ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...ότι δεν θα αγαπήσω ποτέ πραγματικά. Όλοι μας ψάχνουμε τρόπο να αγαπηθούμε. Κανένας να αγαπήσει! Πάλι στον εαυτό μου βλέπω το ίδιο σενάριο. Ενθουσιασμός φουλ στην αρχή και φούντωμα συναισθημάτων όσο ο άλλος δεν είναι δεδομένος. Όταν αρχίζει και κολλάει μαζί μου εγώ χαλαρώνω. Και ξαφνικά δεν είναι τόσο συναρπαστική η έξοδος. Και η κουβέντα. Και το σεξ. Και το θέμα είναι ότι ο άλλος δεν με πιέζει. Απλά νιώθω ότι αρχίζει να με ερωτευεται. Μου φέρεται καταπληκτικά, είναι όπως πρέπει. Εγώ όμως;;; γιατί πάλι η ίδια ιστορία;;; Μία φορά ερωτεύτηκα και αυτή η φορά δεν ήταν κανονική σχέση. Δεν ήταν δεδομένος ο άλλος. Δηλαδή μόνο έτσι θα ερωτεύομαι εγώ;; δεν μπορώ να γουστάρω κάτι φυσιολογικό;; τι μου συμβαίνει ρε παιδιά;