Έλεος με τα μυστικά μέρη της Αθήνας!

Έλεος με τα μυστικά μέρη της Αθήνας! Facebook Twitter
9

Έλεος με τα μυστικά μέρη της Αθήνας! Facebook Twitter

 

9.1 Σάββατο

Κινούμαστε κάπου μακριά από το κέντρο της πόλης στα τυφλά με GPS. Στρίψε εδώ, το πήρες λάθος, κάνε όπισθεν, πάνω-κάτω σε κάτι άγνωστους δρόμους, άγνωστες περιοχές, ένα σαραντάλεπτο μετά φτάνουμε στον προορισμό μας. Πού είμαστε; Ακολουθήσαμε τις πληροφορίες ενός φίλου «για ένα φοβερό μαγαζί με ανατολίτικα φαγητά, που όμοιά τους δεν έχεις ξαναφάει» και ήρθαμε στην άλλη άκρη της πόλης, σε ένα απολύτως συνοικιακό μέρος, για να φάμε. Εννοείται πως οι ιδιοκτήτες καταλαβαίνουν πως είμαστε «τουρίστες» και μας κοιτάνε με έκπληξη που προτιμήσαμε το συνοικιακό τους μαγαζί αυτό το σαββατιάτικο απόγευμα. Τα φαγητά ήταν όλα πολύ ωραία. Ανατολίτικες γεύσεις, από αυτές που βρίσκεις και στην τελευταία γωνιά του Καΐρου και της Βηρυτού και που όντως στην Αθήνα δεν συναντάς συχνά. Φουντωτή σαλάτα φατούς με τραγανές πίτες, αυστηρή μελιτζανοσαλάτα, μαντί, λαχματζούν με ωραίο αρνίσιο κιμά και λίγα μπαχαρικά, με τα κρεμμύδια on the side, εξαίσια κεμπάμπ κ.λπ. Φάγαμε ωραία, γελάσαμε πολύ, μιλήσαμε όμορφα. Όπως θα το κάναμε όπου κι αν πηγαίναμε. Επιστρέφοντας στο κέντρο, όλο κάτι με ενοχλούσε με όλο αυτό το ταξίδι. Κυρίως αναρωτιόμουν αν αξίζει τον κόπο όλη αυτή η επιμονή να προσπαθεί κανείς να ανακαλύψει καινούργια και άγνωστα μέρη, να θέλει να φάει πρώτος στο υπέρτατο ταβερνάκι, στο κρυφό εστιατόριο, στην καντίνα για μυημένους, στην κλειστή λέσχη που σερβίρει μόνο σε φορτηγατζήδες κ.ο.κ. Σίγουρα, υπάρχουν εκείνες οι λαμπρές, μα σπάνιες φορές που μπαίνεις σε ένα μέρος και όντως η λέξη «ανακάλυψη» δεν είναι αρκετή για να περιγράψει την ευτυχία σου. Πόσες είναι αυτές; Μία στις εκατό, όταν μιλάμε για την Αθήνα; Μία στις είκοσι; Δυσκολεύομαι ειλικρινά να πιστέψω πως σε μια πόλη όπου ακόμα δυσκολεύεσαι να βρεις καλό σουβλάκι και ίσως ακόμα να μην υπάρχει ένα καθωσπρέπει κινέζικο στην ακτίνα του κέντρου, μπορεί να υπάρχουν τόσο πολλά γαστρονομικά διαμάντια, τα οποία τα χαίρονται μόνο οι πολύ μυημένοι. Απλώς, είμαστε μάλλον πολύ περιπετειώδεις τύποι. Λίγα είναι τα καλά «κρυφά» μέρη της Αθήνας, αυτά που αξίζει πραγματικά να διασχίσεις την πόλη με GPS για να τα ανακαλύψεις. Τα άλλα είναι καλά μόνο αν δεν έχεις υψηλές προσδοκίες, που είναι σίγουρο πως θα έχεις, αν έχεις φτάσει να ταξιδεύεις με GPS για να βρεις να φας. Βέβαια, την ώρα που τα λέω αυτά μπαίνει ο Γιάννης με ένα από τα ωραιότερα σάντουιτς που έχω φάει ποτέ στην Αθήνα. Τον ρωτάω από πού το πήρε. «Ε, δεν σου λέω, είναι μυστικό...».

20.1 Κυριακή

Διαβάζω ένα καινούργιο βιβλίο και ανακαλύπτω μία εξαιρετική συνταγή που μου φαίνεται πανεύκολη. Σας την παραδίδω, αν και δεν την έχω ακόμα δοκιμάσει. Θέλω, όμως, να σας δώσω ιδέες για το επόμενο Σ/Κ, που φαίνεται κρύο, και αυτή η συνταγή είναι, όπως όλα δείχνουν, το απόλυτο επιδόρπιο. Είναι ένα γλυκό ταψιού με μήλα και λευκή σοκολάτα. Σε ένα πυρίμαχο σκεύος που έχω αλείψει με βούτυρο απλώνω έξι μήλα που έχω κόψει σε λεπτές φέτες, κρατώντας όμως τη φλούδα τους. Η δοσολογία, απ' ό,τι καταλαβαίνω, είναι ενδεικτική Το θέμα είναι να έχεις μια ικανοποιητική στρώση από μήλα στον πάτο του ταψιού, αρκετά χορταστική. Σε μπεν μαρί λιώνω 200 γρ. λευκή σοκολάτα καλής ποιότητας. Όταν λιώσει, βγάζω το μπολ με τη σοκολάτα από τη φωτιά και προσθέτω σταδιακά 100 γρ. ανάλατο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου που έχω κόψει σε μικρά κυβάκια. Μόλις ενσωματωθεί προσθέτω σιγά-σιγά τέσσερα αυγά που τα έχω προηγουμένως χτυπήσει και συνεχίζω να χτυπάω με ένα σύρμα μέχρι να έχω ένα κρεμώδες μείγμα. Προσθέτω ένα κουταλάκι τσαγιού εσάνς βανίλιας και 100 γρ. αλεσμένα αμύγδαλα, 100 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, 150 γρ. λευκή σοκολάτα, που έχω κόψει σε μικρά κυβάκια, και μια πρέζα αλάτι. Ανακατεύω καλά και απλώνω το μείγμα μου πάνω στα μήλα. Ψήνω στους 170 βαθμούς για περίπου 45 λεπτά. Αν το μείγμα αρχίζει να ροδίζει επικίνδυνα, το καλύπτω ελαφρώς με ένα αλουμινόχαρτο για να μην καεί. Όταν είναι έτοιμο, το βγάζω από τον φούρνο και αφήνω να ξεκουραστεί για ένα δεκάλεπτο, πριν το πασπαλίσω με ζάχαρη άχνη. Θα το σερβίρω με λίγη crème fraîche και είμαι σίγουρος πως θα είναι ένα αριστούργημα. Αν το δοκιμάστε, στείλτε μου feedback στο [email protected] για να μου πείτε πώς βγήκε! Σας φιλώ.

9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

9 σχόλια
Ναι Μιχάλη πείτε μας πιο μαγαζι είναι, γιατί όχι δηλαδή κι εμείς θα δουμε αν έχουμε όρεξη να πάρουμε τα Τζιπιές και να χωθούμε στα δάση....μπορεί και να μας αρέσει τρομερά ν'ανακαλύπτουμε καινούργια μέρη με τη γεωγραφική και γαστρονομική έννοια
Από τότε που τα νηστικά μέρη της Αθήνας έγιναν κανόνας, οι γκουρμέδες υποχρεώνονται να βρουν την αγαλίαση σε μυστικά μέρη με GPS. Μακριά από Κασιδιάρη Λαγό στιφάδο σε χύτρα ταχύτητας.
Kαλα ασπρη σοκολατα ΚΑΙ αναλατο βουτυρο ΚΑΙ αυγα;;;Και για να γινει και..λιγο πλουσιο ΚΑΙ κρεμ φρες;;Μιχαλη μου δεν θα ανοιγουν οι αρτηριες ουτε με..τουμποφλο με γλυκο σαν κι αυτο..ΥΓ Anyway κι εγω σε παντρευομαι..
Συνονόματε γιατί λές έλεος με τα μυστικά μέρη της Αθήνας; Δεν πέρασες καλά; Δε σου αρέσει να ανακαλύπτεις νέα μέρη; Εγώ μια χαρά τη βρήκα τη βολτούλα πάντως που περιγράφεις στο άρθρο σου!