Joe Lally

Fugazi. Ξεκινάω αναφέροντας τη λέξη που βρισκόταν στα χείλη πολλών τα δύο βράδια που εμφανίστηκε στην Αθήνα ο Joe Lally, καθώς δεν θα ξαναεμφανιστεί σε αυτό το κείμενο. Η παρουσία, τελικά, λίγων ανθρώπων έδωσε χώρο να ξεδιπλωθούν, σχεδόν στα κρυφά, δύο πολύτιμες και ουσιαστικές συναντήσεις ακροατηρίου και μουσικών. Ουσιαστικές γιατί η συναυλία ξαναέγινε συναυλία, δηλαδή πάνω απ’ όλα συνολική εμπειρία.

Παρασκευή βράδυ, ο Joe Lally ανεβαίνει στη σκηνή του Six d.o.g.s., σε μια Αθήνα που μαζεύει ένταση από παντού. Ο ήχος; Ένα άγγιγμα σε ολόκληρη την υπόγεια ηλεκτρική παράδοση, τελικά μια σύχρονη τραγουδοποιία «διαμαρτυρίας», στηριζόμενη στο μπάσο. Κάθε μουσικός σε ένα ισότιμο παίξιμο μέσα στην μπάντα, αλλά αφημένος ταυτόχρονα και στη δική του προσωπική περιπέτεια. Στα τύμπανα ο Fabio Chinca, σ’ ένα πληθωρικό μα και συγκρατημένο παίξιμο, στην κιθάρα η Elisa Abela, η οποία μας άφηνε διαρκώς άφωνους με τις αναζητήσεις της, και στο μπάσο, φυσικά, ο Joe Lally, να είναι η βάση και ο άνθρωπος με το σχέδιο. Παίζοντας σχεδόν εξολοκλήρου το τελευταίο άλμπουμ, το «Why should I get used to it» του 2011, αλλά με γενναιόδωρες προσθήκες και από τα δύο πρώτα, αυτό που ξεχώρισε είναι πως, ενώ το σχήμα είχε την ικανότητα να ξεπεράσει ένα όριο και ν’ ανεβάσει θεαματικά τις εντάσεις, προτίμησε έναν πιο μετριοπαθή τρόπο, που έδειχνε προς μια άλλη λογική και τελικά λειτούργησε πιο δραστικά. Ολιγόλεπτες ρυθμικές συνθέσεις, αρθρωμένες μέσα από ένα επαναληπτικό και διακριτικά groovy μπάσο, το οποίο δενόταν οργανικά πάνω σε «ανοιχτά» τύμπανα και φυγόκεντρες κιθάρες, δουλεύανε μεθοδικά και χτίζανε αργά κάτι μέσα μας, με την αίσθηση μιας ολοκληρωμένης εμπειρίας που θα έρθει. Δείγματα; Το «Perforated Line», με την ανεπανάληπτη κίνησή του προς τα εμπρός, το «Resigned», με τον στίχο «This one goes out to the living dead» ν’ ακούγεται σκοτεινά και κοφτερά εκείνη τη νύχτα, και φυσικά το «Last of the civilised», που άνοιγε το μυαλό με το ανελισσόμενο μπάσο του.

Τι θα μείνει; Συζητώντας με φίλους μετά το τέλος, βρεθήκαμε να ομολογούμε πως ό,τι είδαμε και ακούσαμε έκανε καλό μ’ έναν τρόπο ξεκάθαρο, πέρασε μια ανακούφιση, μαζί κι ένα πείσμα όμως. Κάτι μετασχηματίστηκε εκείνο το βράδυ.

Αποστόλης Βασιλόπουλος