28.5.2017 | 17:41
Όλα αυτα που γινονται μου προκαλουν στρες.
Δεν ξερω πως να φερθω, γιατι δεν ειμαι σιγουρη για τα αισθηματα σου. Κινουμαι με εικασιες. Φοβαμαι μηπως ειναι ολα μια μεγαλη παρανοηση. Μην διακινδυνευεις να παιξεις με το μυαλο μου. Φοβαμαι. Βοηθησε με. Ειναι ειλικρινη οσα σου γραφω. Χρειαζομαι να νιωσω ασφαλεια κοντα σου. Και οτι τα αισθηματα σου ειναι αρκετα βαθια και ειλικρινη, ωστε να κρατησουν και να ειμαστε μαζι. Θα διορθωσω τη συμπεριφορα μου, να εισαι σιγουρος. Ουτε κι εγω νιωθω ωραια, παλευω μεσα μου και πλαθω με καποιον τροπο την αλλαγη. Πιστευω οτι θα φανει αυτο σε λιγο καιρο. Δεν ειμαι ευχαριστημενη με τον εαυτο και τη ζωη μου. Θελω περισσοτερο φως.
