Απεργία της ΓΣΕΕ

Αυτοί είναι οι καλοί γιατροί που μας βοήθησαν

Αυτοί είναι οι καλοί γιατροί που μας βοήθησαν Facebook Twitter
23

☛ Δύο από τα άρθρα του προηγούμενου φύλλου μας που συζητήθηκαν πολύ είχαν σχέση με τα νοσοκομεία και τις συνθήκες περίθαλψης στην Ελλάδα της κρίσης.

Δεν ήταν ένα συνηθισμένο θέμα αυτό για ένα free press –το θέμα της υγείας–, όμως τελικά κατόρθωσε να αγγίξει ευαίσθητες χορδές, όπως φάνηκε και στα social media.

Στο εντιτόριάλ του ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, εκτός των άλλων, έγραψε για έναν μεγαλογιατρό που προσπαθούσε να κάνει μια αχρείαστη εγχείριση στον πατέρα του, μέχρι που εμφανίστηκε στον Άγιο Σάββα «ένας ακέραιος, νεαρός γιατρός που ζούσε σχεδόν μέσα στο νοσοκομείο κι έμοιαζε να χορταίνει από την ίδια του την αυτοθυσία [...] τον ανέλαβε και μας είπε "Πηγαίνετε στο νησί, στο σπίτι σας, στο νοσοκομείο σας. Να βλέπει οικεία πράγματα, το χώμα του, τους συγγενείς του"».

«Δυστυχώς, όλοι περνάμε από τα νοσοκομεία... Ευτυχώς που σ' αυτά δουλεύουν και μερικοί άνθρωποι! Αυτός που θα καταφέρει να κάνει το Σύστημα Υγείας ανθρώπινο θα είναι άξιος συγχαρητηρίων! Μόνο επί Γεννηματά είχα δει κάποια αλλαγή» έγραψε ο xana.

Το πιο δημοφιλές σχόλιο κάτω απ' την ψηφιακή μορφή του εντιτόριαλ ήταν από τον/την overseas: «Πρέπει να αναφέρετε το όνομα του ήρωα γιατρού στον Άγιο Σάββα, πρέπει να επιβραβεύουμε αυτούς τους ανθρώπους και να τους δίνουμε κουράγιο». (Δυστυχώς, ο Στάθης δεν θυμάται το όνομα πια, πάνε 15 χρόνια.)

«Ας γράψουμε όλοι εδώ τις θετικές μας εμπειρίες γιατί είναι κρίμα να χάνονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι!» έγραψε ο/η lessalive κι έκανε την αρχή, δίνοντας ονοματεπώνυμο: «Αλτάνη Καργάδου, νευρολόγος. Της πήγα τον πατέρα μου πρόσφατα με διαλυμένη μέση και μόλις άκουσε ότι είναι ανασφάλιστος δεν ήθελε να πάρει χρήματα. Μας βλέπει κάθε φορά με τα ελάχιστα και είναι φοβερά εξυπηρετική. Νιώθω εξαιρετικά ευγνώμων που τη συνάντησα γιατί τον τελευταίο χρόνο, με αφορμή προβλήματα υγείας της μητέρας μου, συνάντησα αρκετούς ελεεινούς δανδήδες...».

Τη σκυτάλη πήρε η Magika: «Καζαντζής Δημήτρης. Το όνομα του γιατρού, επιμελητή της νευροχειρουργικής του νοσοκομείου Άγιο Σάββας, που γλίτωσε πριν από πολλά χρόνια τον πατέρα μου από μια περιττή επέμβαση στον εγκέφαλο. Ο διευθυντής της κλινικής είχε φέρει εμένα και τη μητέρα μου προ τετελεσμένου γεγονότος και θύμωσε, μάλιστα, με τις ερωτήσεις μου για τη μετεγχειρητική ποιότητα ζωής του ασθενή. Η δραστηριότητα του κ. Καζαντζή είχε να κάνει με τη χρήση μαγνητικής τομογραφίας και την προσωπική του παρέμβαση, ώστε να έχω άμεσα τα αποτελέσματα που ανέτρεψαν επίσης άμεσα τα σχέδια περί επέμβασης στην παρεγκεφαλίδα. Ο πατέρας μου έφυγε όρθιος από τον Άγιο Σάββα κι έζησε καλά για αρκετά χρόνια μετά. Στον κ. Καζαντζή χρωστάω ευγνωμοσύνη για την ανθρωπιά και την επιστημονική του ακεραιότητα. Μακάρι να μπορούσε να το ξέρει, γι' αυτό τον αναφέρω ονομαστικά».

Και ο Α.Δ. πρόσθεσε: «Η ογκολόγος Σοφία Μπάκα από τη Θεσσαλονίκη ήταν η δική μας ηρωίδα. Απάλυνε τον πόνο της μητέρας μας, την έκανε να νιώσει σαν φίλη της. Δούλευε απ' το πρωί ως το βράδυ, και το καλύτερο, αν θυμάμαι καλά, ήταν ο λόγος για τον οποίο ειδικεύτηκε σε περιπτώσεις καρκίνου του πνεύμονα: η αδερφή της πέθανε απ' την αρρώστια και από τότε η συγκεκριμένη γιατρός στράφηκε στην Ογκολογία, με εξειδίκευση στον καρκίνο του πνεύμονα, ελπίζοντας να βοηθήσει άλλους, ακούραστα και με γλυκύτατη, συμπονετική συμπεριφορά».

Προσθέστε κι εσείς στα σχόλια :)

23

Απεργία της ΓΣΕΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
Γιάννης Μισιτζής: Μαστολόγος στον Άγιο Σάββα: Ο "Θεός" του μαστού. Αναμονή μηνών για να κλείσεις ραντεβού. Καταφτάνω με τη μητέρα μου παιδί ούσα, πριν 10-12 χρόνια,χωρίς ραντεβού.... του μιλάμε για ένα εύρημα στο στήθος από άλλο γιατρό και τι εισηγήθηκε, παρακεντήσεις, επεμβαση δε 2η φάση κτλ....καθώς και ότι γνωρίζουμε ότι είναι αδύνατο να μας δει χωρίς ραντεβού, αλλά έχουμε πεθάνει από την αγωνία.... Κοιτάζει τη μητέρα μου στα μάτια.Παρακάμπτει όλα τα ραντεβού... μας χώνει σε ένα εξεταστήριο και μας βγάζει το πόρισμά του θυμωμένος για το "συνάδελφο" που ήθελε να κάνει.... αρπαχτή..... Ομολογώ ότι αποπειράθηκε η μητέρα μου να του δώσει ένα δώρο. Της επιασε θυμωμένα το χέρι λέγοντας "Μη με προσβάλλετε. Είμαστε πρώτα γονείς"
H κα Βιβή Μπούρα, ειδικευόμενη στην Β' Πενυμονολογική κλινική του Σισμανογλείου, το 2006. Ο μόνος άνθρωπος που έκανε τον πατέρα μου να χαμογελάει τους τρεις μήνες που πάλευε με τον καρκίνο.