«Ποια βιβλία τα οποία διαβάσατε ως παιδί παραμένουν σημαντικά για σας και για ποιο λόγο;»

Facebook Twitter
158

 

 

 

To bookpress ζήτησε από 18 συγγραφείς (και εικονογράφους) να ανοίξουν την παιδική τους βιβλιοθήκη. Ανάμεσα στους άλλους ρώτησε κι εμένα, την εξής ερώτηση:

«Ποια βιβλία τα οποία διαβάσατε ως παιδί παραμένουν σημαντικά για σας και για ποιο λόγο;»

Να λοιπόν -με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου- τέσσερα βιβλία που μου έχουν μείνει από την παιδική μου ηλικία.

1) Ο Θησαυρός της Βαγίας, της Ζωρζ Σαρή.

 

 

Έχει γράψει και πολύ καλύτερα (πόσο είχα κλάψει με το Ψέμα!) όμως το μείγμα συναρπαστικής περιπέτειας και καλής παιδικής λογοτεχνίας που υπάρχει στο Θησαυρό της Βαγίας είναι -κατά τη γνώμη μου- αξεπέραστο.

Αποδεικνύει περίτρανα πως τα ελληνικά παιδικά βιβλία δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα σοβαρά, πολιτικά, ή βαρετά.

Απομυθοποιώντας το μυστήριο και την περιπέτεια, η Ζωρζ Σαρή μου άνοιξε πολλούς και διαφορετικούς ορίζοντες - και στη ζωή μου και στο γράψιμο φυσικά.

2) Ο Μικρός Νικόλας

 

 

Ποτέ δεν έγινα τόσο άτακτος όσο ο Νικόλας και η παρέα του - μου έμαθε όμως να βλέπω και ως μεγάλος τον κόσμο με μάτια αθώα και παιδικά.

Διάπλατα ανοιχτά απ' τις (ευχάριστες ως επί το πλείστον) εκπλήξεις που φέρνει κάθε μέρα η ζωή. Μερικές φορές η παιδική αφέλεια προσφέρει μεγαλύτερη ηρεμία ψυχής απ' την ενήλικη καχυποψία.

3) Τα μυστήρια της Ένιντ Μπλάιτον.

 

 

Όλα των Μυστικών Επτά και των Πέντε Φίλων. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν τα διάβαζα ως παιδί, μου φαινόταν τρομερά θρίλερ - η αγωνία τους με συντρόφευε ακόμα και σε νυχτερινούς εφιάλτες.

Σήμερα που τα ξαναδιαβάζω καμιά φορά εκπλήσσομαι: είναι φριχτά κακογραμμένα, συνεχώς επαναλαμβανόμενα, τρομακτικά αφελή κι έχουν σχεδόν βουλιμική εμμονή με τα φαγητά. Τα αγαπούσα πολύ όμως - και θεωρώ ότι ακόνιζαν και το μυαλό.

Τα σημερινά παιδιά βέβαια δεν θα τρόμαζαν ούτε στο ελάχιστο και μάλλον θα τα βαριόταν πολύ - εμένα μου δημιουργούν μια αίσθηση ζεστασιάς και μυστηριώδους ασφάλειας...

4) Τα Ημερολόγια του Άντριαν Μολ.

 

 

Η σειρά βιβλίων της Σου Τάουνσεντ με ήρωα ένα 13χρονο αγόρι και το ξεκαρδιστικά αφελές αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνο ημερολόγιό του ήταν για μένα μια αποκάλυψη.

Ο Μολ μεγάλωνε όπως μεγάλωνα κι εγώ - ακόμα και σήμερα που πλησιάζει τα σαράντα ακόμα βγαίνουν βιβλία για την τωρινή του ζωή.

Δεν είναι παιδικά βιβλία τα Ημερολόγιά του (όπως ας πούμε το κατά πολύ υποδεέστερο, σύγχρονο, Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα - αλλά μου σημάδεψαν την παιδική μου ηλικία, και όχι μόνο.

Δεν είναι ούτε εφηβικά τα βιβλία αυτά: είναι βιβλία για όλους - κάτι που νομίζω ότι είναι, εξάλλου, ο ορισμός του καλού βιβλίου.

[Τα δικά σας;]

158

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
- Ο μικρός Νικόλας- Οι περιπέτειες του Τάκη Τσίμπου [αλήθεια, διάβαζε κανείς αυτήν τη σειρά;]- Τα γενέθλια, Το ψέμα και Ο θησαυρός της Βαγίας της Ζ. Σαρρή- Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες κλπ.
Ο ΕΕ από τ' Άστρα του Μάνου Κοντολέων.(ένας εξωγήινος πιτσιρίκος που βοηθά τα παιδιά της γης να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.Στα 12 μου με έκανε να νιώθω παντοδύναμη!)
Ενδεικτικά αναφέρω καποια μόνο από τα αγαπημένα μου..Όλα της Ένιντ Μπλάιτον, ειδικά οι σειρές του Σαιν Κλαιρ και του Μάλορυ Τάουερς είχαν διαβαστεί πολλάκιςΤο καπλάνι της Βιτρίνας, Ο θησαυρός της Βαγίας και στο Γυμνάσιο το Ε.Π. από Ζωρζ ΣαρρήΟ μεγάλος περίπατος του Πέτρου και η Μωβ Ομπρελα από Άλκη Ζέη.Τα περισσότερα του Ευγένιου Τριβιζά, με τον Χιονάνθρωπο και το Κορίτσι να έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, μιας και ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα μόνη μου στην πρώτη δημοτικού.Τρελαντώνης και Μάγκας από Πηνελόπη Δέλτα.Και τέλος (άν και η λίστα αυτή δεν τελειώνει έτσι εύκολα) το Εμένα με Νοιάζει της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη, το πρώτο βιβλίο που μου ξύπνησε οικολογικές ανησυχίες..
αχ τι όμορφο άρθρο. όλα αυτά τα βιβλία είναι ένας καθρέφτης του ανθρώπου που πλαστήκαμε και μας πηγαίνεις πίσω σε όμορφα νοσταλγικά χρόνια...Ιούλιος Βερν- όλα από τουλάχιστον 5 φορές το καθέναΤα μυστικά του βάλτου- Πηνελόπη Δέλτα/ Ο μικρός Νικόλας (τοτε και για πάντα)/ Το καπλανι της βιτρίνας- Άλκη Ζέη/ Οι πέντε φίλοι/ Οι μυστικοί εφτά/ Ένα παιδί μετράει τ'αστρα- Μενέλαος Λουντεμης/ Τζέην Έυρ- Σαρλοτ Μπροντε/ Ένα γεμάτο μέλια χεράκι- Βουλα Μάστροη/ και πόσα ακόμα, αχ....
Χωρίς Οικογένεια (Έκτορας Μαλό)Το ψέμα (Ζωρζ Σαρρή)Μιχαήλ Στρογγόφ (Ιούλιος Βερν)Το ερωτευμένο σύννεφο (Ναζίμ Χικμέτ)Ο γλάρος Ιωνάθαν (Richard Bach)Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου (Άλκη Ζέη)Ο μικρός πρίγκηπας (Antoine de Saint-Exupéry)
Κι εγώ τρελλαινόμουν για Ένιντ Μπλάιτον κ με σόκαρε αυτό που έγραψες για το πόσο κακογραμμένα σου φαίνονται τώρα τα βιβλία της! Στο μυαλό μου τα έχω ακόμη τοπ! Ολα τα βιβλία της Νάρνια.Η Μόμο κ η Ιστορία χωρίς ΤέλοςΤα άπαντα του Ρόαλ Νταλ
Είσαι το alter ego μου!!! Με τη Νάρνια ειδικά είχαμε τρέλα μαζί με 2-3 άλλες φίλες μου, πιστεύαμε ότι υπάρχει και μια μέρα θα πάμε κι εμείς.. Και πώς σου ξέφυγε το (αλκοολικοσαταναρχαιολογικοψευτομεγαλοφυές) μαγικό φίλτρο του Μίχαελ Έντε; :)
Το Παραμυθι διχως ονομαΤα Μυστικα του ΒαλτουΤα Παραμυθια του ΑντερσενΝτέιβιντ ΚόπερφηλντΜε επιασε νοσταλγια. Τοτε διαβαζα και ξαναδιαβαζα το ιδιο βιβλιο πολλες φορες. Με τα χρονια την εχασα αυτη την καλη συνηθεια
Tα μυστικα του βαλτου και το Παραμυθι χωρις ονομα Π.ΔελταΤο ημερολογιο της Αννας Φρανκ και ο Τρυποκαρυδος του Τομ Ρομπινς το οποιο προφανως δεν ειναι παιδικο βιβλιο αλλα το διαβασα οταν ημουν στο δημοτικο επειδη υπηρχε στη βιβλιοθηκη μας και νομιζω οτι ηταν ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ που με εκανε να αγαπησω τα βιβλια στην μετεπειτα ζωη μου
- Τα άπαντα του Γκοσινύ.- Τα άπαντα του Ιουλίου Βερν.- Ροβινσώνας Κρούσος του Ντάνιελ Ντεφόε.- O Ασπροδόντης του Τζακ Λόντον.Θα έβαζα και το Ταρατατά αλλά φοβάμαι ότι θα χαλάσει το σοβαρό προφίλ μου.
Εγώ θα θυμηθώ τα πρώτα μου αγαπημένα παιδικά βιβλία όταν ήμουν τριών ή τεσσάρων ετών-Σποτ και- Γιατί δεν κοιμάσαι αρκουδάκι μου? Δεν κοιμόμουν χωρίς αυτό!http://www.biblioasi.gr/images//covers/books/9789602250334.jpghttp://2.bp.blogspot.com/-iksw9f2Hnus/UFkoMu6M4HI/AAAAAAAAAMg/QKIZxSZkCHU/s320/where's+spot.jpg
Ο Μάγκας της Πηνελόπης ΔέλταΗ καλύβα του Μπάρμπα Θωμά της Χ. Μπίτσερ-ΣτόουΟ Μικρος Πρίγκηπας του Αν. Εξυπερύ σε μετάφραση του Π. Ζάννα (νομίζω)Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκτον, του Ρ. ΜπαχΕίπα κι εγώ τα αγαπημένα μου, τότε που ήμουν παιδί!
Πωπς ναι θυμάμαι κι εγώ την εμμονή με το φαγητό στα Πέντε Λαγωνικά της Μπλαιτον, τρομερά γεύματα, ειδικά το τσάι!Ήταν πάντως κ εμενα από τα αγαπημένα μου βιβλία, όπως και ο θησαυρός της Βαγίας.Το αγαπημένο μου όμως ήταν το Καπλάνι της Βιτρίνας!
Αυτό με το τσάι ήταν τραγικό. Τους κυνηγούσαν κακοποιοί στους βάλτους και η μόνη τους έγνοια ήταν να βρούν ένα μέρος να πιούν το τσάι. Αμ η "τζιτζιμπύρα"; Να προσπαθώ το οκτάχρονο να καταλάβω τί διάολο ταϊζουν τα παιδιά τους οι άγγλοι.