Δυο λόγια για τον Christophe, τον μεγάλο Γάλλο ποπ και ροκ τραγουδοποιό που πέθανε χθες

Δυο λόγια για τον Christophe, τον μεγάλο Γάλλο ποπ και ροκ τραγουδοποιό που πέθανε χθες Facebook Twitter
Ο Christophe έφυγε χθες από τη ζωή, στα 74 χρόνια του. Έπασχε από εμφύσημα και νοσηλευόταν με αναπνευστική ανεπάρκεια τον τελευταίο καιρό στο Παρίσι.
3
Et j'ai crie, crie, Aline, pour qu'elle revienne
Et j'ai pleure, pleure, oh! j'avais trop de peine...

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΚΟΛΛΗΤΙΚΑ, έτσι κι αλλιώς, ρεφρέν των ελληνικών sixties (για τα γαλλικά δεν το συζητάμε) ανήκει βεβαίως στον Christophe – αυτόν τον εξαιρετικό Γάλλο τροβαδούρο, που έσπασε καρδιές το 1965, όταν... θερμοπαρακαλώντας την Aline του να επιστρέψει, προκειμένου να γιατρέψει τις πληγές του, έγραφε ένα ακόμη λήμμα στο διαχρονικό pop lexicon.

Γεννημένος το 1945 στα περίχωρα του Παρισιού, ο Christophe (ή Daniel Bevilacqua, όπως ήταν το αληθινό όνομά του) εμφανίζεται με τα πρώτο σόλο τραγούδια του το 1963-64 (το "Reviens Sophie" ήταν ένα σπουδαίο ντεμπούτο), για να σπάσει τα κοντέρ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με την "Aline", την επόμενη χρονιά (που θα γίνει επιτυχία και στην ιταλική, σε στίχους Mogol).

 

Christophe - Aline

Παντού (εννοούμε σε πολλές χώρες) κυκλοφόρησαν και βεβαίως, χορεύτηκαν τόσο το 45άρι όσο και το ανάλογο LP, σε ετικέτα disc AZ. Εκεί, ακούγονταν επίσης τα εξαιρετικά κομμάτια "Les marionettes" και "La fille aux yeux bleus", που φανέρωναν το ταλέντο του Christophe στο να οικειοποιείται τους ρυθμούς της εποχής, προσφέροντας ασυναγώνιστους ποπ αδάμαντες.

Το 1966 αυτή η ξερή, παράξενα τενόρο, φωνή, θα ερμηνεύσει ένα ακόμη big hit, το "J'ai entendu la mer".

Όλως περιέργως τα επόμενα χρόνια ο Christophe κάπου θα χαθεί, προετοιμάζοντας το περισσότερο σοφιστικέ comeback του, μετατρέποντας την εφηβική cleancut εικόνα του, σε κάτι περισσότερο απαιτητικό.

Δυο λόγια για τον Christophe, τον μεγάλο Γάλλο ποπ και ροκ τραγουδοποιό που πέθανε χθες Facebook Twitter
Το 1966 αυτή η ξερή, παράξενα τενόρο, φωνή, θα ερμηνεύσει ένα ακόμη big hit, το "J'ai entendu la mer".

Η μεγάλη επιστροφή θα γίνει με το σάουντρακ του φιλμ του Georges Lautner La Route de Salina (1970), στο οποίο πρωταγωνιστούσαν η Mimsy Farmer και ο Robert Walker Jr. Εκεί ο Christophe θα τραγουδήσει το "The girl from Salina", δίνοντας έναν ακόμη μυστηριακό τόνο σ' αυτή την σπουδαία ερωτική περιπέτεια.

Το 1972 είναι η σειρά του κλασικού "Oh! Mon amour", που τραγουδήθηκε και αγαπήθηκε πολύ, ενώ το 1973 ο Christophe θα συνεργαστεί με τον (και) στιχουργό Jean Michel Jarre – κατ' αρχάς στο "Les Paradis Perdus" το 1973. Πρόκειται για ένα έργο με progressive χαρακτηριστικά, με ωραίες κιθάρες από τον Patrice Tison, φορτωμένα πλήκτρα από τον Dominique Perrier, αλλά και με τον ίδιο τον Christophe να σε κερδίζει με τις συνθέσεις και βεβαίως με την ιδιότροπη φωνή του. Μικρή αποκάλυψη από το "Les Paradis Perdus" το rhythm n' blues "Mama".

 

Christophe - Oh Mon Amour

Από το LP "Les Mots Bleus" [Motors, 1974] ξεχωρίζουν κομμάτια όπως το "La mélodie", αλλά κι ένα άλλο σήμα κατατεθέν το "Le dernier des Bevilacqua" (να υπενθυμίσω πως Bevilacqua είναι το πραγματικό επώνυμο του Christophe) ένα 9λεπτο progressive έπος, που μετατρέπεται σε ποπ μόνον όταν ο Γάλλος ξεκινά να τραγουδά.

Διάφορα προσωπικά θέματα θα φέρουν τον Christophe σε δύσκολη θέση, από την οποία θα βγει προσωρινώς(;) με το "Samouraï" (1976).

Ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια που έχει πει ποτέ ο Γάλλος τραγουδοποιός (και αυτό σε στίχους τού Jarre) είναι το "Macadam" (1976). Βγήκε σε 45άρι αρχικά κι είναι ένα opus του electronic rock. Όμως και το "La dolce vita" το '77, σε στίχους πάλι του J.M. Jarre θα του χαρίσει επιτυχία, δείχνοντας πως στη Γαλλία, την Ελλάδα και αλλαχού ο Christophe παρέμενε πάντοτε «κεφάλαιο».

 

Christophe - Macadam - 1976

Το "Le Beau Bizarre" [Motors, 1978] ήταν ροκάδικο, αλλά και poppy και disco ταυτοχρόνως την ώρα που το διακρίνει και μιαν ερμηνευτική αυθάδεια (αν την πω punky θα υπερβάλλω;). Eυτυχεί όμως και αυτό λόγω "Ce mec lou".

Το "Pas Vu Pas Pris" [Motors, 1980] δείχνει πως, παρόλο το προχωρημένο του καιρού, ο Christophe δεν είχε λησμονήσει να γράφει ωραίες μελωδίες ("Minuit boul'vard"), δίνοντας πάντα και ιδιότροπα ρυθμικά κομμάτια ("Agitation").

Το 1983 ο Christophe θα δώσει ένα από τα πιο μεστά «ύστερα» άλμπουμ της καριέρας του. Το "Cliches D'Amour" (πράγματι, αυτό ήταν) περιελάμβανε διασκευές των κλασικών "Besame mucho", "Perfidia", "Cry me a river", "As time goes by", "White Christmas" κ.ά., εκεί όπου μέσω των μελοδραματικών ενορχηστρώσεων, θα δημιουργούσε το προσωπικό του lounge opus.

Ένα ακόμη σπουδαίο τραγούδι από τις 45 στροφές ήταν το electro "Cœur défiguré" (1983), όπως και το "Voix sans issue" (1984), που εξακολουθεί να εκπέμπει και σήμερα το synth φως του, ενώ ένα από τα τελευταία σημαντικά κομμάτια του Christophe στα 80s ήταν οπωσδήποτε το "Un tour d'Harley avec Lucy" (1988), ένα σχεδόν δίλεπτο track, με κλασικό late 80s ήχο, μπολιασμένο όμως με «κόλπα» (off φωνές, ήχοι, jingles κ.λπ.).

 

Christophe - Cœur défiguré

Πάντα κοντά στο πρωτότυπο και το νεωτερικό, ο Christophe φλερτάρει ακόμη και με το techno στο "Bevilacqua" CD του 1996, στο οποίο συνεργάζεται με τον Alan Vega των Suicide.

Στα 00s ο Christophe θα συνεργαστεί και με τζαζίστες αυτή τη φορά, όπως με τον τρομπετίστα Erik Truffaz το 2007, ενώ την επόμενη χρονιά (2008) θα δώσει ένα ακόμη σημαντικό άλμπουμ, το "Aimer Ce Que Nous Sommes", στο οποίο κατά τόπους ακουγόταν έως και πειραματικός. Μεγάλα ονόματα είχαν βρεθεί δίπλα του σ' εκείνη την προσπάθεια (Carmine Appice, Isabelle Adjani, Jac Berrocal, Erik Truffaz κ.ά.).

To 2004 το "Sunny road to Salina" από την ταινία του Georges Lautner θα ακουγόταν και στο σάουντρακ του Kill Bill: Vol. 2 του Quentin Tarantino (κι αυτό σήμαινε πολλά), αν και το κομμάτι δεν θα εμφανιζόταν τελικά στον δίσκο.

Το τελευταίο σπουδαίο άλμπουμ του Christophe ήταν το "Les Vestiges Du Chaos" από το 2016, στο οποίο θα συνεργαζόταν ξανά με τον Alan Vega.

Δυο λόγια για τον Christophe, τον μεγάλο Γάλλο ποπ και ροκ τραγουδοποιό που πέθανε χθες Facebook Twitter
Το 1972 κυκλοφορεί από την Columbia το άλμπουμ του Christophe "The Girl from Salina".
Δυο λόγια για τον Christophe, τον μεγάλο Γάλλο ποπ και ροκ τραγουδοποιό που πέθανε χθες Facebook Twitter
Το τελευταίο σπουδαίο άλμπουμ του Christophe ήταν το "Les Vestiges Du Chaos" από το 2016.

Στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα ο Christophe αγαπήθηκε από νωρίς φυσικά, από την εποχή του "Aline". Κυκλοφορούν δίσκοι του και δισκάκια του, ενώ γίνεται και εξώφυλλο στο περιοδικό Μοντέρνοι Ρυθμοί (τεύχος 54, 4 Μαΐου 1966). Επίσης διασκευάζονται τραγούδια του: το "Aline" για παράδειγμα το λένε οι Rabbits και οι Trio Latino, ενώ το "Je ne t'aime plus" το διασκευάζουν οι Ελληνοκύπριοι The Skyrockets and Dimitris Pierides. Επίσης ο Δάκης λέει εξαιρετικά το "J'ai entendu la mer" το 1966.

Το 1972 κυκλοφορεί από την Columbia το άλμπουμ του Christophe "The Girl from Salina" (που έχει μέσα και το κομμάτι από την ταινία του Georges Lautner και το "Oh! Mon amour") κάνοντας μεγάλη επιτυχία, ενώ τυπώνονται και τα υπόλοιπα LP του από την ίδιαν εποχή ("Les Mots Bleus", "Samouraï" κ.λπ.).

Φυσικά, διασκευές σε τραγούδια του Christophe ακούγονται και όλες τις επόμενες δεκαετίες στη χώρα, από τον Λευτέρη Πανταζή ("Oh! Μon amour"), μέχρι τους Ελένη Πέτα / Παναγιώτη Μάργαρη, που διασκευάζουν και αυτοί το "Oh! Mon amour" στο άλμπουμ τους "Duende" [Lyra, 2011] και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (με ελληνικά λόγια το "Parle lui de moi").

Στις 9 Ιουλίου 2012 ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας δίνει μια μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο, στην οποία θα βρεθούν μαζί του στη σκηνή οι Salvatore Adamo, Angelo Branduardi, Tonino Carotone, Ι Nomadi και ανάμεσα σε άλλους και ο Christophe, ο οποίος θα πει τα βασικά κλασικά τραγούδια του ("Aline", "The girl from Salina", "Oh! Mon amour") και ακόμη το «Παρ' όλο που» (Tandis que) και με τους ελληνικούς στίχους του Ισαάκ Σούση.

 

Λ. Μαχαιρίτσας - Christophe — Παρ' όλο που

Ο Christophe έφυγε χθες από τη ζωή, στα 74 χρόνια του. Έπασχε από εμφύσημα και νοσηλευόταν με αναπνευστική ανεπάρκεια τον τελευταίο καιρό στο Παρίσι. Οι πληροφορίες πως είχε προσβληθεί από τον Covid-19 δεν επιβεβαιώθηκαν.

Μουσική
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ

σχόλια

3 σχόλια
Dans un désert de béton bleu, bien médiévalComme dans un palais de cristalLà où tournait toujours, toujours, comme un chevalL'énorme moteur sourd, infernalJe vivais là, le jour, la nuitDans la centrale, j'étaisL'épouvantail, mort sur la pailleA une longue vie de labeur et de semaillesMoi j'ai préféré le goût de la pailleLà où tourne, tourne, toujours, comme un chevalLe grand moteur sourd de la centraleJe t'attends là, le jour, la nuitDans la centrale, je suisL'épouvantail, mort sur la paillehttps://m.youtube.com/watch?v=7ffYngLDJbIΜε συμβολή Etienne Roda Gil.Αυτό μ' αρέσει πιο πολύ, νομίζω.