Γονείς - "ελικοπτεράκια": Το βιβλίο για τους υπερπροστατευτικούς γονείς που κάνει θραύση στη Γερμανία

Γονείς - "ελικοπτεράκια": Το βιβλίο για τους υπερπροστατευτικούς γονείς που κάνει θραύση στη Γερμανία Facebook Twitter
10

Γονείς - "ελικοπτεράκια": Το βιβλίο για τους υπερπροστατευτικούς γονείς που κάνει θραύση στη Γερμανία Facebook Twitter
Το γλαφυρό εξώφυλλο του μπεστ-σέλερ που έχει τρελάνει τους Γερμανούς, ωστόσο απευθύνεται σε κάθε υπερπροστατευτικό γονιό, που φθάνει στα άκρα για το παιδί του

 

Τον τελευταίο καιρό ένας γερμανός εκπαιδευτικός και συγγραφέας έχει καταφέρει να βγάλει από τα ρούχα τους, τους γερμανούς γονείς, αλλά έχει απόλυτο δίκιο σε όσα περιγράφει στο βιβλίο του «Γονείς - Ελικοπτεράκια»...

Τι είναι αυτό; Ποιοί είναι αυτοί; Ο Γιόζεφ Κράους στο μπεστ-σέλερ του περιγράφει εκείνο το απίθανο είδος γονιών που ως άλλοι φαντομάδες εμφανίζονται στο σχολείο για να τσακωθούν με τους καθηγητές θεωρώντας ότι το παιδί τους αδικείται, θα το φέρουν μέχρι την πόρτα της τάξης με το αυτοκίνητο αν γίνεται, θα του κουβαλήσουν στο διάλειμμα λιχουδιές και φαγητό για να μην πεινάσει, θα αρνούνται κατηγορηματικά ότι το παιδί είναι υπέρβαρο, δεν θα δέχονται με τίποτα ότι το δικό τους παιδί κάνει bullying στα άλλα παιδιά και τη ζωή των καθηγητών του δύσκολοι.

Ο Κράους αποκαλεί αυτούς τους γονείς «ελικοπτεράκια», έτοιμα να πετάξουν κάθε στιγμή πάνω από τα βλαστάρια τους, έτοιμα να επέμβουν για να τα σώσουν – συνήθως από ανύπαρκτους εχθρούς – πάντα σηκώνοντας πολύ σκόνη και κάνοντας θόρυβο και ταραχές, συνήθως στα σχολεία όπου φοιτούν τα παιδιά τους.

 

Ο καθηγητής είναι πάντα σε μειονεκτική θέση, αναφέρει σε συνέντευξη του ο Κράους στη “Die Welt” ο Κράους, λέγοντας με χαριτωμένη ειρωνεία, ότι ο δάσκαλος ποτέ δεν βλέπει ότι η μύτη του παιδιού «τρέχει», ότι δεν πρέπει να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο για να μη χτυπήσει, δεν κάνει να παίξει μαζί με όλα τα άλλα παιδιά σε μία δραστηριότητα την ώρα της γυμναστικής. Αυτούς τους γονείς, όπως αναφέρει, τους συναντούν συχνά οι δάσκαλοι, στο γραφείο των καθηγητών να κάνουν κάποια φασαρία για κάτι αμελητέο, να ξεσηκώνουν και τους άλλους γονείς, να ακολουθούν το μικρό από πίσω με κάποιο κολατσιό ή ένα χυμό στο χέρι. Δεν είναι, πλέον, ταξικό το θέμα, εξηγεί ο Κράους, ο οποίος στο βιβλίο του σημειώνει ότι παλιότερα «γονείς – ελικοπτεράκια» εντοπίζονταν μόνο στα ανώτερα στρώματα, πλέον όμως είναι παθογένεια και της μεσαίας τάξης.

 

Γονείς - "ελικοπτεράκια": Το βιβλίο για τους υπερπροστατευτικούς γονείς που κάνει θραύση στη Γερμανία Facebook Twitter
Ο Κράους αποκαλεί αυτούς τους γονείς «ελικοπτεράκια», έτοιμα να πετάξουν κάθε στιγμή πάνω από τα βλαστάρια τους, έτοιμα να επέμβουν για να τα σώσουν – συνήθως από ανύπαρκτους εχθρούς –

 

Ο ίδιος αποδίδει την αύξηση του φαινομένου σε διάφορους παράγοντες: από το ότι πλέον τα ζευγάρια αποκτούν με δυσκολία το πρώτο – και συνήθως μοναδικό τους – παιδί, μέχρι τον άκρατο λαϊκισμό και την παραπληροφόρηση για τους πραγματικούς κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα παιδί στη σύγχρονη ζωή. Ο τρόπος με τον οποίο «κουκουλώνουν» τα παιδιά τους, συνηθίζει να λέει ο Κράους τόσο στις συνεντεύξεις και τα άρθρα, όσο και στα βιβλία του, δημιουργεί σταδιακά μία στρατιά «πορσελάνινων» πολιτών, ανθρώπων που αδυνατούν να διαχειριστούν κινδύνους, προκλήσεις, την ίδια τους τη ζωή. Ταυτόχρονα, πρόκειται για ανθρώπους με τρομερές φιλοδοξίες και απαιτήσεις από τη ζωή και τους άλλους, ανθρώπους, που όπως εξηγεί, μελλοντικά γίνονται ανυπόφοροι επαγγελματίες, σύζυγοι και γονείς.

 

Κατά τον συγγραφέα, εκπαιδευτικό και ψυχολόγο, για όλο αυτό ευθύνεται και το κύμα συμβουλευτικής και νέας – περί καθοδήγησης – παιδαγωγικής ψυχολογίας. Όπως τονίζει, κάποτε πρέπει να μπει ένα όριο στο τι σημαίνει «καθοδηγώ το παιδί μου» και «το αφήνω να αναπτυχθεί». Εκτός κι αν ο στόχος είναι να δημιουργηθεί μία κοινωνία αιώνιων κακομαθημένων εφήβων, που δεν θα αυτονομηθεί ποτέ και δεν θα μπορέσει να αναλάβει πραγματικές ευθύνες. Αναμενόμενο; Συμβαίνουν κι αυτά; Κατά τον Κράους οφείλουμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Αυτό, δηλαδή, που θα προκύψει ως κοινωνικός ιστός της επόμενης 30ετίας και όπως λέει δεν είναι καθόλου αισιόδοξα τα μηνύματα. Γι’ αυτό αφήνουμε τα παιδιά να αναπτύσσονται χωρίς «λουρί», δεν τα κυνηγάμε με το τάπερ στις παραλίες και όταν πέσουν από το ποδήλατο και κάνουν και καμιά γρατζουνιά, δεν καλούμε τις Πρώτες Βοήθειες. Οινόπνευμα και ιώδιο είναι αρκετά.

 

10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όταν ο νευρολόγος σού λέει «κάνε βελονισμό» – Τι πρέπει να ξέρεις

Ψυχή & Σώμα / Όταν ο νευρολόγος σού λέει «κάνε βελονισμό» – Τι πρέπει να ξέρεις

Ο βελονισμός έχει συνδεθεί με εναλλακτικές θεραπείες, ευεξία και ανατολική φιλοσοφία. Όμως, όταν ένας νευρολόγος τον προτείνει για την ανακούφιση από ημικρανίες, οσφυαλγίες ή χρόνιο πόνο, δεν μπορείς να τον αγνοήσεις. Τι λέει η επιστήμη γι’ αυτήν τη χιλιάδων ετών πρακτική και ποιοι μπορούν πραγματικά να ωφεληθούν; Ο νευρολόγος Οδυσσέας Παζιώνης απαντά.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Τα νέα fitness trends που βλέπεις παντού: Ποια αξίζουν και ποια να αγνοήσεις

Ψυχή & Σώμα / Τα νέα fitness trends που βλέπεις παντού: Ποια αξίζουν και ποια να αγνοήσεις

Γυμναστική με κινητό στο χέρι, ρολόγια που σου λένε πότε να αναπνεύσεις, influencers που υπόσχονται κοιλιακούς μέσα σε δέκα λεπτά: πόσα από όλα αυτά λειτουργούν πραγματικά; Για να ξεχωρίσουμε το hype από την ουσία, μιλήσαμε με τον Λάμπρο Μουλίνο, διαιτολόγο, διατροφολόγο και γυμναστή, ο οποίος μας βοηθά να αποκρυπτογραφήσουμε το τοπίο του fitness όπως αυτό διαμορφώνεται στα ελληνικά social media σήμερα.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Πόσο παγωτό μπορούν να τρώνε τα παιδιά το καλοκαίρι;

Ψυχή & Σώμα / Πόσο παγωτό μπορούν να τρώνε τα παιδιά το καλοκαίρι;

Τι γίνεται με τα συσκευασμένα που βρίσκουμε στα ψυγεία; Είναι ασφαλή; Τα παγωτά που δεν έχουν ζάχαρη να τα προτιμάμε; Είναι ασφαλές να δίνουμε υποκατάστατα ζάχαρης στα παιδιά; Ποια είναι τα καλά του σπιτικού παγωτού; Και πώς μπορούμε να το φτιάχνουμε;
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Η σημασία της ηθικής ομορφιάς

Υγεία & Σώμα / Η ομορφιά του να δείχνεις καλοσύνη χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα

Οι πράξεις γενναιοδωρίας και αυτοθυσίας προκαλούν αισθήματα ψυχικής ευφορίας και συγκίνησης, που οδηγούν στην επιθυμία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αλλά και να βοηθήσουμε τους άλλους
THE LIFO TEAM
Υπάρχουν πράγματι τροφές που «καίνε» λίπος;

Ψυχή & Σώμα / Υπάρχουν πράγματι τροφές που «καίνε» λίπος;

Βοηθούν όντως κάποιες τροφές στις καύσεις ή είναι απλώς ένας διατροφικός μύθος; Στο σημερινό επεισόδιο συζητάμε με τον διαιτολόγο Χρήστο Δερδεμέζη για το πώς μπορούμε να υποστηρίξουμε με απλούς τρόπους τον μεταβολισμό μας.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Είναι αλήθεια ότι στην εμμηνόπαυση παχαίνουμε χωρίς να τρώμε;

Ψυχή & Σώμα / Είναι αλήθεια ότι στην εμμηνόπαυση παχαίνουμε χωρίς να τρώμε;

Τι σημαίνει «σωστή» διατροφή στην εμμηνόπαυση; Υπάρχουν τροφές που βοηθούν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων; Πόσοι από τους διατροφικούς «κανόνες» που ακούμε είναι μύθοι; Η Μερόπη Κοκκίνη συζητά με τον νοσοκομειακό διαιτολόγο Χρήστο Παπαβαγγέλη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Γονείς, ψυχραιμία! Υπάρχει τρόπος για ήρεμη γονεϊκότητα;»

Ζωή στα καλύτερά της / «Γονείς, ψυχραιμία! Υπάρχει τρόπος για ήρεμη γονεϊκότητα;»

Μια συζήτηση με την παιδοψυχολόγο και οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια Ηλέκτρα Κτενά για το γονεϊκό άγχος και το τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να χτίσουν ουσιαστικές σχέσεις εμπιστοσύνης με τα παιδιά τους, στο πλαίσιο της σειράς podcast «Ζωή στα καλύτερά της», με την υποστήριξη των συμπληρωμάτων διατροφής EVIOL.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ginger shots: Υπερδύναμη για το ανοσοποιητικό μας ή σκέτο hype;

Ψυχή & Σώμα / Ginger shots: Υπερδύναμη για το ανοσοποιητικό μας ή σκέτο hype;

Τα σφηνάκια τζίντζερ έχουν αποκτήσει φανατικό κοινό και προβάλλονται ως ένα φυσικό booster για το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Πόση αλήθεια, όμως, κρύβεται πίσω από αυτή τη διατροφική τάση; Η Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τον διαιτολόγο Χρήστο Δερδεμέζη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ

σχόλια

5 σχόλια
Άργησε πείτε του. Εδώ έχουμε manual: How to be a helicopter parent :(Χωρίς πλάκα εδώ πρέπει να κυκλοφορήσει δερματόδετη εικονογραφημένη και με χρυσό βαμμένη έκδοση που θα μοιράζεται δωρεάν με κάθε γέννα.
Χα, χα, και τα λέει αυτά για τους Γερμανούς γονείς, που λίγο πολύ τους βλέπουμε όταν επισκέπτονται τη χώρα μας (εγώ προσωπικά πριν αρκετά χρόνια τους ζούσα κι από κοντά, ωστόσο σίγουρα κι εκεί θα' χουν αλλάξει στο μεταξύ κάπως τα πράγματα), πόσο "χαλαροί" είναι με τα παιδιά τους, σε σχέση με τους δικούς μας (βάζω και τον εαυτό μου μέσα), που αγγίζουν τα όρια της υστερίας.. Τότε για μας θα ΄πρεπε να γράψει κανέναν τόμο, χωρίς πλάκα!
Ευτυχώς μεγάλωσα με αρκετά φυσιολογικούς γονείς, ποτέ δεν μας έκαναν να ασφυκτιούμε και ειδικά ο πατέρας μου ενθάρρυνε τον "απογαλακτισμό" μας από το ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον.Ωστόσο σαν παιδί θυμάμαι έντονα την θεία μου, την γυναίκα του αδερφού του πατέρα μου, που ήταν ικανή να λιποθυμήσει με μια γρατζουνιά πάνω στο γόνατου του ξαδέρφου μου και μοναχογιού της.Τον κυνηγούσε όλη μέρα με ένα ζακετάκι,τα καλοκαίρια πήγαιναν νωρίς για μπάνιο, στις 10 είχαν επιστρέψει , τα μεσημέρια έπρεπε να κοιμάται απαραίτητα και στις έξι να τρώει το φρούτο του, θυμάμαι ένα πιρούνι να αιωρείται μονίμως πάνω από το κεφάλι του την ώρα του φαγητού και όλα αυτά ενώ εμείς τρέχαμε ξυπόλητοι από το πρωί μέχρι το βράδυ σε θάλασσες και εξοχές, λυσσάγαμε τα μεσημέρια, τα απογεύματα τρώγαμε παγωτάρες και αυτός μας κοίταζε ξελιγωμένος και σιχτιριασμένος.Αυτό δεν άλλαξε ακόμα και όταν μεγάλωσε, η θεία μου ανταγωνιζόταν σε αυταρχισμό επάξια την μάνα του Πόρτνοϊ, διάλεξε αυτή την κατεύθυνση των σπουδών του, ήξερε απ'έξω και ανακατωτά το πρόγραμμα της σχολής και φυσικά είχε και λόγο για τις παρέες του γιού της.Η αλλόκοτη συμπεριφορά της, ήταν η μόνιμη προστριβή της με τον θείο μουΠαρά τις συμβουλές συγγενών και φίλων να αφήσουν το παιδί να αναπνεύσει λίγο, η θεία μου θεωρούσε ότι αυτή και ο γιός της ζούσαν σε ένα σύμπαν που κανένας, ακόμα και ο πατέρας του παιδιού δεν μπορούσε να επέμβει.Το αποτέλεσμα ήταν να περάσει χρόνια κάνοντας ψυχοθεραπεία ο ξάδερφός μου και να έχει φτάσει στα 39 του, μην έχοντας ιδέα για τη ζωή.Εγώ δεν ξέρω πως είμαι σαν γονιός.Σίγουρα οι καιροί έχουν αλλάξει από τότε που ήμουν παιδί και απολάμβανα ελευθερία που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν αν έχουν τα παιδιά μου, το θετικό είναι ότι ζούμε σε μια πολύ ασφαλή χώρα και έχω ένα άγχος λιγότερο.Θα έλεγα ότι η γυναίκα μου είναι πολύ πιο άνετη από μένα, αλλά γενικά προσπαθούμε αν αποφύγουμε τις υστερίες και τα δράματα.Η ιστορία θα δείξει, μπορεί τα παιδιά να μεγαλώνοντας να μας καταλογίσουν πράγματα που δεν φανταζόμαστε καν.
Αυτό που είχα βρει φοβερό ήταν ότι σε παιδικό σταθμό απαγορευόταν ρητά η αγκαλιά της νηπιαγωγού προς τα παιδιά. Και εντάξει για να μην δημιουργούνται έριδες και ζήλειες μεταξύ των παιδιών τύπου "..εγώ είμαι ο-η αγαπημένος-η του-ης δασκάλου-ας!", αλλά να κρίνονται όλοι ως εν δυνάμει παιδεραστες... ουφ!
Ίσως προέβην στο λάθος της γενίκευσης, έχοντας ελειπείς πληροφορίες. Γνωρίζω -de facto- πως ήταν οδηγεία προς ελληνίδα νηπιαγωγό, μετά από το τρομερό "παράπτωμα" αγκαλιών σε παιδιά. Την κάλεσαν και της είπαν ότι ΔΕΝ επιτρέπεται. Αυτή η πολικική αν αφορά μόνο το συγκεκριμένο establishment ή συγκεκριμένα ανάλογα establishments, δεν είμαι εις θέσιν να γνωρίζω. Με χαροποιεί να μην ισχύει, προφανώς!
Aυτο δυστηχως ισχυει και εδω στην Αγγλια. εχω μιλησει με νηπιαγωγο η οποια μου ειπε οτι στεναχωριεται απιστευτα οταν βλεπει ενα παιδακι να εχει πεσει κατω και να κλαιει και να μην μπορει να το αγκαλιασει γιατι τους εχουν πει οτι δεν επιτρεπεται και μετα θα εχουν οι ιδιοι προβληματα. δυστηχως ζουμε σε μια εποχη παρανοιας -παντου βλεπουμε πιθανους παιδεραστες, τρομοκρατες, απατεωνες κτλ ) . εχουμε ξεχασει οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι ειναι κυριως καλοι ανθρωποι. ποσο λυπηρο αν το σκεφτει κανεις.
Άκου και αυτό: Φιλικό μου άτομο που δούλευε κάποιο καιρό με παιδιά προβληματικών οικογενειών μου έλεγε ότι τα (συγκεκριμένα) τουλάχιστον παιδια μπορεί να μην ήξεραν να ξεχωρίσουν ένα πρόβατο από μια γελάδα στην εξοχή, αλλά την απειλή ότι κάποιος τους αγγίζει ανάρμοστα την είχαν για ψωμοτύρι, όταν έκαναν (επικίνδυνες) μούρλες και το προσωπικό προσπαθούσε να τα συναιτήσει (δεν μιλαμε για ξύλο). Έτσι τα περισσότερα άτομα δεν μπορούσαν να ενεργήσουν οπώς έπρεπε και στο τέλος δεν αποφεύθηκε πράγματικό περιστατικο παιδεραστίας, από έναν μαλακοπίτουρα.