Οι Sad Lovers & Giants έχουν ακόμα κάτι να πουν

Λίγο πριν από τις 23:00, χωρίς βιασύνη, οι βραδυφλεγείς Sad Lovers & Giants παραμέρισαν το κοινό για να ανεβούν στη σκηνή του Αn.

Η συναυλία της Παρασκευής ήταν η πρώτη από τις δύο που το βρετανικό σχήμα δίνει στην Αθήνα, η δεύτερη θα πραγματοποιηθεί σήμερα στον ίδιο χώρο.

Έχοντας χάσει την τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα περίμενα τη συναυλία αυτή με ανυπομονησία.

Ήθελα να ακούσω το συγκρότημα που χαρακτηρίζεται όχι μόνο από τα «ατμοσφαιρικά keyboards», κατά την πολυφορεμένη έκφραση, τους λυρικούς στίχους και τη νεορομαντική συστολή αλλά και ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σαξόφωνα της γόνιμης περιόδου του post punk.

Ήθελα να δω από κοντά το σχήμα αυτό που από το 1980 ως σήμερα διαλύεται και συγκροτείται κατά περιόδους, εμφανίζεται ζωντανά σποραδικά και ηχογραφεί μάλλον μόνο όταν έχει κάτι να πει, σώζοντας τον εαυτό του και τους ακροατές του από τη φθορά των μη παραγωγικών περιόδων που μοιραία επέρχονται.

Το σχήμα αυτό από το 1980 ως σήμερα διαλύεται και συγκροτείται κατά περιόδους, εμφανίζεται ζωντανά σποραδικά και ηχογραφεί μάλλον μόνο όταν έχει κάτι να πει, σώζοντας τον εαυτό του και τους ακροατές του από τη φθορά των μη παραγωγικών περιόδων που μοιραία επέρχονται.

Και ήδη από τα πρώτα κομμάτια, η συναυλία ξεκίνησε με το εμβληματικό και ακραιφνώς νεοψυχεδελικό Close to the Sea, άρχισαν να ξεδιπλώνονται όλα τα στοιχεία της αμιγώς μουσικής όψης του μύθου που οι Sad Lovers & Giants διατηρούν τέσσερις δεκαετίες μετά τη δημιουργία τους.

Ο συμπαγής ήχος από ένα δεμένο συγκρότημα, το setlist σταδιακής κλιμάκωσης, από ένα σχήμα δομικά μελαγχολικό αλλά σε καμία περίπτωση σκοτεινό και η αναλλοίωτη φωνή του Garçe Allard άρχισαν να διαβρώνουν το υπόγειο μαγαζί των Εξαρχείων.

Το ευρύ και πολυπληθές κοινό, στην πλειοψηφία του κάτω των σαράντα, μακριά δηλαδή από την εποχή της ακμής των Sad Lovers and Giants, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του συγκροτήματος.

Μαζί με καθιερωμένα κομμάτια της δεκαετίας του 1980, της δισκογραφικά πλέον παραγωγικής για τους Sad Lovers & Giants, το σχήμα διάνθισε το setlist με τραγούδια από την τελευταία του δουλειά, Mission Creep, που κυκλοφόρησε πέρυσι σπάζοντας δεκαέξι χρόνια δισκογραφικής σιγής.

Έτσι το καινούριο Beauty is Truth άνοιξε τον δρόμο για το κλασικό του συγκροτήματος Sleep (Is for Everyone) με την πρώτη ώρα της συναυλίας να οδηγείται στην κορύφωση με το Things We Never Did.

Στα δύο ανκόρ που ακολούθησαν οι Sad Lovers & Giants έκλεισαν τη συναυλία με κομμάτια όπως το Lost In A Moment, το οποίο επανέφεραν κατά δήλωσή τους μετά από τριάντα χρόνια, και φυσικά τα Imagination και 50:50.

Εκτιμώ πως η βραδιά έληξε χωρίς σκιές. Οι Sad Lovers & Giants έδωσαν παραπάνω από όσα θα περίμενε ένας μέσος ακροατής τους. Προσωπικά ήθελα να ακούσω μερικά κομμάτια παραπάνω, αλλά ένα συγκρότημα δεν βγαίνει στη σκηνή για να καλύψει τις απαιτήσεις του καθενός μας ξεχωριστά.

Αν βαραίνει κάτι τη βραδιά είναι το μάλλον ειρωνικό, αν το κατάλαβα καλά, σχόλιο για το κάπνισμα στον χώρο από τον Garçe Allard μόλις μετά το δεύτερο κομμάτι της συναυλίας.

Θα περίμενα μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση και ενσυναίσθηση απέναντι σε έναν άνθρωπο που επί μία και μισή ώρα τραγουδούσε και έπαιζε σαξόφωνο.

Sad Lovers & Giants - Sleep (Is for Everyone)

Info

Το δεύτερο live των Sad Lovers & Giants θα πραγματοποιηθεί απόψε στο An Club (Σολωμού 13-15, Εξάρχεια)

Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00