ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
29.4.2018 | 12:43

Μετά από 6 χρόνια σχέσης...

Δεν είμαι ερωτευμένος μαζί της αλλά έχω δεθεί και την αγαπάω. Όλα έχουν γίνει ρουτίνα μέχρι αηδίας , είμαστε σαν παντρεμένοι , το σεξ είναι τόσο βαρετό και προβλέψιμο που αν δεν χτυπήσω κόκκινο απ' τη στέρηση το αποφεύγω. Αλλά μου αρέσει που γνωρίζει τόσο καλά ο ένας τον άλλο , που μπορούμε να συννενοηθούμε με ένα βλέμμα , που δεν χρειάζονται εξηγήσεις για τα αυτονόητα , που κάνουμε ακόμα πράγματα μαζί. Μου λείπει το πάθος. Η ένταση. Το μυστήριο. Αισθάνομαι πως γέρασα. Πως άδειασα. Πως δεν θα ξανανιώσω συναισθήματα ποτέ πια. Κι έπειτα φοβάμαι να φύγω. Με τρομάζει το άγνωστο. Ο χρόνος που περνά. Η αβεβαιότητα. Ισως έχω βολευτει , δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι οτι σιχαίνομαι όλη αυτή την φθορά. Θα ήθελα να μπορούσε να ξαναγυρίσει ο χρόνος πίσω. Να την ερωτευόμουν και πάλι απο την αρχή. Νομίζω αυτή τη φορά θα το ζούσα ακόμα πιο έντονα. Κάθε μέρα που περνά είναι κι ένας μικρός θάνατος..
20
 
 
 
 
σχόλια
Επειδή έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση,μετά από τέτοιας διάρκειας σχέση,θα σου πω ότι μόλις βρέθηκε ένα τρίτο άτομο που με έκανε να χάσω το μυαλό μου,και δεν ήταν απλά ένας ενθουσιασμός,έφυγα (όχι εύκολα,αλλά έφυγα).Γράφεις κι εσύ παραπάνω στα σχόλια ότι είχες την ευκαιρία να ξεκινήσεις κάτι άλλο αλλά δεν το έκανες,προφανώς αυτό το άλλο δεν ήταν ικανό να σε βγάλει από τη βολή σου,που παραδέχεσαι και μόνος σου και αναγνωρίζω ότι ισχύει, και στη σύγκριση έχασε.Λες "με τρομάζει το άγνωστο,ο χρόνος που περνά,η αβεβαιότητα" που είναι πολύ αόριστα και δεν γράφεις τι είναι ειλικρινά αυτό που σε τρομάζει (ή καλύτερα δυσαρεστεί),και δεν ξέρω κι αν τα παραδέχεσαι στον εαυτό σου,όπως το ότι αν χωρίσετε θα χάσεις όλα τα θετικά της σχέσης (συντροφικότητα,νοιάξιμο,ακόμα και το μέτριο και προβλέψιμο σεξ-από το καθόλου είναι προτιμότερο,γιατί αν χωρίσεις είσαι βέβαιος ότι θα βρεις αντικαταστάτρια αμέσως;) ή άλλα εγωιστικά κίνητρα όπως πχ ότι μοιραία θα προχωρήσει κι αυτή τη ζωή της και θα ανήκει πια σε άλλον.Από τις απαντήσεις που δίνεις πιο πάνω καταλαβαίνω ότι δε θες να πάει στράφι ο χρόνος και το συναίσθημα που έχεις "επενδύσει" σε αυτή τη σχέση.Αυτή είναι μια λούμπα που πέφτουν οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν αποφασίζουν να φύγουν από μακροχρόνιες σχέσεις,προτιμώντας να μένουν σε μια τελειωμένη κατάσταση που χειροτετερεύει με τα χρόνια.Όσο γι'αυτό που λένε παραπάνω,ότι η αγάπη δε χάνεται κτλ,είναι αερολογίες,γιατί καμία γυναίκα που έχει αξιοπρέπεια δε θα ανεχτεί να ακούσει "ξέρεις,σ αγαπώ σαν άνθρωπο και σε νοιάζομαι γιατί έχουμε περάσει τόσα μαζί αλλά δεν είμαι ερωτευμένος πια μαζί σου",κι αν το ανεχτεί,θα χει μείνει η πικρία και το παράπονο που θα δηλητηριάσουν τη σχέση.Κατά τ'άλλα δε μας γράφεις ούτε πόσο χρονών είστε αμφότεροι ούτε αν έχετε συζητήσει για το μέλλον.Συμφωνώ όμως ότι αν η ηλικία της είναι τέτοια που πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον της,να την αποδεσμεύσεις.
Υ.γ. Ενδιαφέρομαι κι εγώ για το δοκίμιο.Θα το διάβαζα με ενδιαφέρον.Όλα αυτά τα στάδια που λες και το πώς φθίνει η σχέση με τον καιρό.Γράψτο και στείλτο σαν εξομολόγηση.
Fame , περιγράφεις την κατάσταση με χειρουργική ακρίβεια , οφείλω να το παραδεχτώ :) Ακριβώς έτσι είναι. Ο "φόβος" είναι η κοινή συνισταμένη όλων αυτών που αναφέρεις. Ίσως η κτητικότητα είναι το λιγότερο σημαντικό , θα χαιρόμουν πραγματικά αν ήταν ευτυχισμένη ακόμα κι αν δεν ήταν μαζί μου. Να προσθέσω και μερικά στοιχεία ακόμα γιατί έχεις δίκιο στις παρατηρήσεις σου : α) Ηλικία : Είμαστε και οι δυο μετά τα 30 , οπότε , ναι , ισχυει αυτό που λες. β) Μέλλον : Δεν έχουμε συζητήσει ποτέ σοβαρά την περίπτωση του γάμου γιατί πολύ απλά είναι κάτι ουτοπικό με τα υφιστάμενα δεδομένα (βλέπε οικονομικό). Σίγουρα ευθύνεται κι αυτό για την φθορά και το αδιέξοδο σε ένα βαθμο. Είναι σαν μια μεταίωρη κατάσταση που δεν μπορεί να πάει ούτε μπροστά ούτε πίσω. γ) Χωρισμός : Έχω προσπαθήσει να ανοίξω και αυτό το θέμα αλλά είναι αρνητική στο να το συζητήσει. Και ακριβώς επειδή δεν πρόκειται ποτέ να της πω "δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου" δεν μπορώ ούτε να της εξηγήσω το πως νιώθω και αναπόφευκτα νομίζει οτι τα προβλήματα ανάμεσά μας οφείλονται αποκλειστικά σε εξωγενείς παράγοντες (πίεση, άγχος , οικονομικά προβλήματα , εργασιακή ανασφάλεια κλπ). ΥΓ Θα προσπαθήσω να το γράψω αυτό το δοκίμιο ή μάλλον να το ολοκληρώσω , γιατί αρκετά κομμάτια τα έχω γράψει ήδη. Δεν είχα φανταστεί ποτέ οτι θα ήταν ενδιαφέρον σαν θέμα για τρίτους ανθρώπους.
Προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ,θα ήθελα να το διαβάσω.Μπορείς να το στείλεις και εδώ στη λάιφο στο yousendit (δεν ξέρω με μια διαδικασία).Επί του θέματος,μπορώ να κατανοήσω ότι ένας άνθρωπος που σε κάλυπτε στα 25 σου πιθανόν να μη σε καλύπτει στα 31 σου (αν και εγώ πέρασα τη φάση σε πιο μικρές ηλικίες όπου σε μια εξαετία διαφοροποιούνται χαρακτήρες,στόχοι,προοπτικές -εντούτοις το σκεπτικό είναι το ίδιο) και επίσης μπορώ να κατάλαβω ότι τα περιορισμένα οικονομικά δεν βοηθούν ιδιαίτερα στην "ανανέωση" της σχέσης (με ταξιδάκια,εκπλήξεις,πρωτότυπα πράγματα που θα έσπαγαν τη ρουτίνα), τουναντίον η οικονομική επισφάλεια φέρνει γκρίνια,η γκρίνια τσακωμούς κ.ο.κ.Παρόλα αυτά,εδώ έχουμε μόνο τη δική σου τοποθέτηση.Δε ξέρουμε κατά πόσο η κοπέλα από τη μεριά της κάνει πράγματα για να κρατήσει τη σπίθα αναμμένη (όσο γίνεται πριν σβήσει εντελώς) ή αν έχει αφεθεί κι αυτή (για τη συχνότητα των επαφών δεν διαμαρτύρεται;περιποιείται τον εαυτό της;προσπαθεί να σε προσεγγίσει ερωτικά;).Μου κλωτσάει επίσης κάπως άσχημα το ότι αποδίδει την κατρακύλα της σχέσης σε εξωγενείς παράγοντες (ίσως δεν θέλει να παραδεχτεί ότι έχει περάσει ο έρωτας,μπορεί για εκείνη να μην έχει περάσει κιόλας).Αυτό που θέλω να πω είναι αν πραγματικά δεν καταλαβαίνει πώς έχουν τα πράγματα ή αν την κρατάς εσύ στο σκοτάδι.Κι αν δεν πεις ξεκάθαρα "δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου" αλλά κάτι πιο..εύπεπτο (γιατί δε χωνεύεται εύκολα το να με χωρίζεις μετά από 6 χρόνια γιατί δε με γουστάρεις πια),πάλι το αποτέλεσμα θα ναι το ίδιο (χωρισμός,απογοήτευση).
Τελειώνεις την εξομολόγηση σου γράφοντας: "κάθε μέρα που περνά είναι και ένας μικρός θάνατος."Αν νιώθεις τόσο άσχημα όσο περιγράφεις, επισκέψου έναν ειδικό και συζήτησέ το με εκείνον. Σίγουρα θα βοηθηθείς.Εκτός και αν απλώς μπήκες για να γκρινιάξεις λίγο για τη βαρετή καθημερινότητά σου. Μην περιμένεις να σε καθησυχάσει κάποιος άλλος για τις επιλογές σου.
Διακρίνω μια παθητικότητα στην συμπεριφορά σου και την καταλαβαίνω.Αλλά όπως σχολιάστηκε πολύ πετυχημένα και παραπάνω, μην αργήσεις να κατασταλάξεις μέσα σου. Βέβαια, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να ξέραμε και το πως το βλέπει το πράγμα η σύντροφος. Δεν είσαι μόνος σε αυτή τη σχέση. Τι έχετε συζητήσει; Όπως το βλέπω εγώ, από τα γραφόμενα, το θέμα σας είναι η απουσία του πάθους και το σεξ. Είναι μόνο η συνήθεια, ο λόγος γι'αυτό, ή υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν αυτό το κομμάτι;Μία δύσκολη καθημερινότητα ας πούμε,σε ρίχνει.Δε ξέρω, τι να πω... Δύσκολη φάση...
Δεν μπορώ να εκπροσωπήσω κάποιον άλλο εδώ πέραν του εαυτού μου. Το θέμα δεν είναι το πάθος και το σεξ , αυτά είναι απλώς παράμετροι. Το θέμα είναι ο έρωτας και όλα αυτά που τον συνοδεύουν που έχουν χαθεί και η διαφαινόμενη έλλειψη προοπτικής και συναισθηματικής ουσίας σε μια κατάσταση που έχει βαλτώσει.
Νομίζω ότι μετά την απάντησή σου αυτή, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την ΠενθεΣίλεια στο παρακάτω σχόλιό της."Έλλειψη προοπτικής και συναισθηματικής ουσίας"Αρκετά ξεκάθαρα τα πράγματα... Ο Τομ Ρόμπινς στον Τρυποκαρυδο, με κράτησε μέχρι την τελευταία σελίδα, για να παραδεχτεί ότι ούτε αυτός ξέρει πως να κάνει τον Έρωτα να μείνει. Αυτό που κράτησα πάντως από το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι" το ρομάντζο της μοναξιάς".Ότι δηλαδή εκτός από το ρομάντζο μεταξύ δύο ανθρώπων, καλό είναι να βρίσκει σαγήνη ο καθένας και στον εαυτό του ξεχωριστά και τότε ίσως αυξάνονται και οι πιθανότητες"επιτυχίας"... :) Καλή τύχη, όπως κι αν έχει.
Να διαβασεις τον τρυποκαρυδο που σου προτεινε η σουπριμ. Προ πολλων ετων το ειχα διαβασει σε μια φαση που ειχα εντονο προβληματισμο για τα προσωπικα μου... Βεβαια τοτε ημουν 20 κ τωρα 2 φορες το 20... Ο ερωτας δεν μπορει να μεινει για παντα... Μετουσιωνεται σε κατι αλλο, στην καλη περιπτωση... Η βαρεμαρα ειναι μια διαρκης απειλη στη Ζωη μας. Ξεκινα απο τον εαυτο σου, ψΑξε πραγματα που να σε γεμιζουν και να σε παθιαζουν κ ισως τοτε δεις και τη σχεση σου αλλιως. Το ιδιο βεβαια ισχυει κ για αυτην. Υπευθυνοι για την ολοκληρωση μας ειμΑστε εμεις. Μια νεα σχεση θα σου δωσει μια ωθηση αρχικα αλλα καποια στιγμη θα βαλτωσει κ αυτη... Νομοτελεια... Αν ψαχνεις διαρκως το ερωτικο σκιρτημα οδηγεισαι σε αλυσιδωτη πολυγαμια... Λιγο πολυ αυτα λεει ο τρυποκαρυδος που κατα τη γνωμη μου ειναι ενα υπεροχο, μαγικο βιβλιο...
Και αυτή η ταινία θα σου άρεσε! Take This Waltz / Το Δικό Μας ΒαλςΕγώ πάντως είχα χωρίσει..δε με ξανά αγάπησε άνθρωπος έτσι..αλλά δε το μετάνιωσα ποτέ.. Και ας είμαι μόνος/μόνη τώρα.https://www.youtube.com/watch?v=u9IbZXsNzaQ
Φίλε μου να ξερες πώς σε νιώθω και σε καταλαβαίνω. Σκέφτομαι ακριβώς τα ίδια και είμαι σε 5 χρόνια σχέσης με τον σύντροφο μου. Προσπάθησα να κάνω μια κουβέντα για χωρισμό αλλά δεν πήγε καλά. Έχει τεράστια σημασία αυτό που είπε κάποιος στο τελευταίο σχόλιο σχετικά με το μέλλον. Εγώ είμαι 30 και δύσκολα βλέπω αυτή η σχέση να εξελίσσεται και να γίνει οικογένεια. Ήδη νιώθω ότι είναι αργά, γι αυτό κι εγώ αυτό που έχω να σου πω (πιο πολύ για να το βλέπω κι εγώ, μη νομίζεις χαχαχα) είναι ο, τι είναι να κάνεις να το κάνεις σύντομα. Στην τελική ένας χωρισμός δεν ακυρώνει καμία αγάπη αν είναι για το καλό και των 2.
Rosebud ,όπως έγραψα και πιο πάνω , ακριβώς τέτοιου είδους σχόλια και απόψεις από ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν την κατάσταση , ήθελα να διαβάσω και σ'ευχαριστώ κι εσένα ειλικρινά που μπηκες στον κόπο να σχολιάσεις. Μακάρι να είχες γράψει νωρίτερα γιατί έχω χαλαστεί λίγο με όλη αυτή την επιθετικότητα και την υπεράνω κριτική που εισπράττω και δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να κάνω εποικοδομητική συζήτηση νιώθοντας οτι απολογούμαι. Επι του θέματος πάντως , συμφωνώ. Θα προσθέσω βέβαια -με την ελπίδα οτι ισως εσυ μπορεις να με καταλαβεις καπως καλυτερα- οτι το όλο μίγμα (συναισθήματα, προσδοκίες , παρόν - μέλλον , αλλά και τα πρακτικά ζητήματα , το οικονομικό κλπ κλπ ) δεν είναι τόσο σταθερό για να επιτρέπει ψυχρές αποφάσεις χωρίς πολλή σκέψη. Είναι πάντως μια πολύ καλή αφετηρία να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα.
Δεν μπορώ με σιγουριά να σου πω τι να κάνεις αλλά θα σου πω πως πιστεύω πως θα πάνε τα πράγματα: εσύ θα μείνεις στην σχέση και όταν βρεθεί κάποια άλλη να σε ενθουσιάσει και να σου δείξει ενδιαφέρον, εσύ θα την κάνεις με ελαφρά..
Θα μπορούσα να το έχω κάνει ήδη αυτό , αλλά δεν το έκανα. Δεν μπαίνουν τόσο εύκολα στη ζυγαριά τα πράγματα όταν έχεις επενδύσει τόσο σε χρόνο και συναισθήματα σε μια σχέση.
Δεν έχεις βρει κάτι να αξίζει ακόμα... πίστεψέ με όταν το βρεις θα θέλεις από μόνος σου να φύγεις. Όταν θα έρθει το καινούργιο και θα σου ξυπνήσει όλα αυτά που τώρα είναι στην αδράνεια θα το δεις... Απλά το κακό είναι ότι κρατάς την κοπέλα σου στην αναμονή γιατί το κακό θα συμβεί.. είτε σε μήνες είτε σε 1-2-3 χρόνια.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ