Στο σημερινό «Α μπα»: οι συννυφάδες

Στο σημερινό «Α μπα»: οι συννυφάδες Facebook Twitter
44

__________________

1.


Αγαπητή Α μπα με αφορμή μια ερώτηση σχετικά με τον κίνδυνο ανεργίας μετα απο μακροχρόνιες σπουδές νομικής , θα ήθελα να σε ρωτήσω αν τελικά αξίζει κανείς να σπουδάσει με μόνο σκοπο να εργαστει και όχι επειδή του αρεσει το αντικείμενο.
Μετα απο δικες μου προσωπικές ματαιώσεις με καλλιτεχνικούς και ακαδημαϊκούς τιτλους σπουδών και εχοντας πλεον μπει στα πρώτα άντα και ουσα ανεργη φυσικα,εχω σχηματισει τη γνωμη οτι οι μη στοχευμένες σπουδές ειναι χάσιμο χρόνου. Και πλέον εχω αποφασίσει οτι ειναι επικίνδυνο να περιμενει κανεις να βρει δουλεια πανω στις σπουδές του αντί να βγει στη βιοπάλη κάνοντας μια δουλειά που θα του εξασφαλισει ανεξαρτησία και κανονικη μετάβαση στην ενηλικίωση.
Ποια η γνώμη σου πανω σ αυτο?
-Χρυσούλα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Κάπου ενδιάμεσα βρίσκεται. Δεν είναι χάσιμο χρόνου να σπουδάσεις κάτι που σου αρέσει ενώ ξέρεις ότι θα δυσκολευτείς να βρεις δουλειά μετά, ρίσκο είναι, και μάλιστα μεγάλο ρίσκο. Μπορεί να βγει σε καλό, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Υπάρχουν σπουδές που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζουν πολυτέλεια ή δρόμος προς την ανεργία, αλλά έχουν εφαρμογές που συνειδητοποιείς αφού τις ολοκληρώσεις. Ή είναι σπουδές που δίνουν σφαιρική μόρφωση που χρειάζεται σε πολλούς τομείς. Ή τελικά αποδεικνύεται ότι είσαι πάρα πολύ καλός και βρίσκεις δουλειά, ενώ άλλοι που σπούδασαν το ίδιο, δυσκολεύονται. Ή έχεις γνωριμίες, ή ξέρεις να πουλάς τον εαυτό σου, και βρίσκεις δουλειά, ενώ άλλοι που σπούδασαν το ίδιο, δυσκολεύονται. Ή είσαι πλούσιος, οπότε όλα αυτά δεν έχουν σημασία.


Είναι επικίνδυνο να περιμένει κανείς να βρει δουλειά, γενικώς. Περιμένοντας δεν θα βρει. Πάντα ισχύει αυτό, αλλά σε περιόδους οικονομικής κρίσης, ακόμη περισσότερο. Όταν δεν βρίσκεις δουλειά, πρέπει να δημιουργήσεις μόνος σου τις προϋποθέσεις για να γίνεις απαραίτητος. Χρειάζεται μεγάλη ευελιξία και προσαρμοστικότητα και δεν εννοώ στα ωράρια ή στον μισθό. Στο τι μπορείς τελικά να κάνεις.

__________________
2.


Φανταστική Α μπα,

Σε διαβάζω από το καλοκαίρι του 2013 όταν στην άδεια Στοκχόλμη έγραφα τη διατριβή μου. Τα τελευταία 8 χρόνια ζω εκτός Ελλάδας, και τα 6 περίπου στη Σουηδία. Όλα αυτά τα χρόνια είχα μια αέρινη ιδέα για τον εαυτό μου ως cosmopolite που σπουδάζει και στη συνέχεια εργάζεται στο εξωτερικό. Δεν ένιωθα και δεν ταυτιζόμουν με την έννοια του μετανάστη.

Σήμερα, που είμαι πιο ενταγμένη στη σουηδική κοινωνία από ποτέ (γλώσσα, κύκλος, σπίτι, δουλειά) έχουν αρχίσει να μου χτυπούν καμπανάκια για το τι τελικά είμαι και πώς με βλέπουν οι άλλοι. Στις Βρυξέλλες πχ. οι περισσότεροι eurocrats αυτοπροσδιορίζονται ως expats που σε αυτό το πλαίσιο έχει μια επίφαση ανωτερότητας. Όλοι μιλάνε 5 γλώσσες και είναι κουλ. Εδώ όμως το εργασιακό μου περιβάλλον είναι ελάχιστα διεθνές και σε κάθε νέα συνάντηση σκέφτομαι ότι αυτοί τώρα προσπαθούν σίγουρα να μαντέψουν τί φάση παίζει με του λόγου μου. Αισθάνομαι δηλαδή αφενός τον φόβο μήπως με δουν ως μετανάστρια και αφετέρου την ανάγκη για έναν τίτλο καλύτερης κατηγορίας. Και εκεί ακριβώς γίνομαι έξαλλη με τον εαυτό μου, διότι αυτή η καλύτερη κατηγορία για την αφεντιά μου υπονοεί αναπόφευκτα ότι αυτοί που ήρθαν πιο φτωχοί και με μεγαλύτερη ανάγκη, πρέπει να συνεχίσουν να χαίρουν λιγότερης εκτίμησης. WTF? Εσωτερικευμένος ρατσισμός;
-ποια είμαι τελος πάντων


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν θα τον έλεγα εσωτερικευμένο.

Και δεν ξέρω και αν θα το έλεγα ρατσισμό.

Δεν είναι ρατσισμός να αναγνωρίζεις ότι υπάρχει ρατσισμός, ταξική κοινωνία, ιεραρχία ανάλογα με το εισόδημα, την καταγωγή, το φύλο. Δεν είναι ρατσισμός να προσπαθείς να τοποθετηθείς σε αυτή την ιεραρχία. Είναι κάτι που κάνεις αυτόματα όταν είσαι στην χώρα που γεννήθηκες, αλλά όταν πηγαίνεις σε μια νέα χώρα αναγκαστικά πρέπει να το επαναπροσδιορίσεις. Ρατσισμός είναι να πιστεύεις ότι καλώς κάποιες ομάδες είναι κοινωνικά κατώτερες λόγω καταγωγής, γιατί η καταγωγή τους αυτόματα τους κάνει κατώτερους.


Όπως λες και μόνη σου, πρόσφατα κατάλαβες ότι δεν είσαι expat, αλλά μετανάστρια. Η λέξη είναι βεβαρυμένη και αυτό το ανείπωτο που περιβάλει αυτή τη λέξη είναι που σε τρομάζει, όχι το γεγονός το ίδιο. Πολύ σημαντικό είναι αν έχεις ζήσει ρατσισμό ή αν φοβάσαι τόσο πολύ εκ των προτέρων ότι θα ζήσεις, που καταλήγεις να μην εκτιμάς όλες τις περιστάσεις στις οποίες κανείς δεν ασχολείται με το από πού είσαι.

 

__________________
3.

 

Γεια σου Αμπα! Είσαι σούπερ. Συνέχισε έτσι. Λοιπόν εγώ ζηλεύω λιγάκι. Μπορεί και πολύ δεν ξέρω. Είναι λογικό; δεν κάνω σκηνικά ζηλοτυπίας, αλλά αν πχ μια κοπέλα είναι πιο διαχυτική, τύπου αγγίζει πολύ τον φίλο μου, τον φλερτάρει έστω και λίγο, του χαμογελάει, ζηλεύω, και μπορεί να ζηλεύω για μήνες σκεπτόμενη ένα σκηνικό 5 λεπτών. Μια φίλη μου μου είπε ότι δεν πρέπει να λέμε στον σύντροφο μας ότι πχ ζηλεύω αυτήν, γιατί του το βάζουμε στο μυαλό ότι μπορεί να τον γλυκοκοιτάζει και μετά μπορεί να την γλυκοκοιτάζει κι αυτός. Εμένα μου φαίνεται πιο ανακουφιστικό να πω στον άλλο ότι ξέρεις τι, ζηλεύω λιγάκι αυτή ή το σκηνικό που έγινε, μπας και μου πει μια καλή κουβέντα και το ξεκαθαρίσουμε. Αν πεις κάτι τέτοιο, κανείς σκηνικό ζηλοτυπίας; παραείμαι ανασφαλής; ΧΕΛΠ. Α, αμπα; είσαι σούπερ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν η ερώτηση είναι τι είναι σωστό να κάνεις όταν ζηλεύεις, η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από το τι ζηλεύεις και τι είδους σχέση έχεις με αυτόν που ζηλεύεις (συναισθηματική, ναι, αλλά σε τι βάθος και μονιμότητα;) Ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι πώς αντιδράει αυτός όταν μια κοπέλα τον φλερτάρει, και αυτό δυστυχώς και εσύ και η φίλη σου δεν το βάλατε καν ως παράγοντα. Λες και είναι έκθεμα. Ή λες και είναι άβουλο ον.


Πες ότι κάποια παίρνει το θάρρος να είναι πιο διαχυτική, έστω από μόνη της, χωρίς να έχει κανένα σημάδι από την άλλη πλευρά ότι είναι εντάξει να είναι διαχυτική, ενώ είναι δίπλα και η κοπέλα του. Πόσο μπορεί να το τραβήξει, αν δεν δει ότι παίρνει πράσινο φως από τον άλλον; Και αν δεις κι εσύ και αυτή ότι το παίρνει το πράσινο φως, τότε η ζήλια είναι αυτόματη, αλλά στη ζήλια θα μείνεις; Δεν χρειάζεται να σκεφτείς λίγο με ποιον είσαι και αν σου κάνει αυτός με τον οποίον είσαι;


__________________
4.


Χαιρετε Αμπα και Αμποπαρεα,
Ειστε μια πολυ ευχαριστη συντροφια και Αμπα, να σου ζησει και το παιδακι! Καταρχάς θα ηθελα να ζητησω προκαταβολικα συγνωμη για τυχον ορθογραφικα λαθη καθως ζωντας τα τελευταια χρονια στο εξωτερικο (Γερμανια), χρησιμοποιω σπανια τα Ελληνικα, ειδικα στο γραπτο λογο.
Στο θεμα μου, με τον φιλο μου, εχουμε αποφασισει το καλοκαιρι να γυρισουμε πισω στην Αθηνα μονιμα και χαιρομαστε παρα πολυ!
Αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι στην πολη της Γερμανιας οπου ζουμε, με το που το ειπαμε σε διαφορες παρεες που εχουμε εδω, εχω παρατηρησει οτι πολλα ατομα ( που δεν ειναι απο τα πιο κολλητα μας ), εχουν αρχισει να αυτοπροσκαλουνται μανιωδως. Ο φιλος μου στην αρχη ελεγε, ‚μην ανησυχεις, ειναι επειδη σε ολους αρεσει η Αθηνα/Ελλαδα, εχει τελειο κλιμα, ειναι γενικα απιστευτη χωρα' (η πολη της Γερμανιας που μενουμε ειναι και ασχημη και εχει σχετικα απο τα χειροτερα κλιματα, σε συγκριση με π.χ. Βαυαρια). Το πραγμα ξεκινησε ομως να ξεφευγει, δηλ να εχουν καταντησει καθε φορα που θα βρεθουμε για μια μπυρα να ρωτανε για ποια ημερομηνια να κλεισουν εισητηρια για Αθηνα, (μη χασουμε και τις φτηνες προσφορες) , με αποκορυφωμα διαφορα ατομα να θελουν να ερθουν και το επομενο ΣΚ απο αυτο που θα εχουμε φτασει κ εμεις, και οοολα μας τα μπαγκαζια (πριν συγκατοικησω με το φιλο μου εμενα μονη, με αποτελεσμα και οι δυο μας να εχουμε παρα πολλα επιπλα και πραγματα).
Ο φιλος μου δεν ξερει ελληνικα και θα ξεκινησει αμεσως μαθηματα. Επισης θελουμε να ευχαριστηθουμε και το ελληνικο καλοκαιρι, εντος και εκτος Αθηνας, εχουμε 3 χρονια να κανουμε ελληνικες καλοκαιρινες διακοπες να φανταστεις! Θελω να πω, δεν εχουμε αναγκη απο συντροφια στην Αθηνα, εγω εχω πολλες παρεες εδω απο πριν, ποσο μαλλον απο ατομα με τα οποια Γερμανια δεν ημασταν κολλητοι ουτως η αλλως ))
Να διευκρινησω οτι στην Αθηνα θα δουλευουμε και οι δυο, ισως και πολυ περισσοτερο απ οτι στο εξωτερικο καθως θα ειναι για τους εαυτους μας. Α ξεχασα να συμπληρωσω, οτι και εγω και ο φιλος μου εχουμε και φιλους και συγγενεις απο αλλες χωρες οι οποιοι θα εχουν και προτεραιοτητα ως επισκεπτες.
Τους το εχουμε ξεκαθαρισει οτι χρειαζομαστε χρονο πρωτα απ ολα να μπουμε εμεις σε ενα ρυθμο και να εχουμε ισως και το καταλληλο σπιτι να φιλοξενουμε κοσμο. Ειναι σαν να τα λεω σε τοιχο. Την επομενη φορα παλι τα ιδια. Καθε φορα γινονται και πιο πιεστικοι, μας φερνει σε αρκετα αβολη θεση να το πρεπει να τους λεμε καθε φορα τα ιδια.Μεχρι και ο φιλος μου , που συνηθως ειναι παρα πολυ διπλωματικος, αναγκαστηκε να τους πει μπαστα!
(Να ξεκαθαρισω οτι τα συγκεκριμενα ατομα εννοουν φυσικα οτι οταν ερθουν στην Αθηνα, θα φιλοξενηθουν απο μας, για ξενοδοχεια η Airbnb ουτε λογος.)
Απο τα λεγομενα τους, ειναι σαν να εχουμε καθε μηνα απο τουλαχιστον 2 επισκεψεις, θελουν και οταν θα ερχονται να μενουν και τουλαχιστον βδομαδα. Δε θελω να λεω συνεχεια οχι, αλλα το να πρεπει να φιλοξενω κοσμο που δεν θελω και για περισσοτερο χρονο, και ειδικα οταν θα δουλευω παρα πολυ, ειναι κατι που με αγχωνει απο τωρα. Επισης για εμενα η επιστροφη στην Αθηνα ειναι και ενα ειδος αποτοξινωσης απο την ψυχοφθορα καθημερινοτητα που ζουσα τα τελευταια χρονια στο συγκεκριμενο μερος, υποφεροντας απο το κλιμα, το εργατικο περιβαλλον και τη συγκεκριμενη πολη που ποτε δεν αγαπησα. Οι επισκεψεις απο τα συγκεκριμενα ατομα θα μου γυρισουν στο στομα αυτο την πικρη γευση.
Πως μπορω να αρνουμαι συνεχεις αυτοπροσκλησεις για επισκεψεις, ειδικα οταν ο αλλος δεν καταλαβαινει οσο και να το λες ? (Και ειδικα αν δεν ησουν κολλητη με αυτα τα ατομα, ειναι περισσοτερο απο τη μερια του φιλου μου, χωρις και εκεινος να ειναι κολλητος μαζι τους βεβαια..)
Επισης, σε ατομα που γενικα δεν ειναι και τοσο διακριτικα, πως μπορει να ξεκαθαρισει κανεις οτι δεν στεκουν στην κορυφη της λιστας αναμονης για να ερθουν να μας επισκευθουν ?
Λεει ο ενας, ‚εχω μια βδομαδα διακοπες τον Οκτωβριο, να τα κλεισω?' Πως απαντας σε κατι τετοιο? Ειμαστε υποχρεωμενοι επειδη ο αλλος εχει χρονο να πρεπει να τον δεχτουμε ντε κ καλα?
Ειναι μεγαλη χοντραδα οποτε μας ρωταμε στο Γοατσαππ να τους λεμε τωρα ειμαστε απασχολημενοι, τον αλλο μηνα ερχονται ξαδερφια απο ταδε χωρα, τον παραλλο μηνα ειμαστε διακοπες , ε και μετα ειναι Χριστουγεννα?
Και στην τελικη ειναι οκ να πεις ‚Νταξει ελατε αλλα για ενα 3μερο οχι για μια βδομαδα γιατι θα δουλευουμε κιολας' ?
Συγνωμη αν σας κουρασα με το πρωτοκοσμικο προβλημα μου (Γουαου θα ζησουμε μετα απο χρονια καπου που θελουν ολοι να επισκευτουν!:)) αλλα θα εκτιμουσα πολυ μια απαντηση απο την Αμπα και τους αναγνωστες! Ειμαι μεγαλη θαυμαστρια σας! 
Σας φιλω και σας αγαπω!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν σου λένε «να κλείσω τον Οκτώβριο» η απάντηση είναι «όχι, θα είναι άλλοι φιλοξενούμενοι τότε, πάρε αυτό το Airbnb που είναι πολύ ωραίο». Να κλείσω το Νοέμβριο «όχι, θα λείπουμε εμείς τότε, πάρε αυτό το ξενοδοχείο που είναι πολύ ωραίο». Και πάει λέγοντας.


Αφού δεν είναι φίλοι σας και όπως κατάλαβα δεν τους συμπαθείτε καν, κόψτε αυτές τις μπύρες επιτέλους και αρχίστε να ξεκόβετε από την πόλη που έτσι κι αλλιώς δεν σου αρέσει. Λίγοι μήνες έμειναν, αφήστε τους γνωστούς να πάνε στο καλό και επικεντρωθείτε στους φίλους που αγαπάτε κα θέλετε να έρθουν να σας επισκεφτούν.

__________________
5.


Σε διαβάζω εδώ και ένα χρόνο ανελλιπώς και μπορώ να πω ότι με έχεις βοηθήσει πάααρα πολύ, σε αρκετά θέματα, απλώς και μόνο μέσω της ανάγνωσης των απαντήσεων σε ερωτήματα άλλων αναγνωστών. Ωστόσο, θα με ενδιέφερε η γνώμη σου και σε ένα δικό μου προσωπικό ερώτημα.
Είμαι 27 ετών και αμφιφυλόφιλη (όχι φανερά). Τον τελευταίο καιρό (περίπου ένα μήνα) έχω αρχίσει να νιώθω ενδιαφέρον για την κοπέλα που εργάζεται στο φαρμακείο της γειτονιάς μου (παρόλο που εκείνη δουλεύει εκεί σίγουρα τα τελευταία 3 χρόνια). Το πρόβλημα είναι ότι δεν γνωρίζω τίποτα για εκείνη.
Προσπάθησα να τη βρω στα social media και το μόνο που ανακάλυψα είναι το ονοματεπώνυμό της, μέσα από τυχαία σχόλια στο facebook. Η ίδια δε διατηρεί κάποιο προφίλ, δυστυχώς.
Στο φαρμακείο εργάζονται άλλα 3 άτομα εκτός από εκείνη (μία ακόμη κοπελίτσα, το αφεντικό, και η συνέταιρός του. Οι 2 τελευταίοι με γνωρίζουν αρκετά χρόνια). Τις περισσότερες φορές που θα πάω, θα τύχει να με εξυπηρετήσει η συγκεκριμένη κοπέλα, η οποία δείχνει να χαίρεται αρκετά όταν με βλέπει (ιδίως τώρα τελευταία το έχω προσέξει περισσότερο) και θα έρθει αμέσως να βοηθήσει με μεγάλη προθυμία. Για το συγκεκριμένο θέμα όμως, δε θέλω να κάνω υποθέσεις, καθώς ενδεχομένως να το κάνει αυτό με όλους τους πελάτες.
Η ερώτηση μου είναι η εξής: Πώς μπορώ να την προσεγγίσω; Θέλω να τη γνωρίσω, να μάθω πράγματα για εκείνη, χωρίς όμως αυτό να φανεί «κάπως» μπροστά στους άλλους. Γνωρίζω ότι είναι ο επαγγελματικός της χώρος και δε νιώθω άνετα να πιάσω συζήτηση την ώρα που δουλεύει, μπροστά στους υπόλοιπους, συν ότι συνήθως έχει αρκετό κόσμο.
Πριν τρεις εβδομάδες, πήγα ένα βράδυ για να είναι πιο χαλαρά, ένα τέταρτο πριν το κλείσιμο, βέβαιη πως θα την έβλεπα. Και λίγο πριν φτάσω, την πετυχαίνω στην πόρτα, να σχολάει. Στην αρχή σκάλωσα λίγο γιατί δεν την είχα ξαναδεί με τα «κανονικά» της ρούχα (συνήθως φοράει τη λευκή στολή του φαρμακοποιού). Με είδε, και πέρασε από δίπλα μου, κι εγώ -κομπλαρισμένη τελείως- δεν της μίλησα. Κάτι που μετάνιωσα μετά.
Από τότε έχω ξαναπάει τρεις φορές. Την πρώτη, με εξυπηρέτησε εκείνη, αλλά είχε πολύ κόσμο και δεν κατάφερα να πω κάτι παραπάνω. Τη δεύτερη έλειπε. Την Τρίτη, μπαίνοντας με χαιρέτισε χαμογελαστή και με ρώτησε τι κάνω... αλλά δυστυχώς με εξυπηρέτησε άλλος.
Γενικά είμαι ντροπαλή, μέχρι ενός σημείου όμως. Αυτή τη στιγμή είμαι αποφασισμένη πως αν την ξαναπετύχω έξω, θα της πιάσω τη συζήτηση. Επειδή όμως δεν το βλέπω τόσο εύκολο να συμβαίνει ξανά σύντομα, μήπως εσύ ή οι αναγνώστες έχετε κάποια άλλη εναλλακτική, την οποία ίσως να μην έχω σκεφτεί;
Σε ευχαριστώ για όλα όσα κάνεις, και στέλνω τις καλύτερες ευχές μου σε σένα και την οικογένειά σου!
-W


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σκέψου τι θα ήταν λογικό να γίνει αν δεν ήσουν κρυφά αμφιφυλόφιλη. Πώς θα προσέγγιζες κάποιον που δουλεύει σε ένα φαρμακείο και τον συμπαθείς αρκετά, σε σημείο να θέλεις να βγεις για καφέ μαζί του;


Δεν μπορείς να προσεγγίσεις κάποιον από μόνη σου, αν δεν σου έχει δώσει πάσα για προσέγγιση. Πώς να ερμηνεύσω το γεγονός ότι σε είδε εκτός δουλειάς και δεν σε χαιρέτησε; Δεν της μίλησες, λες. Αυτή γιατί δεν σου μίλησε, λες;


__________________
6.


Πώς αποφεύγεις κάποιον που ενώ έχετε βγει ένα ραντεβου δεν σου κάνει κλικ, αλλά σου ζητάει να βγειτε αρκετες φορές; Δεν εχει κανει καποια αμεση ερωτικη κινηση αλλα εκει παει το θεμα. Επειδη εβγαινα για να δω που θα το παει για να κανει κινηση αλλα δεν ηθελα, του είπα ότι αυτό τον καιρο δεν μπορω γιατι δεν ηξερα αν θα ειμαι τελικα σε αυτή την πόλη,που όντως εφυγα αλλα ο κυριος λογος ηταν ότι δεν μου πολύ αρεσε. Σαν παρεα-φίλοι είναι καλοί αλλά δεν μπορουμε να κανουμε παρεα αφου ο άλλος σε βλεπει αλλιως. Να λεω συνεχεια δεν μπορω εχω κανονίσει μέχρι να πάρει το μήνυμα
- ραντεβουδακια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πρέπει να το ξεκαθαρίσεις γιατί όσο δεν ξεκαθαρίζεις ο άλλος ελπίζει. Εδώ άλλοι ελπίζουν και μετά το ξεκαθάρισμα και μετά χρειάζεται να ξεκαθαρίσεις το ξεκαθάρισμα. Μην περιμένεις να λάβει το μήνυμα μέσω της αφαίρεσης, δεν είναι σωστό για τον άλλον. Πες του ότι σε περίπτωση που σου ζητάει να βγείτε γιατί το πάει αλλού, εσένα δεν σου βγαίνει και είσαι σίγουρη ότι δεν θα σου βγει στο μέλλον, αλλά αν έχεις κάνει λάθος και απλώς σου ζητάει να βγείτε φιλικά, χίλια συγνώμη για την παρεξήγηση. Έτσι και θα του πεις να μην χάνει το χρόνο του, και θα έχει την ευκαιρία να απαντήσει καλέ όχι, φιλικά σου το ζητούσα. Πρέπει να το πεις όμως ανάλαφρα και απλά, όχι με φανφάρα και ζοφερό ύφος.


_________________
7.

Α μπα μου έχω πρόβλημα! Είμαι 30 χρονών και έχω 2 κολλητές φίλες από τα 18! Είναι και οι 2 υπέροχες αλλά με την μία υπάρχει το εξής θέμα: Είναι τρελά, απερίγραπτα, σοκαριστικά κολλημένη με την οικογένειά της. Και όταν λέω με την οικογένεια, δεν εννοώ μόνο γονείς-αδερφό αλλά και ξαδέρφια, συννυφάδα (νύφη-κουνιάδα πώς διάολο λέγεται) θείους κλπ... Μένουν όλοι στην ίδια πολυκατοικία, τρώνε Σκ μαζί, μαζί διακοπές κλπ.. Λόγω φιλίας τους έχω φάει κι εγώ στη μάπα ουκ ολίγες φορές (ένα θα σου πω, στο γάμο μου θεωρήθηκε δεδομένο πως θα ρθούνε όλοι. ΟΛΟΙ!!! Εϊχα 2 τραπέζια μόνο γι'αυτους αλλά χαλάλι γιατί το ήθελε πάρα πολύ η φίλη) Ποιο είναι το πρόβλημα! Όταν παντρεύτηκα έκανα κουμπάρα την άλλη φίλη και τώρα είμαι έγκυος.. Η φίλη με τη φυλή από πίσω θεωρεί δεδομένο πως θα μου βαφτίσει το παιδί αλλά εγώ όσο και αν την αγαπώ, και μόνο η ιδέα να συγγενέψω με όλο αυτό το λαό που θα μου ρχεται το Πάσχα σύσσωμο με λαμπάδες και αυγά μου φέρνει ζάλη! Ο άντρας μου γενικά γελάει με όλα αυτά και δεν τον νοιάζει όπως επίσης δεν έχει και πολλούς φίλους για να προτείνουμε (ξέρεις εγώ διάλεξα κουμπάρα για το γάμο, ο σύζυγος διαλέγει νονό) Αχχ.. Έχω αγχωθεί! ΑΝ σου πω πως στην εγκυμοσύνη πιο πολύ με στρεσάρει αυτό παρά η γέννα θα με θεωρήσεις τρελή? Η φίλη θα παρεξηγηθεί τρελά αν δεν την κάνω νονά, εγώ δεν θέλω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ αλλά δεν έχω και κανέναν άλλο να θέλει για νονός.. Σε παρακαλώ πες μου εσύ τι θα έκανες στη θέση μου?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είχα την εντύπωση ότι σύμφωνα με τα πολύ παραδοσιακά κιτάπια νονός γίνεται ο κουμπάρος. Η φίλη σου αυτή δεν θέλει; Μπορείς να το ρίξεις στην παράδοση. Αλλιώς αυτό που πρέπει να γίνει είναι να σταματήσει να γελάει ο άντρας σου και να βρει κάποιον φίλο του να το κάνει γιατί το Πάσχα θα επισκέπτεται και αυτόν η οικογενειακή πολυκατοικία. Δεν χρειάζεται να έχει πολλούς φίλους, έναν θέλουμε.


44

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
@4 και 7: έλεος! 4, γιατι αφήνεις ξένο κοςμο να κανει κουμάντο στη ζωή σου/σας; Πες απλα -με ευγένεια πάντα- οτι δεν. 7: πρόσεχε πολυ αγαπητή φίλη, γιατι η σχεση νονάς-παιδιού (κ γονείς) ειναι σχεση ζωής. Θα τους εχεις αυτούς για πάντα πακέτο μαζι. Τα φαγητα θέλουνε αυτοί, τζάμπα γλέντια κ χοροί! Οποτε καμια ευκαιρία δεν θα παει χαμένη στο μέλλον. Απορω πως δεν ντρέπεται η φίλη σου για λογαριασμό τους.
#2 Μη φοβάσαι να πεις πως είσαι μετανάστρια, δεν υπάρχει κανένας λόγος. Ο όρος μετανάστης έχει παρεξηγηθεί, το βλέπουμε συχνά ως κάτι κακό, για πολλούς λόγους που δε θα αναλύσω εδώ. Είσαι μετανάστρια, ε και; Πήγες και έχτισες τη ζωή σου μόνη σου σε μια χώρα του εξωτερικού, όπως και τόσοι άλλοι μετανάστες. Πες μου, δε θέλει ικανότητες αυτό το πράγμα; Για τις οποίες μόνο περήφανη θα έπρεπε να είσαι. Οι καλοζωισμένοι ντόπιοι παίζει και να εντυπωσιάζονται ή και ενδόμυχα να ζηλεύουν και λίγο τις αντοχές και τα ένστικτα επιβίωσης των μεταναστών.Για σκέψουν να έχεις μεγαλώσει στη Σουηδία, με τα περισσότερα προβλήματα επιβίωσης λυμμένα, να μην ξέρεις τι πάει να πει σπουδάζω αλλά ξέρω πως μετά θα φτύσω αίμα για να βρω δουλειά, να έχεις πάει στο εξωτερικό μόνο για να δεις τη φτώχεια του πλανήτη σαν τουρίστας (προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις, δεν έχω πάει Σουηδία, αλλά κάνω μια προβολή από τις εμπειρίες μου στην Ολλανδία) και να έρχεται ο άλλος και να σου λέει πως πήγε ΜΟΝΟΣ του σε ξένη χώρα και έχτισε τη ζωή του; Ε, λίγο πανικός παίζει και να σε πιάνει. Όχι, καθόλου να μην φοβάσαι.
4. μια χαρα σαφες και μη παρεξηγισιμο ειναι να πειτε οτι δεν μπορειτε να φιλοξενειτε και οτι θα εχετε λιγο χρονο λογω δουλειας. αν βεβαια δεν το λετε με κακια ή για να αποφυγετε συγκεκριμενους, αλλα επειδη οντως ετσι ειναι. αν ο αλλος δεν ξερει τι εχεις εσυ μεσα στο κεφαλι σου, μπορει να φανταζεται και να κανει ο,τι σχεδια θελει. αν θεσετε ομως τους ορους σας και εχετε οντως διαθεση, εστω και περιορισμενα, να τους δειτε, τοτε δεν βλεπω προβλημα. να κοροϊδευεστε και να ανταλλασσετε αβροτητες ομως, ειναι προβλημα.ο αλλος π.χ. σε ρωτησε να κλεισει τον οκτωβριο κι εσυ αμεσως υπεθεσες οτι εισαι υποχρεωμενη να τον δεχτεις και να τον φορτωθεις και να τον φιλοξενησεις. ποθεν προεκυψε αυτο; αφου σε ρωτησε.. αν ελεγε οτι ηδη εκλεισε και θα ερθει να μεινει σε σενα, τοτε θα ειχε αυτη την προθεση. αλλα δεν ειπε κατι τετοιο. επισης δε συμφωνω με πλαγιες τακτικες τυπου "αχ τι ωραιο εκεινο το airbnb" γιατι ειναι σα να τους λες ευθεως "σας αποφευγω" και ειναι εκατο φορες χειροτερο ακομη κι απο το να τους μιλησεις ασχημα. (εκτος βεβαια αν θες να χαλασετε τις σχεσεις σας)
3. "Μια φίλη μου μου είπε ότι δεν πρέπει να λέμε στον σύντροφο μας ότι πχ ζηλεύω αυτήν, γιατί του το βάζουμε στο μυαλό ότι μπορεί να τον γλυκοκοιτάζει και μετά μπορεί να την γλυκοκοιτάζει κι αυτός."να πεις στη φιλη σου οτι και τα αγορακια εχουν μυαλο και σκεφτονται απο μονα τους, δε χρειαζονται κατευθυντηριες γραμμες για να στραφει η προσοχη τους καπου. αν αυτος θελει να την γλυκοκοιταξει, σιγουρα δεν περιμενει σπρωξιμο για να το κανει. θα το κανει απο μονος του. το τι μπορει να σκεφτεται το αγορι σου (ή οποιοσδηποτε αλλος στον πλανητη) ουτε περναει απο το χερι σου, ουτε και θα επρεπε. οπως και των αλλων τα χερια δεν μπορουν (ουτε θα'θελες φανταζομαι) να κατευθυνουν τη δικη σου προσοχη. να πεις στη φιλη σου οτι οι καλες σχεσεις ειναι αυτες που δεν εχουν τετοια χειριστικα παιχνιδια μεσα και να πεις στον φιλο σου αυτα που νιωθεις, οπως τα νιωθεις. κι ας αντιδρασει αυτος οπως θελει. αυτη την αντιδραση να εξετασεις και υστερα να αναρωτηθεις αμα τον θελεις. πριν καν πεις το προβλημα, νομιζω θα ειναι λιγο αδικο και για τους δυο σας να αποφασισεις.
Φοβάσαι μην σε δουν σαν μετανάστρια?Γιατί τι είσαι αποχυμωτής?Μετανάστρια δεν είσαι?Cosmopolitè μια φορά δεν εισαι, στο υπογράφω.Ναι έχεις θεμα με αυτη τη λέξη γιατι τη φαντάζεσαι με κεφτέδες για το πλοίο ή με ανθρώπους να πουλάνε ρολόγια στην παραλία.Εσύ ομως δεν είσαι αυτο.Είσαι κάτι άλλο ,καλύτερο φυσικα.Δεν θα έλεγα οτι είσαι ρατσιστρια ,μάλλον ταξικό ειναι το θέμα σου,πιστευεις οτι εισαι κατι πολυ ανώτερο απο τους "μετανάστες" και πασχιζεις να το αποδείξεις.Ντάξει μπορεί να κανεις κανένα παιδί και να γίνει ο Sadiq Khan ,δεν νομιζω να λεει αυτος οτι οι γονείς του ηταν cosmopolitè ή expats για να πουλάει μουρη στον εαυτό του και στον κύκλο του.
Μίλτο έχεις τα δίκια σου αλλά πραγματικά υπάρχει βαθιά ρετσινιά για τον όρο αυτόν στη σκέψη των Ελλήνων. Κι εμένα μου πήρε καιρό να τον χρησιμοποιήσω σαν αυτοπροσδιορισμό, όχι επειδή με ενοχλεί, στ'αλήθεια δεν το είχα σκεφτεί. Με το Brexit άρχισα να το σκέφτομαι και να το συνειδητοποιώ, πόσο πολύ δεν το σκεφτόμουν πριν. Υπάρχουν πλείστοι όσοι συγγενείς και φίλοι μου, που τους λέω - με χαμόγελο, όχι με παράπονο ή τελοσπάντων αρνητικό τρόπο - ότι είμαι μετανάστρια και τους βλέπω να μαζεύονται σαν να έφαγαν χαστούκι, ή διαμαρτύρονται ότι δεν είμαι (!)Βέβαια η αλήθεια είναι ότι συνήθως το αναφέρω όταν προσπαθώ να τους κάνω να μαζευτούν λίγο επειδή ξεστομίζουν ρατσιστικές κοτσάνες. Του στυλ, "βρε θεία μου κι εγώ μετανάστρια είμαι, θα ήθελες να με αντιμετωπίζει κάποιος όπως στολίζεις εσύ την κοπέλα που σου καθαρίζει το σπίτι επειδή μετανάστευσε από την τάδε χώρα στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή;"Προσοχή, δεν μιλάμε για λαθρομετανάστες ή πρόσφυγες. Εκεί δεν χωράει αυτό το επιχείρημα και υπάρχουν άλλα. Πάντως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία είναι διάχυτες :(
#1.Συνήθως εκεί στα 15-16 αποφασίζουμε για τις σπουδές μας έχοντας στο μυαλό μας μια γενική εικόνα και για το επαγγελματικό μας μέλλον.Δεν ξέρουμε καλά καλά τι μας αρέσει,σε τι μπορεί να είμαστε καλοί,δεν έχουμε αρκετή πληροφόρηση για όλες τις πιθανές επαγγελματικές διεξόδους και φυσικά είναι δύσκολο να προβλέψουμε τις ανάγκες της αγοράς για τα επόμενα χρόνια.Και μέσα να πέσουμε στις προβλέψεις μας,θα μείνουν τα πάντα ίδια,μέχρι να πάρουμε σύνταξη;Νομίζω,ότι πρέπει να ποντάρουμε στα δυνατά μας σημεία και να έχουμε συνέχεια τα μάτια μας ανοιχτά.Δεν πρέπει να φοβόμαστε και να δοκιμάσουμε και να τσαλακωθούμε.Να αναζητήσουμε ευκαιρίες,για να αξιοποιήσουμε τις σπουδές μας και τα ταλέντα μας,ακόμα κι αν δεν είναι απόλυτα προφανές,ότι ταιριάζουν εκεί.Αγώνας είναι.Εκείνες οι εποχές,που έπαιρνες ένα χαρτί,ήξερες πού θα δουλέψεις κι έβρισκες μια δουλειά,όπου βολευόσουν από νωρίς και για πάντα,έχουν περάσει πια.Τουλάχιστον για πάρα πολλούς από μας.Καταλαβαίνω,ότι το να τελειώσεις τη νομική είναι μια προσπάθεια,που ξεκινάει από πολύ νωρίς,θέλει μακροχρόνια αφοσίωση και δέσμευση.Είναι απογοητευτικό να τα καταφέρνεις και πάλι να είσαι στο μηδέν.Να βλέπεις τη συμμαθήτρια,που έγινε κομμώτρια να είναι ήδη χρόνια επαγγελματίας.Ίσως και με το δικό της μαγαζί.Να μην έχει ανάγκη τους γονείς της,αλλά να ζει,όπως θέλει.Να έχει και δυο μωρά,γιατί μπορεί.Κάτι θα έχασε κι αυτή,που δεν το ξέρεις.Ίσως κι αυτή θα ήθελε να τα κάνει αλλιώς.Ποιος ξέρει;Το σίγουρο είναι,ότι έχεις τα εφόδια,για να κάνεις πολλά πράγματα.Έχεις παλέψει γι'αυτό και δεν πάνε χαμένα.Έχεις μάθει να κοπιάζεις και θα το κάνεις και τώρα.Βάλε τα δυνατά σου και καλή τύχη.
#4Παιδιά το σπίτι είναι αχούρι, ούτε εμείς δε μπορούμε να μείνουμε καλά καλά ακόμα. Μόλις το επισκευάσουμε και μπορούμε να φιλοξενήσουμε κόσμο, θα σας ενημερώσουμε να πάρετε σειρά! Αν όμως βιάζεστε και δε θέλετε να χάσετε το ελληνικό καλοκαίρι προτείνω το τάδε ξενοδοχείο/χόστελ/ερ μπι εν μπι.Μπορείς να το πεις κάπως χαριτωμένα, να το παίξεις και λίγο δράμα με το πόσο ζορίζεστε κτλ. Αλλά πες ξεκάθαρα οτι δεν είστε έτοιμοι ακόμα για τέτοια.
#7 Με ξεπερνά ότι πλήρωσες για 20 άτομα (αν θεωρησουμε ότι είχες τραπέζια των 10 ατόμων) επιπλέον στο γάμο σου μόνο και μόνο για να μην κακοκαρδίσεις τη φίλη. Βρήκε και το έκανε. Ας της το ξέκοβες. Για τη βάφτιση ή θα πεις στην κουμπάρα (που είναι το λογικό κατ'εμέ) ή θα βρει ο άντρας σου φίλο του/αδερφό του κάποιον τέλος πάντων και θα πεις στη φίλη με τη φυλή (πετυχημένο!) ότι αφού διάλεξες εσύ κουμπάρα, νονό/ά διάλεξε ο άντρας σου. Δε σε βλέπω να της ξεκόβεις πάντως ότι δε σου είναι κάτι το σόι της και δεν έχεις λόγο να έχεις εσύ επαφές μαζί τους. Κανόνισε μη σου τους κουβαλάει σε βαφτίσεις, γενέθλια των παιδιών κλπ.
#1 Το να σπουδάζεις κάτι που σου αρέσει δεν είναι χάσιμο χρόνου. Κι εγώ αυτό που σπούδασα (κοινωνιολογία), έχω κάνει και μεταπτυχιακό, έχει δυστυχώς ελάχιστη έως μηδενική απορρόφηση και είμαι άνεργος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αναζητώ δουλειά γενικότερα έστω και ως ετεροαπασχολούμενος. Οι γνώσεις που προσωπικά απέκτησα δεν θα αποκτούνταν σε άλλον τομέα. Έμαθα να βλέπω λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Όταν αποφασίσεις να σπουδάσεις κάτι, ξέρεις ότι θα ασχολείσαι με αυτό για τα επόμενα 4 χρόνια τουλάχιστον και, αν δε σου αρέσει, δεν πρόκειται να το ευχαριστηθείς και θα το βλέπεις σαν αγγαρεία.
Συμφωνώ απόλυτα! Κι εγώ του Παντείου είμαι, κι έχω βαρεθεί να ακούω το επιχείρημα "μα τι πήγες και σπούδασες Ανεργία". Το θέμα είναι ότι σπούδασα ακριβώς αυτό που ήθελα και επέλεξα και το καταφχαριστήθηκα. Ό,τι κι αν μου επιφυλάσσει το μέλλον, θα έχω τουλάχιστον τα (συνολικά) 9 χρόνια σπουδών κατά τα οποία πέρασα καλά και ανέπτυξα την αυτοπεποίθησή μου, αφού έβλεπα πως ήμουν καλή στο αντικείμενό μου. Και λέω, σκέψου να είχα ακούσει το θείο μου και να δήλωνα Πολυτεχνείο. Με την κρίση θα μπορούσα να είμαι και πάλι άνεργη, και θα είχα στην πλάτη μου το βάρος 4-5 ετών αγκομαχητού να βγάλω μια σχολή που δε μου αρέσει, συν τα κόμπλεξ που θα είχα βλέποντας ότι δεν τα καταφέρνω και τόσο καλά. Άσε. Τα χρόνια των σπουδών είναι η εποχή κατά την οποία "βγαίνεις" στον κόσμο και διαμορφώνεις προσωπικότητα, είναι κρίμα να τα σπαταλήσεις δημιουργώντας απωθημένα.
Θα συμφωνήσω μαζί σας, κι εγώ σπούδασα κι έκανα μεταπτυχιακό σε αντικείμενο που λατρεύω αλλά που για προσωπικούς λόγους δεν θέλω να ασκήσω σαν επάγγελμα. Η παρεμφερής κατεύθυνση που θα έπαιρνα δυστυχώς δεν ήταν δυνατή όταν κοιτούσα για δουλειά, και έκανα επιλογή μου την ετεροαπασχόληση. Αυτό θα ήθελα να πω στη Χρυσούλα της ερώτησης 1, και στον Vasilis21: μη το σκέφτεστε σαν "έστω και ως ετεροαπασχολούμενος". Αυτό είναι συμβιβασμός και έχει γεύση πικρή. Σκεφτείτε τι θα σας άρεσε να κάνετε που έχει πιθανότητες να βρείτε, και όπου οι σπουδές θα χρησιμεύσουν σαν γενική παιδεία και προσδίδοντας κριτικό φίλτρο, καλούς επαγγελματικούς τρόπους, κατανόηση των ελιγμών και της δικτύωσης που χρειάζεται, καθώς και την απαραίτητη σοβαρότητα προς το επαγγελματικό αντικείμενο. Μια πατίνα μόρφωσης και επαγγελματισμού που είναι φοβερά αποτελεσματική καθώς χαρίζει αυτοπεποίθηση και καλές σχέσεις με τους συναδέλφους. Δυστυχώς στην Ελλάδα η ετεροαπασχόληση έχει ένα γερό στίγμα, αλλά μπορεί να αρχίσει κανείς με τη "μετάφραση" - απόδοση με επαγγελματικούς όρους των δεξιοτήτων που απέκτησε στη διάρκεια των σπουδών ή και της ακαδημαϊκής καριέρας. Πχ. οι ικανότητες που χρειάζεσαι να αναπτύξεις ώστε να εκπονείς εργασίες με συμφοιτητές, ειδικά αν αναλαμβάνεις ηγετικό ρόλο, έχουν αντίκρισμα σε project management. Υπάρχουν πολλά sites ειδικά σε Αγγλία/Αμερική για το πώς να γράψεις βιογραφικό, και πώς να πλασάρεις δεξιότητες που απέκτησες σε άλλο τομέα ώστε να είσαι επιτυχής σε αυτόν που θέλεις - εφόσον πραγματικά διαθέτεις τα εφόδια βέβαια!
Το μοναδικό που βλέπω ως λύση είναι να επικαλεστείς παρεξήγηση κάποιου συγγενούς. Προφανώς θα την πειράξει, και δικαίως, αφού για κουμπαριά επέλεξες κολλητή, αλλά δε θα παρεξηγηθεί γιατί θα ταυτιστεί με τη σκέψη ότι οι συγγενείς είναι σημαντικοί. Σ' αυτή όμως την περίπτωση θα πρέπει να υπάρχει συγγενής που θέλει κι εκείνος να βαφτίσει το παιδί σου, αλλά που κι εσύ τον θέλεις για νονά/νονό του παιδιού σου.Αυτό που έχεις πάθει είναι ότι δεν τα λογάριασες καλά όταν επέλεγες την κουμπάρα σου, σκεπτόμενη ότι αν κάνεις κουμπάρα τη μια, ΣΙΓΟΥΡΑ η άλλη θα περιμένει να την κάνεις κάτι μελλοντικά. Μπορεί να μην ήταν σόι-κομβόι το πρόβλημα, μπορεί να ήταν ένας ανυπόφορος σύζυγος. Ίσως σε βοηθήσει, αν κι αρχικά θα σ'ενοχλήσει, να αναγνωρίσεις κι εσύ μερικά πράγματα. Τη σχέση της φίλης με το σόι της την ήξερες και καλώντας τους όλους στον γάμο σου την αναγνώρισες ως σεβαστή "σημαντικοί για σένα, άρα καλεσμένοι.". Δεν μας λες αν το σόι της σε αντιμετωπίζει ως μέλος της οικογένειας όμως και αυτό είναι κάτι που έχει σημασία. Ήρθαν στον γάμο δυο τραπέζια και σου έφεραν σφηνοπότηρα ως δώρο γάμου π.χ.;Σίγουρα είναι το σόι το πρόβλημα; Σίγουρα θέλεις για νονά του παιδιού σου αυτή τη φίλη και σε ζορίζουν οι επισκέψεις του λαού; Αν το πρόβλημα όντως είναι ότι "δεν τους μπορείς" έχει σημασία να σκεφτείς αν σ'αγαπάνε και σε βλέπουν ως μέλος της οικογένειας τους ή αν τους είσαι κάπως αδιάφορη και απλώς "μια φίλη της κόρης/ανεψιάς/κουνιάδας". Διαφορετικά θα το χειριστείς ανάλογα την περίπτωση. Σίγουρα πάντως δε θ'αποφύγεις να απογοητευτεί η φίλη σου. Μπορείς να πεις "πρόβλημα της". Την ήξερες όμως, 12 χρόνια.Φαίνεται λίγο παράνοια το σόι-κομβόι σε όσους δεν το έχουν ζήσει στη δική τους οικογένεια αλλά όπως παντού και πάντα, σημασία έχει τι άνθρωποι είναι. Αν είναι εντάξει, είναι πολύ πιθανό να είναι δίπλα σου όταν χρειαστείς "έναν άνθρωπο". (Ίσως να μην έχει συμβει μέχρι σήμερα να χρειαστείς έναν άνθρωπο. Είναι πολύ άσχημο συναίσθημα να ψάχνεις και να μην υπάρχει κανείς διαθέσιμος.)Αν δεν είναι άνθρωποι που εκτιμάς και νιώθεις πως σ'εκτιμούν, πες στη φίλη σου με κάθε ειλικρίνεια ότι καταλαβαίνεις πόσο σημαντικοί είναι για εκείνη, εσύ όμως διάλεξες αυτή για φίλη σου και δεν είσαι εξοικειωμένη με τα μεγάλα σόγια γι'αυτό τη θες για νονά, αλλά εφόσον συμφωνεί να έρχεται με έναν συγγενή τη φορά για επίσκεψη. :)
#6.Αν προτείνω δυο φορές σε έναν άνθρωπο και πάρω αρνητική απάντηση,δεν το συνεχίζω.Τη δική μου διάθεση τη γνωρίζει,οπότε αν το θελήσει,ας το προτείνει εκείνος κάποια στιγμή.Χρειάζεται να τον πρήξω,μέχρι το σημείο,που να μου πει δε γουστάρω;Αυτή τη συμπεριφορά περιμένω κι απ'τους άλλους.Πόσες φορές να πούμε όχι,για να καταλάβει κάποιος;Δεν ξέρω πώς τον βλέπεις,αλλά εγώ έναν τέτοιο άνθρωπο δε θα τον ήθελα ούτε για φίλο.Επομένως δε θα είχα και πρόβλημα να το κόψω μαχαίρι.Δε θα τον βρίσεις κιόλας,αλλά ευγενικά πρέπει να του πεις,ότι δε θέλεις να ξαναβγείτε.Και να σου πω,δε νομίζω,ότι πρέπει να μας απασχολεί και τόσο πολύ,αν πληγωθεί ο άλλος από την απόρριψη.Όταν εκείνος δε λέει να καταλάβει και να σεβαστεί τα δικά μας αισθήματα και μας πιέζει,γιατί να χαϊδεύουμε εμείς τα δικά του;Ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να εξηγούμε εκατό φορές,μέχρι να το χωνέψει.Το είπες,τελείωσε.Σε περίπτωση,που συνεχίσει,μην απαντήσεις και καθόλου.
#7 Ε βέβαια. Πώς είναι δυνατόν να κάνεις κουμπάρα τη μια φίλη και την άλλη ούτε καν νονά; Θεωρεί δεδομένο πως θα βαφτίσει το παιδί και θα παρεξηγηθεί τρελά, όπως λες, αν δεν την κάνεις νονά.Και ανυπαρξία ορίων και ανταγωνισμός μεταξύ τους / σας;Αυτό είναι το πάπλωμα. Ίσως. Κοίτα η νονά του παιδιού σου να θέλει να γίνει νονά του, για λόγους που αφορούν το παιδί.
#2 Κι εγώ είμαι μεταναστρια στη Νορβηγία κι έχω παρατηρήσει ότι ποτέ δεν το λέω με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς να το σκεφτώ λέω μετακομισα /ζω/μένω /δουλεύω αλλά ποτέ δεν λέω μεταναστευσα και είναι κάτι που και μένα μ'εχει απασχολήσει. Νομίζω πως κατέληξα στο ότι στην Ελλάδα το να είσαι μετανάστης έχει πάρει μια πολύ κακή έννοια είτε είναι για τους παλιούς Έλληνες που μεταναστευσαν λόγω φτώχειας κι άφησαν πίσω τους οικογένειες και παιδιά κι έριξαν μαύρη πέτρα ή δεν κατάφεραν να γίνουν πλούσιοι εκεί που πήγαν και να στελνουν πίσω λεφτά, είτε για όλους αυτούς τους ανθρώπους που μεταναστευσαν στην Ελλάδα και που πάντα καθώς μεγαλωναμε ακούγαμε ότι είναι εγκληματίες, ότι μας έπαιρναν τις δουλειές, ότι χωρίζουν ζευγάρια για να παντρευτουν και να πάρουν τα λεφτά, μέχρι σήμερα με τα χίλια μύρια που ακούμε. Οπότε πιστεύω ότι μέσα μας πλέον έχει εντυπωθει πως το να είσαι μετανάστης είναι κακό κι έτσι το ασυνειδητο μας μπλοκάρει τη λέξη ώστε να μην χαρακτηρισουμε έτσι τον εαυτό μας ούτε στη σκέψη μας. Παρόλα αυτά όμως, εδώ βλέπω ότι το ποσοστό των μεταναστών είναι πολύ μεγάλο και όλοι λένε ότι είναι μετανάστες γιατί αυτό είμαστε. Εγώ προς το παρόν δεν έχω βιωσει ρατσισμό λόγω καταγωγής, είναι όμως πολύ πιθανό να βιωσω στο μέλλον και φαντάζομαι ότι κάθε μετανάστης θα το βιωσει κάποια στιγμή αυτό.
#4Συμφωνώ με όλους ότι δεν είστε ξεκάθαροι. Σε περίπτωση που το κάνετε επειδή θεωρούμαστε φιλόξενος λαός κι εσείς δε θέλετε να διαψεύσετε τους τουρίστες που μας επισκέπτονται, να τονίσω ότι άλλο φιλόξενος κι άλλο κορόιδο (σόρι αλλά δεν βρίσκω καταλληλότερη λέξη).Γιατί φοβάσαι μην παρεξηγηθούν; Εφόσον δεν είστε κοντινοί φίλοι, πού το πρόβλημα να πείτε ότι έχουν προτεραιότητα άλλοι και με την πρώτη ευκαιρία θα τους ενημερώσετε εγκαίρως για να κάνουν τα κουμάντα τους; Δηλαδή απορώ, αυτοί που θέλουν να προγραμματίσουν από τώρα τι θα κάνουν τον Οκτώβριο, αν ήταν στη θέση σας τι θα απαντούσαν σε ανάλογες ερωτήσεις; Σκέψου και απάντησε το ίδιο εσύ σ'εκείνους. Ελπίζω το ότι είσαι σίγουρη οτι εννοούν το να μείνουν σ'εσάς είναι κάτι που έχει ειπωθεί ρητά. Αν όχι, βεβαιώσου ότι αυτό εννοούν και μην το υποθέτεις.Σε κάθε περίπτωση, το να σου λέει κάποιος "πες μου πότε", για κάτι που ο ίδιος θέλει να κάνει, είναι στην καλύτερη περίπτωση γαϊδουριά και στη χειρότερη εκμετάλλευση.
#7 το θέμα είναι ότι αν θέλεις να συνεχίσεις να κάνεις παρέα με τη φίλη σου, θα πρέπει να αντιμετωπίσεις/διαχειριστείς το θέμα με σόι της γιατί όσο αστείο και να ακούγεται είναι σοβαρό. Επηρεάζει ήδη τη σχέση σας και, πολύ πιθανό, να σας τη χαλάσει μόνιμα. Ως πότε θα το ανέχεσαι? Βασικά αυτή θα πρέπει να το αντιμετωπίσει, να το καταλάβει και να το λύσει, γιατί σίγουρα δεν είσαι η μόνη που χαλιέται με το γεγονός ότι όπου πάει κουβαλάει και την πολυκατοικία μαζί της. Ότι βασικά επιβάλει το σόι της σε όλους τους φίλους της, σας αρέσει δεν σας αρέσει!Αν τη θεωρείς φίλη σου, νομίζω πρέπει να της κάνεις μια πολύ ειλικρινή συζήτηση. Να της πεις την αλήθεια, ότι θέλεις αυτήν αλλά όχι όλο της το σόι. Δεν εξηγείς στην ερώτησή σου λεπτομερώς τις σχέσεις σας (πως θα μπορούσες άλλωστε σε μερικές γραμμές) αλλά μου φαίνεται τεράστια υποχώρηση εκ μέρους σου, να καλέσεις στον γάμο σου ένα πούλμαν ανθρώπους με τους οποίους έχεις ένα γεια με το ζόρι, μόνο και μόνο για να μη στενοχωρήσεις τη φίλη σου. Αυτό λεει πολλά από μόνο του. Η ανησυχία σου μη στενοχωρήσεις τη φίλη σου θα έπρεπε να έχει ένα counterpart. Θα πρέπει και η φίλη σου να μη θέλει να στενοχωρήσει εσένα. Πράγμα για το οποίο δεν φαίνεται προς το παρόν να την ενδιαφέρει καθόλου. Αυτό είναι το πρόβλημά σας. Αυτό πρέπει να λύσετε.
#7 χμμμμ νομίζω ότι είτε την κάνεις νονά είτε όχι θα έχεις το ίδιο θέμα με τα σόγια της φίλης σου. Ούτε εκείνη αλλά ούτε και εσύ έχεις βάλει όρια στην οικογένειά της (καλά, εκείνη τα όρια τα βλέπει με τηλεσκόπιο). Αυτό με το γάμο που ανέφερες δείχνει αρκετά. Γενικά όταν θα γίνετε γονείς (με το καλό!) θα χρειαστεί και εσύ και ο σύζυγος να βάλετε αρκετά όρια και στους τρίτους, αλλά και στο παιδί σας. Αν πχ η φίλη σου δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι ξεχωριστή οντότητα από τους ξαδερφοκουνιάδους της και θέλει να κουβαλήσει όλο το σόι στο μαιευτήριο να σε δουν, πες της απλά και ξεκάθαρα πριν γεννήσεις "θέλω δίπλα μου μόνο το στενό μου κύκλο, σε παρακαλώ να το σεβαστεις".
#7.Η φίλη σου έχει αυτό το θέμα με το σόι της.Εσύ γιατί δε βάζεις όρια;Πώς δέχτηκες να τους καλέσεις όλους αυτούς στο γάμο σου;Απορώ κι αυτοί πώς το αντιμετώπισαν,όταν τους ήρθε το προσκλητήριο από τη φίλη της ξαδέρφης,της κουνιάδας κτλ.Σύμφωνα με ποιο έθιμο θεωρείται νορμάλ αυτό το πράγμα;Το κάνουν και με άλλους ανθρώπους αυτό;Εσένα σε καλούν εκείνοι στις χαρές τους,έτσι επειδή είσαι φίλη της,χωρίς να έχουν προσωπική,φιλική σχέση μαζί σου;Για πάτα ένα φρένο εδώ πέρα κι έχει ξεφύγει η κατάσταση.Οκ,κάποια πράγματα τα παραβλέπουμε,λέμε κι ένα δε βαριέσαι σε μικρές ιδιοτροπίες,γιατί ορισμένους ανθρώπους τους αγαπάμε και δεν αξίζει να τα στηλώνουμε για μικροπράγματα.Δεν ανεχόμαστε όμως και κάθε τρέλα του άλλου.Επειδή ήδη υπάρχει το προηγούμενο του γάμου σου,επειδή αμφιβάλω αν η φίλη σου μπορεί να καταλάβει,ότι δεν είναι αυτονόητο να σέρνει ένα πούλμαν από πίσω της,όπου είναι η ίδια καλεσμένη,μην την κάνεις κουμπάρα.Καλύτερα να παρεξηγηθείς τώρα από το να έχεις πρόβλημα με τη νονά του παιδιού σου.Και κουμπάρες δε θα γίνετε και στη βάφτιση θα καλέσεις μόνο εκείνη.Κάπου να τελειώνει αυτό το θέατρο.Ένας άνθρωπος θα βρεθεί,που να θέλει να βαφτίσει το παιδάκι και δε θα φοβάσαι μην και δε σας φτάνουν οι καρέκλες,όταν έρχεται να φέρει τη λαμπάδα.Πες και στο σύζυγο να σοβαρευτεί λίγο.Άντε γιατί με νευρίασε κι αυτός.
Ωωω υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις εκεί έξω που θεωρούν ότι πάνε πακέτο με τους συγγενείς τους. Το γιατί είναι θέμα ανωριμοτητας, ανασφάλειας, πάρε να χεις. Είχε ανέβει και ένα ωραίο απόσπασμα νομίζω στα Μικροπράγματα περί "κλειστής" ελληνικής οικογένειας. Στο δικό μας γάμο ήρθαμε αντιμέτωποι με παρόμοιο σκηνικό από μια οικογενειακή φίλη που θεώρησε δεδομένο ότι θα έρθει και ο αδερφός της και οι γονείς της στο τραπέζι (με τους οποίους βρισκόμασταν δυο φορές το χρόνο και αν, σε τίποτα γενέθλια κλπ). Πραγματικά δεν έχω ιδέα γιατί πήρε τέτοιο θάρρος και η συζήτηση που έκανα μαζί της ήταν πολύ αμήχανη όταν το έμαθα αλλά έπρεπε να γίνει. Επίσης, πιστεύω ότι με ανθρώπους τόσο εξώφθαλμα θρασσείς αν υποχωρήσεις μία φορά, μετά το κάνουν σύστημα και δεν μπορείς να το μαζέψεις.
Αχ όταν θα ρθει η ρημάδα η ώρα για τα κληρονομικά... Που θα σφαζονται για το πως θα χωριστεί ένα χωράφι στα 13 και με ποιους όρους και ποιος θα πάρει τόσα στρέμματα ή τόσα λεφτά... Τότε να το δω το συγγενολόι! Η φυλή θα εκφυλιστεί!
Πιθανότατα να θεωρείται αυτονόητο ότι η ερωτώσα δεν έχει σχέσεις με το σόι της φίλης επειδή η ίδια δεν κάνει καμία αναφορά σε κάτι τέτοιο αλλά δεν μας το διευκρινίζει. Δεν ξέρουμε αν την καλούν, αν πηγαίνει, αν το κάνουν και με άλλους, αν αυτοπροσκαλούνται γενικώς κι ανεξαιρέτως. Η ίδια θέλησε να τους καλέσει για χατήρι της φίλης της. Είχε επιλογή να της πει να μην έρθει σύσσωμο το σόι αλλά μόνο η φίλη με τους γονείς της γιατί ξεφεύγει ο αριθμός καλεσμένων και να δείξει μ'αυτην την ευκαιρία ότι το σόι σου δεν είναι σόι μου. Τι κολλητές είναι αν δεν μπορεί η μια να μιλήσει στην άλλη λογικά και να ζητήσει κατανόηση; Είναι άσχημο να σε φέρνουν σε δύσκολη θέση με το να αυτοπροσκαλούνται, αλλά είναι εξίσου άσχημο λες ότι ξέρεις εδώ και 12 χρόνια σας βλέπω σαν το τρελόσογο αλλά δε σου το έλεγα μέχρι τώρα, και που τους κάλεσα στο γάμο μου ήταν επειδή αναγκάστηκα, όχι επειδή τους ήθελα.Αλλά συμφωνώ, είναι μια καλή ευκαιρία, όπως συμβαίνει συχνά, να ξεκαθαρίσουν τη σχέση τους. Μπορεί να είναι ευκαιρία και για τη φίλη της να δει ότι οι φίλοι μας δεν συγγενεύουν σώνει και ντε με τους συγγενείς μας, αλλά και για την ερωτώσα να σκεφτεί με τι κριτήρια επιλέγει τη νονά του παιδιού της.
Συμφωνώ απολύτως! Πω πω έχω κι εγώ παραδείγματα από τέτοια σόγια-αυτοκόλλητα και είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου. Δεν είναι μόνο το σόι το θέμα όμως, απ' ότι καταλαβαίνω αυτή η κοπέλα έχει μάθει να περνάει το δικό της χωρίς να νοιάζεται για το αν θα φέρει τον άλλο σε δύσκολη θέση. Γι' αυτό και μόνο, μην την κάνεις κουμπάρα και μάλιστα νονά που θα την/τους βλέπεις τουλάχιστον 3 φορές το χρόνο. Κι άμα παρεξηγηθεί, αν τη θεωρείς φίλη, προσπάθησε να της το εξηγήσεις. Αν σε θεωρεί και αυτή φίλη, να προσπαθήσει να σε καταλάβει. Άντε γιατί κι εγώ ψιλοαποφεύγω τις αντιπαραθέσεις, αλλά δε θα ανεχόμαστε και τα καπρίτσια του καθενός! Εμάς ποιος μας σκέφτεται αλήθεια; Αν θα μας δυσαρεστήσει, αν θα μας φέρει σε δύσκολη θέση; Έτσι και με τους φίλους της αλληνής που κλείνουν διακοπές στο σπίτι της ακόμα δεν πήγε! Όρια παιδιά, όρια, όρια, όρια. Αχ, τα λέω για να τα ακούω κι εγώ.
Επί της ουσίας συμφωνώ,πρακτικά το βλέπω ανεφάρμοστο. Υπάρχουν άνθρωποι που απλά δεν διανοούνται την ζωή τους χωρίς ένα σμήνος ανθρώπων γύρω γύρω. Αδέρφια,ξαδέρφια και τα λοιπά.Είναι φυσικά και θέμα επιλογής της,θα μπορούσε να έχει λιγότερο στενές σχέσεις.Η όλη περιγραφή της θύμισε εκτεταμένη οικογένεια του προηγούμενου αιώνα όπου συμβίωναν όλοι μαζί.Οποιος έχει διαβάσει τα 100 χρόνια μοναξιάς αντιλαμβάνεται,μιλάμε για ακραία κατάσταση για τα σημερινά δεδομένα.Πλάκα έχει για τους απ έξω ,για τους εντός απορώ.Προφανώς ανατρέφουν όλοι μαζί τα παιδιά τους, μαγειρεύουν, βλέπουν τηλεόραση,μιλάμε για φαινόμενο που στην έκταση την οποία περιγράφεται ,σπανίζει πια.Η καλόκαρδη φίλη έχει μικρές πιθανότητες να καταλάβει ,οφείλει ίσως να της εξηγήσει ότι είναι και οικονομικό το θέμα;Τόσοι προσκεκλημένοι δεν ταίζονται,ούτε χωράνε παντού και πάντα,ούτε μπορούν να λειτουργούν όλοι με τον δικό τους τρόπο.Είμαι σίγουρη ότι δεν της περνάει καν από το μυαλό πόσο ολότελα διαφορετικά αντιμετωπίζουν οι άλλοι αυτό το θέμα.
Μεγάλωσα σε χωριό και σε μια εντελώς παραδοσιακή οικογένεια.Έχω ζήσει γιορτές με 60-70 άτομα.Έχω δει μούτρα,επειδή ήρθαν σπίτι μας φίλοι και δεν καλέστηκαν και κάποιοι συγγενείς.Όλο αυτό το άγχος μην παρεξηγηθεί κάποιος.Ε,δεν είχε όμως κι απαίτηση κανείς από αυτούς ή εμείς οι ίδιοι να παρευρεθούμε συφάμελοι συθέμελοι στο κάλεσμα ενός τρίτου.Όταν θέλεις να τιμήσεις τη συγγένεια,το κάνεις στη δική σου γιορτή,στο δικό σου γάμο,σπίτι κτλ.Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ και ίσως να έχει λίγη λογική είναι το εξής:η άλλη φίλη,που έγινε κουμπάρα στο γάμο,φαντάζομαι θα είχε και κάποιους δικούς της καλεσμένους.Αναμενόμενο ως κουμπάρα.Η δεύτερη φίλη ζήλεψε ίσως,ένιωσε β' κατηγορίας και απαίτησε την ίδια μεταχείριση και για τους δικούς της συγγενείς.Δύο τραπέζια πχ σου λέει η κουμπάρα,δύο κι εγώ.Κι εγώ φίλη είμαι,άρα το δικαιούμαι.Και πάλι δε στέκει,αλλά μόνο έτσι μπορώ να το δικαιολογήσω.
Μην το πας μακριά, acantholimon :ΡΟταν η θεία Ρούλα και ο θείος Τάκης έμαθαν για το γάμο της #7 εκτός από να θεωρήσουν δεδομένο ότι είναι προσκεκλημένοι γιατί "παντρεύεται το δικό μας το κορίτσι", είδαν μια εξαιρετική ευκαιρία να φάνε και να γλεντήσουν τζάμπα.
#4 πείτε τους ότι αποφασίσατε όταν γυρίσετε να κάνετε στο σπίτι ανακαίνιση/απεντόμωση και δεν μπορείτε να φιλοξενήσετε κόσμο. Πείτε ότι θα τους ειδοποιήσετε εσείς μόλις στρώσουν λίγο οι συνθήκες στο σπίτι και αφήστε τους να περιμένουν.
#4: Ναι, το να αυτοπροσκαλείται κάποιος είναι τραγικό. Αλλά νομίζω πρέπει να είστε πιο απόλυτοι στις απαντήσεις σας. Πείτε απ'ευθείας την ώρα που σας το λέει κάποιος κάτι σαν ''Μπορείς να κλείσεις εισιτήρια για Ελλάδα όποτε σε βολεύει, απλά επειδή δυστυχώς εμείς δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να σε φιλοξενήσουμε, θα πρέπει ταυτόχρονα να κάνεις κράτηση και για ξενοδοχείο. Φυσικά να επικοινωνήσεις μαζί μας όταν με το καλό έρθεις, ώστε εάν είμαστε ελεύθεροι να βρεθούμε για μια μπύρα. Στο μεταξύ, ευχαρίστως να σου προτείνουμε ωραία μέρη που αξίζει να πας.''Εάν αφήνετε περιθώριο, δεν θα σταματήσουν να ρωτάνε όπως φαίνεται.
Για το 7 δεν έχω κάτι να προτείνω αλλά να σαι καλά πέθανα στα γέλια με την φίλη και την οικογένεια της. Για το 4 σε νιώθω έχω πέρασει ακριβώς τα ίδια όταν γύρισα Ελλάδα, και ναι είναι πολλοί τζαμπατζηδες και τσιμπούρια που θέλουν να σε κάνουν ξενοδόχο με το ζόρι. Συμφωνώ όμως με την Α μπα, μόλις φύγεις από κει και πάψεις να τους βλέπεις γίνεται πανευκολο να βρεις δικαιολογίες. Σου εύχομαι τα καλύτερα για τον επαναπατρισμό