Άλλη μια υπενθύμιση ότι όσο πιο ειλικρινής και "καθαρός" είναι κανείς απέναντι σε κάποιον, τόσο χαμηλότερο το ρίσκο του να σε εκβιάζουν τρίτοι και να σε κάνουν ό,τι θέλουν πατώντας στα βρώμικα μυστικά σου. (Το γνωστό, καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται.) Ξέρω ότι σου είναι δύσκολο, μα πες τους την αλήθεια. Γράψε τους το σε γράμμα αν σε διευκολύνει περισσότερο αυτό (θα τους δώσει κιόλας περισσότερο περιθώριο να το χωνέψουν διαβάζοντας τα γραφόμενά σου ξανά και ξανά), μα τουλάχιστον θα το μάθουν από σένα ως έχει. Μεταξύ μας κιόλας, το ποσό που λες δεν είναι απολύτως τίποτα. Τι να πει, δηλαδή, και η Elizabeth Holmes που όχι μόνο δεν πήρε ποτέ το ρημάδι το Bachelor's, αλλά εξαπάτησε τόσους για δισεκατομμύρια, και μάλιστα ούσα στο χώρο της ιατρικής, που προσωπικά θεωρώ "ιερό". Το κακό εδώ είναι ότι ναι μεν η Holmes είναι μεγαλύτερη εγκληματίας, μα πιστεύω ότι όταν εξαπατάς αγαπημένο σου πρόσωπο, ακόμα και για ένα δεκάευρω, ηθικά είναι πιο άσχημο απ' ότι επενδυτές για δισεκατομμύρια. Οι venture capitalists θα κερδίσουν τα χρήματα και την περηφάνεια τους πίσω, έσω σίγουρη, αλλά ποιος θα μας κερδίσει πίσω την εμπιστοσύνη των αγαπημένων μας; Μπορείς να το γράψεις σαν σκέψη και να τους πεις ότι συμβολικά έστω θα προσπαθείς να τους επιστρέψεις το ποσό, ελπίζοντας παράλληλα κομμάτι-κομμάτι να τους επιστρέψεις την εμπιστοσύνη τους προς εσένα. Ηρέμησε, αντικειμενικά δεν ήταν κάτι τρομερό αυτό που έκανες (στην τελική δεν ξόδεψες τα χρήματα σε παράνομες δραστηριότητες), αλλά δείξε ότι νιώθεις άσχημα που πρόδωσες την εμπιστοσύνη τους. Εν μέρει πιστεύω ότι η αδερφή σου σε εκβιάζει να πάρεις το μεταπτυχιακό γιατί μπορεί να σε βλέπει προέκταση του εαυτού της και των όσων δεν έχει καταφέρει η ίδια. Πάντως, επιβεβαιώνω κι εγώ ότι ένα μεταπτυχιακό στις Πολιτικές Επιστήμες δεν θα σου προσέφερε τίποτε ουσιαστικό στην καριέρα σου. Εφόσον κιόλας διαμένεις στο εξωτερικό, άντε το πολύ να πάρεις την υπηκοότητα (αν το κράτος σου επιτρέπει να κρατήσεις την ελληνική παράλληλα) και να απασχοληθείς σε κανένα υπουργείο, αλλά εκεί δεν είναι ελληνικό δημόσιο και δεν θα πάρεις τα ίδια χρήματα με όσα σε μια πολυεθνική εταιρεία. Κι όλο αυτό για να είσαι το κορίτσι που βγάζει φωτοτυπίες, γράφει καταχωρήσεις και κάνει καφέδες, γιατί οι καλύτρες θέσεις πιάνονται από καπάτσους που έκαναν απανωτά MUN, δωρεάν χαμαλίκια σε internship και ένα κάρο συνέδρια και summer school και δεν συμμαζεύεται. Πιο πολλή αξία θα έχεις ως στέλεχος εταιρείας με επιμόρφωση σε business intelligence και χρηματοοικονομικά παρά μεταπτυχιακά σε τέτοιες ειδικότητες. Η αδερφή σου μάλλον δυσκολεύεται να κρατήσει δουλειά γιατί κάπου δεν έχει πάρει χαμπάρι πώς λειτουργεί ο κόσμος, τουλάχιστον εκεί που μένετε.
29.9.2022 | 12:22
We crashed
Παιδιά, αντιμετωπίζω κάτι που μπορεί να εξελιχθεί σε βόμβα για την οικογένεια και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω. Λοιπόν, πριν από λίγα χρόνια με στείλαν οι δικοί μου στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές σπουδές (με δίδακτρα). Δεν ξέρω τι έπαθα, αλλά ειλικρινά δεν είχα όρεξη για περαιτέρω διαβάσματα, ενώ το πτυχίο θα ήταν Πολιτικών Επιστημών που ναι μεν μ' ενδιέφερε πολύ σαν αντικείμενο, αλλά σ' εκείνη τη φάση κάτι έπαθα (δεν ήταν κατάθλιψη σίγουρα, όχι κάτι βαρύ) και όσο και να προσπαθούσα να κάνω τον εαυτό μου να συγκεντρωθεί και να διαβάσει και να γράφει εργασίες, μόλις και μετά βίας τα κατάφερνα. Από τη μια ήμουν σίγουρη ότι ήθελα να μείνω μόνιμα στο εξωτερικό, κι από την άλλη οι μεταπτυχιακές σπουδές ήταν καλή αρχή για να ξεκινήσω τη διαμονή μου, αλλά γρήγορα έχασα το νόημα των σπουδών. Το μεταπτυχιακό ήταν 2 χρόνια, αλλά εγώ σταμάτησα το πρώτο έτος (τζάμπα τα δίδακτρα για 2 εξάμηνα) και αντ' αυτού βρήκα δουλειά (που δεν χρειάστηκε μεταπτυχιακό, για να μην πω καν πτυχίο), έφυγα απ' τις εστίες για να μείνω μόνη μου σε στούντιο και έδωσα λεφτά σε εντατικά μαθήματα της τοπικής γλώσσας. Έκανα το οτιδήποτε, αρκεί να ξεφύγω από τη φοιτητική ζωή και απλώς να δουλεύω και να βγάζω λεφτά και να ζω ανεξάρτητα, μόνο αυτό ήθελα. Το μεγάλο μου λάθος ήταν ότι φοβήθηκα να το πω στους δικούς μου, οπότε τους έλεγα ότι απλώς δούλευα παράλληλα με τις σπουδές μου και μετά ότι ΟΚ, το πήρα το πτυχίο. Δεν περίμεναν από μένα ότι θα έβλεπα διαφορά στα επαγγελματικά χάρη στο πτυχίο, οπότε ξεχάστηκε γρήγορα το όλο θέμα. Δεν είχαμε οικονομικά προβλήματα σαν οικογένεια ποτέ, δεν στέρησα κάτι απ' τους δικούς μου, αλλά το έχω ακόμα βάρος ότι τους είπα ψέματα. Κι επίσης, δεν έκανα και την πιο σοφή διαχείριση των χρημάτων που είχα ουρανοκατέβατα. Σε ό,τι νά 'ναι τα έτρωγα, δοκίμαζα ακριβά χόμπυ και σε ινστιτούτο αισθητικής (απαλλάχτηκα από τη χρόνια ακμή και έμαθα να φτιάχνω σωστά την εμφάνισή μου και να έχω αυτοπεποίθηση). Δεν είμαι αγία, έκανα σπατάλες, όχι αστεία. Ώσπου μετά την πανδημία κι όλα αυτά, επειδή η μεγάλη μου αδερφή απολύθηκε και δυσκολευόταν πάρα πολύ να βρει δουλειά, έγινε κουβέντα μεταξύ των γονιών μας και εμού να έρθει να μείνει σ' εμένα και να δοκιμάσει εδώ στο εξωτερικό. Η αδερφή μου είναι δύσκολος χαρακτήρας, δυστυχώς, έχει τάση να γίνεται επικριτική και συγκρουσιακή. Η οικογένειά μου την έχει για παράξενη, ενώ εμένα με θεωρεί αρνάκι, επειδή είμαι υποχωρητική και κάνω υπομονή πολλή γενικά. Κι από την άλλη, τα καλά στοιχεία της είναι ότι φαίνεται διορατική και άτομο με δύναμη της θέλησης. Είμαι σίγουρη ότι αν ήταν στη θέση μου τότε με τις σπουδές, θα είχε κάνει τον εαυτό της με τα χίλια ζόρια να το πάρει το πτυχίο. Εγώ αποδείχτηκα τεμπέλα και σπάταλη σ' αυτό το κομμάτι. Τέλος πάντων, μια μέρα της εξομολογήθηκα τι έγινε με τις σπουδές τότε γιατί το είχα βάρος. Τσατίστηκε πολύ, φυσικά, και είπε ότι τα λεφτά που ξόδεψαν για μένα τότε οι δικοί μας θα μπορούσαν να ξοδευτούν αλλού ή να διαμοιραστούν μεταξύ εμού και της αδερφής μου. Πρόκειται για ποσό στο σύνολο 16 χιλιάδων ευρώ. :-/ Ξέρω ότι έκανα κάτι τρομερό, όχι τόσο για τα λεφτά, αλλά για το ότι είπα ψέμματα στους δικούς μου. Τώρα εκείνη με απειλεί ότι, αν δεν καταπιαστώ με μεταπτυχιακές σπουδές σύντομα (γνωρίζοντας την τοπική γλώσσα είναι δωρεάν), αυτή θα το πει σε όλη την οικογένεια τι έγινε. Για κάποιο λόγο είναι πεπεισμένη ότι ένα μεταπτυχιακό στις Πολιτικές Επιστήμες θα με κάνει σούπερ εξπέρ, ικανή να δουλέψω σε διεθνείς οργανισμούς. Εγώ ξέρω ότι δεν είναι έτσι, γιατί όσοι παίρνουν θέσεις σε ΟΗΕ και ΝΑΤΟ, έχουν τελειώσει Harvard και είναι σε internship απ' τα 19 τους. Εκείνη θέλει ντε και καλά να το πάρω το πτυχίο για το πρεστίζ, αλλιώς πιστεύει ότι θα μείνω για πάντα να δουλεύω σε εταιρεία χωρίς ευρύτερες προοπτικές. Διαφορετικά, λέει ότι θα το πει σε όλους στην οικογένεια για να με ρεζιλέψει και μου λέει κιόλας "για να μη νομίζουν ότι εγώ είμαι η παράξενη και η κακιά, για να ξέρουν τι είσαι και εσύ." Σκέφτομαι ότι και να το μάθουν, δεν έχω κάτι να χάσω, ευτυχώς δεν εξαρτώμαι από κανέναν και έχω πάρει στεγαστικό δάνειο που αποπληρώνω μόνη μου. Κι όμως, φοβάμαι και στρεσάρομαι πολύ απ' όλο αυτό. Η αδερφή μου δυσκολεύεται να κρατήσει δουλειά, άλλες φορές λόγω γλώσσας κι άλλες φορές επειδή είναι overqualified. Δούλευε ως ξεναγός και τουριστική συνοδός, οπότε δύσκολα να την "παγιδεύσεις" για πολύ σε δουλειά ως πωλήτρια με κουβάλημα εμπορευμάτων και ταμείο. Ψάχνει για εταιρείες όπου δουλεύω εγώ, αλλά δεν την παίρνουν λόγω ηλικίας (είναι 36) ή έλλειψης επαρκούς γνώσης της γλώσσας. Κι αναρωτιέμαι τώρα τι να κάνω: να πω στην οικογένεια την αλήθεια από μόνη μου, να τους γράψω ένα γράμμα με όλη την αλήθεια και να τους προτείνω να τους επιστρέφω λίγα-λίγα τα χρήματα που κάποτε μου δώσανε κι ό,τι γίνει? Μήπως αυτό είναι το πιο σωστό? Νιώθω να πνίγομαι απ' όλο αυτό, γιατί έχω που έχω τη δουλειά μου, έχω και την αδερφή μου να είναι σπίτι και να γκρινιάζει συχνά για το παραμικρό και να με απειλεί τελευταία, κι είναι ένα θέμα που ντρέπομαι να το πω σε φίλους μου, γιατί σίγουρα θα χαλάσει η γνώμη τους για μένα. Είμαι σίγουρη ότι δεν είμαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που τίναξε τα χρήματα για δίδακτρα στον αέρα λόγω απερισκεψίας και αυτής της τάσης για σπατάλες σε τέτοια ηλικία, αλλά κάποιος άλλος μπορεί να βγάλει τα χειρότερα συμπεράσματα για μένα.
11
