Στο σημερινό «Α μπα»: η μαμά λέει ότι…

Στο σημερινό «Α μπα»: η μαμά λέει ότι… Facebook Twitter
82

__________________
1.


Α μπα θέλω να σε ρωτήσω για το cat calling. Έχω ψάξει και εχω διαβασει πάνω σε αυτό και γνωρίζω ότι δεν είναι στη μεριά της γυναίκας. Δεν μπορεί δηλαδή να το ελέγξει. Μήπως όμως υπάρχει κάποιος τροπος; Είναι εκνευριστικό να μου χαλάει ολόκληρη η μέρα μου για ένα μάτσο ηλίθιους. Δε μπορώ καν στη σκέψη ότι αυτοί έχουν μανάδες αδερφές και κόρες. Νιώθω πάντα ευάλωτη και εκτεθειμένη όταν γίνεται αυτό και αυτομάτως θέλω να πάω σπίτι μου να κουλουριαστω με μια κουβέρτα και να μη φύγω ποτέ. Νιώθω βρώμικη. Το ξέρω ότι δεν είμαι αλλά νιώθω. Δε σου λέω πως να το μειώσω, αυτό δε το μπορω (Ίσως όμως αν κολλούσαν στο δρόμο επιμορφωτικά φυλλάδια-Ίσως τώρα που θα αρχίσω το Πανεπιστήμιο να το κάνω). Εγώ όμως από τη μεριά μου μπορώ να κάνω κάτι;; Σε θέλω να ντύνομαι σα τη γιαγιά μου, θς ει αι σα να παραδέχομαι τη νίκη τους αλλά συμβαινει τόσο συχνά που λέω ΔΕ ΜΠΟΡΕΊ..κάποια λύση θα υπάρχει.

- ΧριστιναΜαρκατουΤοματοεπιχειρηματιας

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Φυσικά και μπορεί να μην υπάρχει λύση. Δεν έχουν όλα τα προβλήματα λύση. Είναι κάτι που μας έχει μπει στο κεφάλι μέσω της εκπαίδευσης, αλλά είναι μεγάλη πλάνη. Πολλά προβλήματα δεν έχουν λύση, και δυστυχώς είναι συνήθως τα πιο σοβαρά.


Σίγουρα δεν είναι η λύση να ντύνεσαι σαν τη γιαγιά σου. Αυτοί που επεμβαίνουν στην προσωπική σου σφαίρα δεν θέλουν να σε κάνουν να νιώσεις επιθυμητή και όμορφη, θέλουν να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους, συνήθως μπροστά σε άλλους. Η λύση, αν υπάρχει λύση, δεν είναι να τους απαγορευτεί να το κάνουν, αλλά να μη νιώθουν την ανάγκη να το κάνουν, και αυτοί που θα περισσέψουν, γιατί είναι βέβαιο ότι κάποιοι λίγοι πάντα θα έχουν αυτή την ανάγκη, να μη νιώθουν ότι τους παίρνει να το κάνουν, επειδή είναι μειοψηφία, επειδή οι περισσότεροι άντρες (και γυναίκες) το κατακρίνουν.


Εσύ μπορείς να μάθεις στον εαυτό σου να μη νιώθεις βρώμικη. Δεν γίνεται να μην νιώθεις ευάλωτη και εκτεθειμένη, γιατί είσαι· κατά πάσα πιθανότητα θα είσαι ή μειοψηφία, δηλαδή μόνη σου, ή πιο αδύναμη σωματικά. Γι'αυτό σε επιλέγουν, άλλωστε. Το κάνουν όταν ξέρουν ότι αποκλείεται να έχουν συνέπειες. Μπορείς όμως να μη νιώθεις βρώμικη, αυτό μπορείς να κάνεις. Το άλλο που μπορείς να κάνεις είναι να το συζητάς με φίλους και φίλες, γιατί δεν έχουν όλοι καταλάβει τι είναι αυτή η συμπεριφορά και πόσο επιθετική και τρομαχτική μπορεί να φανεί σε κάποια που είναι μόνη της στο δρόμο.

__________________
2.

Αγαπητη Α, μπα ειμαι 36 ετων, παντρεμένη περίπου 15 χρονια με έναν υπέροχο άντρα, που λεω κ νοιωθω πραγματικα τυχερη που τον εχω διπλα μου. Ενας υπεροχος πατερας 2 παιδιων, σωστος οικογενειάρχης, να μας φροντίζει, να ειναι παντα εκει οσο κουρασμένος κι αν γυρνάει απο τη δουλειά, να μας λατρεύει.....πραγματικα θα μπορουσα να σου γραφω ωρες. Πριν απο μερικους μηνες γνωρισα καποιον, που στην αρχη λες οκ κ μεχρι εκει γιατι δεν σου περναει απο το μυαλο κατι αλλο. Αναπόφευκτα τον εβλεπα καθε μερα λογω δουλειας, ώσπου καποια μερα μετα απο καιρο βεβαια αρχιζω να αντιλαμβάνομαι οτι διχνει ενδιαφέρον το οποιο μερα με την ημερα μεγαλωνε. Να μη στα πολυλογω βγηκαμε για.....καφε 2-3 φορες. Χωρις να θελω να δικαιολογηθω, η περιοδος εκεινη ηταν για μενα πολυ πιεστικη, πολυ δουλεια, σπιτι, παιδια οικογένεια υποχρεώσεις ρουτινα μπλα μπλα μπλα κ ξαφνικα ενοιωσα τελειως εξω απο τα νερα μου. Ίσως γιατι εδειξε κ καποιος αλλος ενδιαφέρον εκτος απο τον άντρα μου? γυναικεία ματαιοδοξία? Ισως γιατι πραγματικα το....γουσταρα? Το θεμα μου ειναι οτι ενω εγω το σταματησα ολο αυτο μετα απο λιγο καιρο γιατι ειχα τυψεις ως προς τον υπεροχο άνθρωπο που εχω διπλα μου? γιατι φοβομουν?γιατί οτι κ να γινοταν την οικογένειά μου ΔΕΝ θα τη χαλαγα, μου ερχονται στο μυαλο εικονες κ θελω να σηκωσω το τηλέφωνο κ να τον παρω να του μιλησω αλλα σκέφτομαι οτι δεν πρεπει κ σταματαω. Νομιζω οτι ειναι κατι σαν αποθημενο κ τον σκέφτομαι μερικες φορες εντονα. Τι να κανω? πως γίνεται απο τη μια να εχω τυψεις για οτι εγινε κ απο την αλλη να θελω να τον ξαναδω?

- Μπερδεμενη


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Αλήθεια αναρωτιέσαι πώς γίνεται να θέλεις να κάνεις κάτι που ξέρεις ότι θα σου δημιουργήσει τύψεις;


Δεν έχεις κάνει ποτέ δίαιτα στη ζωή σου;


Περιγράφεις τον άντρα σου σα να είναι ένας πολύ καλός και αγαπητός φίλος. Δεν ξέρω πότε και πώς, αλλά παραιτηθήκατε από την ερωτική σας, συντροφική σας σχέση, και αργά η γρήγορα θα βρισκόταν κάποιος που θα σου θύμιζε ότι υπάρχει και αυτό στη ζωή. Δεν είναι δύσκολο να συμβεί αυτό μετά από δεκαπέντε χρόνια γάμου, βέβαια, αλλά είναι επικίνδυνο που δεν καταλαβαίνεις καν ποιο είναι το πρόβλημα.


ΥΓ. Μην χρησιμοποιείς φράσεις όπως «γυναικεία ματαιοδοξία». Και μειώνεις το φύλο σου, και ενισχύεις αυτή την ιδέα. Δεν είναι όλες οι γυναίκες ματαιόδοξες. Όλες οι γυναίκες είναι άνθρωποι. Ματαιοδοξία. Σκέτη η λέξη, αν θέλεις να την χρησιμοποιήσεις μόνο για τον εαυτό σου.


__________________
3.


Αγαπητή αμπα, ξέρω οτι η ερώτηση μπορεί να σου φανεί μη άξια απάντησης αλλα δε ξέρω που αλλού να στραφώ. Πρόκειται για την κλασική περίπτωση one night stand, που μάλλον ο ένας απο τους 2 ερωτεύεται πλατωνικά λόγω της απρόσωπης συμπεριφοράς του άλλου, ενώ έχει συνηθίσει άλλου είδους αντιμετώπιση. ήταν η πρώτη φορά που αποφάσισα να ξεπεράσω όλους τους ενδοιασμούς και να κάνω αυτό που πραγματικά θέλω ανεξαρτήτως ταμπού. Έγιναν όλα εντελώς ευσυνείδητα, και πραγματικά πέρασα καλα. Το άφτερ όμως ήταν τόσο απρόσωπο, τόσο άσχημο, και ειδικά η έμμεση δήλωση "δε σε χρησιμοποίησα" και η συνεχής επανάληψη του "ο,τι έγινε μένει εδώ" (ενώ είχε ειπωθεί εντελώς ξεκάθαρα και απο τις 2 πλευρές απο πριν) με σκότωσε. Δε περίμενα λουλούδια και αγάπες, εννοείται, και φερόμουν σύμφωνα με αυτή τη λογική, οπότε πραγματικά απόρησα. Δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι ούτε αυτόν, ούτε το πόσο διαφορετική συμπεριφορά είχε πριν και μετά. Δεν ξέρω τι να κάνω για να μην νιώθω χρησιμοποιημένη και καημένη , όχι για την ίδια την πράξη, αλλα για το πόσο άσχημη κατάληξη είχε λόγω της δικής του αντιμετώπισης . Θέλω τόσο πολύ να επικοινωνήσω μαζί του, να βγούμε ξανά ή οτιδήποτε, αλλα ξέρω οτι το μόνο που θα καταφέρω είναι να με λυπηθεί κατα κάποιο τρόπο. Το οτι νομίζω οτι έχω και συναισθήματα γιαυτόν τον άνθρωπο με τρομάζει περισσότερο απ'όλα. Είμαι άτομο που γενικά δεν δένεται με τον πρώτο τυχόντα και δεν μπορώ να καταλάβω πως συμβαίνει όλο αυτό.

- Μπερδεμένη (και μάλλον ηλίθια)


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Ηλίθια δεν είσαι, αλλά μπερδεμένη είσαι σίγουρα. Η λέξη «πλατωνικά» δεν συνδυάζεται με ένα one night stand, πλατωνικά σημαίνει «όχι σεξ», ακόμα και σεξ στο παρελθόν. Πάει το πλατωνικά, πέταξε, εκτέλεση φάουλ. Μετά πετάς ένα «ερωτευμένη» και βλέπουμε τη μπάλα να τραντάζει μετά το σουτ το οριζόντιο δοκάρι. Λες ότι αποφάσισες να ξεπεράσεις όλους τους ενδοιασμούς, αλλά λες και ότι έπαθες το σοκ επειδή έχεις συνηθίσει άλλου είδους συμπεριφορά, δηλαδή μετά από έξοχη πάσα κάνεις άλλο ένα άστοχο σουτ, δεν έπιασες την κεφαλιά όπως ήθελες, πέρασε η μπάλα έξω.


Αλήθεια, δεν θέλω να μειώσω αυτό που αισθάνεσαι, αλλά πραγματικά, δεν χρειάζεται να χολοσκάς για τον καθένα. Δεν περίμενες αγάπες και λουλούδια, αλλά κάτι περίμενες, και πολύ κακώς κάτι περίμενες. Οι περιπέτειες της μιας βραδιάς είναι ρίσκο, μεγάλο ρίσκο. Κάθε γνωριμία, ακόμη και πλατωνική (εδώ με την κυριολεξία) έχει μέσα της ένα ρίσκο. Ποτέ δεν ξέρουμε ποιος θα μας πληγώσει και με ποιον τρόπο, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε καλά τα τρωτά σημεία του εαυτού μας, που δεν είναι απαραίτητα κρυφά. Οποιοσδήποτε μπορεί να επιτεθεί, ακόμη και χωρίς να το καταλαβαίνει.


Οι ενδοιασμοί που έπρεπε να περάσεις είναι μόνο ένας, και είναι ο εξής: δεν παραδίνεσαι όταν κάνεις σεξ με έναν άντρα. Δεν παραχωρείς κάτι. Δεν μειώνεσαι, δεν χάνεις την αξία σου, δεν παίρνει αυτός κάτι από σένα. Δεν σε χρησιμοποιεί γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να σε χρησιμοποιήσει. Είσαι κυρία του εαυτού σου και τον ορίζεις όπως θέλεις. Γι αυτό δεν έχεις καμία απολύτως ανάγκη για καμία απολύτως επιβεβαίωση προκειμένου να κάνεις σεξ με κάποιον, ούτε πριν, ούτε μετά. Απολύτως καμία. Ο άλλος σου φέρθηκε όπως σου φέρθηκε γιατί δεν χρειάζεται επιβεβαίωση από σένα, γιατί δεν νιώθει ότι έκανε κάτι κακό που έκανε σεξ για ένα βράδυ. Μην τα χάνεις από την συμπεριφορά των άλλων, μην την χρησιμοποιείς για να κατηγορείς τον εαυτό σου. Μάθε από αυτήν.


Αν δεν καταφέρεις να κάνεις αυτή τη σκέψη κτήμα σου, μην κάνεις one night stand. Δεν χρειάζεται κι όλας. Σπάνια πετυχαίνουν. Φυσικά και δεν θα τον πάρεις τηλέφωνο. Τι έχετε να πείτε; Απλώς κάνατε σεξ για ένα βράδι. Δεν χρειάζεσαι να τον ξαναδείς.

__________________
4.

Βγήκα μρ έναν τύπο 5-6 φορές σε διάστημα 2 μηνών περίπου γιατί μένουμε σε διαφορετικές πόλεις και κάνουμε εξαιρετικά απαιτητικές δουλειές. Είχε στοιχεία που με ενοχλούσαν (σεξουαλικά ατομιστής ή ψιλοασχετος ενδεχομένως), ελαφρώς κομπλεξικός αλλά είχε μια δύναμη στο χαρακτήρα του και αυτό με προσέλκυσε. Ήταν πιο δυνατός από εμένα και έπρεπε να το "ψιλό παλέψω" για να τον έχω. Μεχρι τώρα λόγω καλής εμφάνισης "είχα" σχεδόν όποιον ήθελα. Ο κύριος με δυσκόλεψε λιγάκι. Αποτέλεσμα του κακομαθημένου μου χαρακτήρα ήταν να τον διώξω κακην κακώς χωρις εμφανές πρόβλημα, γιατι απλά δεν τον είχα του χεριού μου. Πέρασαν περίπου 2 μήνες απόλυτης σιωπής μετα άρχισα να του τηλεφωνώ παλι κάτι ξαναέγινε πριν 3 εβδομάδες αλλά εγω παλι τη γαϊδουριά σημαία και τώρα ειμαστε στο απόλυτο 0. Του έστειλα δυο χαζομηνύματα, δεν απάντησε, 1-2 κλήσεις λίγων δευτερολέπτων και χθες συναντηθήκαμε τυχαία σε ένα μπαράκι αλλα παραμειναμε και οι δύο με την πλάτη γυρισμένη και δεν ανταλλάξαμε ούτε ματιά. Εγω για να εξομολογηθώ κάτι ψευτολοξες ματιές τις έριξα. Αλλα μεχρι εκει. Και φυσικά εννοείται οταν ήταν πλάτη. Το αστείο ειναι ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του, αλλα επειδη είμαι αρκετά ρεαλίστρια αναγνωρίζω ότι προφανέστατα έχει κουραστεί και ενδεχομένως να του είμαι αδιάφορη τουλάχιστον τις τελευταίες δυο εβδομάδες. Αξίζει με κάποιο τροπο να το προσπαθήσω ή να τον αφήσω τον άνθρωπο στην ησυχία του; Η πλάκα ειναι πως στο μαγαζί που τον είδα ειναι ιδιοκτήτης του κτιρίου και ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης σταμάτησε να με κερνάει όλο το βράδυ (ομολογώ απλά τον ευχαρίστησα πολύ ευγενικά και τιποτα περισσότερο) αν και φεύγοντας βγήκε κι αυτός ο καημένος να μου πει ότι με περιμένει την Παρασκευη σε ένα live που έχουν στο μαγαζί... Τραγικό!!! Επίσης να σου πω είμαι 46, μοιάζω το πολύ 35 και όπως λένε οι δυστυχείς θαυμαστές μου είμαι κάτι μεταξύ Belucci και Βανδή. Και κολωπαιδο του κερατά θα πω εγώ ως προς τα ερωτικά μου εννοώ. Τέλος είμαι εργασιομανής και ερωτευμένη με τη δουλειά μου. Και τσιμπημένη με έναν άτσαλο τύπο, που τώρα πια μου ανταποδίδει στα ίσια τη γαϊδουριά μου.

- Mzia


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Είσαι 46, μοιάζεις 35, σκέφτεσαι σαν 24.

__________________
5.


Έχω μία απορία. Στην δουλειά μου είναι ένας συνάδερφος που έχει φέρει εικονίσματα αγίων σε μικρό μέγεθος και τα έχει βάλει κάτω από την επίπεδη οθόνη του υπολογιστή. Άλλος συνάδερφος έχει κάνει το ίδιο, τα έχει βάλει δίπλα στην μολυβοθήκη. Είναι φορές που πηγαίνω σε άλλα γραφεία συναδέρφων που είναι σε άλλον όροφο και παρατηρώ πάνω κάτω τα ίδια. Μία κοπέλα επίσης έχει φέρει ένα δίπτυχο ξύλινο μικρό σε μέγεθος με αγίους και το έχει στο γραφείο της. Μία άλλη έχει βγάλει φωτοτυπία δύο αγίων και την έχει κολλήσει με ζελοτέιπ στον τοίχο πίσω της.
Στο βενζινάδικο που πηγαίνω βλέπω πίσω από το ταμείο το εικόνισμα του αγίου τάδε σε περίοπτη θέση. Σε δημόσιες υπηρεσίες που πηγαίνω.. μία από τα ίδια. Πολλά εικονίσματα. Παντού. Μην πω για τους γιατρούς που πολλοί από αυτούς τα βάζουν όχι μόνο στο γραφείο τους αλλά και στον χώρο αναμονής, δίπλα στα κουτσομπολίστικα περιοδικά.
Γιατί το κάνουν; Νοιώθουν ότι προστατεύονται; Νοιώθουν καλύτεροι άνθρωποι; Ότι διώχνουν τους κακούς ή τα κακά πνεύματα; Ότι έτσι γίνονται καλοί άνθρωποι; Τί τους κάνει να το κάνουν;
Γιατί τα βάζουν σε περίοπτη θέση στην δουλειά; Γιατί θέλουν να το δείχνουν; Γιατί έχουν την ανάγκη να το φωνάζουν;
Εν τέλει, έχουν το δικαίωμα; Στο σπίτι τους μπορούν να το κάνουν γιατί είναι ιδιωτικός χώρος. Στην δουλειά όμως μπορούν να το κάνουν; Το γραφείο ή ο χώρος που δουλεύεις δεν σου ανήκει, έτσι δεν είναι;

-εικονίσματα παντού


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Δε νομίζω ότι όλοι αυτοί έχουν τον ίδιο λόγο. Πιθανές απαντήσεις είναι αυτές που λες, με διάφορους συνδυασμούς. Όμως ναι, μπορούν να το κάνουν, έχουν δικαίωμα να το κάνουν, κι ας το κάνουν, δεν έχεις λόγο να εκνευρίζεσαι, άσε τον καθένα να ζει όπως θέλει. Πρόβλημα είναι μόνο αν σε αναγκάζουν κι εσένα να συμμετέχεις, ή αχ σε αναγκάζουν να στηρίζεις την πίστη τους με δικά σου λεφτά. Ωχ!

__________________
6.


Αγαπητή Αμπα!
Πολυ ενδιαφέρουσα η στήλη σου!Εχω εναν προβληματισμό.Ειμαι 34 παντρεμένη με ένα παιδί.Εγώ και ο συζυγός μου έχουμε 2 καλές δουλειές στο αντικείμενο μας.Το θέμα ειναι οτι εγώ εδω κ περίπου 2 χρόνια επιμένω να φύγουμε στο εξωτερικό.Δεν είναι οτι στο εξωτερικό περιμένω να βρώ τον παράδεισο απο άποψη δουλειάς και διασκέδασης αλλα σκέφτομαι πως επειδή το παιδί μας ειναι ακομα μικρό και εμείς είμαστε νέοι αξίζει ο κόπος να το δοκιμάσουμε ακόμα και αν δεν βγεί τελικά τιποτα η δεν μας αρέσει καθόλου και επιστρέψουμε. Αξίζει να δούμε εναν άλλο τρόπο ζωής και επαγγελματικά να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας και να αποκτήσουμε εμπειρία. Να προσθέσω πως στην Ελλάδα δεν έχουμε βοήθεια απο γονείς και ούτε σπίτι δικό μας, εννοώντας οτι τα δεδομένα εξω θα είναι παρόμοια απο θέμα κόστους ζωής. Είμαι επιπόλαια και αχάριστη? στις εποχές μας δεν παρατάς 2 δουλειές για το άγνωστο και το αβέβαιο. Αν όμως δεν το κάνουμε τώρα μετά με σχολεία και παραπανω υποχρεώσεις δεν θα είναι δυσκολότερο η αδύνατο?

-Δώρα

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Για να λες «επιμένω», αυτό σημαίνει ότι ο άντρας σου δεν συμφωνεί. Λυπάμαι, αλλά δεν είναι το ζητούμενο να συμφωνήσουν μαζί σου εκατό άγνωστοι. Δεν χρειάζεται να πείσεις εμάς. Δεν μένουμε μαζί, ούτε θα μεγαλώσουμε παρέα τα παιδί. Για σένα «αξίζει», γι' αυτόν δεν αξίζει. Δεν είσαι επιπόλαια και αχάριστη. Υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές. Όμως κάποιος από τους δύο πρέπει να υποχωρήσει, χωρίς να βγει απόφαση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.

__________________
7.


Αγαπημένη Α,μπα, που είσαι τόσο σοφή και μας βοηθάς όλους με αυτή την υπέροχη στήλη,
Η γνώμη σου για την απορία μου θα με βοηθούσε πάρα πολύ, αφού είσαι και κάτοικος του εξωτερικού...
Λοιπόν, είμαι στο πρώτο έτος σπουδών, για ένα πτυχίο που θα λειτουργεί σα "μάθε τέχνη κι' άστηνε και αμα πεινάσεις πιάστηνε", γιατί επαγγελματικά θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική. Για αυτό, θέλω να βγω και αν μου δοθεί η ευκαιρία να μείνω στο εξωτερικό. Γενικά είμαι της γνώμης ότι η ζωή στο εξωτερικό, ιδιαίτερα σε μία χώρα που με εκφράζει, και μου προσφέρει την ευκαιρία να ασχοληθώ με αυτό που θα με κάνει ευτυχισμένη, δεν θα μου δημιουργήσει πρόβλημα. Εννοώ ότι, πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να είναι πολίτης του κόσμου, με την έννοια ότι μπορεί να θεωρεί σπίτι του το μέρος στο οποίο είναι πιο ευτυχισμένος, άσχετα αν είναι στην Ελλάδα, στην Αγγλία ή στην Αλάσκα. Εδώ έρχεται η μητέρα μου και μου λέει πως αν εγκατασταθώ μόνιμα έξω, θα έρθει η στιγμή που θα μου λείψει η πατρίδα μου, θα τη νοσταλγησω τόσο πολύ, που θα θέλω να γυρίσω οπωσδήποτε πίσω, ανεξάρτητα από το τι έχω καταφέρει στην άλλη χώρα, και την όποια ζωή έχω δημιουργήσει.. Και ότι σε αυτό θα συμβάλει και το γεγονός ότι πάντα ήμουν συνδεδεμένη συναισθηματικά με την πατρίδα μου, έστω και υποσυνείδητα. Αλλά εγώ δεν την νιώθω αυτή την σύνδεση βρε Αμπα μου, καθόλου δε τη νιώθω. Αντίθετα, νιώθω ότι εδώ πνίγομαι, και δεν έχω τις ευκαιρίες να ασχοληθώ με αυτά που ξέρω ότι θα με ολοκληρώσουν σαν άνθρωπο... Και όμως φοβάμαι να φύγω, ότι μπορεί στην αρχή να είμαι εντάξει και σε 10-20 χρονια ξαφνικα να γίνω ο Οδυσσέας και να θέλω να πάρω ένα πλοίο για την Ιθάκη.
Τι πιστεύεις ότι ισχύει σε αυτή την περίπτωση;

-κουμπάρα του Οδυσσεα

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Αυτό που ισχύει είναι ότι η μαμά δεν ξέρει τα πάντα, και σίγουρα η μαμά δεν μπορεί να δει στο μέλλον.


Για να σπουδάζεις, κατά πάσα πιθανότητα είσαι πάνω από 18, οπότε εδώ και κάποια χρόνια πρέπει να είσαι σε θέση να διαχωρίζεις πότε μια σκέψη είναι δική σου, πότε επηρεάζεσαι, πότε έχεις την ανάγκη να ευχαριστήσεις τη μαμά, και πότε στενοχωριέσαι που δεν σε χειροκροτεί για τις επιλογές σου.


Η συζήτηση που κάνετε δεν έχει νόημα. Κανείς δεν ξέρει πώς θα σου φανεί το εξωτερικό, ακόμα δεν έχεις πάει καν στο εξωτερικό. Καμία απόφαση δεν είναι για πάντα, αν δεν το θέλεις. Η Ελλάδα θα είναι πάντα η πατρίδα σου και θα σε δέχεται χωρίς προϋποθέσεις, και αν δεν γίνει κάτι τρομερά εξωφρενικό, αυτό δεν θα αλλάξει. Αν την νοσταλγήσεις τόσο πολύ, που θα θέλεις να γυρίσεις πίσω, ανεξάρτητα από τι θα καταφέρεις σε άλλη χώρα, θα γυρίσεις. Γιατί να χρειάζεται αυτή η κουβέντα;


Θα σου πω γιατί: γιατί η μαμά σου εκτός από μαμά σου είναι και ένας ξεχωριστός άνθρωπος, με τους δικούς του φόβους, τις δικές του ματαιώσεις, τις δικές του ανεπάρκειες. Όπως εσύ δεν καταλαβαίνεις πότε παίρνεις μια απόφαση δική σου και πότε παίρνεις μια απόφαση για να σου μπει μπράβο η μαμά, έτσι και η μαμά σου δεν καταλαβαίνει πότε σε προειδοποιεί, και πότε σε προειδοποιεί προκειμένου να δικαιολογήσει τις δικές της επιλογές.


82

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#3"Έγιναν όλα εντελώς ευσυνείδητα, και πραγματικά πέρασα καλα. Το άφτερ όμως ήταν τόσο απρόσωπο, τόσο άσχημο, και ειδικά η έμμεση δήλωση "δε σε χρησιμοποίησα" και η συνεχής επανάληψη του "ο,τι έγινε μένει εδώ" (ενώ είχε ειπωθεί εντελώς ξεκάθαρα και απο τις 2 πλευρές απο πριν) με σκότωσε. Δε περίμενα λουλούδια και αγάπες, εννοείται, και φερόμουν σύμφωνα με αυτή τη λογική, οπότε πραγματικά απόρησα."μαλλον εννοεις συνειδητα ή ενσυνειδητα και οχι "ευσυνειδητα".εμενα παλι μου φαινεται εγωιστικη η σταση σου και βεβαια, οχι ηλιθια.κανατε κατι που εξ αρχης αποφασισατε να ξεκαθαρισετε το τι ειναι και κυριως τι ΔΕΝ ειναι.αρα, αυτος ηταν σωστος απεναντι σου.εσυ αλλαξες αποψη και δικαιωμα σου, αλλα δικαιωμα κι εκεινου να μην αλλαξει αποψη και σταση και να παραμειενι στην "μη συνεχεια".στο γιατι ενοιωσε την αναγκη να στο πει τοσο ξεκαθαρα ΚΑΙ μετα, πιθανολογω οτι φανηκε απο την σταση την δικη σου οτι θελεις συνεχεια, κι ισως το εκανες 'ασυνειδητα".αν καποιος σε χρησιμοποιησε στην συγκεκριμενη περιπτωση, ειναι ο εαυτος σου.αν παορνεις μια τετοια αποφαση με αλλες προσδοκιες, (γιατι μη μου πεις οτι αλλαξες προσδοκιες σε 1 ωρα), τοτε το προβλημα το εχεις εσυ.αυτος παρεμεινε οπως σου παρουσιαστηκε.ΝΑΙ, ειχε αλλη συμπεριφορα πριν απ οτι μετα. γιατι ΠΡΙΝ ηθελε κατι μαζι σου, ΜΕΤΑ δεν ηθελε τιποτε αλλο και τα ειχατε ξεκαθαρισει ολα αυτα.
3 Συνέχισε με τα one night stands, εάν δεν είναι διαθέσιμο κάτι λιγότερο απρόσωπο, και με την εμπειρία θα συνειδητοποιήσεις ότι το ακριβές είναι ότι κι οι δύο συγχρόνως χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλον το ίδιο, εάν "ψηθείς" λίγο κι αναισθητοποιηθείς, θα το κάνεις κι εσύ, τόλμα να το κάνεις, μπορείς!
2Μπερδεμένη, Δε βαριέσαι, αφού δεν το' μαθε ο άντρας σου, μικρό το κακό...Είναι σαν να μην έγινε. Εάν θέλεις πολύ συνέχεια και το τρίτο πρόσωπο είναι διακριτικό και διαθέσιμο, τηλεφώνησε και συνεχίστε μέχρι να βαρεθείτε.
#2 Νομίζω ότι έχεις βρει τις απαντήσεις μόνη σου. Κάποιος έδειξε έντονο ενδιαφέρον και επιδίωξε να σε πλησιάσει με τον τρόπο του και αυτό σου θύμισε ότι είσαι ποθητή. Καλό είναι αυτό. Σε αναζωογονεί. Λες «ίσως γιατί πραγματικά το γούσταρα». Δηλαδή δηλώνεις από μόνη σου ότι δεν γούσταρες τον άνθρωπο αλλά την κατάσταση. Βγάζεις σιγουριά στο ότι δεν θα χαλούσες την οικογένειά σου, ακριβώς επειδή δεν γούσταρες τον άνθρωπο αλλά την κατάσταση. Ίσως αυτόν που πρέπει να ξαναδείς σαν αρσενικό είναι τον ίδιο σου τον άνδρα. Δύσκολο φαντάζομαι μετά από 15 χρόνια αλλά όχι ακατόρθωτο. Ας πάτε ένα ταξίδι οι 2 σας μόνοι και μπορεί αυτό να είναι μια καλή αρχή.
Αυτό το "Αγαπημένη Α,μπα, που είσαι τόσο σοφή και μας βοηθάς όλους με αυτή την υπέροχη στήλη" πρέπει να είναι το μεγαλύτερο γλείψιμο που έχω διαβάσει εδώ μέσα. Και διαβάζω εδώ μέσα καιρό.
#1. Εκλεκτή εξαδέλφη το "cat calling" (A harsh or shrill call or whistle expressing derision or disapproval) δεν είναι μονόπλευρο ισχύει και για τα δύο φύλλα κυρίως όταν κάποιος/α δεν ανταποκρίνεται σε φυλλετικά/κοινωνικά στερεότυπα που έχουν τεθεί από τους ανωτέρω. Είναι υπερβολή να λές ότι δεν είναι από την μεριά της γυναίκας. Λυπάμαι αλλά τα double standards ουσιαστικά σε φέρνουν στην ίδια θέση με τους cat callers.#4. Θα ήθελα να κάνω επίσιμη έκκληση στον αγαπητό εξάδελφο να γράψει στην στήλη να μάθει και σε εμάς τους άσχετους λίγη μπάλιτσα. #5. Για τον ίδιο λόγο που ο Πολάκης έχει φωτογραφία του Βελουχιώτη στο γραφείο του.
Εχεις ακουσει πολλες γυναικες να αναφερονται με χυδαιους χαρακτηρισμους σε συγκεκριμενα σημεια του σωματος σου? Και double standarts ειναι οταν θεωρουμε οτι κατι εχει δικαιωμα να απολαμβανει μια ομαδα και οχι η αλλη. Τι σχεση εχει αυτο με την ερωτηση της γραφουσας?
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής έχω ακούσει αρκετές γυναίκες να αναφέρονται με ιδιαίτερα υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για την εξωτερική εμφάνιση τόσο άλλων γυναικών (κυρίως) όσο και αντρών (λιγότερο). Παρόλα αυτά σε αντίθεση με την εκλεκτή εξαδέλφη δεν θεωρώ ότι είναι χαρακτηριστικό των γυναικών αλλά ότι είναι χαρακτηριστικό των συγκεκριμένων γυναικών όπως και των συγκεκριμένων αντρών για τους οποίους μας περιγράφει. Τα double standards ισχύουν και για τα κατακριτέα στοιχεία κάποιου/ας όχι μόνο για τα προνόμια. Διάβασε ξανά την ερώτηση της και θα απαντήσεις μόνος σου.
<<Εχεις ακουσει πολλες γυναικες να αναφερονται με χυδαιους χαρακτηρισμους σε συγκεκριμενα σημεια του σωματος σου?>>Προφανώς,δεν έχεις ακούσει σεξο-συζητήσεις γυναικείας παρέας...Μιλάμε για κανονική τσόντα του kink!
#1 Αν έχεις ακούσει ποτέ φράσεις όπως "πωπω τι πλάτες είναι αυτές μανάρι μου, να έρθω να στις τρίψω κλπ.." εμένα τρύπα μου τη μύτη! Αλήθεια αυτά που λες σε ποιον πλανήτη ισχύουν;
ομολόγω πως για τις πλάτες δεν έχω ακούσει όχι, παρόλα αυτά έχω ακούσει σχόλια (όχι προς εμένα) για το "κωλαράκι του τάδε", για το "φούσκωμα στο παντελόνι", για το ότι είναι "μπάζο" και άλλα ανάλογου επιπέδο. Όταν δεν ακούω σχολιασμό για άτομο του ιδίου φύλλου (κοινώς για άλλη κοπέλα) η επιλογή λέξεων είναι αρκετές φορές επιπέδου λιμανιού.
Πού να μην έγραφε η Τοματοεπιχειρηματίας "δηλαδή δεν μπορεί να το ελέγξει" κιόλας... Εκ μέρους του Μούκουρα, επιστρέφω την προτροπή για εκ νέου ανάγνωση της ερώτησης.
Αμα χρειάζεται να μας βάλεις τον αγγλικό ορισμό για να μας εξηγήσεις τί ειναι το catcalling, προφανώς δεν έχεις βρεθεί αντιμέτωπος με κάτι τέτοιο και δεν έχεις ιδέα για τί πράγμα μιλάμε. Και μάλλον δεν έχεις προσέξει να το κάνουν ούτε σε άγνωστες στο δρόμο. Τί να σου πω, αν ξέρεις καμιά γυναίκα ρώτα τη.Επίσης, ο ορισμός που έδωσες, αν μεταφραστεί είναι λάθος γιατί μάλλον αναφέρεται στο λεγόμενο γιουχάρισμα/ κράξιμο και όχι στα σεξιστικά σχόλια. #mansplaining alert
αγαπητέ double helix, κάτι έχεις μπερδέψει. το cat calling είναι όταν ένα άτομο περπατάει στο δρόμο κ περνάει ένα άλλο άτομο κ φωνάζει 'πωπω τί ζαργάνα/παίδαρος είσαι εσύ μάνα μου' κ διάφορα άλλα αντίστοιχης αισθητικής. Τώρα, σκέψού πόσες φορές έχεις δει γυναίκες να κάνουν κάτι τέτοιο σε άντρα. Και πόσο συχνό είναι αυτό το φαινόμενο από άντρα σε γυναίκα. Κανείς δεν είπε ότι οι γυναίκες δεν χρησιμοποιούμε χαρακτηρισμούς για άντρες σε φάση κουτσομπολιού ή συζήτησης. Αλλά το cat calling δεν είναι είναι το κουτσομπολιό ή η συζήτηση. http://www.urbandictionary.com/define.php?term=cat%20call
Double Helix το cat calling δεν αναφερεται σε ιδιωτικες συζητησεις. Ειναι το φαινομενο οπου ενας ανθρωπος ή περισσοτεροι φωναζουν απευθυνομενοι σε ραντομ ανθρωπους στο δρομο σχολια που τους φερνουν σε δυσκολη θεση.
Δε εννοώ τις συζητήσεις γενικότερα. Εννοώ την σεξουαλική παρενόχληση(ω ναι, και όμως) που πολλές γυναίκες δεχόμαστε περπατώντας στο δρόμο. Άλλο να σχολιάσεις το φούσκωμα στο πατελόνι κάποιου με τις φίλες σου και άλλο να το φωνάζεις στα καλά καθούμενα κάνοντας τον να αισθάνεται χάλια επειδή εσύ είσαι βλαξ.
είμαι 46, μοιάζω το πολύ 35 και όπως λένε οι δυστυχείς θαυμαστές μου είμαι κάτι μεταξύ Belucci και Βανδή. Και κολωπαιδο του κερατά θα πω εγώ ως προς τα ερωτικά μου εννοώ. Πηγή: www.lifo.grΔηλαδή είσαι πολύ κοντή με τεράστιο στήθος και κοιλιακούς, και ως μελαχρινή έχεις πολύ καλά γονίδια γήρατος. Πολύ ωραία, συγχαρητήρια, τρομερό επίτευγμα!Αχ, όποτε έχω ακούσει αυτό το 'είμαι πολύ κωλόπαιδο στα ερωτικά' είναι πάντα από ανθρώπους που ξέρουν ότι φέρονται άθλια στους άλλους, αλλά επειδή το λένε αυτοί πρώτοι για τον εαυτό τους, θεωρούν ότι εξιλεώνονται στα μάτια των άλλων. Έχεις μεγάλο πρόβλημα αυτοεκτίμησης, καθώς εξαρτάσαι ολοκληρωτικά από τη γνώμη των αντρών για να νιώσεις καλά για τον εαυτό σου. Γι'αυτό δεν διανοείσαι ότι κάποιος θα σε φτύσει. Πήγες επίτηδες στο μπαράκι για να τον πετύχεις, αφού ήξερες ότι είναι ο ιδιοκτήτης. Η αντιμετώπιση σου δε με τις ματιές και το ποιος σε κέρασε κλπ είναι εντελώς λυκειακού επιπέδου. Δεδομένης της ηλικίας σου (κι ας φαίνεσαι μικρότερη) και της επαγγελματικής σου επιτυχίας, θεωρώ ότι είσαι πολύ έξυπνη γυναίκα, που έχει όμως επιλέξει να αντιμετωπίζει τον εαυτό της ως ένα ωραίο αντικείμενο με θαυμαστές που να επιβεβαιώνουν την αξία πώλησης του. Γιατί αν πάψει ο θαυμασμός το αντικείμενο θα μείνει απούλητο. Ένας καλός ψυχολόγος στην περίπτωση σου, ίσως σε βοηθήσει να δεις τον εαυτό σου με νέους όρους και -γιατί όχι;- να συνάψεις μια ουσιαστική σχέση με έναν άλλο άνθρωπο.
Με τόσες ποδοσφαιρικές αναφορές στην απάντηση του #1, υποψιάζομαι ότι η Αμπά έβλεπε αγώνα όταν απαντούσε. Και αν κρίνω από τις πολλές χαμένες ευκαιρίες, μάλλον είδε το Παναθηναϊκος-Βέροια.
Απαντά γηπεδικά για να βρεθεί στο πνευματικό επίπεδο της #1 και να γίνει κατανοητή γιατί ακαδημαϊκά δεν...(Αν και το καλό ποδόσφαιρο είναι επιστήμη και οι σωστοί επαγγελματίες του έξυπνοι και ενημερωμένοι επί διαφόρων θεμάτων)
#5Στους πιθανούς λόγους θα συμπληρωνα την ανάγκη να ανήκεις σε μια ομαδα και να το δείχνεις.Τι διαφορά έχει το σπίτι από τη δουλειά; Και τα δύο ιδιωτικοί χώροι είναι. Ναι, οκ, δεν σου ανήκει ο χώρος της εργασίας όταν είσαι υπάλληλος, αλλά το δικαίωμα της ιδιοκτησίας δεν είναι ανώτερο από αυτό της θρησκευτικής ελευθερίας. Εκτός κι αν μιλάς για δημόσιες υπηρεσίες, ότι πρέπει σε ένα σύγχρονο (χα) ευρωπαϊκό (χαχα) κράτος (αχαχαχα) όπως η Ελλάδα του 2016, να υπάρχει διαχωρισμός Κράτους- Εκκλησίας και να μην επιδεικνύονται θρησκευτικά σύμβολα (Αχαχαχαχαχα, όχι, μη, σταμάτα!)
#5 Η έκφραση των θρησκευτικών πεποιθήσεων αποτελεί δικαίωμα των ΔΥ, πόσω μάλλον των ιδιωτικών. Στη Γαλλία δεν ισχύει το ίδιο για τις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά καταλαβαίνεις ότι δεν έχουμε καμία σχέση με τη Γαλλία σε αυτό το θέμα, έτσι;Επίσης, ο χώρος του γραφείου μας δε μας ανήκει, με την έννοια ότι δε μπορούμε να βάλουμε φωτιά να τον κάψουμε. Αλλά οι μη μόνιμες παρεμβάσεις είναι πλήρως στη διακριτική μας ευχέρεια, αν δεν παραβιάζουν κατάφορα κάποιο κανόνα δημόσιας συμπεριφοράς.Σε αυτούς που βάζουν φωτογραφίες των παιδιών τους θα έλεγες ότι δεν τους ανήκει το γραφείο τους; Εσένα κι εμένα μπορεί να μας χαλάνε οι εικονίτσες, αλλά εμένα προσωπικά με χαλάει και το λαχανί, δε λέει κάτι αυτό.
#7: Χωρίς καν να το έχεις δοκιμάσει, σκέφτεσαι τι θα συμβεί σε 10 ή 20 χρόνια; Μπορεί να μην αντέξεις ούτε 20 μέρες, μπορεί να μη θέλεις να γυρίσεις ποτέ. Αλλά αυτό κανείς δεν το ξέρει τώρα, ούτε εσύ.
#6: Λες: "Είμαι επιπόλαια και αχάριστη? στις εποχές μας δεν παρατάς 2 δουλειές για το άγνωστο και το αβέβαιο."Δεν φαντάζομαι να θες να τα παρατήσετε όλα χωρίς να έχετε βρει στο εξωτερικό μία εστω δουλειά που να καλύπτει τα έξοδα όλης της οικογένειας; Γιατί σε αυτή την περίπτωση, θα ήσουν επιπόλαιη
Εξαρτάται από τις δουλειές που αφήνετε,τι δουλειές θα βρείτε,σε ποια χώρα θα πάτε,τι ζητάτε από την ζωή σας.Για ποιο βιοτικό επίπεδο μιλάμε;Θέλετε να επιβιώσετε,να βάλετε χρήματα στην άκρη,να ταξιδεύετε;Τι ζητάτε;Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα είναι επικίνδυνο.Αν έχεις κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σου,πόλη,τομέα δουλειάς, κάτι, επεξεργασου το ώστε να βγει κάτι απτό.Το έτερον ήμισυ δεν φαίνεται διατεθειμένο να ξεκουνήσει έτσι εύκολα,οπότε,βρίσκεις κάτι και τον πείθεις.Αργότερα θα είναι μάλλον πιο δύσκολα.Αλλά τώρα,δεν νομίζεις ότι φεύγει κανείς έτσι. Επίσης,κανείς δεν θ αρνουνταν μια ολοκληρωμένη δελεαστική πρόταση για δουλειά.Μάλλον δεν υπάρχει κάτι σοβαρό να προταθεί εκ μέρους σου,και το έτερο μέλος έχει αρπαχτεί από το βέβαιο ,εδώ. Δεν έχει και τελείως άδικο.
Ό,τι και να λέμε τώρα ναι ήταν λίγο επιπόλαιη. Σίγουρα ναι να θες να δοκιμάσεις κάτι νέο, κάτι άγνωστο αλλά πρέπει (για περιπτώσεις σαν την παραπάνω) να είσαι και άτομο που ρισκάρει λίγο και μπορεί ο άνδρας της να μην είναι. Γιατί τα λέω αυτά με μία αρνητική λίγο χροιά?Είναι Ελλάδα, έχουν και οι δύο ΚΑΛΕΣ δουλειές ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ τους (απ οτι είδα δεν είναι ιδιαίτερα οικονομικό το ζήτημα), έχουν παιδί και δεν έχουν βρει κάτι στο εξωτερικό σίγουρο. Αξιοζήλευτη περίπτωση, πραγματικά. Στην θέση τους θα σκεφτόμουν την φυγή στο εξωτερικό μόνο αν έβλεπαν πως βρίσκονται λίγο πριν το "τέλος" τους εργασιακά/οικονομικά (πχ ανακοίνωση απόλυσης σε 3 μηνες, διόγκωση τυχόν χρεών κτλπ)
#7 Αν δε φύγεις κορίτσι μου δε θα μάθεις ποτέ. Είμαι 100% υπέρ του να το δοκιμάσεις, και μάλιστα όσο περισσότερες ευκαιρίες σε διαφορετικές χώρες τόσο το καλύτερο. Και βέβαια είναι πιθανό να σου λείψει η Ελλάδα, ή και όχι (αλλά μάλλον πιο πιθανό το ναι). Εσύ ορίζεις τη ζωή σου. Για να σου πω τη δική μου προσωπική άποψη, η Ελλάδα με πνίγει πολύ, νιώθω πως σκοτώνει τα όνειρά μου και δε με αφήνει να εξελιχθώ, "τρώει τα παιδιά της" όπως λέμε. Ζω ένα χρόνο στην Ολλανδία και τα πάντα είναι ιδανικά (εκτός από τον καιρό), κι όμως δε μπορώ να πω πως βρήκα το "σπίτι" μου. Η Ελλάδα, με ολη τη μιζέρια της και τα στραβά της, είναι το σπίτι μου, η χώρα μου, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα όσο καλά κι αν ενταχθώ κι αν αγαπήσω τους ανθρώπους, πάντα θα είμαι ξένη. Με πιάνει πολύ συχνά τρομερή νοσταλγία, παρόλο που ξέρω πως δε θέλω να γυρίσω (και δεν είναι να πεις πως είμαι και χρόνια στο εξωτερικό).Αυτά στα λέω για να καταλάβεις πως η μαμά σου δεν έχει άδικο στον τρόπο που σκέφτεται, και μην αγνοείς τις συμβουλές κάποιου που έχει περισσότερη εμπειρία. Όμως σε κάθε περίπτωση μην αφήσεις τις συμβουλές αυτές να σε κρατήσουν πίσω και να σου κόψουν τα φτερά. Σου εύχομαι κάθε επιτυχία!
Θεωρω κακη συμβουλη το να μεινει το παιδι της εδω επειδη εξω θα νοσταλγησει την πατριδα και θα γυρισει πισω. Σιγουρα ολοι εχουμε νοσταλγια για την πατριδα μας οταν μεταναστευουμε αλλα οταν σκεφτομαστε λογικα ξερουμε οτι ειναι μια χωρα που θα ζησουμε αγχωμενοι, οικονομικα ριγμενοι και στην μιζερια για πολλα ακομα χρονια. Η μητερα προτρεχει γιατι προφανως φοβαται.
Αφρικανέ Μούκουρα, ξαναδιαβάζω την ερώτηση, λέει πως η μαμά της υποστηρίζει πως θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα νοσταλγήσει την Ελλάδα και θα θελήσει να γυρίσει. Πουθενά δεν της είπε να μη φύγει (ίσως να το είπε, δεν ξέρω, στην ερώτηση δεν το διακρίνω). Κι εγώ συμφωνώ με τη μαμά της περί νοσταλγίας, κρίνοντας από τα προσωπικά μου συναισθήματα και από τον περίγυρό μου, αλλά φυσικά αυτός δεν είναι λόγος να μη φύγει. Νομίζω πως σε όλους κάνει καλό να ζήσουμε σε ένα ξένο μέρος για καιρό, για πολλούς λόγους. Θα βγει σίγουρα κερδισμένη. Όμως νομίζω πως φαντάζεται έτσι γενικά "το εξωτερικό" και μια ζωή ονειρεμένη που την περιμένει καπου εκεί έξω, και όπου γη πατρίδα, και πολίτης του κόσμου, και όλα αυτά τα ρομαντικά που νομίζουμε στα 18. Και είναι εύκολο να σκέφτεσαι έτσι στα 18, όμως μετά από χρόνια κάπου θα θες να ριζώσεις, και αυτό το καπου είναι πιο πιθανό να είναι η χώρα σου. Δε νομίζω πως η μαμά της λέει κάτι παράλογο. Βεβαίως αν κάνω λάθος και όλα αυτά η μαμά τα λέει προσπαθώντας να πείσει το κορίτσι να μην ξεκουνηθεί από την Ελλάδα, αλλάζει το πράγμα.
Προσωπικά ρε παιδιά όταν επέστρεψα από την Αγγλία μετά από 3 χρόνια (1 σπουδές και 2 δουλειά στην ίδια πόλη) ένιωθα ότι έφυγα από το σπίτι μου. Ένιωθα την πόλη μου εντελώς ξένη και δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμοστώ, μου πήρε περίπου ένα χρόνο να νιώσω ότι καλά είμαι και εδώ. Ήμουν μες την κατάθλιψη. Έφυγα λόγω του ότι είχε λήξει το συμβόλαιό μου με την εταιρεία και εκεί που περίμενα αν θα μου το ανανεώσουν ή να ψαχτώ αλλού, με πήρανε σε μια δουλειά στην Κύπρο με πολύ αξιόλογο μισθό για την οποία είχα κάνει αίτηση δυόμισι χρόνια πριν, όταν ακόμα ήμουν στο μεταπτυχιακό. Ο λόγος που έφυγα δλδ ήταν καθαρά επαγγελματικός/οικονομικός και σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα νοσταλγία για την Κύπρο, το μόνο που μου έλειπε κάπως ήταν η οικογένειά μου αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να γυρίσω πίσω γι αυτό το λόγο.
Ο αδελφός μου είναι στη Σουηδια. Δουλεύει και βγάζει τόσα που εγώ ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν μπορώ να φανταστώ. Μικρότερος και με πολύ λιγότερα χρόνια προϋπηρεσίας. Περνάει πολύ όμορφα. Έχει φτιάξει την ζωή του. Είναι η επιλογή του και την στηρίζει με τον καλύτερο τρόπο. Εγώ δεν μπορώ να με φανταστώ στο εξωτερικό. Παρόλο που ξέρω ότι εκεί υπάρχουν καλύτερες ευκαιρίες. Παρόλο που ξέρω ότι μπορώ να φτιάξω την ζωή μου από την αρχή και γιατί όχι, να την κάνω και καλύτερη. Έχω πολλά αντίστοιχα παραδείγματα από το φιλικό μου περιβάλλον. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος το βλέπει διαφορετικά. Αλλά από την στιγμή που έχεις την σκέψη και δεν σε κρατάει κάτι σοβαρό εδώ (παιδιά, σκυλιά, γατιά, γάμος) πρέπει να το κάνεις. Γιατί μετά θα μείνεις με την απορία του τι θα είχε γίνει αν το είχες κάνει. Η μαμά είναι μαμά. Είτε το κάνει από ανησυχία, είτε το κάνει από προσωπική εμπειρία/άποψη, είτε το κάνει επειδή δεν θέλει να σε έχει μακριά, δεν πρέπει να σε αφορά και να σε επηρεάζει γιατί δική σου είναι η ζωή. Αν σου λείψει η πατρίδα σου, θα γυρίσεις. Αν δεν σου λείψει, θα μείνεις για πάντα έξω. Είναι πολύ πιο απλό στην πράξη απ' ότι στη θεωρία.
Δύο άνθρωποι σήμερα (#2 και #6) που, κατά δική τους ομολογία, τα'χουν όλα και τρώγονται με τα ρούχα τους.Απόδειξη ότι αν δεν τα βρεις με τον εαυτό σου, όσο τέλεια κι αν φτιάξεις την ''εικόνα'' σου, τίποτα δεν θα είναι αρκετό...