μέσα σε 1.5 χρόνο έχουμε πάει σε 10 διαφορετικές ευρωπαϊκές πόλεις και στη Νέα Υόρκη (έρωτας ❤) . Το θέμα μου είναι ότι έχω τους δικούς μου να μου λένε συνέχεια, μεγάλωσες, ωρίμασε, βάλε και λίγα στην άκρη για όταν κάνεις οικογένεια, επένδυσε σε κάνα διαμέρισμα κτλ κτλ. Σε κάποια φάση θα τα κάνω κ αυτά αλλά όντως μήπως είμαι ανώριμη/υπερβολική που σκορπάω όλα τα λεφτά μου σε ταξίδια? Μήπως θα έπρεπε να σκέφτομαι και λίγο το μέλλον? Δώστε τη γνώμη σας εσείς που είστε στην απέξω
--πολυταξιδευμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν πρόκειται να πω σε μια γυναίκα 28 χρονών τι να κάνει με τα δικά της λεφτά, λεφτά που έβγαλε δουλεύοντας. Ειδικά εφόσον δεν πρόκειται να ζητήσει από εμένα βοήθεια, αν κάτι πάει στραβά στη ζωή της. Οπότε, σε ρωτώ. Αν πάει κάτι στραβά στη ζωή σου, όπως να χάσεις τη δουλειά σου που σου δίνει ένα καλό εισόδημα, θα χρειαζόταν να ζητήσεις βοήθεια από τους γονείς σου; Αν ναι, το ξέρουν, και αυτό σου λένε με τρόπο. Αν όχι, δεν χρειάζεται να απαντάς.
__________________
3.
Καλησπέρα α μπα και πολλές ευχές για την οικογένεια σου. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη. Είμαι 40χρονών.παντρεμένη οχτώ χρόνια με δύο παιδάκια. Με τον σύζυγο γνωριζόμαστε λίγο, μόλις ένα χρόνο πριν τον γάμο. βιαζόμουν γιατί φοβόμουν μήπως και καταλήξω μόνη μου, όποτε μόλις είδα ότι είχε κάποια βασικά θέλω μου, το κυνήγησα πολύ να παντρευτούμε ελπίζοντας πως οι διαφορές ανάμεσα μας θα ήταν εύκολο να τις διαχειριστώ. Παρεμπιπτόντως είναι 5 χρόνια μικρότερος και ήμουνα η πρώτη του σχέση. Το πρόβλημα τώρα: προφανώς έκανα λάθος. Προσπαθώ να κάνω υπομονή να αντέξω αλλά είναι βουνό. με αγαπάει και σίγουρα τον αγαπάω πολύ αλλά μου φωνάζει διαρκώς και γενικά με πληγώνει με φοβερό εγωισμό και ανωριμότητα κάθε φορά που κάτι τον ενοχλεί. τόσο ώστε να βασανίζομαι καθημερινά. Τον ρωτάω αν θέλει να φύγει και μου ορκίζεται πως όχι, εξάλλου δεν φεύγει. Αλλά νιώθω ράκος πια και όταν του το εξηγώ μου ρίχνει την ευθύνη πάλι με φωνές και μετά αν δεν ζητήσω εγώ συγγνώμη δεν σταματάει τον θυμό με τίποτα. Δεν μπορώ να βρω πότε δίκιο. Οι ημέρες κυλούν αναγκαστικά ανάμεσα στην τυπικότητα και την μοναξιά, αφού δεν τολμάω να τον πλησιάσω για τίποτα. Τελειώνω το σεντόνι με την ερώτηση. Έχω τεράστιο θυμό, έχω πάει σε ψυχολόγο και μου είπε διαζύγιο ή αστον να ωριμάσει. Όμως εγώ θέλω κάτι να κάνω άμεσα να αντιδράσω να ξυπνήσει, να μάθει να με σέβεται, δεν θέλω να τον διώξω.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχω πει ότι δεν θα απαντήσω ξανά σε άνθρωπο που πηγαίνει ήδη σε ψυχολόγο γιατί όποιος πάει κάνει ήδη ό,τι μπορεί να κάνει και δεν χρειάζεται να χαθεί μια ερώτηση με την απάντηση «αυτά που λες εδώ πρέπει να τα συζητήσεις στη θεραπεία σου». Εσύ είσαι εξαίρεση. Πήγες σε ψυχολόγο αλλά δεν ήθελες να ακούσεις, δεν ήθελες να μάθεις, δεν ήθελες να αλλάξεις την ζωή σου. Είσαι εκεί που είσαι γιατί εξακολουθείς να πιστεύεις ότι όλα είναι στο χέρι του, αποφάσισες να παντρευτείς και παντρεύτηκες ας πούμε, και μια λάθος απόφαση που πήρες κάποτε, τελικά δεν ήταν λάθος. Θα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο μέχρι να αποδείξεις ότι μπορείς να κάνεις τον άλλον να αλλάξει, για να βγεις εσύ σωστή.
Δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε σέβεται. Δεν διεκδικείται ο σεβασμός. Δεν έχεις καταλάβει τι είναι αυτός ο τεράστιος θυμός, σε ποιον απευθύνεται, και τι προσπαθείς να κάνεις για να τον κουμαντάρεις. Δεν έκανες τη δουλειά που έπρεπε με τον ψυχολόγο. Αν σε ενδιαφέρει να κάνεις ένα βήμα πίσω και να δεις τα κίνητρα σου με θάρρος, πρέπει να ξαναπάς σε ψυχολόγο. Αυτό που θέλεις να κάνεις πάντως, δεν γίνεται.
__________________
4.
Αυτοι που μιλάνε λυρικοσυναισθηματικα έχουν και τα λιγότερα αισθήματα τελικά. Όλο δίπλα σου λένε πως στέκονται και στα δύσκολα σ αφηνουν μονο σου να κοιτάς τα παλούκια που πέφτουν απο τον ουρανό. Όχι δεν θέλω μεγάλες κουβέντες και αν τις ακουω, στριβω πια. Ναι, μιλα μου ποιητικά και τρυφερά, απο πίσω βλέπω την κρύα σου καρδιά. Καλά δεν τα λέω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μην προσπαθείς να αποφύγεις τις κακοτοπιές κάνοντας κάθε φορά το ακριβώς ανάποδο από αυτό που έκανες την προηγούμενη φορά. Θα ξαναβρεθείς σε κακοτοπιά και μετά δεν θα υπάρχει άλλο ανάποδο να δοκιμάσεις. Δεν είναι τόσο απλή η ζωή για να σου δίνει τόσο ξεκάθαρα σημάδια. Είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε ότι δεν υπάρχου εγγυήσεις, ότι όσα σημάδια και να δούμε μπορεί να κάνουμε λάθος, αλλά πρέπει να το δεχτούμε και να το έχουμε υπόψη μας κάθε φορά. Μην βλέπεις κάθε αρνητική εμπειρία ως αποτυχία. Γιατί να μην την δεις ως συλλογή δεδομένων; Κάτι έμαθες: τα λυρικοσυναισθηματικά λόγια δεν συνοδεύονται πάντα από ανάλογα αισθήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι μιλούν έτσι δεν έχουν αισθήματα. Δεν είναι σωστή ανάλυση δεδομένων αυτή. Κάποιοι. Αυτή είναι η εμπειρία σου ως τώρα. Αν την επεκτείνεις σε όλους στον εαυτό σου θα κάνεις κακό, και πάλι απροστάτευτη θα είσαι.
Σε γενικές γραμμές όλοι μας μετά από πολλά χρόνια συλλογής δεδομένων τείνουμε να είμαστε επιφυλακτικοί με τα μεγάλα λόγια – ΟΜΩΣ μεγάλος παράγοντας είναι η χρονική στιγμή αυτών των μεγάλων λόγων. Όσο πιο νωρίς, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να υπάρχει αναξιοπιστία. Αλλά για να βγάλεις σωστά συμπεράσματα χρειάζεται παρατήρηση 360 μοιρών με πολλά συνδυαστικά δεδομένα.
Είναι πολύ δύσκολη η ζωή και γεμάτη παγίδες. Δεν μπορείς να τις αποφύγεις όλες. Μην περιμένεις να τις αποφύγεις. Και μην χρησιμοποιείς τόσο εύκολα τη λέξη «όλοι».
__________________
5.
Αγαπητή Α,μπα
Θα πάω για διδακτορικό Αμερική, συγκεκριμένα Καλιφόρνια. Δεν δίστασα να κάνω αίτηση γνωρίζοντας ότι πάω κάπου πολύ μακριά και ότι αφήνω πολλά αγαπημένα πρόσωπα πίσω μου για μια ολοκληρωτικά καινούρια ζωή που θα κρατήσει τουλάχιστον πέντε χρόνια. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη και όλοι γύρω μου είναι ενθουσιασμένοι απλά είναι πολύ σοκαριστικό για εμένα ότι είμαι τόσο διατεθειμμένη να αφήσω τη ζωή μου μέχρι τώρα. Δεν με κρατάει τίποτα εδώ γιατί δεν νιώθω πως ταίριαξα , όχι με την έννοια ότι είμαι πολύ έξυπνη, απλά ώστε να νιώθω πλήρης και να πω βρήκα τους κύκλους μου ,το μέρος που θέλω να βλέπω κάθε μερα κτλ. Είναι παιδικό που ακόμα ψάχνω το μέρος που θα ταιριάξω ? Δεν θέλω να πάω στο νέο μέρος με κολλήματα. Ευχαριστώ πολύ.
- cherryblossom
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν βλέπω κάτι παιδικό στο να κάνεις διδακτορικό στην Καλιφόρνια. Συγχαρητήρια για την επιλογή, είναι από τα πιο ωραία μέρη της γης. Ευλογημένος τόπος, χωρίς να εννοώ ότι δεν έχει άφθονες δυσκολίες.
Αυτό που είναι κάπως χαριτωμένα παιδικό είναι ότι νομίζεις ότι αν πας στην άλλη άκρη της γης θα αφήσεις την ζωή που ξέρεις, όλα όσα ξέρεις, πίσω σου. Ό,τι σε έχει δυσκολέψει ποτέ, θα το κουβαλήσεις μέσα σου μαζί με τις βαλίτσες. Η νοοτροπία σου θα έρθει σε σύγκρουση με τη νέα χώρα ακόμα και όταν θέλεις με όλη σου την καρδιά να ενταχτείς. Αυτό θα συμβεί με πολύ αργούς ρυθμούς, εφόσον το θελήσεις μόνο, και όχι αυτόματα. Δεν θα είναι ολοκληρωτικά καινούρια ζωή με το που θα κατέβεις από το αεροπλάνο. Δεν σου το λέω για να σε απογοητεύσω, σου το λέω για να μην περιμένεις να γίνεις άλλος άνθρωπος. Δεν υπάρχει μέρος στον πλανήτη που θα σε κάνει άλλο άνθρωπο. Σίγουρα υπάρχει μέρος στο οποίο θα νιώσεις ότι βρήκες τη φυλή σου. Σου εύχομαι ολόψυχα να είναι αυτό το μέρος η Καλιφόρνια. Κρίμα που δεν μας είπες πού. Θα ονειρευτώ ότι εννοείς τη Νότια.
__________________
6.
Αγαπημένη μου να σας ζήσει το μωρό σας!! Έχω κι εγώ ένα μωράκι που πρόκειται να βαφτίσω τέλος του χρόνου. Συνηθίζεται, όπως ξέρουμε όλοι, οι καλεσμένοι να φέρνουν δώρα για το μωρό εκείνη τη μέρα, ωστόσο σκεφτόμαστε σοβαρά στα προσκλητήρια να βάλουμε αριθμό λογαριασμού προκειμένου όποιος θέλει να κάνει μια κατάθεση αφενός γιατί ίσως να επενδύαμε σε μια πιο χρήσιμη αγορά σχετικά με το παιδί σ' εκείνη τη φάση αντί για ρούχα, λευκά είδη ή παιχνίδια κ αφετέρου η βάφτιση δε θα γίνει στη Θεσσαλονίκη όπου μένουμε, αλλά στην Αθήνα, που σημαίνει ότι οι ενδεχόμενες αλλαγές σε ρούχα δε θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Είναι πάρα πολύ νωρίς βέβαια ακόμη αλλά το έχω στο μυαλό μου κ θα ήθελα τη γνώμη σου αλλά κ των αναγνωστών σχετικά με το πώς θα μπορούσα να το διατυπώσω στο προσκλητήριο με έξυπνο κ κομψό τρόπο. Ευχαριστώ!
- Anne
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν χρειάζεται έξυπνος και κομψός τρόπος, αρκεί ο παραδοσιακός τρόπος, όπως γίνεται και στους γάμους εδώ και πολλά χρόνια και κανείς δεν παρεξηγείται. Απλώς βάζεις λογαριασμό τράπεζας, όλοι ξέρουν γιατί το κάνεις. Επίσης υπάρχουν και οι λίστες δώρων στις οποίες επιλέγεις τι θέλεις από πριν και τελειώνει η υπόθεση. Ό,τι και να αποφασίσετε πάντως δεν θα γλιτώσετε αυτούς που θέλουν οπωσδήποτε να κάνουν το δικό τους δώρο. Μιλάω για τους γνωστούς «ανένταχτους», που δεν υπομένουν ζυγό. Πάντως οι μεγαλύτεροι και αναπάντεχοι θησαυροί από τους ανένταχτους έρχονται, και μερικές φορές αξίζει να το ρισκάρεις, ανταμείβεσαι με έναν τρόπο που αν δεν σου βγει σε καλό, θα σε ανεβάσει ψυχολογικά αν έχεις αρκετό χιούμορ. Δεν υπάρχει ζευγάρι που παντρεύτηκε ή που βάφτισε και δεν έχει να πει μια ωραία ιστορία από δώρο ανένταχτου.
_________________
7.
Η εξαπατηση συντροφού δεν έπρεπε να είναι ποινικο αδίκημα;; υπάρχει νόμος για την εξύβριση αλλά το να καταχραστεις τα συναισθήματα του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου και να εκμεταλλεύεσαι τα συναισθήματα του είναι νομιμο;;Δεν θα πρεπε να υπάρχει μια απλή παραδειγματική τιμωρία; όπως ασπουμε καταναγκαστική εργασία όπως στο εξωτερικό είτε σε σχέση είτε παντρεμένος νομίζω θα ήταν μια δικαίωση για τους κερατωμενους συντρόφους και θα έκανε καλό στη ψυχική τους ηρεμία .
- Έισαι εμπνευση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η μοιχεία υπήρξε αδίκημα στον δυτικό κόσμο μέχρι πολύ πρόσφατα, στην Ελλάδα καταργήθηκε αυτός ο νόμος μόλις το 1982. Υπάρχει λόγος που καταργήθηκε, όσο και αν είναι κατανοητή η ανάγκη για δικαίωση του απατημένου. Είναι πολύ δύσκολο να αποδειχτεί, υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις και γκρίζες ζώνες (είναι απάτη μόνο το σεξ;) και όπως ήταν ο νόμος, απαιτούσε να πιαστούν οι μοιχοί στην πράξη και μάλιστα γυμνοί, και δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Ο λόγος που ο δυτικός κόσμος κατάργησε αυτή την ρύθμιση είναι ότι ο νόμος αυτός λειτουργούσε σε συντριπτικό βαθμό κατά των γυναικών. Δες τι γίνεται στις χώρες που η μοιχεία είναι ακόμα παράνομη. Μάντεψε ποιος φταίει περισσότερο. Μην ζητάς να γυρίσουμε πίσω σε μια σημαντική κατάκτηση. Όταν η σεξουαλική ελευθερία εξισωθεί στα δύο φύλα, ας το ξανασυζητήσουμε.
Ακόμη και σήμερα όμως υπάρχει κάποιου είδους ποινή σε περίπτωση απιστίας. Σε ένα διαζύγιο παίζει ρόλο η συστηματική εξαπάτηση για αποφάσεις του δικαστηρίου σχετικά με τη διατροφή, την επιμέλεια των παιδιών. Ως κοινωνία συμφωνούμε ότι η εξαπάτηση είναι κακό πράγμα.
Τώρα, η «εκμετάλλευση συναισθημάτων» και μάλιστα σε περίπτωση σχέσης είναι κάτι που με τίποτα δεν μπορεί να μπει σε νόμο, γιατί δεν μετριέται αντικειμενικά. Γι'αυτό ας πούμε ξανά όλοι μαζί: ο γάμος δεν είναι απλά ένα χαρτί.
Είναι 28 χρονών, με μια καλή δουλειά και αντί να προσπαθήσει να ανεξαρτητοποιηθεί, να ζήσει με τον φίλο της ή μόνη της και να μην είναι βάρος σε κανέναν παραπονιέται που οι γονείς της της λένε να ξοδεύει λιγότερα σε ταξίδια για να έχει κάτι στην άκρη. Μάλλον οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί να την συντηρούν και προσπαθούν να της το που έμμεσα. Εγώ στην θέση της θα ντρεπόμουν να έχω τμέσα να μην επιβαρύνω τους γονείς μου αλλά να μην το κάνω για να ικανοποιώ τα καπρίτσια μου.
Κι εγώ λατρεύω τα ταξίδια όμως συντηρώ τον εαυτό μου και ενώ θα ήθελα να πηγαίνω περισσότερα ταξίδια τα περιορίζω, δεν ζητάω βοήθεια απ τους δικούς μου. Και δεν είμαι πολύ μεγαλύτερη από την #2
Χθες μόλις έλεγα ότι δεν υπάρχουν "29χρονες ελληνίδες που στέλνουν ερωτήσεις στη lifo και να μην θέλουν σχέση (γενικώς)" και νά'τα σήμερα. Η απόδειξη του συλλογισμού μου φαρδιά-πλατειά: "Γιατί δεν χωρίζω λοιπόν; Γιατί είμαι γομάρα που τριανταρίζει, πλην όμως ανίκανη ενήλικης σχέσης.Πηγή: lifo.gr"
Τεσπα.
To πιο συναρπαστικό όλων στην ερώτηση αυτή είναι ότι διαβάζοντας μου (μας;) δόθηκε η εντύπωση μιας ΠΟΛΥ έντονης ερωτικοσυναισθηματικής ζωής, ενώ ήδη μας προλογίστηκε ως 5 έτη μόλις που κάνει σχέσεις, κι ότι αυτές είναι μόνο 2! Χωρίς ιδιαίτερες αναφορές σε σκέτο σεξ.
Δηλαδή "ένα δράμα ζω η αυτοκαταστροφική" και "νιώθω ηρωΐδα μυθιστορήματος " (στις μέρες μας ηρωΐδα τηλεοπτικής σειράς έστω)
Τελικά νομίζω ότι η μέση σχεδόν 30χρονη ελληνίδα δεν πάσχει από επιθυμία σχέσης γενικώς. Από υπαρκτό Μποβαρισμό πάσχει! (Κι αυτό λέει πάρα πολλά για την θέση της γυναίκας)
https://fr.wikipedia.org/wiki/Bovarysme
http://www.oxfordreference.com/view/10.1093/oi/authority.20110803095521412
Υ.Γ. πηγα να διαβασω τι ειναι μποβαρισμος και μου εσκασε βρε θεομπαιχτρα σε γαλλικο και τα μονα που ξερω είναι καισεκεσε καισεμπολ...σε λίγο θα μας βαλεις μπαλετο και πιανο, το επιπεδο της ταξης δεν νομίζω να είναι τοσο προχωρημενο ;P
Xαχαχα! Βρε γκρινιαρούλη έβαλα και αγγλόφωνο λινκάκι πιο πάνω. Δεν το πρόσεξες; :D
Πάντως μην υποτιμάς την τάξη! ΠΑΝΤΑ πάντα πάντα απευθυνόμαστε σε υψηλό επίπεδο κι όσα "πιαστούν" πιάστηκαν απ'όσους το επιθυμούν. Τι είμαστε το Facebook ή το Star TV; Ποτέ απεύθυνση στον κατώτερο κοινό παρονομαστή. Αρχή ζωής!
Nα ομολογήσω ότι ελαφρώς κουφάθηκα με την ερώτηση και πρόταση; "Καταναγκαστική εργασία όπως στο εξωτερικό"; Πού;;; (σίγουρα δεν εννοείς την κοινωνική προσφορά εργασίας που επιβάλλεται από τα δικαστήρια σε περιπτώσεις παραβατών νόμων ναρκωτικών ή διαχείρισης περιστατικών θυμού κλπ;) Πολλή τηλεόραση μήπως παρακολουθείς;
Τέλος πάντων λυπάμαι που εξαπατήθηκες. Η πληγή όμως δεν γιάνει με την εκδίκηση. Γιάνει άμα εσύ προχωρήσεις στη ζωή σου. Τα συναισθήματα δεν βιώνονται για να έχουν ντε και καλά συναλλακτική απόδοση. Βιώνονται επειδή βιώνονται." It is what it is". (Ωραίο ποίημα να το διαβάσετε. Το'χω στο προφίλ μου)
«Όλα ειναι στο μυαλό σου, μια χαρά ειναι ο γάμος μας, είσαι υπερβολική κλπ κλπ»
Πιστεύω ότι όλοι ξέρουμε ότι το καλύτερο δώρο στον άλλο είναι τα λεφτά, τα οποία μπορεί να τα κάνει ό,τι θέλει. Από την άλλη στα βαφτίσια τα δώρα είναι συνήθως μικρά σε αξία και γι'αυτό οι καλεσμένοι προτιμούν να αγοράσουν ένα ρούχο από το να βάλουν 15 ευρώ στην τράπεζα. Επίσης όποιος θέλει να κάνει ένα καλό δώρο θα το κάνει είτε του το υποδείξεις είτε όχι.
Δεν ξέρω ίσως είμαι παλιάς σχολής αλλά δεν μπορώ να δω με τίποτα θετικά αυτή την υποσημείωση στο προσκλητήριο. Όπως και να είναι γραμμένη τη διαβάζω "Δώστε μας λεφτά" και νομίζω ότι αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορεί να βρει κανείς κομψό τρόπο να το πει: δεν είναι κομψό...
Το δωρο είναι περισσότερο φιλοσοφικη αποψη παρα υλιστικο καθηκον.
Ο μονος λογος που θεωρω κομψο τον λογ τραπεζης είναι όταν είναι μη κερδοσκοπικου σκοπου και αυτο επειδη υπάρχει η φραση/σκοπος "μη κερδοσκοπικου", τα υπολοιπα είναι κερδοσκοπικου σκοπου,"αφου θα δωσεις που θα δωσεις θα σου πω εγω είτε την μορφη του δωρου, χρημα ή υλικο, αν είναι χρημα ΕΣΥ θα πας τραπεζα να καταθεσεις στον δικο ΜΟΥ λογαριασμο, αν είναι υλικο Θα ΜΟΥ δωσεις ενα απο αυτα που επιθυμω". Δηλαδη στον βωμο του υλιστικου συμφεροντος θυσιαζεται ο συμβολισμος του δώρου.
Και το πιο κιτς δωρο να μου δωσει ο τριτο ξαδερφος της μελλουσας Ποκοπικαινας που δεν προκυται να ξαναδω μεχρι στα βαθια γεραματα, θα τον ευχαριστήσω και θα τον κεράσω με όλη μου την ψυχη και ενα και δυο και όσα ποτηρια κρασι θελει....ακομα και χωρις δωρο . Ειναι γιορτη που συμβολίζει την εναρξη κοινης πορείας δημοσια και όχι εμποροπανηγυρη. Αυτα είναι ενας καθως πρεπει τροπος οι Μπολιτισμενοι να κοιτανε το γαδαρο στα δοντια. Αληθεια αυτη η ταση απο που ξεκινησε;
Το αποτέλεσμα είναι ότι γεμίσαμε εικονίσματα της Παναγίας και κρύσταλλα. Αρκετά εικονίσματα για να φτιάξουμε ξωκλήσι και πολλά κρύσταλλα χωρίς κάρτα αλλαγής. Βάζα, τασάκια, φοντανιέρες, ό,τι φανταστείτε.
Ειδικά μία φοντανιέρα ήταν τόσο μεγάλη που ο άντρας μου έλεγε να την κρατήσουμε για κολυμπήθρα του μωρού ή να τη βάλουμε στο μπάνιο για μπιντέ... πολύ είχαμε γελάσει.
Τέσπα, δεν είναι πρακτικό να μην έχει λίστα ή αριθμό λογαριασμού, ειδικά σε γάμους. Άλλο η βάφτιση που εκεί είναι δωράκια για το μωρό και μπορεί κανείς να αγοράσει π.χ. ρούχα ή παιχνίδια από γνωστές αλυσίδες καταστημάτων.
Λολ
ξέχασα ν' αναφέρω τους μπρούτζινους πελαργούς. Δύο μάλιστα, ζευγαράκι, συμβολικόν! Θα είναι τέλειο σετάκι με τον μπούφο της φίλης σου :)
Σε έναν παλιό καθηγητή μου, του είχαν κάνει δώρο στο γάμο έναν βαλσαμωμένο σκύλο (Yorkshire terrier), ο οποίος ήταν τοποθετημένος εντός γυάλινης τετράγωνης θήκης. Αν δεν απατώμαι το yorkshire ήταν, όντως, του δωρητή, το οποίο απεβίωσε πριν βαλσαμωθεί, φυσικά. Ο καθηγητής το λάτρεψε στα πλαίσια του συναισθηματικού κιτς, ήταν το αγαπημένο του και μας το είχε φέρει μια φορά να το δούμε :-)
όντως τρώγεται κρύα!!! :D
(σατανικό δώρο πραγματικά...βολή ένθεν κακείθεν δεδομένου ότι ανοίγονται από κοινού τα γαμήλια δώρα!)
Είχε και πιο φτηνά δώρα κάτι σαπουνιέρες για το μπάνιο, φίλες μου που έφεραν δώρο προσωπικά σε μένα τσάντα και σκουλαρίκια που κανονικά δεν πάνε για γάμο...αλλά ήταν όλα δώρα του δικού ΜΟΥ γάμου και γιαυτό το λόγο τα αγαπούσα και δεν μ ένοιαζε το "κέρδος" που θα βγάλω.
Όσο για τα λεφτά, να πω το εξής. Πολλοί συγγενείς αλλά και κάποιοι φίλοι μας έδωσαν λεφτά στο χέρι. Εννοείται πως δεν είχαμε ούτε λογαριασμό ούτε λίστα γάμου, για λόγους κομψότητας όπως πολύ σωστά ελέχθη πιο πάνω. Λοιπόν ωραία και τα λεφτά εννοείται, φχαριστήθηκα κι εκεί να μετράω χαρτονομίσματα, αλλά μόνο τα δώρα των δικών μου στα οποία δεν έδωσα πρόσβαση στο σύζυγο ούτε κι εκείνος στα δικά του. Ξέρω βέβαια ότι ένα μέρος εκείνος το ξόδεψε επιτόπου για να πληρώσει τη δεξίωση, κι εγώ πήγα την άλλη μέρα και αγόρασα ένα αυτοκίνητο και για τους 2 μας. Δηλαδή στην πράξη τα χρησιμοποιήσαμε για κοινό σκοπό τα χρήματα τουλάχιστον εν μέρει. Αλλά θέλω να πω ότι θεωρήσαμε πρέπον να μην αγγίξει στα χέρια του ο ένας τα χρήματα που έδωσαν οι συγγενείς του άλλου.
Κι αυτό επειδή έχουμε συνηθίσει περισσότερο τα βαλσαμωμένα πτηνά! Κι εγώ είχα, για χρόνια, ένα μικρό κιτρινόμαυρο στην βιβλιοθήκη, κειμήλιο από κάποιον πάππο. Το yorksire, πάντως, δεν ήταν ανατριχιαστικό, με την αυστηρή έννοια. Έμοιαζε, θα έλεγα, με έκθεμα μουσείου φυσικής ιστορίας ή κάτι σαν conseptual art piece. Εξαρτάται κι από την δουλειά του taxidermist, βέβαια. Υπάρχουν κι αυτοί που φοβούνται τα πτηνά και ειδικώς τις κουκουβάγιες-μπούφους.
Το να δώσω όμως το σκυλί μου, μετά το θάνατό του, να το γδάρουν και να το υποβάλουν στη διαδικασία της ταρίχευσης, μου μοιάζει με περιύβριση νεκρού.
Αντιλαμβάνομαι ότι ακούγεται αρκετά περίεργο, αλλά το θέαμα δεν ήταν όσο περίεργο ακούγεται και νομίζω πως δεν συγκρίνεται -οπτικώς- με μούμιες, σκηνώματα, κάρες κ.λπ.. Ηθικά, επίσης, δεν συγκρίνεται με το trophy hunting. Εδώ η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ κλωνοποίησε, δις, την αγαπημένη της σκυλίτσα (έλεος kapu). Διαβάστε και αυτό, αν θέλετε που είναι πιο σχετικό: https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2017/dec/04/how-to-dispose-of-a-dead-pet-is-taxidermy-the-very-best-option και μετά σκέπτεται, κανείς, τι είναι "σωστό"/ "ορθόδοξο" και τι "λάθος"/ "ανορθόδοξο" γενικώς, και μάλλον αντιλαμβάνεται ότι όλα είναι θέμα κουλτούρας, perspective και αναγκών:
http://www.lifo.gr/now/greece/188796/simera-oi-pontioi-sta-soyrmena-trone-pano-apo-toys-tafoys-ton-nekron-toys +
https://www.everplans.com/articles/funeral-burial-rituals-from-around-the-world
Από ηθικής δε συγκρίνεται με το trophy hunting.
Ναι, αν πρόκειται για κηνύγι ευγενών, αριστοκρατών, γαλοζοαίματων και πλουσίων, γενικά, για τη διασκέδασή τους. Τώρα, αν κάποιος φτωχός σκότωσε ένα ελάφι σε εποχές ένδειας για να ταϊσει τα παιδιά του και κράτησε και το κεφάλι και το κρέμασε στον τοίχο, επειδή ήταν στις παραδόσεις του, δε μου φαίνεται και έγκλημα. Άλλο αν εγώ δεν αντέχω να το βλέπω, πρόβλημά μου.
Τη μεγαλύτερη συλλογή θηραμάτων είχε ο Αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος που δολοφονήθηκε με τη γυναίκα του στο Σεράγεβο -αφορμή για τον Α΄Π.Π. Η συνήθεια συνεχίζεται και σήμερα, με τους γιους του Τραμπ κ.λπ.
Από τα links που έβαλες, μου αρέσουν πολύ οι juzz funerals, Νew Οrleans αλλά αηδίασα με τη βαλσαμωμένη γάτα drone. Δεν έχω φάει ποτέ πάνω σε τάφο αλλά έχω ξαπλώσει πολλές φορές πάνω στον τάφο του αδερφού μου και μ' έχει πάρει κι ο ύπνος.
Μ'αυτά και μ'αυτά, θυμήθηκα σχετικό τραγουδάκι των Triffids, ένα ξεχασμένο συγκρότημα που παρακολούθησα κάποτε στο Ρόδον και αφιερώνω με τις ευχές μου για καλή εβδομάδα :)
Old and lonely, dirty and cold
I'm a Jerdacuttup Man
https://www.youtube.com/watch?v=MP1OUp57vmg&list=RDMP1OUp57vmg
Πρωτότυπο, αναρωτιέμαι πως δεν σε ενόχλησαν.
Το έχω καθυστερήσει, αλλά τελικώς -αν ακούς- διαλέγω αυτό:
https://youtu.be/H6pSWlcjOkk
Τον αγαπούσα αλλά ο ίδιος δεν αγαπούσε τον εαυτό του. Ηταν κάπως παράξενη η σχέση μας γιατί με περνούσε σχεδόν 9 χρόνια, χωρίς να είναι ετεροθαλής και χωρίς να έχουμε άλλα αδέρφια. Από όταν θυμάμαι το εαυτό μου, είχε διαστάσεις ενήλικου κι όταν έγινε 23, άλλαξε σπίτι.
Ειχε γεννηθεί την ίδια ακριβώς μέρα με τη Siouxsie
https://www.youtube.com/watch?v=qJb2fMc0_Bg
Διαφωνω με τη Λενα. Τα δωρα βαπτισης δεν εχουν καμια σχεση με τα δωρα γαμου. Οι στενοι συγγενεις και οι κολλητοι φιλοι, εχουν κανει ηδη τα ακριβα δωρα στη γεννηση η και στο παρτυ πριν τη γεννηση, που ειναι της μοδας τελευταια. Στη βαπτιση, ο κοσμος παιρνει κατι μικροτερο σε αξια, για μην παει με αδεια χερια.
Μου εχει τυχει και να λαβω προσκλητηριο με αριθμο λογαριασμου του Χαμογελου του Παιδιου και τους γονεις να παρακαλουν να καταθεσει ο καθε καλεσμενος, ο,τι μπορει, γιατι το παιδι τους δεν χρειαζεται τιποτα. Και δεν ειναι καθολου πλουσιοι. Απλα, σκεφτονται και τα αλλα παιδια, εκτος απο το δικο τους.
Μου θυμισε το χτεσινο συντροφο που ηθελε να του πληρωνει το μισο δανειο.
Θα διαφωνήσω με αυτό που γράφει ο yours sencirely (Γιατί τα μωρά όπως και η διοργάνωση ενός γάμος έχουν πάρα πολλά έξοδα): Σε κάθε περίπτωηση, μου φαίνεται παράλογο να περιμένουμε να συνεισφέρουν οι τρίτοι σε έξοδα που κάνουμε για τον εαυτό μας πρώτα από όλα (γάμο ή παιδιά).
Με αυτό που έγραψε ο old lonely dog (Οι στενοι συγγενεις και οι κολλητοι φιλοι, εχουν κανει ηδη τα ακριβα δωρα στη γεννηση η και στο παρτυ πριν τη γεννηση, που ειναι της μοδας τελευταια) σκέφτηκα ότι σε λίγο θα στέλνουν το λογαριασμό τραπέζης μαζί με το μήνυμα ότι γέννησαν!
Αυτό με το λογιαρασμό για το χαμόγελο του παιδιού ήταν τέλεια ιδέα!
"Αυτή θα είναι η μάνα των ερωτικών ερωτήσεων, "
χαχαχαχα!
αυτο το κσεφτηκες στα αγγλικα και μας το μετεφρασες, αλλα δεν υπαρχει η εκφραση στα ελληνικα :)
κατα τα αλλα, ξερεις πολυ καλα, τι κανεις, πως το κανεις και γιατι το κανεις.
μεγαλο κοριτσι εισαι, βρες και τι θα κανεις γι αυτο...
Και πήρα 2 σχεσούλες κι ένα κερατακι;
χμ.
καλε ποιες ειναι αυτες οι δουλειες σημερα, που φτανουν για 10 ταξιδια τον χρονο και περισσευουν και για αγορα ακινητου, οταν οι αλλοι δουλευουν δωδεκαωρο για να πιουν ενα μοχιτο??
αν μου πεις οτι ειστε και στην ελλαδα, θα πηδηχτω απ το παραθυρο.
"Είμαι πολύ ενθουσιασμένη και όλοι γύρω μου είναι ενθουσιασμένοι απλά είναι πολύ σοκαριστικό για εμένα ότι είμαι τόσο διατεθειμμένη να αφήσω τη ζωή μου μέχρι τώρα. Δεν με κρατάει τίποτα εδώ γιατί δεν νιώθω πως ταίριαξα "
σου φαινεται περιεργο που εισαι διατεθιμενη να αφησεις κατι που δεν σε κραταει και δεν σου αρεσει για κατι που σε ενθουσιαζει??
το αντιθετο θα ηταν το περιεργο...
μαλλον ηθελες απλα να μοιραστεις την χαρα σου.
δεν βλεπω αλλο λογο για την ερωτηση..
καλα να περασεις, λοιπον!
εγώ έγραψα την #5.
Ουσιαστικά ήθελα τη γνώμη της α,μπα στο σημείο: είναι ουτοπικό το να θεωρείς ότι θα υπάρχει μέρος που θα ταιριάξεις ή υπάρχει κάτι βαθύτερα ψυχολογικό σε όλο αυτό που μου διαφεύγει?
+ αφήνω ένα μέρος που νιώθω ό,τι με έχει κουράσει για κάτι αντικειμενικά πιο exciting αλλά έχω πραγματικά καλούς φίλους εδώ που ταιριάζουμε πολύ και αυτό δεν είναι κάτι που ξαναβρίσκεις εύκολα.
Υ.Σ για την Α,μπα! Όντως Νότια, Σάντα Μπάρμπαρα (UCSB)!
Τι καλά που μας έγραψες!
Φυσικά και δεν είναι ουτοπικό να περιμένεις ότι θα ταιριάξεις. Έφυγα με πολλές ελπίδες να μου ταιριάζει η Αγγλία καλύτερα από την Ελλάδα, όπου βασανιζόμουν να ζήσω ως ενήλικη μετά τις σπουδές. Είχα τους φίλους μου, την οικογένειά μου που υπεραγαπώ, μέρη που λατρεύω να πηγαίνω. Αλλά δεν αισθανόμουν ότι εντάσσομαι και μπορώ να λειτουργήσω, να δουλέψω, να ζήσω με τον τρόπο που θέλω.
Η πρώτη στάση μου στην Οξφόρδη με ξετρέλανε, αλλά ήταν για λίγο. Όσο έμενα και σπούδαζα στο Λονδίνο, δεν έβλεπα την ώρα να φύγω πάλι. Μέχρι που επισκέφτηκα το βορρά της Αγγλίας και μαγεύτηκα. Όσο κι αν μου λείπουν κάποια πράγματα αισθάνομαι σαν το σπίτι μου εδώ, γι'αυτό και έμεινα. Σε ελάχιστα χρόνια θα έχω περάσει μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου στην Αγγλία παρά στην Ελλάδα...
Καλή αρχή, με μάτια ανοιχτά. Και κάνε φίλους από όλα τα άλλα μέρη της γης, μην ψάχνεις Έλληνες, θα σε βρουν αυτοί ;)
ίσως είναι ουτοπικό να σκέφτεσαι κάτι τέτοιο, από την άλλη όμως πρόκειται να εγκατασταθείς σε ένα νέο μέρος με τους καλύτερους οιωνούς. Ισως να μην ταιριάξεις 100% αλλά σίγουρα θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Εξάλλου όλο αυτό θα σου δώσει τα εφόδια να καταλάβεις τι είναι αυτό που αναζητάς, τι σου λείπει ώστε να βρεις και τον επόμενο χώρο/χρόνο που θα νιώσεις ο εαυτός σου.
Μικρό storytime και από μένα:
Πέρασα τη δεκαετία 18-28 περίπου σπουδάζοντας και δουλεύοντας μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού. Ειχα μείνει σε 3 πιο "ασυνηθιστες" χώρες της Ευρώπης και κάποια στιγμή μου έκατσε μια ευκαιρία να δουλέψω στις Βρυξέλλες για κάποιους μηνες. Ελεγα "πφφ, γραφειοκράτες, γκρίζα πόλη, τι θα πάω εγώ να κάνω εκεί" και γενικά την όλη κατάσταση λίγο τη σνόμπαρα. Τέλοσπαντων, φτιάχνω τη βαλίτσα μου, προσγειώνομαι και φτάνω στη γειτονιά όπου θα έμενα για να ψάξω το σπιτονοικοκύρη μου. Ε δεν μπορώ να σας περιγράψω αυτό που ένιωσα. Ήταν σα να γυρνάω σπίτι μου μετά από χρόνια απουσίας. Ενιωσα οικιότητα, γαλήνη από την πρώτη ματιά. Κάποιος που θα πίστευε στη μεταφυσική θα έλεγε οτι είχα ζήσει την προηγούμενη ζωή μου στο κέντρο των Βρυξελλών. Δε με νοιάζει η εξήγηση, πάντως πέρασα καταπληκτικά όσο καιρό έμεινα και προσπαθώ να επιστρέφω με κάθε ευκαιρία.
Από την άλλη, είχα από παιδί κόλλημα με τη Βόρεια Ιρλανδία ίσως λόγω ιστορίας και μουσικών επιρροών, οπότε κατέβαλα προσπάθειες για να ζήσω εκεί συνειδητά. Η εμπειρία μου δεν ήταν αυτη που περίμενα, απογοητευτηκα αρκετα σε κάποιες περιπτώσεις - αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Ελπίζω να ζήσουμε όλοι εν τέλει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας στο 'μέρος' μας!
Λένα, έγραψες πάλι!! <3