ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν παιδιά θα σας πω κι εγω τους προβληματισμούς μου εδω.Μετα απο μια υπερβολικά έντονη ερωτική απογοήτευση και ελπίδες που δεν έγιναν ποτε πραγματικότητα κι ύστερα απο πολλα λάθη στο παρελθόν,αποφάσισα να κλειστώ στον εαυτο μου.Καθόμουν μερες και σκεφτόμουν τι έκανα λάθος,γιατι να μη γινοντουσαν αλλιώς τα πράγματα και γιατι έφτασα στο σημείο να υποφέρω τόσο.Με τόσες σκέψεις που με βασάνιζαν συνεχώς,πηρα σημαντικές αποφασεις.Αποφάσισα να κάνω πράγματα που θα με κάνουν χαρούμενη και δυνατη:ξεκίνησα γυμναστήριο και αθλημα πολεμικών τεχνών,άρχισα υγιεινή ζωη,βρηκα σπιτι να μείνω μόνη(εμενα με τους δικους μου).5 μηνες τωρα σχεδόν κι εχω καταφέρει να αγαπήσω τον εαυτό μου,απέκτησα αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση,εγινα πιο δυνατή και δεν με αγγίζει τιποτα πλεον.Μονο που ολους αυτους τους μήνες που δουλεύω με τον εαυτο μου,δεν ασχολήθηκα καθολου με αγόρια γενικά.Απο επιλογή μου δε βγηκα κανένα ραντεβού-κι αν βγηκα δεν έδωσα περιθώριο για συνέχεια-και δεν ασχολήθηκα γιατι δεν ήθελα,δεν ένιωθα καλα να αρχίσω ξανα να βγαινω με ανδρες και απλα δε μου κανε ξανα κανένας κλικ μετα τα τραγική λαθη που έκανα.Ομως,νιωθω ωρες ώρες οτι αυτο με παει και λιγο πίσω στην ερωτική μου ζωη κι ,αφού,εχω τοσο καιρο να κανω κατι με κάποιον και να προχωρήσω,ξεσυνηθισα και πλεον νιώθω πως δε θα μπορέσω ξανα να βγω με κάποιον και να ερωτευτώ .Τι λέτε για αυτο;