ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αντιλαμβάνομαι το σχέση ''μη κοινωνικά αποδεκτή'' πώς το έχεις στο μυαλό σου. Επιβεβαιώνεις πάντως αυτό που πιστεύω, ότι δλδ οι επιλογές μας εκούσια ή ακούσια εμπεριέχουν και την πραγματική ή εικαζόμενη αποδοχή του περίγυρού μας. Όσον αφορά στο να εκφράζει κάποιος τα συναισθήματά του και ας γίνει στάχτη και μπούρμπερη, δεν είναι τόσο απλό. Ωραίο ακούγεται, αλλά υπεισέρχοναι πολλοί παράγοντες που μπορεί αυτό το τόσο όμορφο, να το κάνουν να φαίνεται τραγωδία.

Συμφωνώ σε αυτό που λες. Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε από κανένας και για τίποτα. Και στην τελική αν δεν προσπαθήσεις πως θα δεις που μπορείς να φτάσεις; Πως θα δεις όλο αυτό που νιώθεις που θα πάει κτλ κτλ.... Όμως υπάρχει ένα όμως σε αυτή την ιστορία, κι όπως καλά έκανες και το ανέφερες σε δεσμευμένους ανρθωπους που χώρισαν και πολύ απλά ο ένας δεν έχει ξεχάσει ή μπορεί και οι δύο αλλά κανείς από πίσω δεν κάνει την προσπάθεια να το πει, να πει το σαγαπαω, γιατί εκεί ξέρει ότι θα ξανά πεσει, εκεί κρύβεται η δειλία. Σε ανρθωπους λοιπόν που δεν έχουν και τίποτα να χάσουν γιατί τι είχαμε τι χάσαμε που λένε, να προσπαθείτε να τα λέτε, γιατί εμείς που δεν μπορούμε ποια για λόγους δειλίας μας λείπει αυτός ο αυθορμητισμός και κυρίως μας λείπει ένα μυαλό που είναι κολλημένο στον πρώην ας πούμε. Ρισκάρετε μωρέ , τι έχετε να χάσετε!!!

σωστός ........................ μα ειν κι που θα μιλήσεις ??? ποιος έχει την όρεξη μας ???????

Ξέρεις τι; Έχουμε έναν απίστευτο φόβο μη φανουμε ευάλωτοι στους άλλους. Φόβομαστε για το πώς θα μας αντιμετωπίζουν μετά,την αμηχανία που θα υπάρχει,το πονηρό χαμόγελο ,την αλλαγή συμπεριφοράς του γενικώς. Και κυρίως το ότι δεν θα μπορούμε να το παίξουμε πια κουλ και υπεράνω γιατί ο άλλος πλέον θα ξέρει. Ντρεπόμαστε πολύ να έρθουμε σε αυτή τη θέση. Χάνουμε πολύτιμες στιγμές στη ζωή μας γιατί είμαστε δειλοί. Γιατί προτιμάμε να αναρωτιόμαστε συνέχεια, παρά να διακινδυνεψουμε να μας απορρίψουν.