Η Οδύσσεια των μικρών επιχειρήσεων στην Ελλάδα

Η Οδύσσεια των μικρών επιχειρήσεων στην Ελλάδα Facebook Twitter
Oι μικρές επιχειρήσεις αποτελούν το 96,9% του συνολικού αριθμού των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και βέβαια έχουν δεχτεί τα σφοδρότερα πλήγματα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Εικονογράφηση: ATELIER/LIFO
5

Oι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις (σ.σ. με προσωπικό έως 9 εργαζομένους) αποτελούν το 96,9% του συνολικού αριθμού των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, επομένως είναι μάλλον υποτιμητικό να τις χαρακτηρίσουμε απλώς «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας. Είναι κάτι πολύ περισσότερο απ' αυτό. Σχεδόν το σύνολό της.

Είναι, επίσης, ο τομέας που δέχτηκε τα σφοδρότερα πλήγματα τα χρόνια της κρίσης. Σύμφωνα με τη ΓΣΕΒΕΕ, από το 2008 μέχρι τις μέρες μας έβαλαν «λουκέτο» περίπου 250.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ενώ χάθηκαν συνολικά 800.000 θέσεις εργασίας.


Σήμερα, οι περισσότερες από αυτές φυτοζωούν ή τελοσπάντων κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα «βουνό» από δισεπίλυτα προβλήματα, όπως η υπερφορολόγηση (άμεσοι και έμμεσοι φόροι, ασφαλιστικές εισφορές κ.λπ.), η έλλειψη χρηματοδότησης, η γραφειοκρατία και ο αθέμιτος ανταγωνισμός λόγω ανεπάρκειας των ελεγκτικών μηχανισμών, ειδικά από περιπτώσεις φοροδιαφυγής, αδήλωτης εργασίας, παράνομων εισαγωγών κ.ά.

Πρέπει να έχεις συνέχεια χρήματα για να πληρώνεις. Δεν μπορείς να καθυστερήσεις, πρέπει να αποδώσεις τον ΦΠΑ και να περιμένεις την πίστωση από τον πελάτη. Ουσιαστικά, χρηματοδοτούμε το κράτος. 


Τι κάνει λοιπόν η πλειοψηφία των ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων; Με λίγα λόγια προσπαθεί απλώς να βγάλει τη μέρα και να παραμείνει ενεργή για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα, ελπίζοντας ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί. Μιλάμε περισσότερο, δηλαδή, για ένα είδος ευχολογίου παρά για κάποιο ρεαλιστικό επιχειρηματικό πλάνο. 


Πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ διαπιστώνει πως, παρά την κάπως ευνοϊκότερη οικονομική συγκυρία (μην ξεχνάμε πως, σύμφωνα με την κυβέρνηση, διανύουμε το τέλος της εποχής των μνημονίων), το επιχειρηματικό περιβάλλον, ιδιαίτερα για τις μικρές επιχειρήσεις, παραμένει ζοφερό, με διόγκωση χρεών, έλλειψη ρευστότητας και αδυναμία καταβολής των μισθών στην ώρα τους.

Πιο συγκεκριμένα, 6 στις 10 επιχειρήσεις δηλώνουν ότι η κατάσταση ρευστότητάς τους έχει επιδεινωθεί, ενώ 81.000 επιχειρήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με κατασχέσεις και δέσμευση λογαριασμών.

Ο Αποστόλης Χ. (σ.σ. όσοι μιλούν στο ρεπορτάζ προτίμησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους στην πλειοψηφία τους, αλλά τα πλήρη στοιχεία τους είναι στη διάθεση της LiFO και του LiFO.gr) είναι 35 ετών.

Εδώ και έξι χρόνια έχει ανοίξει με δικό του κεφάλαιο ένα μικρό κουρείο στο κέντρο της Αθήνας. «Στην αρχή, με δυσκόλεψε πολύ η γραφειοκρατία. Έπρεπε να πηγαίνω από τη μία υπηρεσία στην άλλη. ΟΑΕΔ, εφορία, ΤΕΕ, δημοτικό διαμέρισμα για προέγκριση και μετά στον δήμο. Εντάξει, προφανώς τώρα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι τα έξοδα της επιχείρησης. Φως, νερό, τηλέφωνο, γενικά έξοδα, ΕΦΚΑ, ΦΠΑ, φόρος εισοδήματος, προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά και, φυσικά, φόρος επιτηδεύματος, που είναι 650 ευρώ τον χρόνο βρέξει-χιονίσει, αν έχεις ανοιχτά βιβλία. Το κέρδος είναι ελάχιστο, αν όχι μηδαμινό» λέει, ενώ κουρεύει ταυτόχρονα τον πελάτη του.

«Φέτος, η χρονιά έκλεισε ίσα βάρκα-ίσα πανιά» συνεχίζει. «Πλήρης ισορροπία σε έσοδα - έξοδα. Παρ' όλα αυτά, πρέπει να πληρώσω φόρο 1.560 ευρώ» εξηγεί και σκάει ένα πλατύ χαμόγελο. Ίσως, σκέφτομαι, αυτή να είναι η άμυνά του απέναντι στον παραλογισμό της καθημερινότητας. «Και πού θα τα βρεις;» τον ρωτάω. «Ε, με διακανονισμό, δεν γίνεται αλλιώς. Προσπαθώ να μην αφήνω κάτι απ' έξω, αλλά όλο κάτι μένει και μετά τρέχουμε. Συνήθως δεν πληρώνω τον ΕΦΚΑ, να σου πω την αλήθεια, γιατί δεν σε κυνηγάνε εύκολα. Με το ΤΕΒΕ ήταν "χοντρό καπέλο", αλλά τώρα με τον ΕΦΚΑ είναι ελάχιστο».

Αυτή η θηλιά εξόδων και υποχρεώσεων που τυλίγεται γύρω από τον λαιμό των περισσότερων ιδιοκτητών των μικρών επιχειρήσεων δεν αντιμετωπίζεται απ' όλους με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι επιστρατεύουν μεγάλα αποθέματα υπομονής, άλλοι, όπως ο Αποστόλης, χρησιμοποιούν το χαμόγελο, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που φτάνουν σε τέτοιο σημείο απόγνωσης που αποφασίζουν να τα παρατήσουν.

 
Τον περασμένο Μάρτιο, η Γιάννα Μπαλαφούτη, ιδιοκτήτρια της επιχείρησης «Πυλιακή Γη», ανακοίνωσε το τέλος της λειτουργίας της μετά από σχεδόν μια 10ετία.


Η «Πυλιακή Γη», με έδρα την Πύλο της Μεσσηνίας, παρήγε παραδοσιακά προϊόντα, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να τα διεθνοποιήσει και να τα εξαγάγει στο εξωτερικό.


Σε μια μακροσκελή και συναισθηματικά φορτισμένη ανάρτηση που είχε γίνει viral, η κ. Μπαλαφούτη είχε δηλώσει πως αναγκάστηκε να κλείσει την επιτυχημένη επιχείρησή της λόγω της μάχης της με το «τέρας της γραφειοκρατίας».


Σύμφωνα με την ίδια, οι υπέρογκες εισφορές για την ασφάλιση, οι δυσανάλογοι φόροι, η δυσκολία για την έκδοση άδειας λειτουργίας και τα κάθε είδους δικαιολογητικά ήταν μόνο κάποια από τα εμπόδια που συνάντησε αυτά τα χρόνια.


Πριν από λίγες μέρες επικοινώνησα μαζί της και της ζήτησα να μου εξηγήσει πιο αναλυτικά τα προβλήματα, τις δυσκολίες αλλά και τις αιτίες που την οδήγησαν στην απόφαση αυτή.

«Η γραφειοκρατία είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Μοιάζει απλή διαδικασία, αλλά δεν είναι. Μπορεί να ξεκινάς με μια απλή υπεύθυνη δήλωση, αλλά μετά ανεβαίνεις έναν Γολγοθά και δεν ξέρεις αν θα σου δώσουν την τελική έγκριση και την άδεια εγκατάστασης. Δηλαδή κάνεις εσύ μια επένδυση χ με μια υπεύθυνη δήλωση και προέγκριση. Δεν ξέρεις όμως αν θα εγκριθεί τελικά, κι ας έχεις επενδύσει και 50.000 ευρώ. Επίσης, είναι σημαντικό το ότι ούτε οι νομαρχίες, ούτε οι περιφέρειες γνωρίζουν ή ενημερώνονται για τη νομοθεσία» λέει.

 
«Οι φόροι δεν παίζουν ρόλο;» τη ρωτάω. «Φυσικά. Η υπερφορολόγηση σε τόσο μικρής κλίμακας επιχειρήσεις, ειδικά όταν ξεκινούν τη λειτουργία τους, είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Για να το καταλάβει και ο κόσμος, όταν ένα βαζάκι μαρμελάδας 250 γρ. κοστίζει 5 ευρώ, το ¼ της τιμής είναι το ΦΠΑ. Έτσι γίνεται η ζημιά. Τα προϊόντα γίνονται αμέσως ακριβά, χωρίς να φταίει ουσιαστικά ο παραγωγός».


«Όλα αυτά που μου αναφέρεις ήταν που σ' έκαναν να τα παρατήσεις;». «Ναι. Είχε μεγαλώσει τόσο πολύ η παραγωγή της επιχείρησης που ήταν πάνω από τις δικές μου δυνατότητες. Είχα δουλειά και δεν είχα κεφάλαια να την υποστηρίξω. Έπρεπε να πάω σε μεγαλύτερο χώρο, οι τράπεζες, λόγω capital controls, δεν μου έδιναν κεφάλαιο κίνησης ούτε με εγγυήσεις. Δεν μπορούσα να αναπτυχθώ, οπότε μοιραία άρχισα να λιγοστεύω τους κωδικούς μου. Δεν μπορούσα να καινοτομήσω. Αντί να αναπτυχθώ, συρρικνώθηκα. Όχι όμως με δική μου θέληση».

Η Οδύσσεια των μικρών επιχειρήσεων στην Ελλάδα Facebook Twitter
Πρέπει να έχεις συνέχεια χρήματα για να πληρώνεις. Δεν μπορείς να καθυστερήσεις, πρέπει να αποδώσεις το ΦΠΑ και να περιμένεις την πίστωση από τον πελάτη. Ουσιαστικά, χρηματοδοτούμε το κράτος. Φωτο: Eurokinissi

«Άρα πώς μπορεί να επιβιώσει μια επιχείρηση στην Ελλάδα;» «Πρέπει να έχεις συνέχεια χρήματα για να πληρώνεις. Δεν μπορείς να καθυστερήσεις, πρέπει να αποδώσεις το ΦΠΑ και να περιμένεις την πίστωση από τον πελάτη. Ουσιαστικά, χρηματοδοτούμε το κράτος. Στη δική μου περίπτωση, που είμαι μία μαμά με μία κόρη έφηβη και η οικογένειά μας ζει από αυτή την επιχείρηση, αυτό το πράγμα δεν μπορούσε να συνεχιστεί χωρίς κεφάλαια. Μοιραία σε κατευθύνουν σε χρηματοδότηση. Όσο και να δουλέψεις, δεν βγαίνει. Πολύς κόπος και ουσία μηδέν» απαντάει η κ. Μπαλαφούτη.

Λίγο πριν κλείσουμε το τηλέφωνο μου επισημαίνει την αδυναμία του κράτους να προστατέψει τις μικρές επιχειρήσεις. «Δεν μπορεί το κράτος να έχει τις ίδιες απαιτήσεις από μια μικρή οικοτεχνία με πέντε άτομα προσωπικό και από ένα μεγάλο εργοστάσιο, είτε μιλάμε για εγκαταστάσεις είτε για ελέγχους. Δεν γίνεται. Οι αρμόδιες αρχές πρέπει να γνωρίζουν την παραγωγική διαδικασία. Όσοι φτιάχνουν τους νόμους δεν ξέρουν τους μικρούς παραγωγούς. Δεν έχουν μπει ποτέ μέσα σε επιχειρήσεις για να δουν πώς λειτουργούν. Αν μπορούσα να δώσω μια συμβουλή σε έναν νέο επιχειρηματία, θα ήταν να διαβάζει καλά τη νομοθεσία και να προσέχει πολύ τις κινήσεις του».

 
Η υψηλή φορολογία και οι υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, όμως, οδηγούν αναπόφευκτα στη φοροδιαφυγή. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, στο πρώτο τρίμηνο του 2018 τα ποσοστά παραβατικότητας στο σύνολο των διενεργηθέντων ελέγχων και ερευνών υπερέβησαν το 61%.


Αυτήν τη συνέπεια της υψηλής φορολογίας τονίζει και ο Θ.,  επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στον χώρο του λιανικού εμπορίου, ο οποίος πριν από τρεις μήνες άνοιξε μια επιχείρηση εμπορίας ποτών στην Αθήνα.


«Η μεγαλύτερη δυσκολία για μια μικρή επιχείρηση στην Ελλάδα είναι να παραμείνει νόμιμη 100%. Όλο το πρόβλημα είναι η φορολογία. Από την πρώτη φορά που ο ιδιοκτήτης θα κληθεί να πληρώσει την εφορία συν την προκαταβολή για την επόμενη χρονιά σημαίνει ότι θα πρέπει να βάλει χρήματα από την τσέπη του. Και κεφάλαιο να έχει, τι θα κάνει; Θα ρίχνει λεφτά σε μια επιχείρηση που τον βάζει μέσα κάθε χρόνο;»

Η υπερφορολόγηση και κατ' επέκταση η φοροδιαφυγή, η γραφειοκρατία –λογιστές με τους οποίους μιλήσαμε μας επισήμαναν τις συχνές αλλαγές στη νομοθεσία, τις οποίες δυσκολεύονται και οι ίδιοι να παρακολουθήσουν, παρότι είναι η δουλειά τους–, η έλλειψη χρηματοδότησης από τις τράπεζες και ο αθέμιτος ανταγωνισμός δημιουργούν ένα τοξικό περιβάλλον που επηρεάζει πρωτίστως τους νέους επιχειρηματίες.

 
Ο Κώστας Γ., που έκλεισε πρόσφατα τα 34, εγκατέλειψε πριν από τρία χρόνια την Αθήνα και άνοιξε με δικά του χρήματα μια μικρή επιχείρηση υλοτομίας και επεξεργασίας ξυλείας στην επαρχία. Φέτος, μάλιστα, κατάφερε να προσλάβει και έναν εργαζόμενο. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.


«Αν μπορούσα να ξεχωρίσω τα βασικότερα προβλήματα για τις μικρές επιχειρήσεις, θα έλεγα ότι είναι η υπερφορολόγηση, ο υψηλός ΦΠΑ και η έλλειψη χρηματοδότησης. Επειδή η δική μου δουλειά είναι εποχική, έχει χρειαστεί πολλές φορές, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, να δανειστώ ή να ξοδέψω χρήματα που είχα βάλει στην άκρη για άλλο σκοπό, π.χ. οικογενειακές ανάγκες ή διακοπές, για να πληρώσω τις ασφαλιστές εισφορές και τον μισθό του υπαλλήλου μου».


«Τι πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξει;» τον ρωτάω. «Θα πρέπει να μειωθεί ο ΦΠΑ. Εντάξει, δεν ξέρω πόσο δίκαιο είναι και το νομοσχέδιο για τις ασφαλιστικές εισφορές. Βέβαια, εγώ είμαι ωφελημένος γιατί δεν έχω υψηλή κερδοφορία κι έτσι πληρώνω λιγότερες εισφορές απ' ό,τι πριν. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που πληρώνουν πολλά χρήματα. Θα ήταν καλό, ειδικά για τους νέους επιχειρηματίες ή για όσους ανοίγουν τώρα μια επιχείρηση, να έχουν χαμηλότερο συντελεστή φορολόγησης για 1-3 χρόνια ή να μην προπληρώνουν τον φόρο της επόμενης χρονιάς».

Ελλάδα
5

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τουρισμός: Περήφανη «ναυαρχίδα» ή «γαλέρα-κάτεργο»;

Ελλάδα / Τουρισμός: Περήφανη «ναυαρχίδα» ή «γαλέρα-κάτεργο»;

Υπολογίζεται πως 800 χιλιάδες Έλληνες και αλλοδαποί απασχολούνται πλήρως ή περιστασιακά στη μεγαλύτερη «βαριά βιομηχανία» της χώρας. Ιδού ένα σκιαγράφημα του ιδιόμορφου αυτού κλάδου με βάση τα τελευταία στοιχεία καθώς και μερικές διαφωτιστικές μαρτυρίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
G400: Η γενιά των «μισθών πείνας» είναι οργισμένη

Ελλάδα / G400: Η γενιά των «μισθών πείνας» είναι οργισμένη

Μία ομάδα νέων ανθρώπων έχει δημιουργήσει μία δραστήρια αυτοοργανωμένη συλλογικότητα που διεκδικεί ένα καλύτερο μέλλον σε μια περίοδο που κυριαρχούν η απογοήτευση από την πολιτική, η μοιρολατρία και η ιδιώτευση
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ξέρετε πόσες φορές σκέφτηκα την αυτοκτονία;»: Το δράμα μιας οικογενειακής επιχείρησης στο Μενίδι που κλείνει από τις κατασχέσεις

Ελλάδα / «Ξέρετε πόσες φορές σκέφτηκα την αυτοκτονία;»: Το δράμα μιας οικογενειακής επιχείρησης στο Μενίδι που κλείνει από τις κατασχέσεις

Η ιστορία του κ. Ανδρέα και της κόρης του που παλεύουν, όπως χιλιάδες άλλοι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, με τον κίνδυνο να κλείσει εντελώς η επιχείρησή τους μέσα σ' ένα ανοχύρωτο κράτος με απροστάτευτους πολίτες
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

3 σχόλια
Ως ελεύθερος επαγγελματίας συμφωνώ με όλα όσα ειπώθηκαν σε αυτό το άρθρο. θα προσθέσω όμως και μια άλλη παράμετρο: την "πολυτέλεια" του να μην είσαι μισθωτός σε μια μικρή ελληνική επιχείρηση, η οποία αποτελεί και εξαιρετικά κακό εργοδότη (εν μέρει λόγω των προαναφερθέντων προβλημάτων, εν μέρει λόγω της έμφυτης λαμογιάς και μαυραγοριτισμού που είναι βαθιά ριζωμένη στη φύση πολλών Ελλήνων μικροεπιχειρηματιών - και αυτό φαινόταν τα χρόνια των "παχιών αγελάδων"). Προσωπικά, αν και μου προσφέρθηκε η δυνατότητα να εργαστώ σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ και ως στέλεχος στον ιδιωτικό τομέα, προτίμησα την (απόλυτη τότε, σχετική σήμερα) ελευθερία του ελεύθερου επαγγέλματος (με λιγότερα χρήματα τότε, αισθητά λιγότερα τώρα). Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι πρόκειται για μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ μου.Και μια "μικρή" λεπτομέρεια την οποία ξεχνάνε συχνά πολλοί συνάδελφοι και επιχειρηματίες και η οποία οδηγεί σε προβλήματα: όταν εισπράττεις 124 ευρώ από έναν πελάτη, δεν πήρες 124 ευρώ αλλά 100!!!!!Τα 24 ευρώ του ΦΠΑ (24%, υψηλότατο είναι αλήθεια, αλλά για τον καταναλωτή) τα πήρες από τον πελάτη για να τα δώσεις στο κράτος λειτουργώντας απλά ως ενδιάμεσος χρηματοκομιστής, δεν πρέπει καν αν διανοηθείς ότι είναι λεφτά του ταμείου σου, τα βάζεις στην μπάντα για να τα αποδώσεις στο κράτος στο τέλος του τριμήνου, εσύ έχεις πάρει μόνο 100 (επί των οποίων θα φορολογηθείς, θα εισφέρεις, με τα οποία θα κινηθείς, κλπ). Στοιχειώδη οικονομικά α' εξαμήνου! Το κράτος δεν "σου παίρνει" τον ΦΠΑ, τον παίρνει από τον πελάτη σου ("απλώς", ο υψηλός ΦΠΑ ακριβαίνει την τελική τιμή του προϊόντος για τον καταναλωτή σε μια συγκυρία όπου αυτός έχει εξαιρετικά πεσμένη αγοραστική δύναμη, αυτό είναι το πρόβλημα).
Εχεις απόλυτο δίκιο με τον ΦΠΑ. Πάντα απορούσα / απορώ που όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και μαγαζάτορες τον θεωρούν ως φόρο στους ίδιους. Και διαμαρτύρονται μάλιστα για την "ψηλή φορολόγηση".Η εξήγηση του φαινομένου μάλλον βρίσεκται στην έμφυτη λαμογιά των περισσότερων. Ποτέ δεν σκόπευα να αποδώσω τον οποιονδήποτε φόρο στο κράτος. Κάθε φορά λοιπόν που αναγκάζομαι να δώσω ΦΠΑ μου πέφτει βαρύ.Ωστόσο ο ΦΠΑ δεν είναι το θέμα του άρθρου. Ο ΦΠΑ δεν είναι αυτό που στραγγαλίζει την (μικρή) επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα. Καμμία επιχείρηση δεν έκλεισε επειδή έπρεπε να αποδώσει τον ΦΠΑ.Οι επιχειρηματίες (όσοι δεν είναι κρατικοδίαιτοι) καλούνται να δουλέψουν σε ένα αδιαφανές, αυθαίρετο περιβάλλον, όπου οι νόμοι αλλάζουν διαρκώς και εφαρμόζονται επιλεκτικά. Κυριολεκτικά δεν ξέρεις από που θα σου έρθει η επόμενη σφαλιάρα.Π.χ. απο την κα Μπαλαφούτη ζητάνε να αποδείξει ότι οι φλούδες πορτοκαλιού δεν βλάπτουν τον υδροφόρο ορίζοντα, την ίδια στιγμή που τα σουβλατζήδικα δίπλα της χύνουν τόνους τηγανόλαδο και ζωικά λίπη στον υπόνομο.Και δύο δικά μου παραδείγματα, έτσι για να εμπλουτίζουμε τον κατάλογο της αυθαιρεσίας:1) Κατά την εισαγωγή εμπορεύματος, το τελωνείο κάνει προφανέστατο και εξόφθαλμο λάθος (ο υπάλληλος πάτησε λάθος σφραγίδα σε λάθος σημείο επειδή βαριόταν) και η ΔΟΥ μου βάζει ένα υπέρογκο πρόστιμο για παράνομη εισαγωγή.2) Πηγαίνω σε μια Υπηρεσία, ζητάω μια άδεια για την επιχείρηση μου, μου ζητάνε δικαιολογητικά, τα δίνω, παίρνω την άδεια.Ξεκινάω το μαγαζάκι μου, νομιμότατος (έτσι νόμιζα) με την άδεια στο χέρι.Μετά από ΔΥΟ χρόνια, έρχεται ΑΛΛΗ δημόσια υπηρεσία, η οποία υποστηρίζει ότι ΚΑΚΩΣ πήρα άδεια με βάση τα δικαιολογητικά μου, ότι η πρώτη υπηρεσία (που μου έδωσε την άδεια) δεν ήταν αρμόδια, ότι έπρεπε να πάω σε άλλη υπηρεσία, με άλλα δικαιολογητικά, άρα δεν έχω νόμιμη άδεια, άρα το μαγαζί μου είναι παράνομο. Και η παρανομία ως γνωστόν τιμωρείται σκληρότατα στην Ελλάδα (ναααααα μια προστιμάρα).Όσο όμως ήμουν "παράνομος" (δύο χρόνια γεμάτα μέχρι να το ανακαλύψουν) ήξεραν να μου παίρνουν φόρους και εισφορές, κανονικότατα.Θα μπορούσα να συνεχίσω με παραδείγματα επ' αόριστον, αλλά επειδή έχουν συμβεί σε όλους μας, αποτελούν κουραστικές επαναλήψεις.Για την ιστορία: μετά την 10η - 12η σφαλιάρα, τα βρόντηξα αηδιασμένος.
Η μεγαλύτερη επανάσταση που μπορεί να κάνει κυβέρνηση στην διοίκηση του κράτους είναι η ψηφιοποίηση του. Αν αντί να πετάμε λεφτά στην ΕΡΤ και πρωθυπουργικα γραφεία στη Θεσσαλονίκη κάναμε μόνο αυτό το στοιχειωδες, η ανταγωνιστικοτητα μας θα αυξανονταν αλματωδως.
Υπάρχει μια παλιά, κλασσική ατάκα από τον χώρο της Πληροφορικής που λέει: it's not a bug, it's a feature.Επειδή δεν ξέρω αν ανήκεις στον χώρο, την εξηγώ λίγο: Μπορεί εσύ σαν απλός χρήστης να θεωρείς ένα πρόγραμμα σαν λάθος (bug) αλλά ο προγραμματιστής το έβαλε εκεί επίτηδες γιατί έχει τους λόγους του (feature).Σαφώς και είσαι σωστότατος όταν γράφεις ότη η ψηφιοποίηση θα έφερνε πολλά θετικά. Το σημαντικότερο θα ήταν η διαφάνεια. Γιατί ένας υπολογιστής παίρνει αποφάσεις βάσει λογικών κανόνων και όχι με κριτήριο το αν ανήκεις στο κόμμα ή αν έδωσες μίζες η αν είσαι σφουγγοκωλάριος του ολιγάρχη που αγόρασε την ΠΑΕ.Και αυτό ακριβώς είναι που μετατρέπει το bug σε feature. Εσύ αναρωτιέσαι γιατί γίνονται αυτά τα λάθη, όταν στην πραγματικότητα πρόκειται για ΗΘΕΛΗΜΕΝΟ σχεδιασμό / υλοποίηση των κομμάτων που μας κυβερνούν.Αν η ελληνική δημόσια διοίκηση, η οργάνωση του κράτους γινόταν ως δια μαγείας (είτε με την ψηφιοποίηση, είτε με άλλους τρόπους) διαφανής, αξιοκρατική, δίκαιη και αποτελεσματικη τότε όλοι οι μηχανισμοί όλων των σημερινών κομμάτων θα κατέρεαν με πάταγο μέσα σε 1 μέρα.Και όχι μόνο αυτό: Όλοι οι σημερινοί πολιτικοί θα πήγαιναν φυλακή. Ο περισσότερος κόσμος (μάλλον κι εσύ) πιστεύει ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη (πχ. ανίκανη να ψηφιοποιήσει την δημ. διοίκηση).Εγώ πιστεύω ότι η κυβέρνηση είναι ικανότατη, αλλά δεν _θέλει_, γιατί αυτό θα σήμαινε την αυτοκτονία τους.Το ελληνικό κράτος έχει σχεδιαστεί και υλοποιηθεί επίτηδες έτσι, ώστε να μας κυβερνάνε απατεώνες.It is not a bug, it is a feature :-(Υ.Γ. Όσο για την υγιή επιχειρηματικότητα: Ποιός σου είπε ότι αυτός είναι ο στόχος τους; Ω, μον ντιε, θα έχουμε και ανεξάρτητους πολίτες τώρα; Το ιδανικό της κοινωνίας μας είναι να εξαρτώνται όλοι από το ρουσφετάκι του υπουργού και του ομαδάρχη.Άρα είτε δημόσιο, είτε κρατικοδίαιτη επιχείρηση. Όλα τα άλλα τα ποδοπατάμε μέχρι να εξαφανιστούν.
Αγαπητοί επιχειρηματίες, στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις ανεβαίνουν και πέφτουν από τους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπαλλήλους, και από το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο όμως είναι κρατικοδίαιτο και δεν θα συγκρουστεί εύκολα με τις κυβερνητικές προτεραιότητες.Σε ένα κράτος που κόβει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για να δώσει έκτακτη 13η σύνταξη, οι προτεραιότητες είναι σαφείς, και δεν βρίσκεστε μέσα σ' αυτές. Λυπάμαι.