ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λειπεις εσυ. Στο λεω αλλα δεν το καταλαβαινεις. Αδιαφορεις. Λες "οκ, πρεπει καποια στιγμη να το ξεπερασεις". Ναι,ε;; Τοσο ευκολα; Ξεχνας τι εχουμε περασει; Μαλλον ξεχνας. Βασικα τα εχεις ξεχασει εδω και καιρο. Εγω ειμαι αυτη η "κολλημενη" που συνεχως κανει σαν χαζογκομενα και σου εξομολογειται πως ακομα της λειπεις. Ξερεις ομως κατι; Πιο πολυ απο ολα δεν μου λειπεις εσυ. Μου λειπει ο εαυτος μου. Μου λειπει να χαμογελαω ελευθερα, να ανασαινω χωρις ενα βαρος στο στηθος. Μου λειπει να ζω την καθε στιγμη της μοναδικης ζωης που εχουμε ολοι μας και να μην την βλεπω να περναει απλως μπροστα μου, σαν να ειμαι ενας παρατηρητης. Μου λειπει να περναω καλα, να ευχαριστιεμαι με τα πιο απλα πραγματα. Με εχει κουρασει ολο αυτο και εχει περασει καιρος και δεν βλεπω και καμια αλλαγη και ανησυχω. Ως ποτε θα μου συμβαινει; Ποσο θα κρατησει;