ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η κοπέλα που είπε πως εργάζεται ως καθαρίστρια και πόσο τη ζορισε αυτο ,θέλω να της πω να μην δίνει σημασία σε κανενα ανθρωπάκι που κρίνει τους ανθρώπους έτσι εύκολα και γρήγορα.Θέλω να της πω πως δεν βλάπτει κανέναν και να γουστάρει τον εαυτό της τόσο πόλυ για αυτό που κάνει. Γιατι παλευει.Η ζωή δεν τα έφερε καλά σε ολους. Μου θύμισε εμένα, δεν έχω μιλήσει ποτέ μαζεμενα για αυτά που θα πω. Ήμουν από φτωχή οικογένεια και όταν λέω φτωχή ζήτημα να είχα αγοράσει δύο ζευγάρια παπούτσια μέχρι να γίνω 18 και λιγα ρουχαλακια, . Όλα χαρισμενα από φίλους και συγγενείς.Δεν είδα διακοπες, μόνο με το αστικό αυθημερόν και δύο χρονιές στο εξοχικό κάτι φίλων .Δεν έκανα κάποιο άθλημα πότε μου, μόνο ζωγράφιζα μόνη μου συνεχεια,μόνο δύο -τρεις φορές έφαγα έξω σε ταβέρνα ( δεν βάζω γάμους και τραπεζώματα από άλλους). Για την φτώχεια έφταιγε ένας πατέρας- απών μετά την εφηβικη μου ηλικία- ο οποίος ήταν εθισμένος στον τζόγο κάθε μορφής, ο οποίος εκβίαζε μεχρι που να τον διώξει τη μάνα μου να μην δουλεψει. Περνάω πανεπιστήμιο σε ζορικη σχολή σε άλλη πόλη. Μπήκα στις εστίες, έτρωγα στη λεσχη κάθε μέρα πρωινο, βραδινό, μεσημεριανό σε καθημερινή βάση. Εργαζομουν και έτσι εχανα κάποια μαθήματα. Ακόμα θυμάμαι κομπλεξικους συμφοιτητές να μην μου δίνουν σημειώσεις γιατί δεν παρακολουθουσα και όταν τους έλεγα πως δούλευα για αυτό τις ζητάω υπήρχαν οι εξής αντιδράσεις : πως είναι επιλογή μου η δουλειά και για αυτούς είναι επιλογή τους οι σπουδές, απάθεια και κοιταω τον ουρανό, και λίγοι που εδιναν τις σημειωσεις. Μόνο να σου πω πως υπήρχαν μέρες που τελείωνα τη βάρδια και πήγαινα με δύο ώρες ύπνο κατευθείαν σε όποιο μάθημα και αν είχα. Είχα λίγες παρεες, βλέπεις πολλοί δεν μπορούσαν να κατανοήσουν το γεγονός πως ήμουν σε κατάσταση ημιλυποθυμιας η δεν μπορούσα να ακολουθήσω από την κούραση. Καλοκαιρία εκανα δύο δουλειες, για να μαζεύω χρήματα να μπορώ να κάνω κάτι καλυτερο με τη ζωή μου. Έκανα λαντζα, καθαρίστρια, σερβιτορα, ταμίας, σε πάγκο σε λαϊκή, ,φυλλάδια. Πολλές φορές ,ειδικά για τον πάγκο σε λαϊκή και της καθαρίστριας άκουσα υποτιμητικά σχόλια και βλέμματα οίκτου. Θυμάμαι μια περίοδο που είχα βιώσει άγχος για τη σχολη, πίεση από οικογενειακά ,δουλειά , αυτά τα ηλίθια σχόλια να γυρνάω και να κλαίω για ώρες να βρίζω και να λέω από μέσα μου " τι χρωστάω και σε ποιον". Δεν θα σου πω πως ακόμα και σήμερα δεν θα ήθελα να μου ειχαν έρθει πιο εύκολα, θα ηθελα είναι η αλήθεια αλλα αυτά είχα και με αυτά πορεύτηκα. Δεν μπορούσα να μιζεριαζω αντιθέτως ήθελα μια ζωή καλυτερη. Μεγαλωσα, τώρα πια είμαι 28 και με θυμάμαι που ήμουν 24 και με πήραν με υποτροφία για μεταπτυχιακο στο εξωτερικό, θεέ μου τι χαρά είχα κανει.Εκανα πρακτικη εργάστηκα πάνω στο αντικείμενο μου, γνωρίζω δύο ξένες γλώσσες πολύ καλα ξαναγύρισα πισω γιατί δεν άντεχα τη μοναξιά και τώρα να είμαι σε μια θέση που πληρώνομαι καλά για την Ελλάδα της κρισης. Ξέρω όμως πως και να γυρίσω στο μηδέν αν είμαι υγιης θα ξέρω πως έχω τη δύναμη να παλεψω, θα ξέρω τον τρόπο. Δουλειά με τον εαυτό σου και τους γύρω σου, ο,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Οπότε μην ντρέπεσαι, μην νιώθεις λιγότερο ομορφα γιατί απλώς θες να παλέψεις. Να θυμάσαι πως αν είσαι στο μηδέν μπορείς να πας στο 3 και αν είσαι στο 4 μπορείς να πας στο μηδέν κάθε στιγμή της ζωής σου.