Στο σημερινό «Α μπα»: πατέρας τύραννος

Στο σημερινό «Α μπα»: πατέρας τύραννος Facebook Twitter
86

 

__________________

1.


Με αφορμή ερώτηση αναγνωστριας η οποία στα 22 έχει "πάει" με 40 άντρες και εν συνεχεία σε ρωτούσε αν θα έπρεπε όταν ερωτηθεί από τον οποιονδήποτε να πει την αλήθεια ή οχι. Απάντησες ότι δεν είναι δουλειά κανενός να ρωτήσει κάτι τέτοιο και δεν οφείλει να απαντήσει και συμφωνώ και εγώ φυσικά μαζί σου. Με μόνο μια ίσως εξαίρεση...... Αν την ρωτήσει ο άνθρωπος με το οποίο θα έχει μια σοβαρή σχέση και ίσως καταλήξει σε γάμο. Ναι συμφωνώ ότι σε μια τέτοια περίπτωση αυτός ο άνθρωπος δεν θα αξίζει την αγάπη της γιατί θα την αντιμετωπίζει και λίγο σαν μεταχειρισμένο όχημα, ναι συμφωνώ ότι οι αντιλήψεις του θα είναι του προηγούμενου αιώνα ,πιθανόν να είναι κομπλεξικος και τέλος πάντων συμπλήρωσε ότι θες εσύ. ΟΜΩΣ δεν παύει να είναι δικαίωμα του να θέλει δίπλα του μια γυναίκα με λιγότερες εμπειρίες και δεν παύει να δικαιούται μια ειλικρινή απάντηση στα πλαίσια μία ειλικρινούς και σοβαρής σχέσης. Καποιοι θέλουν να έχει δουλειά, κάποιοι να είναι ξανθιά καποιοι και εγώ δεν ξέρω τι.Θα καταλάβαινα να τον χωρίσει αν κάνει τέτοια ερώτηση γιατί θα νιώσει βαθιά προσβεβλημένη και θα αντιληφθεί ότι της αξίζει κάποιος που την βλέπει σαν άνθρωπο και όχι σαν ταχογραφο , όμως δεν νομίζω να έχει δικαίωμα να του πει ψέμματα εφόσον διευκρινησει ότι για αυτόν (κακώς) είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Διευκρινίσεις: δεν μιλάω για τον καθένα που γνώρισε χθες αλλά για κάποιον που υπάρχει σχέση και ενδεχομένως σκέφτεται το επόμενο βήμα.
Επίσης προφανώς συμφωνώ με την απάντηση σου ότι είναι δική της υπόθεση και μόνο με ποιους και πόσους άντρες θα προχωρήσει μια γυναίκα.
-Σιγά μην βαράς


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν κατάλαβα καλά, λες ότι, όπως είναι δικαίωμα μιας γυναίκας να ορίζει την σεξουαλική της ζωή, έτσι είναι και δικαίωμα ενός άντρα να την κρίνει για αυτή, και ενδεχομένως, αν ξεπερνάει κάποια όρια που έχει αυτός στο κεφάλι του, να την απορρίψει ως «μη κατάλληλη για σύζυγο/μάνα», γιατί δικαιούται να πιστεύεις ότι με κάποιο τρόπο οι αυξημένες σεξουαλικές εμπειρίες αφαιρούν από την αξία μιας γυναίκας.


Ναι, φυσικά και έχει ένας άντρας το δικαίωμα να είναι μισογύνης. Όπως ένας άντρας μπορεί να έχει τέτοια κοσμοθεωρία, έτσι και μια γυναίκα μπορεί να τον απορρίψει για την συγκεκριμένη κοσμοθεωρία και να βρει έναν άντρα που δεν απειλείται από την γυναικεία σεξουαλικότητα. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι. Ευτυχώς ζούμε σε μια κοινωνία που οι γυναίκες μπορούν να διαλέξουν ποιον θα παντρευτούν.

__________________
2.

Καλησπερα. εχω ενα θεμα με τον μπαμπα μου και ηθελα μια συμβουλη.Ειναι ενας ανθρωπος που εχει εργαστει στη ζωη του πολυ, ειναι αξιος πραγματικα και μας παρεδωσε μια επιχειρηση την οποια τρεχω εγω και ο αδερφος μου. Δυστυχως ομως παρολο που ολα τα τρεχουμε εμεις πλεον, ο μπαμπας επεμβαινει συνεχεια, κανει αγορες για την επιχειρηση χωρις να μας ρωτησει, οταν λεμε οτι δε θελουμε να αναπτυξουμε την δραστηριοτητα αυτη τη στιγμη, κανει σαν κακομαθημενο και μας λεει αρνητικους και γενικως δεν μπορω να εργαστω ετσι. Νομιζα εγω προσωπικα οτι με την παραδοση της συνεχειας της επιχειρησης, θα ημουν ανεξαρτητος, θα αποφασιζα εγω για το μελλον, αν θα κανω κατι η οχι και τελικα νιωθω χειροτερα κι απο υπαλληλος καθως δεν εχω σταθερο μισθο το μηνα πχ αλλα στηριζομαι στο τι θα βγει απο αυτην τη επιχειρηση η οποια εχει και αρκετα εξοδα. Δηλαδη νιωθω σα να μην ειναι δικη μου επιχειρηση αλλα δικη του κι εμεις υπακουμε διαταγες και δεν αποφασιζουμε.Εχω προσπαθσει να του πω να μην ανακατευεται αλλα συνεχεια ανακαλυπτω και κατι ακομα που αποφασισε χωρις να μας ρωτησει. Πολλες φορες μεν κανει κινησεις βιαστικες χωρις να κανει ερευνα με αποτελεσμα να καταληγουν σε λαθος αποφασεις και να χανουμε ετσι ασκομα λεφτα.Περα απο αγορες για την επιχειρηση, μερικες φορες μας πεταει να του πληρωνουμε κι αλλα πραγματα, πχ λογαριασμους σπιτιου ή ακομα και καινουριο κινητο, σα να του χρωστουσαμε. Εχω προσπαθησει να του μιλησω αλλα παντα τσακωνομαστε.Πως μπορω να το χειριστω?Οντως μπορει να επεμβαινει τοσο επειδη απλα αυτος εφτιαξε την επιχειρηση οποτε παντα θα ειμαι υπολογος? Θα ηθελα να ειμαι κυριος του εαυτου μου ρε γαμωτο και δεν ξερω πως να τον διωξω διακριτικα.Ασε που με πιεζει οικονομικα ολο αυτο, γιατι δεν ξερω τι λεφτα θα μενουν στο τελος κι επισης νιωθω συνεχεια να φροντιζω γι αυτη την οικογενεια και σκεφτομαι πως θα κανω δικη μου οικογενεια?Θα ταιζω δυο οικογενειες? Να σημειωσω οτι ο πατερας μου παιρνει και πολυ καλη συνταξη ..οποτε γιατι δεν μας αφηνει επιτελους κι ολο επεμβαινει?
-νταντι- νοτ - κουλ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αχ, άλλη μια παθογένεια της ελληνικής οικογένειας. Ο πατριάρχης που δεν μπορεί να παραδώσει τα ηνία. Πόσα παιδιά υποφέρουν έτσι. Όχι ότι αυτό σε παρηγορεί, το ξέρω.


Ο πατέρας σου κάνει αυτό που κάνει γιατί δεν μπορεί να δεχτεί ότι ανήκει στην οπισθοφυλακή. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι τον βολεύει πάρα πολύ αυτή η «ρύθμιση». Έχει τα λεφτά της επιχείρησης χωρίς να κάνει την δουλειά, ενώ παράλληλα νιώθει αφεντικό (ίσως είναι και στην πραγματικότητα). Δεν θα καταλάβει από μόνος του τι κάνει επειδή είναι πάρα πολύ ευνοϊκή η κατάσταση ως έχει (για τον ίδιο).


Δεν υπάρχει διακριτικός τρόπος για να τον ξεβολέψεις. Θα πρέπει να γίνει μια ρήξη. Ευτυχώς είσαστε δύο παιδιά. Πρέπει να σχηματίσετε ένα δυνατό και ενιαίο μέτωπο με τον αδερφό σου και να διεκδικήσετε, και για να διεκδικήσετε θα χρειαστεί να γίνετε δυσάρεστοι. Έχετε δίκιο. Να σκέφτεσαι συνέχεια ότι έχετε δίκιο. Αν δεν κάνετε τίποτα, ο πατέρας σου θα αποχωρήσει σιγά σιγά (ίσως) όταν αρχίσει να τον εμποδίζει το σώμα του και τον προλάβουν τα γηρατειά. Αν μπορείς να περιμένεις, περίμενε, αλλά ξαναλέω, χωρίς ρήξη δεν γίνεται να αλλάξει το καθεστώς.


Πρέπει να κάνετε μια συνάντηση με επαγγελματικό ύφος, σα να είσαστε συνέταιροι και όχι οικογένεια. Νομικά είσαστε καλυμμένοι ή σας έχει παραχωρήσει την επιχείρηση προφορικά; Αν δεν υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι, καταγεγραμμένοι, και είναι όλα στο στυλ «θα τα βρούμε», πιθανότατα τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα. Αν είσαστε νομικά καλυμμένοι, θα πρέπει να γίνετε πολύ δυσάρεστοι και να πείτε τις αλήθειες που λες εδώ σε εμάς. Δεν θα είναι ευχάριστη κουβέντα, αλλά δεν γίνεται αλλιώς – και μην περιμένεις να αλλάξει ο πατέρας σου με την μια κουβέντα. Οι ανατροπές καθεστώτος γίνονται και με πραξικοπήματα, αλλά αυτό δεν έχει πάντα ομαλή μετάβαση προς την δημοκρατία.


__________________
3.

Καλησπέρα Αμπα μου! Σε χαιρετώ κι εσενα και τους σχολιαστές της στήλης.
Ακου πως έχουν τα πράγματα... Εχω πολλούς και καλούς φίλους. Κάποιους τους ξέρω απο μωρό, κάποιους μου τους έφερε η ζωή στο δρομο μου αργοτερα. Ενας απο αυτούς που ειναι στη ζωή μου απο τότε που γεννήθηκα σχεδόν ειναι ο Χάρης. Μαζι από μωρά, μαζι στο σχολείο, στις εξόδους κλπ. Κάπου στα 20 μας μου λεει οτι ειναι ερωτευμένος μαζί μου, απο καιρό αλλα δισταζε να μου το πει. Συγκεκριμένα μου ειπε οτι θα ηθελε να ειμαστε μαζι, αλλά αν εγω δεν θέλω θα το καταλάβει, και αν αυτή του η εξομολογηση με φερνει σε δύσκολη θεση προτιμα να το ξεχασουμε γιατι δεν θελει να με χασει απο φιλη του. Το συζηταμε και του λεω οτι εγω δεν νιωθω το ιδιο, οτι ειναι πολυ σημαντικός άνθρωπος για μενα αλλα δεν μπορω να τον δω αλλιως. Το δέχεται και όπως είχε πει το αφηνει πισω, συνεχίζουμε να ειμαστε κολλητοι, να μιλαμε κανονικα. Εν τω μεταξύ έχουν περασει αρκετά χρόνια και εχει προχωρήσει κι αυτος στη ζωή του, έχει κανει αλλες σχέσεις και ολα καλα.
Πηγαινοντας πισω τωρα στα 18 μου, γνωρίζω τον Γιώργο. Κάνουμε παρεα, οχι κολλητη, κυρίως μεσω αλλων φιλων. 5 χρονια μετα τα φτιαχνω με τον Γιώργο. Ειμαστε μαζι τωρα 3 χρονια και σχεδιάζουμε να παντρευτουμε. Ειμαστε ευτυχισμενοι, τον αγαπαω και γενικά δεν έχουμε πολλες προστριβές. Το μονο του θεμα ειναι η σχεση που έχω με τον Χάρη. Επειδη τότε ειχε μαθει απο την παρεα το σκηνικο με τον Χαρη του εχει κολλήσει στο μυαλο οτι ο Χαρης ακομα με βλεπει αλλιως. Τσατιζεται καθε φορα που βγαίνω σε κοινή παρεα με τον Χαρη και καθε φορα που ο Χάρης θα παρει τηλέφωνο να δει πως ειμαστε. Μπορει να μου μιλάει αποτομα για ολόκληρη τη μερα αν μάθει ότι με πηρε τηλέφωνο ή οτι το βραδυ θα ειναι κι αυτος στην παρέα. Ο ίδιος δεν θελει να εχει καμια σχεση πλεον με τον Χαρη λογω αυτου. Ενταξει μέχρι ενα σημείο το καταλαβαινω και το δεχομαι. Αλλα δεν μπορω να ξεκοψω τελειως από τον Χάρη, αν και έχω απομακρυνθεί λίγο και αποφευγω τις πολλες εξοδους με την παρεα με πρόφαση την απόσταση που μας χωρίζει πλέον αφού μετακόμισα πιο μακριά. Ειναι πολυ σημαντικός άνθρωπος για μενα όμως ο Χάρης, ειναι παιδικος μου φιλος. Μου εχει σταθει πολυ, με εχει βοηθησει απειρες φορες ακομα και στη σχέση μου με τον Γιώργο...Δεν ξερω πως να το χειριστω. Δεν θελω να απομακρυνθω απο την παρεα μου, ουτε να ξεκοψω με έναν παιδικο μου φιλο, ουτε να λεω ψέματα στον σύντροφο μου και να του κρυβω οτι επικοινωνησα με τον Χαρη. Τωρα που λες, μου έχει στειλει ο Χαρης μήνυμα, και λεει αν θελω να παω εκει που ειναι για ποτο με την παρεα και να πω και στον Γιώργο..Αχ, προβλέπεται καβγας σήμερα. Κι αφου δεν μπορεις να μου πεις τι πρέπει να κανω τωρα, θα εκτιμούσα τη γνωμη σου για να δω πως θα το χειριστω τις επομενες φορες!
- Στελλα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι πρέπει να αντιμετωπίσεις την ανασφάλεια του Γιώργου με προσοχή και σοβαρότητα, εφόσον σκοπεύεις να ενώσεις τη ζωή σου μαζί του. Για ποιο λόγο αισθάνεται λιγότερος από τον Χάρη; Αν κατά τα άλλα είναι λογικός και δεν έχει θέμα παθολογικής ζήλιας (σημαντικό 'αν', σκέψου καλά πριν απαντήσεις), τότε, ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνεις, κάνεις κάτι και τροφοδοτείς αυτή του την ανασφάλεια. Υπάρχει κάτι ρομαντικό στον τρόπο που βλέπεις το παρελθόν; Αναρωτιέσαι ποτέ «τι θα γινόταν, αν;» Δεν έχει σημασία αν τα λες αυτά στον Γιώργο. Αν τα σκέφτεσαι, φαίνεται στη φωνή σου, στον τρόπο που προφέρεις το όνομα, στον τρόπο που του μιλάς στο τηλέφωνο. Δεν χρειάζεται να έχεις ύποπτο στόχο. Και μόνο η νοσταλγία θα αρκούσε για να κάνει τον Γιώργο καχύποπτο.


Αν μέσα στις «λίγες προστριβές» βρίσκονται ψήγματα ζήλιας που έχουν να κάνουν με τον ίδιο και όχι με σένα, τότε πρέπει να το λάβεις πολύ σοβαρά υπόψη σου. Αν παραμείνεις με τέτοιον άνθρωπο είναι πιθανό να χάσεις μερικές φιλίες στην πορεία.


Σε κάθε περίπτωση, βάλε τον Γιώργο κάτω και εξήγησε του με απλά λόγια για ποιο λόγο δεν χρειάζεται να νιώθει ανταγωνιστικά. Πες του για ποιους λόγους δεν ήθελες τον Χάρη τότε για σύντροφο, και για ποιους τώρα. Αν είσαι τυχερή, μπορεί αυτό να αρκεί.


__________________
4.


Γεια σου Α, μπα, μου αρέσει πάρα πολύ η στήλη σου και ελπίζω να γράφεις για πολύ ακόμα. Εδώ και ένα μήνα μετανάστευσα στη Γερμανία και παρακολουθώ καθημερινά τετράωρα μαθήματα γερμανικών ημιεπιδοτούμενα από το γερμανικό κράτος. Όπως είναι φυσικό στο τμήμα είμαστε άτομα διαφορετικών εθνοτήτων. Παρατήρησα από την αρχή, ότι δεν είναι τυχαίο το πού επέλεξε ο καθένας να κάτσει στην τάξη. Να εξηγήσω ότι τα θρανία είναι διατεταγμένα σε σχήμα Π, δηλαδή δύο μακριές αντικριστές σειρές και ένα μόνο θρανίο που ενώνει τις κορυφές των σειρών. Εγώ, επειδή πήγα τη δεύτερη μέρα, αναγκαστικά έκατσα στο μεσαίο θρανίο της κορυφής. Στη μία σειρά κάθονται άτομα που κατάγονται από Αμερική, Βραζιλία, Ρωσία, Αφρική και Τσεχία, εγώ στη μέση κάθομαι με μία Κινέζα και από την άλλη πλευρά κάθονται άτομα από Ινδία, Πακιστάν, δύο από Συρία, από Ιράν και από Αλβανία. Παρατηρώ ότι και στο διάλειμμα τα άτομα της μίας ομάδας συνομιλούν σχεδόν μόνο μεταξύ τους και η άλλη ομάδα μόνο μεταξύ της. Εγώ προτιμώ να μιλάω με τα άτομα της δεύτερης ομάδας, γιατί δεν μιλούν τόσο καλά τη γερμανική, όπως και εγώ και νιώθω άνετα με αυτό, αλλά και επειδή είναι πιο πρόθυμοι να ανοίξουν κουβέντα και να συζητήσουν. Επειδή τώρα θα διακοπούν για δύο βδομάδες τα μαθήματα, σκέφτηκα να δημιουργήσουμε μια ομάδα σε κοινωνικό δίκτυο για να επικοινωνούμε και να κανονίζουμε συναντήσεις, π.χ. μία φορά την εβδομάδα για καφέ για να συζητάμε, να γνωριστούμε καλύτερα και έτσι να εξασκηθούμε και στα γερμανικά. Ενώ είδα προθυμία από μερικά άτομα της δεύτερης ομάδας, τα οποία μου ανέφεραν ότι μάλλον δεν θα θέλουν οι περισσότεροι από την πρώτη ομάδα, αποφασίσαμε να το οργανώσουμε. Σιγά σιγά όμως άρχισα και εγώ να έχω ενδοιασμούς, στους ενδοιασμούς συντέλεσε και το γεγονός ότι μετά από το μάθημα με συνόδευσαν δύο συμμαθητές μου έξω από το σπίτι μου και με ρώτησαν τι ενοίκιο πληρώνουμε εγώ και ο φίλος μου, όταν τους το είπα μου είπαν ότι είναι πολύ ακριβό και ότι θα ήθελαν και αυτοί να έχουν ένα μεγάλο σπίτι γιατί τώρα μένουν σε δωμάτια. Δεν είναι ότι είπαν κάτι περίεργο ή κακό, αλλά εγώ ένιωσα πάρα πολύ άβολα και ένιωσα φόβο. Μετά από αυτό άρχισα να μετανιώνω για την πρόταση μου και δεν έκανα άλλη νύξη για τον καφέ. Πριν από λίγες μέρες ‚ καλέσαμε για φαγητό συναδέλφους του φίλου μου που είναι Γερμανοί και είδα πόσο πολύ ανακουφίστηκα όταν δέχτηκαν την πρόσκλησή μας. Τις προάλλες κοιτούσα το προφίλ μου στο fb και έχω αναρτήσεις υπέρ των προσφύγων και σκέφτομαι πόσο εύκολο είναι να είσαι υπέρμαχος των αδυνάτων μέσω κοινοποιήσεων σε social media και εκ τους ασφαλούς και πόσο εύκολα στην πράξη απορρίπτεις ανθρώπους και κλείνεσαι. Συνειδητοποιώ ότι τους Γερμανούς συναδέρφους του φίλου μου τους θεωρώ χρήσιμους για την κοινωνική μου ενσωμάτωση και χαίρομαι που θα έρθουν, ενώ τους άλλους τους αποφεύγω. Απογοητεύομαι από την στάση μου, είμαι στη φάση που παρατηρώ πώς συμπεριφέρομαι και δεν μου αρέσει αυτό που κάνω. Γιατί όμως να θεωρώ ότι έχει περισσότερο αξία η επαφή μου με τους ντόπιους απ' ότι με τους συμμαθητές μου, που στην τελική έχουμε πολλά κοινά λόγω μετανάστευσης; Προφανώς βάζω πιο πάνω την κοινωνική άνοδο από την ανθρώπινη επαφή, άρα βάζω πιο πάνω το κύρος από τις ανθρώπινες σχέσεις. Ενώ από τη μεριά μου με ενοχλεί όταν οι Γερμανοί με κοιτούν καχύποπτα, γίνομαι εγώ καχύποπτη απέναντι σε άλλους. Δεν είναι ότι κάνω μια συγκεκριμένη ερώτηση, απλά παρατηρώ τον εαυτό μου αυτόν τον μήνα. Θα ήθελα να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να αλλάξω στάση. Τα σχόλια σου και όλων των υπολοίπων θα ήταν πολύ χρήσιμα για μένα. Συνέχισε να υπάρχεις διαδικτυακά και να μας διαφωτίζεις. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων, έστω και που μπήκα λόγω της στήλης στη διαδικασία να γράψω τις σκέψεις μου.
- Αυτοαπογοητευμένη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σε συγχαίρω για το θάρρος σου να γράψεις με τόση ειλικρίνεια τη σκέψη σου και να εκτεθείς, έστω και ανώνυμα. Χρειάζονται κότσια. Τα κότσια αυτά δεν καθαγιάζουν το προβληματικό μέρος, αλλά είναι το πρώτο που θα ήθελα να σχολιάσω.


Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα. Δεν είναι η λύση, αλλά είναι το πρώτο βήμα ανάμεσα σε πολλά. Αναλύεις τον εαυτό σου και βλέπεις την λάθος συμπεριφορά σου, μαζί με τα κίνητρα σου. Καθόλου αυτονόητο ή αμελητέο. Για να σου απαντήσω σε αυτό που δεν ρωτάς: δεν είσαι ρατσίστρια. Θα ήσουν αν δικαιολογούσες αυτή την συμπεριφορά με τη «λογική» «είναι κατώτεροι από μένα λόγω καταγωγής». Εσύ ξέρεις πολύ καλά γιατί νιώθεις όπως νιώθεις. Ως μετανάστρια η ίδια, βρίσκεσαι σε κατώτερη κάστα κοινωνικά, και το ένστικτο επιβίωσης σου λέει να τα έχεις καλά με αυτούς που είναι στο στάτους κβο για να εξασφαλίσεις την ευημερία σου. Η συμμαχία με ακόμη πιο αδύναμους από σένα δεν σου προσφέρει την ασφάλεια που χρειάζεσαι.


Δεν είναι ευγενής η σκέψη αυτή, είναι βέβαιο. Αλλά αν δεν την αναγνωρίσεις για αυτό που είναι, δεν γίνεται να την λιώσεις. Συνέχισε την ανάλυση, συνέχισε να παρατηρείς τον εαυτό σου, και σιγά σιγά, αν το θέλεις, θα σταματήσεις να νιώθεις τόσο ευάλωτη επειδή είσαι σε ξένη χώρα. Θα σταματήσεις να φοβάσαι ή να σέβεσαι τους ντόπιους μόνο και μόνο επειδή είναι ντόπιοι. Νομίζω ότι από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις, και αυτό θα γίνει όταν αρχίσεις να κατακτάς στόχους που έχεις βάλει.


__________________
5.

Α, μπα μου σε χαιρετώ! Εύχομαι να εισαι παντα καλα και να μας αντεχεις!
Καπου στα 10 μου χρόνια καταλαβα οτι ο πατέρας μου απατουσε τη μητέρα μου με μια γυναικα από το φιλικό μας περιβάλλον. Εννοείται οτι το παιδικο μου μυαλο δεν χωρουσε τη σημασια αυτου ακριβως οπως ηταν στην πραγματικότητα αλλα και παλι κατι γκρεμίστηκε μεσα μου. Αρχισα να μισω αυτη τη γυναίκα και καθως μεγάλωνα το μισος μου γι αυτην μεγάλωνε σε καθε αγγιγμα που εβλεπα κατω απο το τραπέζι, καθε φορα που τους εβλεπα να βγαινουν απο το γραφείο του μπαμπα μου μαζι σε διαφορες εκδηλωσεις που καναμε στο σπίτι, καθε φορα που εβλεπα στις κλησεις του μπαμπά μου το ονομα της. Τωρα πια...Καταλαβα οτι δεν εφταιγε μονο αυτή. Ίσως ο πατέρας μου έφταιγε περισσότερο γιατι αυτος ειχε οικογένεια ενω αυτή οχι.
Στην ενηλικη ζωη μου, σε διαφορες παρεες ετυχε να ακούσω παρομοια περιστατικά, παρα πολλα για την ακριβεια. Οπως και στις σχεσεις των φιλων μου, που συνήθως το αγορι απατησε την κοπελα, όχι επειδή ερωτευτηκε καποια αλλη απλα επειδη ετυχε.
Οποτε τωρα...στα 25 μου, και εχοντας μια σχεση που κραταει 4 και κατι χρονια, πιανω τον εαυτό μου να φοβάται τη δέσμευση, επειδή φοβάμαι την απιστια. Και δεν εννοώ τη συναισθηματική δέσμευση, αλλα την τυπική. Δηλαδή τον γαμο. Αυτό είναι κάπως οξύμωρο γιατί ενώ φοβάμαι να παντρευτω, δεν φοβαμαι να δωθω ολοκληρωτικά στον άνθρωπό μου, που και σε αυτή την περίπτωση έχοντας δεθεί συναισθηματικά θα πληγωθω απο μια απιστία. Εν ολίγοις, ο σύντροφός μου, με τον οποιο συζουμε τους τελευταίους μήνες της σχεσης μας, μου εκανε πρόταση γαμου. Και ενω και σε παλιοτερες συζητησεις μας ειχε τεθει το θεμα και μου ειχε πει οτι μαζι μου θελει να κανει οικογένεια, οπως και εγω μαζι του, τωρα ξαφνικα εχω ενδοιασμούς. Δεν μου εχει δωσει το παραμικρό δικαιωμα. Αλλα και παλι δισταζω. Πριν καιρό σε κάποιες συζητήσεις έλεγα, και πραγματικά το πιστευα, οτι θελω να παντρευτώ και να κανω οικογένεια. Τώρα που πρέπει να αποφασίσουμε μου φαίνεται βουνό. Το πρόβλημά μου δεν εχει να κανει με αυτον αλλα καθαρα με εμενα και δεν ξερω πως να το αντιμετωπίσω. Ξερω οτι ο γαμος δεν σημαίνει ντε και καλα απιστία, και ξερω επίσης ότι το να μην παντρευτω δεν αποκλειει ντε και καλα την απιστία. Τι μου συμβαίνει; τι ακριβώς φοβαμαι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φοβάσαι μήπως είσαι ο πατέρας σου. Νομίζω ότι το ζουμί είναι ότι όταν μεγάλωσες, κατάλαβες ότι η γυναίκα αυτή δεν έφερε μόνη της την ευθύνη, και ο πατέρας σου ήταν αυτός που αθετούσε την δέσμευση του στην οικογένεια του. Η απάντηση είναι ότι δεν είσαι ο πατέρας σου, επειδή είναι αδύνατον να είσαι ίδια με τον πατέρα σου, απλώς δεν είναι δυνατόν. Είσαι διαφορετικός άνθρωπος. Όσο και αν του μοιάζεις, όσα και να έχεις κληρονομήσει από αυτόν, έχεις την δική σου εξέλιξη και την δύναμη να ελέγξεις το δικό σου μέλλον με τις αποφάσεις σου. Δεν υπάρχει κάποια κληρονομιά στην οποία πρέπει να υπακούσεις παρά τη θέληση σου.


Νομίζω ότι πριν κάνεις το βήμα και παντρευτείς πρέπει πρώτα να μιλήσεις στον μελλοντικό σου άντρα και να ξεκινήσεις θεραπεία. Δεν εννοώ να περιμένεις να σου περάσουν όλες οι αμφιβολίες πρώτα, αλά να κάνεις βήματα παραδοχής και μετά βήματα αντιμετώπισης. Είναι πιο ασφαλές από το να το αντιμετωπίσεις μόνη σου, μπαίνοντας σε έναν γάμο που ούτως ή άλλως αλλάζει τις ισορροπίες. Πρόσεξε μόνο όταν μιλήσεις στον φίλο σου να είσαι πολύ προσεχτική για να καταλάβει ότι είναι δικό σου το πρόβλημα και δεν έχεις αμφιβολίες για τα συναισθήματα σου απέναντί του.

__________________
6.


Σε διαβάζω πολύ καιρό και αναρωτιέμαι για κάτι που δεν έχω συζητήσει με κανένα ακόμη. Νιώθω τον τελευταίο καιρό, περίπου τρεις εβδομάδες με on off, μια πιεση-βαρος στο στήθος και την ανάσα μου σαν να μη μου φτάνει. Αυτό το αίσθημα καμία φορά το αισθάνομαι σαν πόνο αλλά δεν έχω χτυπήσει ούτε είχα ποτέ κάποιο πρόβλημα υγείας. Όταν ηρεμώ φεύγει. Το χειρότερο είναι ότι το πρωί που ξυπνάω, για λίγα λεπτά νιώθω καλά, μετά από λίγο αισθάνομαι το ίδιο να επιστρέφει και να με ακολουθεί για άλλη μια μέρα. Οι γονείς μου ζούνε μόνοι τους μακριά και δε θέλω να τους ανησυχήσω και ο σύντροφός μου,αν του το πω, θα με κοιτάζει κάθε 5 λεπτά στα μάτια και θα με ρωτάει αν ανέπνευσα καλά κάθε στιγμή. Τι μπορεί να είναι;
- Ζουλιγμενο Μπιζέλι


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σε γιατρό πρέπει να το πεις. Μην φοβάσαι να πας. Πρώτα θα πας σε γιατρό για να αποκλείσεις κάτι παθολογικό, και αν αποδειχτεί ότι είναι στρες, θα επισκεφτείς τον επόμενο ειδικό. Μην ρωτάς ούτε εμένα, ούτε τον φίλο σου, ούτε τους γονείς σου. Πήγαινε σε γιατρό. Ξανά, μην φοβάσαι.

_________________
7.

Γεια σου αγαπημένη μου Α μπα.
Είμαι η Ζωή και είμαι 32 ετών. Πριν τέσσερα χρόνια γνώρισα τον Κώστα. Ξεκίνησε μεταξύ μας μια σχέση που κρατάει μέχρι σήμερα. Όταν ο πατέρας μου έμαθε για αυτή τη σχέση απαίτησε (ναι ναι) να χωρίσω γιατί πρόκειται για κατώτερό μου άνθρωπο χωρίς πτυχίο πανεπιστημίου και καλή δουλειά. Εγώ έχω μεταπτυχιακό και δουλεύω σε μια εταιρεία αρκετά χρόνια, σε μια καλή θέση με έναν ικανοποιητικό για την εποχή μισθό. Ο Κώστας είναι μηχανικός αυτοκινήτων με δικό του συνεργείο και τα βγάζει πέρα μια χαρά. Αυτά για να σας δώσω εικόνα. Όμως δε νοείται εγώ να παντρευτώ μουτζούρη όπως τον αποκάλεσε. Το κύριο επιχείρημά του όμως ήταν πως ο Κώστας με θέλει για τον καλό μου μισθό. Να σημειωθεί πως μια γυναίκα, κατά την άποψή του, πρέπει να είναι πιο κάτω από τον άντρα της αλλιώς αυτός θα την υποτιμάει και θα της φέρεται άσχημα και σίγουρα θα χωρίσουν.
Η μητέρα μου αμέτοχη, μια ζωή από φόβο δεν αντιμιλάει ποτέ στον πατέρα μου. Και λέω από φόβο γιατί πρόκειται για τρομακτικό άνθρωπο. Πάντα τον φοβόμασταν όλοι. Φωνακλάς, τραμπούκος, προσβλητικός. Δικτάτορας.
Τα τελευταία τρία χρόνια ο πατέρας μου δε μου μιλούσε μιας και δε χώρισα όπως μου ζήτησε. Πριν δύο μήνες τους ανακοίνωσα ότι παντρεύομαι. Το σκηνικό ήταν ομηρικό. Με έβρισε με τα πιο χυδαία λόγια, μου είπε ότι δεν υπάρχει πια για μένα οικογένεια, απείλησε να με σκοτώσει και μου επιτέθηκε αλλά τον κράτησε η μητέρα μου. Τώρα όλοι θα αναρωτηθείτε αν λέω όλη την αλήθεια κι αν φτάνει κάποιος σε τέτοιο σημείο για έναν τέτοιο λόγο. Κι όμως ναι. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Έκτοτε δεν έχω καμία επαφή με την οικογένεια, η μητέρα μου δε με πήρε καν ένα τηλέφωνο να δει πως είμαι. Μόνο με τον αδερφό μου μιλάω που και που.
Κατά τα άλλα οργανώνουμε το γάμο μας περνώντας κάποιες μέρες κλαίγοντας και μη μπορώντας να σηκωθώ από το κρεβάτι. Κι εκεί που είχα πει πως δε θα θυσιάσω την ευτυχία μου για ανθρώπους που δε νοιάζονται γι αυτήν, κάνω ακριβώς αυτό. Δε χαίρομαι τίποτα. Είμαι πολύ στενοχωρημένη, νιώθω κακοποιημένη και αδικημένη. Αμπα, μια κουβέντα από σένα για το πώς να σταθώ ξανά χαρούμενη, αν και γνωρίζω πως θέλει χρόνο, θα με βοηθούσε.
ΥΓ1 η πατριαρχία μου βιάζει χρόνια τη ζωή
ΥΓ2 είσαι μια όαση μέσα στην έρημο της σκληρότητας ;)


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και πιστεύουμε ότι λες όλη την αλήθεια. Λυπάμαι πολύ που πέρασες και περνάς τέτοια δοκιμασία. Μακάρι να αισθάνεσαι τώρα λίγο καλύτερα, και να σου δίνει χαρά η προετοιμασία του γάμου σου, αν παντρεύτηκες ήδη, πολλά συγχαρητήρια! Να είσαστε πάντα τόσο ενωμένοι και πάντα ευτυχισμένοι.


Δυστυχώς, ναι, θέλει χρόνο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν λόγια που θα σου αλλάξουν δραματικά την διάθεση. Από συμπαράσταση σου στέλνω όση γίνεται ψηφιακά, όπως είμαι σίγουρη ότι θα σου στείλουν και πάρα πολλοί στα σχόλια. Όμως θα γίνεις ξανά χαρούμενη, μην αμφιβάλλεις για αυτό. Θα είναι δύσκολο αλλά θα τα καταφέρεις. Έχεις τη δύναμη και τα προσόντα για να το κάνεις. Το ξέρω επειδή έχεις ήδη καταφέρει κάτι πιο δύσκολο: να υψώσεις το ανάστημα σου ενάντια στο τεράστιο εμπόδιο της πατρικής απόρριψης. Υπάρχουν πολλοί που θυσίασαν την ευτυχία τους για να μην δυσαρεστήσουν τη μαμά ή τον μπαμπά, με πολύ λιγότερη πίεση, και δεν το λέω επικριτικά. Είναι πάρα πολύ δύσκολο για ένα παιδί να κάνει επιλογές χωρίς να έχει την έγκριση από τους γονείς του, ειδικά όταν πρόκειται για αποφάσεις που κανείς δεν ξέρει από πριν πώς θα βγουν στο μέλλον. Με την αντίσταση χάνεις την άγκυρα σου, γιατί αν δεν έχεις την υποστήριξη, σημαίνει ότι δεν μπορείς να καταφύγεις εκεί ξανά για βοήθεια. Είναι βίαια απώλεια της παιδικής ηλικίας και της αίσθησης του ανήκειν.


Δεν τα γράφω όλα αυτά για να σου μαυρίσω την ψυχή περισσότερο, αλλά για να μην αισθάνεσαι αδύναμη που νιώθεις όλα αυτά τα δύσκολα συναισθήματα, την κακοποίηση που αναφέρεις. Είναι το μόνο ανθρώπινο που μπορείς να νιώσεις τώρα. Δεν φταις που έχεις αυτόν τον πατέρα. Δεν φταις που οδηγήθηκαν εκεί τα πράγματα. Δεν είναι δική σου ευθύνη το πώς φέρεται ο πατέρας σου. Δεν χρειάζεται να δικαιολογήσεις την στάση της μητέρας σου. Προσπάθησε να νιώσεις αυτά που νιώθεις χωρίς να προσπαθείς να τα μετριάσεις. Μην μέμφεσαι τον εαυτό σου που όπως λες «θυσιάζεις την ευτυχία σου για ανθρώπους που δεν νοιάζονται για αυτήν». Είναι ήδη σκληρό αυτό που βιώνεις, μην βάζεις και επιπλέον πίεση στον εαυτό σου.


Δεν είναι απαραίτητο ότι τα πράγματα θα μείνουν όπως είναι τώρα. Δεν ελπίζω σε αλλαγή του πατέρα σου, φυσικά, αλλά ίσως η μητέρα σου ή ο αδερφός σου κάποτε καταφέρουν αυτό που κατάφερες εσύ, να αντισταθούν στον δικτάτορα. Δεν χρειάζεται δηλαδή να προσπαθήσεις να ξεγράψεις μέσα σου αυτούς τους δύο. Μπορείς να στραφείς στον σύντροφό σου, μέσα από αυτή τη σχέση μπορείς να αντλήσεις μέρος της δύναμης που χρειάζεσαι. Αν δυσκολεύεσαι, μην διστάσεις να απευθυνθείς σε ψυχολόγο, ναι; Μην το αντιμετωπίσεις με επιπολαιότητα, και μην προσπαθήσεις να είσαι σούπερ γούμαν χωρίς να σου το έχει ζητήσει κανείς.

86

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

12 σχόλια
Αγαπητη/ε 1,Αν πει την αληθεια θα την απορρίψει ένας χαζος ανθρωπος, μπορει να μην είναι καλο για τον εγωισμο αλλά είναι καλο για το μελλον.Αν πει ψεμα και τα μπλέξει μαζί του, θα μπλέξει με εναν χαζο ανθρωπο, και οντως δεν θα είναι ενταξει απεναντι του γιατί οι ανθρωποι έχουν δικαίωμα να είναι χαζοι και να κανουν χαζες ζωές.Αν δεν πει τιποτα και τον απορρίψει επειδη έχει χαζα κριτηρια, θα είναι ενταξει και απεναντι του και με τον εαυτό της.Το θεμα δεν είναι γιατί οι ανοητοι είναι ανόητοι αλλα τι κανεις με την γνωση του ότι είναι ανόητοι; Γενικα εαν καποιος/α σε ρωτα με ποσους/ες έχεις παει....ξεκινα να αποφευγεις , αυτη η ερωτηση ποτε δεν είναι καλο μαντατο. Μονο οι γιατροι δικαιούνται να κανουν αυτη την ερώτηση.Λαθος είναι μονο εαν πει ψεματα και δεν απορρίψει (hint να πει ψεματα ή τιποτα και να απορρίψει είναι περα για περα δεκτο).
Συμφωνώ με τον Ποκοπίκο και νομίζω ότι κι αυτός που κάνει την ερώτηση δε λέει κάτι διαφορετικό μάλλον. Αν ο άλλος έχει κολλημένα μυαλά το ζήτημα δεν είναι να τον ξεγελάσεις και να νομίζει ότι πληροίς τα κριτήρια που έχει θέσει. Να χαίρεσαι για την ερώτηση, γιατί σου έδωσε μια ευκιαρία να καταλάβεις πολλά για το ποόν του άλλου.Ή πχ. εγώ έχω ακούσει για άντρες που δεν ήθελαν η γυναίκα τους να έχει πάει με άντρα άλλης φυλής! Χάρη θα σου κάνει να σε ρωτήσει, μαθαίνεις με ποιον μπλέκεις.
Ρε παιδιά, η απιστία αυτονόητη δεν είναι στη μακροχρόνια σχέση; Βλέπω κάτι που' ναι μαζί απ' τα 18, παντρεμένοι πλέον, δηλαδή αυτός δεν πήγε ποτέ μ' άλλη, δουλευόμαστε;
Όχι δεν είναι αυτονόητη. Πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε πως γίνεται να συμβαίνουν κάποια πράγματα, όμως η αδυναμία μας να τα καταλάβουμε δεν τα καθιστά αδύνατα. Επίσης δεν είναι αυτονόητο ό,τι συμβαίνει σε εμάς.
Πες μας λοιπόν, πώς γίνεται ένας 40αρης να' χει πάει μόνο με τη highschool sweetheart του, εξήγησέ μας, να καταλάβουμε κι εμείς τα κατώτερα δύσπιστα όντα...Καταρχήν, μιλάς από προσωπική εμπειρία;
Όπως σου είπα και πριν, το ότι δεν το καταλαβαίνεις και το ότι δεν το κάνεις εσύ δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται! Επίσης αν υπάρχει συναίνεση δεν είναι απιστία..
Σήμερα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και δεν μ αρέσει!Αγαπητέ φίλε,σε διαβεβαιώ ότι υπάρχουν, ελάχιστα μεν,όμως υπάρχουν ευτυχισμένα μονογαμικά ζευγάρια. Δες το διαφορετικά.Στατιστικά,δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν. Όπως υπάρχουν κάποιοι που αδυνατούν να παραμείνουν πιστοί στον σύντροφο,όποιος και να είναι αυτός,έχουν δικά τους θέματα.
Έ πες το έτσι βρε Λουλού μου ότι μιλάς γι' ανοιχτή σχέση/γάμο να συνεννογιόμαστε! ΜΑΖΙ ΣΟΥ!Αλλά ξαναλέω θέλω παράδειγμα καιτην προσωπική σου εμπειρία/μαρτυρία όχι επίκληση στο δυνατό που μάλιστα δε δυνάμεθα οι λοιποί ν' αντιληφθούμε, γενικά κι αόριστα! Εκτός αν η ανοιχτή μακροχρόνια σχέση είναι ο κανόνας! Είναι;
Άλλο η μακροχρόνια μονογαμική σχέση και άλλο η ανοιχτή μακροχρόνια σχέση, όμως είναι και τα δύο παραδείγματα μακροχρόνιας σχέσης χωρίς απιστία και τα έχω δει να συμβαίνουν και να λειτουργούν. Η προσωπική μου εμπειρία στις μακροχρόνιες σχέσεις μιας ζωής δεν ξεκινά από τα 18 αλλά λίγο αργότερα. Όσο για το πόσο θα διαρκέσει η δική μου μονογαμική σχέση, το μόνο που μπορώ να πω είναι μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Προς το παρόν πιστεύω σε αυτό και καλά πάει. Σε καμιά 40αριά χρονάκια θα μπορέσω να σου πω αν δούλεψε για μένα ;-)
και γιατί η αναφορά μας πρέπει να είναι τα ζευγάρια που είναι μαζί απο το δημοτικό, δεν έχουν γνωρίσει άλλους και είναι ακόμα μαζί στα 40?δεν υπάρχουν ζευγάρια που έχουν γνωρίσει κι άλλους και επέλεξαν συνειδητά να είναι μαζί, και δν είναι απο τύχη η απο άγνοια, η απο έλλειψη ευκαιριών και εμπειριών?
#7 Κατανοώ την θλίψη σου, είναι γονείς σου περιμένεις να χαρούν με την χαρά σου και να σε στηρίξουν. Ο πατέρας σου είναι μισογύνης και ρατσιστής, θεωρεί οτι η κόρη του την οποία "σπούδασε" δεν μπορεί να παντρευτεί κάποιον χωρίς σπουδές, ακόμα κι αν έχει μια υγιή επιχείρηση και βγάζει λεφτά. Και δεν το κάνει γιατί σκέφτεται οτι θα χωρίσετε, αλλα για το τι θα πουν οι άλλοι που η κόρη του παντρεύτηκε έναν μηχανικό. Που θα μπει στην οικογένεια κάποιος "κατώτερος". Ναι είναι θλιβερό που ο πατέρας σου συμπεριφέρεται έτσι και που η μητέρα σου δεν κάνει τίποτα όμως πραγματικά θες κάποιον σαν αυτόν στη ζωή σου; Κοντά στα παιδιά σου; Δεν μπορείς να αλλάξεις γνώμη στον πατέρα σου, δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό που μπορείς να κανεις είναι να το πάρεις απόφαση και να συνεχίσεις τη ζωή σου. Ακούγεται κυνικό ίσως όμως με το να μην χαίρεσαι τίποτα και να κλαις συνέχεια δεν κερδίζει κάτι. Ισα ίσα αφήνεις τον πατέρα σου να σου καταστρέφει την ζωή, ακόμα κι αν είναι απών. Εχεις έναν άντρα που σε αγαπά, δουλεύετε και οι δύο και είστε ευτυχισμένοι, επικεντρώσου σε αυτό και στον γάμο σου. Ισως στο μέλλον ο πατέρα σου καταλάβει το λάθος του ίσως και όχι όμως δεν μπορείς να αφήσεις τον παραλογισμός του πατέρα σου να καθορίσει την ζωή σου.
Μαλλον το εχω εγω λαθος στο μυαλο μου, αλλα διαφωτιστε με παρακαλω. Ρατσιστης, συμφωνα με το ελληνικο λεξικο ειναι καποιος που θεωρει καποιον αλλο κατωτερο λογο της φυλης του (βλ. race). Μισογυνης και απαραδεκτος ο πατερας της ερωτωσας, ναι, πληρης αποτυχια ως γονεας, σαφεστατα. Ρατσιστης πώς? Δεν ξερω ποια ειναι η λεξη με την οποια περιγραφεις την προκαταληψη με βαση την κοινωνικη ταξη (γιατι νομιζω κατι τετοιο παιζει εδω), αλλα δεν ξερω αν λεγεται ρατσισμος. Και παλι, μπορει να κανω και λαθος.
#4# Θυμήθηκα αυτό που συνέβη σε μια φίλη πριν κανά χρόνο. Η φίλη μου μένει μόνη της σε μια ωραία μονοκατοικία στο κέντρο της Αθήνας, που κληρονόμησε από τη γιαγιά της. Συμμετέχει εθελοντικά σε δομές που ασχολούνται με τους πρόσφυγες και προσφέρει και χρόνο και χρήματα. Κάποια στιγμή, σε μια μεγάλη παρέα που ήμασταν, κάποιος την ρώτησε, αφού έχει τόσο μεγάλο σπίτι και μένει μόνη της, γιατί δεν φιλοξενεί πρόσφυγες. Η φίλη μου απάντησε ότι δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να φιλοξενήσει προσωρινά μια οικογένεια προσφύγων, αλλά δεν θα ήταν άνετη στο να φιλοξενήσει άντρες πρόσφυγες από το Αφγανιστάν ή το Πακιστάν π.χ. Επακολούθησε άγρια επίθεση, την είπαν υποκρίτρια, κρυφο -ρατσίστρια κλπ. Εν κατακλείδι, είναι απαράδεκτο να προσπαθεί κανείς να εκβιάσει την ανθρώπινη επαφή, τη φιλία και την στενή συναναστροφή με τέτοιου είδους επιχειρήματα! Η ανθρώπινη επαφή προϋποθέτει ταίριαγμα χαρακτήρων, εμπιστοσύνη, αμοιβαία συμπάθεια, τί παράλογο είπε τότε αυτή η κοπέλα και της επιτέθηκαν κατ' αυτό τον τρόπο? Οι συγκεκριμένοι συμμαθητές σου, από τη σύντομη επαφή που είχες μαζί τους, σου δημιούργησαν, για τους δικούς σου σεβαστούς λόγους, επιφυλακτικότητα και δυσαρέσκεια λόγω της αδιακρισίας τους, γιατί να αισθάνεσαι υποχρεωμένη να έχεις φιλικές σχέσεις μαζί τους αν σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα? Αν σε δυσαρεστεί πλέον η παρέα τους, όχι a priori γιατί είναι Ασιάτες ή Αλβανοί, αλλά γιατί αντιλήφθηκες ότι δεν έχεις τόσα κοινά μαζί τους όσα πίστευες, γιατί να αισθάνεσαι ότι είσαι υποκρίτρια? Πριν βγάλεις συμπεράσματα για τον εαυτό σου, σκέψου και απάντησε με ειλικρίνεια, αν στην τελική απορρίπτεις τη δική τους παρέα κυρίως επειδή είναι μετανάστες από την Ασία και αν επιδιώκεις την παρέα των Γερμανών κυρίως επειδή είναι ντόπιοι και Ευρωπαίοι!
Αυτοί που επιτέθηκαν στην φίλη σου κρύβουν τις απόψεις τους για τις γυναίκες επιμελώς πίσω από ένα προσωπείο "προοδευτικότητας". Κάθε γυναίκα του δυτικού κόσμου οφείλει να προστατεύσει τον εαυτό της και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσής της απέναντι σε ανθρώπους που έχουν αντίθετες αντιλήψεις. Το να το παίξεις κουλ και μετά να τρέχεις για καταγγελίες στην αστυνομία δεν είναι και τόσο φρόνιμο.Όσο για τα γκρουπάκια της #4, αναρωτιέμαι πώς συστάθηκαν έτσι από μόνα τους, δηλαδή τι κοινό έχουν οι Αλβανοί με τους Ασιάτες ή οι Τσέχοι και οι Ρώσοι με τους Βραζιλιάνους και τους Αφρικανούς. Αυτό μόνο αυτοί το ξέρουν πώς έδεσαν έτσι. Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις μια ξένη γλώσσα, όμως, είναι να συναναστρέφεσαι εκείνους που την έχουν ως μητρική γλώσσα και όχι αυτούς που είναι εξίσου άσχετοι με σένα.Η άποψή μου είναι ότι ο μετανάστης οφείλει να ενσωματώνεται στην χώρα που τον φιλοξενεί, όχι να δημιουργεί "γκρουπ μεταναστών" και μάλιστα πολυφυλετικά. Δεν βλέπετε τι γίνεται εδώ που δεν έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν τους Σύρους από τους Αφγανούς και από τους Αλγερινούς και κάθε τόσο σφάζονται;
Halfschnet δεν είναι πάντα εύκολο να ενσωματωθείς με τον τρόπο που το εννοείς. Οντας μετανάστρια αρκετά χρόνια έβρισκα δύσκολο να κάνω παρέα με ντόπιους είτε γιατί δε μιλούσα καλά τη γλώσσα είτε γιατί οι ντοπιοι έχουν ήδη δημιουργήσει παρέες οπότε πολύ απλά δε σε ενσωματώνουν (μιλάω για οικονομικούς μετανάστες όπως η κοπέλα, οι πρόσφυγες είναι άλλο κεφάλαιο).Με τους άλλους μετανάστες έχεις πιο πολλά κοινά γιατί είστε ξένοι σε μια ξένη χώρα και προσπαθείτε να προσαρμοστείτε. Φυσικά και είναι καλύτερα να συναναστρέφεσαι με ντόπιους για να προσαρμοστείς όμως εσύ προσωπικά με πόσους ξένους που μιλάνε λίγα ελληνικά οπότε αναγκάζεσαι να μιλάς αγγλικά μαζί τους κάνεις παρέα;
#5 τελικα κατα πόσο έχει μερίδιο το τριτο άτομο σε μια σχέση;έχει ή δεν έχει καθόλου; η αλλη γυναικα φταιει που συναπτει σχεση με καποιον παντρεμενο;
Άμοιρος/η ευθυνών δε μπορεί να είναι, αλλά η ευθύνη του/ης δεν συγκρίνεται με του παντρεμένου/ης. Εκτός πια κι αν έχει μπλεχτεί στο γάμο αδελφού/ης, καρδιακού φίλου/ης κλπ., οπότε η προδοσία είναι συγκρίσιμη.Και μην ξεχνάμε και την ευθύνη του/ης συζύγου που συχνά μπορεί να υπάρχει. (Ακραίο αλλά γλαφυρό παράδειγμα: Αν ζεις σε "περίεργη" χώρα και εξαγοράσεις ανήλικη νύφη, το 100% της ευθύνης για πιθανό κέρατο είναι δικό σου.)
Φιλε/η 2,Το φαινομενο αυτό δεν παρατηρειται μονο στις ελληνικές οικογενειες αλλα και του εξωτερικου. Επειδη κανω ερευνα σε αυτο το αντικειμενο μελετες (ετοιμάσου για απογοητευση) αποδεικνυουν πως μονο το 30% καταφερνει να επιβιωσει αφου αναλαβει η δευτερη γενιαhttp://www.jsaadvising.com/facts-figures-2.Μια δικια μου συμβουλη που εχω περασει και απο αυτή τη φαση.Βρες εναν ανεξαρτητο συμβουλο και λογιστή και φροντισε να σας συνοδευσει για καποια περιοδο στη μεταβαση της εταιρείας.Επισης μια αλλη σκεψη ειναι να πουληθεί η εταιρεια και να διανειμετε τα εσοδα και ο καθενας να τραβήξει το δρομο του.Στο τελος της ημερας σημασια εχει ειναι αν εχετε κανει κερδος μεσα σε ενα περιβαλλον συνεργασιας και οχι αν εχετε καταφερει να γινετε προεδροι μια εταιρειας. Μην ξεχνας πως αν φυγει απο τη μεση ο πατερας θα ξεκινησει ενας καινουριος γολγοθας μεταξυ εσενα και του αδερφου σου. Η φορμουλα που εχετε επιλεξει (συγγνωμη που θα σε στεναχωρήσω) εμπεριεχει πολλους τσακωμους και λιγοτερο στοχευση στην αναπτυξη.Καλη επιτυχία
Συμφωνώ και εγώ ότι θα πρέπει να έχουν νομική κάλυψη και να υπάρχει συμβόλαιο που να ορίζει τι ανήκει σε ποιον. Επίσης ένας έμπειρος και αντικειμενικός λογιστής θα κάνει την ζωή σας πιο εύκολη. Όμως να προσθέσω και την δική μου εμπειρία έχοντας ανοίξει πρόσφατα ένα κατάστημα, και πέρνοντας πολλές ταλαιπωρίες. Έχω γνωρίσει και άλλους επιχειρηματίες, και είναι πολύ διακριτές οι διαφορές αυτόν που χτίσαν ένα μαγαζί από το μηδέν και αυτόν που το κληρονόμησαν. Στους δεύτερους υπάρχει στη πλειονότητα μία αίσθηση υπεροψίας ότι επιτέλους είναι αφεντικά και αποφασίζουν, χωρίς συνήθως να καταλαβαίνουν ότι το να έχεις επιχείρηση θέλει πολύ πολύ δουλειά και όχι πολύ εγωισμό. Δεν λέω ότι ο συγκεκριμένος είναι το ίδιο, απο το γράμμα δεν μπορώ να καταλάβω. Όμως είναι άλλο να χτίζεις από το μηδέν και άλλο να τα βρίσκεις έτοιμα.
Διάβαζα τη #2 και σκεφτόμουν "τέρμα ανυπόφορος πατέρας, ασυγχώρητα παρεμβατικός - αλλά τύραννος είναι άκαιρος χαρακτηρισμός..."Μετά διάβασα την #7 και μπήκα στο νόημα.Τι να πω, καλό κουράγιο.
#5 Γιατί να μη φοβάται μήπως είναι η μητέρα της; Από την οποία επίσης έχει κληρονομήσει πολλά, και ανήκουν και στο ίδιο φύλο. Εξάλλου στη δική της θέση είναι που φοβάται μη βρεθεί, της εξαπατημένης. Αν ένα 10χρονο παιδί καταλάβαινε πολύ καλά τι συνέβαινε, και συνέβαινε για χρόνια, είναι πρακτικά αδύνατον να μην το καταλάβαινε και, άρα, να μην το επέτρεπε με κάποιο τρόπο η μητέρα της. Ίσως φοβάται την επίσημη δέσμευση όχι επειδή τρέμει ότι έτσι θα πυροδοτηθεί η απιστία, αλλά επειδή έτσι θα νιώσει πιο δύσκολο να αντιδράσει σε πιθανή απιστία, και να "χαλάσει την οικογένειά της". Όπως πιθανώς φέρθηκε η μητέρα της.Τέλος πάντων, το ουσιαστικότερο είναι η συμβουλή να απευθυνθεί σε ειδικό. Απλώς έγραψα επειδή μου φάνηκε πολύ απόλυτη η ερμηνεία για το τι φοβάται.
Κι εγώ αυτό κατάλαβα, επειδή λέει "θα πληγωθώ από μια απιστία", άρα μάλλον φοβάται ότι θα την απατήσει το αγόρι της. Και πιο πάνω λέει ότι τα αγόρια απατούν απλά επειδή έτυχε.
#1 Φυσικά κι έχει το δικαίωμα, όπως και μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να ρωτήσει τον σύντροφό της τι κληρονομιά έχει πχ, κι αν κρίνει οτι θέλει κάποιον με περισσότερα σπίτια να τον χωρίσει. Βέβαια η γυναίκα αυτή θα χαρακτηριστεί προικοθήρας (και είναι), ο άντρας όμως που ρωτά την σύντροφό του για τον αριθμό τον πρώην και την χωρίζει πως λέγεται; Αναχρονιστικός κομπλεξικός μισογύνης; Συνήθως όχι. Πολλές φορές η απαίτηση αυτη θεωρείται λογική (κι από άντρες κι από γυναίκες), ενώ ο άντρας στην αντίστοιχη περίπτωση απλά έχει εμπειρίες (!) Εχει το δικαίωμα να ρωτήσει όπως και η σύντροφός να μην απαντήσει γιατί μια τέτοια ερώτηση έχει σκοπό την κριτική (εκτός κι αν βγει αυθόρμητα πάνω σε μια κουβέντα). Δεν έχει κάποια μεταδοτική ασθένεια όπου πρέπει να ενημερώσει τον σύντροφό της, γιατί όπως το θέτεις αυτό μου θυμίζει.
Αγαπητή Λένα, δεν σχολιάζω πολύ συχνά, αλλά σε διαβάζω από τότε που ήρθες στη Lifo. Το σχόλιο μου αφορά τα της Παρασκευής, αν και δεν θέλω να ξανανοίξω το θέμα. Όσον αφορά την προσωπική επίθεση που σου έγινε, ήθελα να σου πω να μην στεναχωριέσαι και να ξέρεις ότι είμαστε πολλοί αυτοί που σε αγαπάμε και σε εκτιμούμε απεριόριστα και σε ευχαριστούμε που υπάρχεις και έχεις δημιουργήσει αυτή την στήλη και την παρέα. Φιλιά πολλά!
#7Τραγικός ο πατέρας σου, η στάση της μητέρας σου δεν με εκπλήσσει, ταιριάζει με τη στάση που είχε όλα τα χρόνια. Επειδή κι εγώ το έχω ζήσει, με τη μάνα μου (κυρίαρχη γονεϊκή φιγούρα αφού είναι διαζευγμένοι οι γονείς μου) να απορρίπτει τον σύντροφό μου λόγω έλλειψης πανεπιστημιακού πτυχίου, θέλω να σου πω πόσο μα πόσο σε καταλαβαίνω. Μιλάμε για επικούς καβγάδες, με έχει διώξει από το σπίτι (ή εμάς ή αυτόν), απίστευτη ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση. Λοιπόν αυτό που με πείραζε πιο πολύ είναι ότι είχα χάψει το παραμύθι ότι ο γονιός θέλει πάνω απ'όλα να είναι ευτυχισμένο το παιδί του. Μπούρδες, ελάχιστοι γονείς διαθέτουν τέτοιο μεγαλείο ψυχής. Οι υπόλοιποι έχουν τη δική τους ατζέντα και καταπιέζουν τα παιδιά προκειμένου να μην χάσουν τον κυρίαρχο ρόλο στη ζωή τους. Επίσης, πολύ δύσκολο να σκέφτεσαι 'μα δεν θα είναι οι ίδιοι μου οι γονείς στο γάμο μου;Κι αν μετά κάνω παιδιά δεν θα ξέρουν οι παππούδες τα εγγόνια τους;'. Η απάντηση είναι έτσι όπως τα κάνανε, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, μόνο η πλήρης αποξένωση. Είναι πολύ σκληρό για ένα παιδί να αντιμετωπίζει την απόρριψη των γονιών του αλλά αν καταλάβεις ότι το φαινόμενο είναι πιο κοινό απ'ό,τι νομίζουμε ίσως ανακουφιστείς. Έχω γνωρίσει αρκετά ζευγάρια που δεν μιλάνε με κάποιο γονιό, παππούδες που δεν έχουν γνωρίσει τα εγγόνια τους, πάρα πολλές οικογένειες σε ρήξη από το τεράστιο Εγώ των γονιών. Ουσιαστικά όποιο παιδί απορρίψει το μοντέλο 'μένω στο οικογενειακό τριώροφο, παντρεύομαι κάποιον που θεωρούν οι γονείς μου κατάλληλο για μένα' μπαίνει στη μπούκα και το πυροβολούν ανελέητα μέχρι να λυγίσει και να επιστρέψει στην ''οικογενειακή θαλπωρή''. Μη λυγίσεις αγαπητή φίλη, παντρέψου τον αγαπημένο σου, ζήσε τη ζωή σου όπως θέλεις εσύ, δικά σου τα λάθη δικά σου και τα σωστά.
Εξωγήινη μου φαίνεται ότι επειδή έχεις ζοριστεί με τον δικό σου γονέα, βάζεις τους πάντες στο ίδιο καλάθι. Δεν είναι τόσο απόλυτα τα πράγματα. Δεν ισχύει το "όποιο παιδί απορρίψει το μοντέλο 'μένω στο οικογενειακό τριώροφο, παντρεύομαι κάποιον που θεωρούν οι γονείς μου κατάλληλο για μένα' μπαίνει στη μπούκα και το πυροβολούν ανελέητα μέχρι να λυγίσει και να επιστρέψει στην ''οικογενειακή θαλπωρή''." Ναι, όντως είναι πολύ δύσκολη η απόρριψη του γονέα για ένα παιδί (μιλάω εκ πείρας). Αλλά το πως θα τη διαχειριστεί ο καθένας είναι ΚΑΙ δική του ευθύνη. Εννοώ ότι αν πχ. έχεις οικονομική εξάρτηση και δεν την αποτινάσεις (κάνεις σοβαρά βήματα οικονομικής ανεξαρτησίας), ενώ περνάς τέτοια ζόρια, τότε σε μεγάλο βαθμό ευθύνεσαι κι εσύ για όσα συμβαίνουν. Λες σας έχει διώξει από το σπίτι. Ποιο σπίτι? Το δικό της? Και γιατί μένατε μαζί της ενώ ήξερες ότι απορρίπτει τόσο απόλυτα τον σύντροφό σου? Κακώς.Από κάποιο σημείο και μετά, που έχουμε την ωριμότητα να διαχειριστούμε τον εαυτό μας, τα συναισθήματά μας και τη ζωή μας, οφείλουμε να κάνουμε τα πρέποντα. Κι αυτά είναι να αναγνωρίσουμε την "πηγή του κακού", να την απομακρύνουμε και να διαχειριστούμε τις συναισθηματικές συνέπειες (όπως κάνει η κοπέλα της ερώτησης). Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν την ετοιμότητα και την ωριμότητα που απαιτείται για να φέρουν σε πέρας το δύσκολο έργο που είναι η ανατροφή των παιδιών. Μπορεί να έχουν έναν δύσκολο, ενδεχομένως κακό χαρακτήρα ο οποίος αντικατοπτρίζεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους και δη στην ανατροφή των παιδιών τους. Μπορεί η μητέρα σου να μην έχει τα εφόδια να σε κατανοήσει. Μπορεί να νομίζει ότι πράγματι η σχέση σου σε βλάπτει. Είμαι σίγουρη ότι έχει άδικο, γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα τι είναι καλό για σένα και τι όχι. Κι εκείνη σε κοντράρει γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί το μητρικό της ένστικτό που βρίσκεται σε συναγερμό! (λάθος συναγερμός, αλλά συναγερμός nontheless)! Οι αντιδράσεις της προκειμένου να σε αποτρέψει από το κατά τη γνώμη της λάθος, είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα της, των εμπειριών της και πολλών παραμέτρων που μάλλον ένας ειδικός θα σου εξηγούσε καλύτερα από μένα.Μη βιάζεσαι τόσο να την κρίνεις τόσο πολύ αρνητικά. Δώσε της λίγο το benefit of the doubt γιατί σίγουρα κάποια στιγμή ενδέχεται να βρεθείς στη θέση της. Και τότε να δούμε.. μήπως κάνεις τα ίδια? (πάλι μιλάω εκ πείρας.. επειδή εγώ έχω κάνει ήδη τα ίδια...).
Συννεφιά το έγραψα ξεκάθαρα, ΜΕ έδιωξε, όχι μας. Προφανώς και δεν μέναμε μαζί της, προφανώς και δεν μείναμε ουδέποτε στο οικογενειακό τριώροφο. Όσο για το επιχείρημα ότι μην λες γιατί μια μέρα θα γίνεις μάνα και μπορεί να κάνεις τα ίδια, δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο. Ο καθένας πράττει σύμφωνα με τον χαρακτήρα του και εφόσον ο χαρακτήρας μου δεν είναι ίδιος με της μάνας μου, δεν είμαι επιρρεπής στα ΙΔΙΑ λάθη. Δεν με ενδιαφέρει το περίφημο μητρικό ένστικτο που της υπαγορεύει να μου δηλητηριάζει τη ζωή εδώ και 12 χρόνια περίπου (γιατί ακόμα το κάνει). Υπάρχει και η ανθρωπιά που θα έπρεπε να υπαγορεύει να αποδεχτεί τις επιλογές μου όσο κι αν διαφωνεί και να με σεβαστεί σαν άνθρωπο και να μην προσπαθεί να μου μαυρίζει τη ζωή. Επίσης, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν συγκράτησες τον εαυτό σου από το να κάνει τα ίδια ενώ έχεις υποφέρει από αυτή τη συμπεριφορά. Θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω την απάντηση σου.Τέλος, είναι ευθύνη πρωτίστως του γονιού που είναι και μεγαλύτερος να καταλάβει το παιδί του και να του παραστέκεται και όχι το αντίθετο.
Εν τω μεταξύ τι πρόβλημα έχουν με τους χειρώνακτες;Εγώ τους βρίσκω πολύ sexy με τις μακριές τους φόρμες και τα γράσα και τον ιδρώτα(για την ακρίβεια έχω παρατηρήσει ότι όσο πιο πολλά ορθογραφικά στα sms τόσο καλύτερο σεξ κάνουν), και χαριτωμένους επίσης.Προκαταλήψεις..
Πες τα βρε Prince! Κι εγω οταν διαβασα μηχανικος αυτοκινητων καραεντυπωσιαστηκα, λεω πωωωω ουαου ααααχ (με αυτη τη σειρα)!! Υγ. Συμφωνω με εξωγηινη, οι γονεις κ γενικα οι μεγ/ροι σε ηλικια εχουν την ευθυνη της κατανοησης, ενσυναισθησης κ σεβασμου των αλλων. Αλλιως ο καθενας υφισταται τις αναλογες συνεπειες. Κ βεβαια σχεδον παντα (ναι, εχω κανει ερευνα,ειναι απ το χωριο,δεν την ξερετε) τετοιοι τοσο επικριτικοι κ παρεμβατικοι γονεις ειναι οι πρωτοι που δεν δεχονται παρατητηρησεις για τις δικες τους επιλογες ζωης....
Δεν μας γράφει την επαγγελματική ιδιότητα του πατέρα.Το πρόβλημα του συγκεκριμένου δεν είναι οι χειρωνακτες,ο εαυτός του είναι. Ένας άρρωστος άνθρωπος.Λυπάμαι που θα επαναληφθώ,αλλα,μια και ο πατήρ θεωρεί ότι στέκει καλά στα μυαλά του,που δεν,και δεν μπήκε στον κόπο να μαζέψει τα συντρίμμια της παιδικής του ηλικίας για να μην καταστρέψει άλλες ζωές,η κόρη είναι αυτή που θα πρέπει να αναζητήσει θεραπεία. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου.Η αρχή μίας νέας δικής της πραγματικότητας είναι ο γάμος της. Είναι απαραίτητο,προκειμένου να ξεμπερδεύει με χρεωστικά υπόλοιπα να κάνει ψυχοθεραπεία. Με τρομερή προσοχή να επιλεχθεί ο ψυχίατρος ψυχοθεραπευτής.Από μας εδώ,βίον ανθόσπαρτον και πολλή τύχη εφεξής.Την αξίζει.
επειδή, οι γονείς δεν σκέφτονται τα παιδιά τους σαν σεξουαλικά όντα. το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. τους αρέσει να τα φαντασιώνονται σαν ασέξουαλ όντα που σκέφτονται την ευημερία και την προκοπή.επομένως, όσο πιο σεξουαλικός φαντασιωσικά ο γαμπρός, τόσο πιο ακατάλληλος ("χειρώναξ??? Χριστός και Παναγία, δλδ θα ιδρώνει και θα χει μπράτσα???").το αν είναι εργατικός, καλός στην δουλειά του, καλός άνθρωπος ή βγάζει περισσότερα λεφτά από τους ίδιους, δεν τους απασχολεί. τους αρκεί για να τον απορρίψουν το ότι (στο μυαλό τους) η κόρη τον επέλεξε πρωτίστως για να βγάζει τα μάτια της ...
#1. Double Standard Alert: δηλαδή αν άντρας απορρίψει την γυναίκα επειδή είχε και καλά μεγάλο αριθμό εμπειριών αυτόματα αποκαλείται μισογύνης και ότι απειλείται από την γυναικεία σεξουαλικότητα και άλλα τέτοια. Παρόλα αυτά στην ερώτηση νο.5 εδώ: http://www.lifo.gr/lifoland/ampa/146794#1878939 δεν υπάρχει αντίστοιχος χαρακτηρισμός για την φίλτατη εξαδέλφη που απορρίπτει τον άντρα που είχε εμπειρείες πληρωμένου έρωτα. Αντίθετα έχουμε μια γενική και αοριστη απάντηση. Υ.Γ. Στα υπόλοιπα των απαντήσεων συμφωνώ απολύτως με την αρθρογράφα.
Το στίγμα για τον αγοραίο έρωτα υπάρχει και για τα δυο φύλα, επομένος δεν μιλάμε για μισανδρισμό γιατί και μια γυναίκα να το έκανε θα υπήρχε η ίδια ή χειρότερη αντιμετώπιση, άρα δεν υπάρχει double standard. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για μισογυνισμό γιατί υπάρχουν double standards, ένας άντρας που έχει πάει με πολλές ονομάζεται έμπειρος ενώ μια γυναίκα νυμφίδιο, για να το θέσω ευγενικά.Εξάλλου η Αμπα και στην ερώτηση που λες δεν κρίνει τον συγκεκριμένο άντρα, μιλάμε για δυο διαφορετικές καταστάσεις
BabyDoll καμία σχέση. Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για το αν πρέπει να κρίνουμε και ενδεχομένως να απορρίψουμε κάποιον για τις προηγούμενες σεξουαλικές του σχέσεις/εμπειρίες/κ.α ειδικά όταν υπάρχουν σε μεγάλο αριθμό. Τώρα το αν ένας άντρας με τόσο μεγάλο αριθμό λέγεται "έμπειρος" μπορεί να ισχύει για εσένα (προσωπικά δεν το πιστεύω) και για διάφορους βουτηρόμαγκες αλλά σίγουρα για πολλές γυναίκες θα υπήρχαν διάφοροι έυλογοι προβληματισμοί. Και για να εξηγηθώ καλύτερα θεωρώ ότι το παρελθόν του καθενός είναι δική του προσωπική υπόθεση, συμφωνώ 101% ότι δεν μπορείς να απορρίπτεις κάποιον επειδή είχε μεγάλο αριθμό συντρόφων (γυναίκα ή άντρας) αλλά δεν κρίνω αν κάποιος προβληματίζεται με κάποια πράγματα (πχ αν ο σύντροφος είναι επιρρεπής σε εφήμερες σχέσεις, στην απιστία κ.α.).
Πόσοι από τους άντρες που έκανε σεξ η κοπέλα ήταν αναγκασμένοι να το κάνουν μαζί της για βιοποριστικούς λόγους; Πόσοι ήταν αναγκασμένοι λόγω trafficking; Βλέπεις τη διαφορά;
Εγώ δεν καταλαβαίνω το "στίγμα" και το κόλλημα με τον αγοραίο έρωτα. Αν είναι νομότυπα όλα πού είναι το πρόβλημα; Και κακώς συνδέεται με το trafficking το οποίο είναι και μη συναινετικό και παράνομο.
Ειτε αντρας, ειτε γυναικα, αυτο που δεν μπορουμε πολλες φορες να χωνεψουμε ειναι οτι ολοι εχουμε παρελθον. Καποιους/καποιες τους χαλαει αυτο, δε θελουν βρε παιδι μου να ειναι με καποιον/καποια που ειχε τοσο πολλες σεξουαλικες επαφες στο παρελθον. Δικαιωμα τους, οπως δικαιωμα του καθενος να διαλεξει τον ανθρωπο με τον οποιο θα περασει, αν οχι τη ζωη του, οσοδηποτε απο τον περιορισμενο χρονο που εχει σε αυτο τον κοσμο. Για εμενα, το τι κανει ο καθενας στο κρεβατι του ειναι δικη του υποθεση, ποσο μαλλον το τι εκανε καποιος πριν καν τον γνωρισω. Αυτο αν δεν βαζει σε κινδυνο τον παρτενερ του - αυτος ειναι ο μονος λογος για τον οποιο θα δικαιολογουσα τον/την οποιονδηποτε/οποιαδηποτε θελει να γνωριζει το ιστορικο του συντροφου του/της.
Double Helix δεν διαφωνώ με αυτό που λες, ο καθένας έχει το δικαίωμα να κρίνει όπως θέλει τον/ην σύντροφό του. Εγώ απάντησα στο double standard alert που ανέφερες. Δεν θεωρώ οτι υπήρξαν δυο μέτρα και δύο σταθμά στις απαντήσεις της Αμπα (δεν ήταν δηλαδή πιο επιεικής με την κοπέλα) γιατί μιλάμε για δυο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις.Οσο για το αν ένας άντρας με πολλές συντρόφους θεωρείται έμπειρος δεν είναι προσωπική μου άποψη αλλά μια γενικότερη άποψη που ισχύει στην ελληνική κοινωνία. Προσωπικά ο αριθμός των προηγούμενων συντρόφων από μόνος του δε μου λέει κάτι.
Δεν θα συμφωνήσω και δεν το γράφω από συντηρητισμό.Εάν επί σειρα ετών αλλάζει κανείς σύντροφο κάθε βδομάδα, είναι ο αριθμός των συντρόφων ένας δείκτης για τον ψυχισμό του ατόμου;Γράφω κάτι ακραίο για να επιστρέψουμε στο μέτρο κάπως. Αυτό που γράφει ο ερωτών βέβαια είναι άλλο.Απηχεί τις συντηρητικές απόψεις του. Συντηρητικοί άνθρωποι βρίσκουν άλλους συντηρητικούς και συνυπάρχουν υπέροχα, προκειμένου να μην συναγελάζονται με άλλων απόψεων άτομα και τα κριτικάρουν χωρίς λόγο,ή μήπως υπάρχει λόγος; Από πότε μας πέφτει λόγος τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του;Αντιστρέφοντας δε τον ισχυρισμό,θα μπορούσε να πει κανείς,ότι άνθρωποι με λίγους συντρόφους στο παρελθόν, διαθέτουν ανεπαρκή πείρα.Και άντρες και γυναίκες.Ηκιστα ελκυστικό χαρακτηριστικό.
Δεν είναι το ίδιο standard να απορρίπτεις το σύντροφό σου επειδή είχε πολλές σεξουαλικές εμπειρίες με το να απορρίπτεις το σύντροφό σου επειδή τροφοδοτεί με τα λεφτά του τη βιομηχανία trafficking και βλέπει τ@ς σεξουαλικ@ς συντρόφους του ως εμπόρευμα αποτιμητέο σε χρήμα.