Στο σημερινό «Α μπα»: σε καναπέδες ψυχανάλυσης

Στο σημερινό «Α μπα»: σε καναπέδες ψυχανάλυσης Facebook Twitter
57

 

__________________
1.


Αγαπητή Λένα είσαι αγαπημένη συνήθεια, πολλες φορές οι απαντήσεις σου με έχουν βοηθήσει πολύ!Σ' ευχαριστώ γι αυτό , με αφορμή το Συμφωνώ συμβίωσης που εγκρίθηκε πρόσφατα ακούω πολλά σχόλια του τύπου τα γκει ζευγαρια να παντρεύονται αλλά παιδιά μην υιοθετήσουν και όταν ρωταω γιατί μου λένε ότι δεν θα έχει πρότυπα το παιδί.με προβληματίζει ή λέξη Πρότυπα ,αγάπη πρέπει να έχει το παιδι ,έχοντας μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον πολύ αυστηρό αλλά με ένα ροζ ελέφαντα στο δωμάτιο που είναι οι εξωσυζυγικές σχέσεις που είχαν οι γονείς μ..θα προτιμούσα την ειλικρίνεια και την φροντίδα και την αγάπη στην ζωή μ..όχι τα Πρότυπα. Προβληματισμένη

Οι συντηρητικοί, οι οπισθοδρομικοί, και οι φοβισμένοι που νιώθουν ότι το σύστημα τους αγνοεί (και μάλλον όντως τους αγνοεί, ακριβώς επειδή φοβούνται τον ίσκιο τους) όταν βλέπουν ομάδες που παραδοσιακά ήταν πιο παραγκωνισμένες και με λιγότερα προνόμια από τους ίδιους να αποκτούν δικαιώματα, γίνονται έξαλλοι και νιώθουν αδικημένοι. Αφού αυτοί ήταν πάντα χειρότερα από μένα, λένε. Γιατί τώρα η κοινωνία τους δίνει δικαιώματα που έχω εγώ; Οι πιο απαίδευτοι από αυτούς λένε ακριβώς αυτό: "ε, όχι να μας καβαλήσουν και οι τάδε". Οι πιο μορφωμένοι όμως, (με την ξεχειλωμένη έννοια) που είναι και οι ηγέτες τους, ας πούμε, ξέρουν ότι με αυτό το επιχείρημα δεν θα γυρίσουν το ρολόι προς τα πίσω. Δεν είναι ένα παράπονο που αφορά όλους τους υπόλοιπους, άσε που ακούγεται μοχθηρό - άλλωστε, είναι.


Οπότε, ποτέ δεν κατηγορούν άμεσα τα μέλη της ομάδας που διεκδίκησε και απέκτησε ένα δικαίωμα. Το επιχείρημα είναι πάντα υπέρ ενός αδύνατου που "υποφέρει" από το δικαίωμα αυτό, και τζακ ποτ γίνεται αν αυτό το πρόσχημα αφορά παιδιά. Έτσι, αυτοί που δεν θέλουν να βλέπουν γκέι οικογένειες γιατί τους ξενίζει, και τους ξενίζει γιατί θέλουν να είναι αυτοί οι άνθρωποι στο περιθώριο όπως ήταν πάντα, και όπως, κατά τη γνώμη τους, τους αξίζει, το επιχείρημα είναι "τα παιδιά". Δεν μας νοιάζουν τι κάνουν αυτοί! Τα παιδιά μας νοιάζουν.


Τι και αν βγαίνουν μελέτες επί μελετών που δείχνουν ότι αυτό που θεωρούμε τώρα παραδοσιακή οικογένεια είναι κάτι πολύ πρόσφατο, ότι τα παιδιά μέχρι προχθές τα μεγάλωναν ομάδες ενηλίκων, γιαγιάδες, γείτονες, θείοι, τι και αν παιδιά αυτών των οικογενειών είναι πλέον ενήλικες και είναι μια χαρά, τι και αν το θέμα, από κοινωνική και επιστημονική άπυοψη, έχει λυθεί: όχι. Το πρόβλημα τους είναι τα πρότυπα. Τι θα πάθουν τα παιδιά (που δεν έχουν τα ίδια πρότυπα με τους ίδιους, γιατί οι ίδιοι είναι υποδείγματα πολιτών, κατά τη γνώμη τους). Μπορεί να μην έχουν ασχοληθεί ποτέ με τα παιδιά που πραγματικά έχουν ανάγκη τη βοήθεια και την προστασία της κοινωνίας επειδή πραγματικά δεν έχουν οικογένεια, αλλά για τα παιδιά που θα μεγαλώσουν χωρίς το δικό τους ιδανικό, γίνονται σταυροφόροι.


Αυτό έχω να πω για τα πρότυπα τους.

__________________
2.

Αγαπητη Α, μπα,ειμαι αντρας 25 ετων και το προβλημα μου ειναι οτι μενω ακομη στο πατρικο μου ενω δεν το επιθυμω και δεν εχω την στηριξη των γονιων μου ωστε να πραγματοποιησω αυτο που επιθυμω.αυτο συμβαινει γιατι η δουλεια μου δεν ειναι μια συνηθισμενη δουλεια(επιπλεον δεν ειναι ιδιαιτερα κοινωνικα αποδεκτη) και αν και τα τελευταια 4 χρονια εχω αξιοπρεπεστατα ειοδηματα απο αυτην,υπαρχει ανασφαλεια για το μελλον.Το προβλημα μεγαλωνει επειδη η δουλεια μου αποτελει αιτια διαφωνιων μεχρι και τσακωμων με τους γονεις μου,επειδη δεν την θεωρουν κανονικη δουλεια,παρολα αυτα δεχονται τα χρηματα που συνεισφερω για τα εξοδα του σπιτιου και κυριως οτι χαρτζιλικωνω τον ανεργο αδερφο μου.Αν η δουλεια μου ηταν μια κανονικη δουλεια και ακομα καλυτερα στον τομεα σπουδων μου,τοτε οι γονεις μου θα με στηριζαν ωστε να κανω αυτο που θελω,ενω τωρα οχι μονο δεν με στηριζουν αλλα με εκβιαζουν(ο πατερας μου μονο) λεγοντας μου οτι αν φυγω και συνεχισω να κανω αυτην την δουλεια τοτε δεν θα με δεχτει πισω στο σπιτι σε περιπτωση που τα πραγματα δεν πανε καλα στο μελλον και οτι μεγαλωνω και πρεπει να ωριμασω και να βρω μια κανονικη δουλεια κλπ.Φυσικα νομιζουν οτι ολα τα κανουν για το καλο μου,αλλα καταληγουν να παραβλεπουν αυτα που θελω εγω και με κανουν ευτυχισμενο.Σου γραφω γιατι ειμαι σε διλλημα,να μετακομισω και οπου βγει ακομα και αν χρειαστει να διαταραχθουν οι σχεσεις με τους γονεις μου η να μεινω στο πατρικο μου μεχρι να σιγουρευτω οτι μπορω να βιοποριζομαι εξ ολοκληρου απο την δουλεια μου?

Το ότι δεν μας λες ποια είναι αυτή η μυστηριώδης δουλειά δεν μου αρέσει καθόλου. Αλλά τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Αν η δουλειά που κάνεις είναι παράνομη, οι γονείς σου έχουν δίκιο, και λίγα σου λένε. Αν είναι νόμιμη και το μόνο πρόβλημα τους είναι η κοινωνική θέση, έχουν άδικο. Έτσι είναι τα πράγματα, οπότε πορέψου αναλόγως.


Η στρατηγική του να μείνεις στο πατρικό σου μέχρι να σιγουρευτείς ότι μπορείς να βιοπορίζεσαι εξ ολοκλήρου από τη δουλειά σου είναι σωστή για όλους, άσχετα με το κατά πόσο οι γονείς απειλούν, εκβιάζουν ή υποστηρίζουν.

__________________
3.

"Αγαπητή Ά,μπα,
Το πρόβλημα μου είναι η προϊσταμενη μου. Κάθε φορα στο lunch break με ζαλίζει για τα ρούχα και τα παπούτσια που θα αγοράσει/αγόρασε, για τα μαλλιά της και διάφορα άλλα τέτοια. Την πρώτη φορά που μου έπιασε την κουβέντα, είπα να δείξω ότι ενδιαφέρομαι. Προϊσταμένη σου είναι στο κάτω κάτω, θέλεις να σε θεωρεί ευχάριστο άνθρωπο. Το θέμα είναι πια πως έχει καταντήσει αηδία. Δεν με ενδιαφέρουν τα ρούχα και τα παπούτσια έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον τα δικά της. Επίσης έχω προσέξει πως είμαι ο μόνος άντρας στον οποίο το κάνει αυτό, μάλλον επειδή είμαι γκέι, οπότε θεωρεί πως σίγουρα θα με ενδιαφέρει το θέμα. Αυτό που κάνω εδώ και ένα μήνα, είναι απλά να γνέφω συγκαταβατικά και να λέω ναι, ναι, χωρίς να ακούω τι μου λέει, αλλά μάλλον δεν το πιάνει το νόημα. Καμιά καλή ιδέα να της δώσω να καταλάβει ότι δεν με ενδιαφέρει χωρίς να γίνω απότομος;"- ξενιτεμένο πουλί

Από δω και πέρα, όταν πλησιάζει, ξεκίνα να της λες όλο ενθουσιασμό για τα αλιευτικά δικαιώματα της Κούβας, για τις ομοιότητες μεταξύ Οδυσσέα Ελύτη και Ράινερ Μαρία Ρίλκε, για τις προκλήσεις διασταύρωσης ινδικών χοιρίδιων. Έχεις δει τα χαρτιά της, ρίξε τώρα το φλος ρουαγιάλ.

__________________
4.


"Λένα θέλω μια γνώμη οπωσδηποτε.
Δουλεύω απο15 χρονών μαζί με τα αδερφια της μητερας μου. Δουλευα και αλλού αλλά τελικά κατεληξα μαζί τους εδώ και πολλά χρόνια. Πρόσφατα έγινε σε ολους μείωση αποδοχών. Δε μου ήρθε και πολύ καλά. Ωστόσο ένας πολύ καλός φίλος, ανοίγει μαγαζί σχετικά ίδιου ύφους, στην ίδια περιοχή, χωρίς να έχει εμπειρία πανω στο είδος. Μου ζήτησε να πάω, να τον βοηθήσω να στησουμε, και να δουλεψω με καλύτερα χρήματα από αυτά που παίρνω τώρα. Και πελαγωσα. Ομολογώ πως εχω αναγκη τα χρήματα και θέλω να δουλεψω με τον φιλο μου και τα άλλα παιδιά που θα δουλέψουν εκεί. Έχω αναγκη λοιπον τα χρήματα καθώς έχω οικογένεια και δυο παιδιά, θέλω όμως να δουλεψω με το φιλο μου και όλο το παρέα κι. Οι θείοι μου μου έχουν σταθεί απο την άλλη ,αλλά κι εγώ κάθε ευρώ που παίρνω το δουλεύω κι το αξιζω και δε μου το χαρίζει κανεις. Ή μητέρα μου λέει να προτείνω να μου δώσουν περισσότερα για να μη φύγω, μονο σε μένα δηλαδή. Όμως αν το δεχτούν θα χάσω πάσα ιδέα για αυτους, και αν το δεχτώ θα μισησω τον εαυτό μου που θα παίρνω παραπανω απο τα άλλα παιδιά που κάνουμε την ίδια δουλεια μέσα στο μαγαζί, και θα γίνω το βύσμα που ποτε δεν ήμουν. Δεν θέλω να παρεξηγηθω με κανέναν, θέλω όμως παραπανω χρήματα . Για πες τίποτα...;"-αποφαση ωρα μηδεν

Να, αυτά παθαίνουμε που η λέξη "φιλότιμο" δεν μεταφράζεται.


Με λίγα λόγια: η μητέρα σου έχει δίκιο, κι εσύ έχεις μπερδέψει πολλά πράγματα μεταξύ τους. Από την αλληλεγγύη έχεις περάσει στην ελληνική ταινία του πενήντα και από κει στην θυματοποίηση.


Όπως λες κι εσύ, τα λεφτά που παίρνεις, τα αξίζεις. Ακριβώς επειδή αξίζεις δέχτηκες αυτή την πρόταση από τον φίλο σου. Ναι, ένα μέρος είναι τύχη, αλλά δεν είναι σκέτη τύχη που αυτός ο φίλος σε εμπιστεύεται τόσο ώστε να σου προτείνει να κάνετε δουλειά μαζί. Έχεις μια ευκαιρία για περισσότερα χρήματα, αλλά καμία εγγύηση ότι θα τα πάρεις.


Ξέρεις ότι αξίζεις, αλλά πώς κοστολογείται η αξία σου; Ένα μέρος είναι μαι συμφωνία μεταξύ δύο πλευρών κι ένα μέρος είναι η κατάσταση της αγοράς. Τώρα έχεις μια ευκαιρία να διεκδικήσεις νέα αξία, επειδή έχεις κερδίσει εμπειρία, και κάποιος άλλος πιστεύει ότι αξίζεις κάποια λεφτά περισσότερα. Το πιστεύει, αλλά δεν υπάρχει εγγύηση ότι έχει δίκιο. Μπορεί να πατώσει η προσπάθεια, και να μείνεις χωρίς δουλειά, γενικότερα.


Οπότε στάσου και σκέψου λίγο, εσύ μιλάς λες και αν θα πας στην καινούρια δουλειά η επιτυχία είναι βέβαιη. Αν θέλεις να πάρεις το ρίσκο, αν πιστεύεις ότι πράγματι έχεις αρκετή εμπειρία ώστε να σηκώσεις στους ώμους σου ένα μαγαζί, αν νιώθεις έτοιμος για ένα βήμα παραπάνω με όλη την αβεβαιότητα που σημαίνει αυτό, τότε πες στους θείους ότι ήρθε η ώρα να τους αποχαιρετίσεις γιατί θέλεις να κάνεις κάτι δικό σου. Αν δεν είσαι εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι θέλεις να φύγεις, πες τους ότι έχεις μια προσφορά με καλύτερα λεφτά, και το σκέφτεσαι – αν θέλουν να είναι ανταγωνιστικοί με την προσφορά, αν θέλουν να έστω να την πλησιάσουν, θα προτιμούσες να μείνεις μαζί τους. Αν οι θείοι σου δεν καταλαβαίνουν γιατί κάποιος μπορεί να θέλει να κάνει μια δουλειά με περισσότερα λεφτά και περισσότερη ελευθερία, ε, τότε δεν σου στέκονται και πολύ. Αν το δεχτούν και σου κάνουν αύξηση, σημαίνει ότι η δουλειά σου αξίζει περισσότερα από όσα νόμιζες, και ότι οι θείοι σου σε εκτιμούν ιδιαίτερα, και αυτός είναι ένας καλός λόγος για να είσαι πιστός σε μια δουλειά. Αν σου πουν όχι, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δεν βρίσκεσαι σε μια δουλειά που έχεις καταφέρει να φανείς απαραίτητος, ή ότι πραγματικά δεν έχουν άλλα λεφτά, οπότε αν φύγεις, μπορεί να τους ανακουφίσεις και κατά κάποιον τρόπο.


Οι σκέψεις σου περί βύσματος και ντροπής σχετικά με τα "άλλα παιδιά"είναι συνονθύλευμα κακώς εννοούμενης ισότητας και ισοτιμίας. ΑΝ πάρεις περισσότερα λεφτά από τους θείους, και το ΑΝ είναι τεράστιο, θα είναι επειδή η αξία σου έχει ανέβει, και έχει ανέβει επειδή κάποιος είναι διατεθειμένος να το αποδείξει πληρώνοντας σε περισσότερο, και αν οι θείοι σου αναγκαστούν να συμφωνήσουν με αυτή την αύξηση. Δεν θα σου τα δώσουν επειδή είσαι ανιψιός.

__________________
5.

"Αγαπητή μου αμπά,
ερώτηση μεν...ρητορική δε...
Γιατί είμαστε κάποιες φορές τόσο μα τόσο ηλίθιοι;;;;
Πρόσφατα την ""έφαγα"" άσχημα από κολλητή φίλη δεκαπενταετίας...μιλάμε για σχεδόν ενάμιση χρόνο με ψέματα, ψάρεμα, κρυφτό και γενικά συμπεριφορά που είχε το θράσος να καταλήξει σε προσβολές στο πρόσωπό μου όταν έθιξα εντελώς κατά λάθος το θέμα που την οδήγησε σ'αυτή τη συμπεριφορά, χωρίς να το ξέρω καν ότι συμβαίνει.

Στο ηλίθιοι συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου μέσα γιατί δεν ήμουν το πρώτο θύμα, ακριβώς την ίδια συμπεριφορά είχε και με άλλη φίλη πριν από εμένα και γενικά στη ζωή της ανέκαθεν εκμεταλλευόταν ανθρώπους και καταστάσεις προς όφελος της χωρίς κανέναν ενδοιασμό η αίσθηση κινδύνου ή ελάχιστου σεβασμού για τον άλλον, απλά δεν το είχε τερματίσει και με τους πολύ κοντινούς της φίλους. Οι δικαιολογίες και η κλάψα ατελείωτες, ιδιαίτερα όταν κάποτε μαθεύτηκε η ιστορία με την πρώτη φίλη, η οποία όμως στάθηκε υπεράνω και δεν έδωσε καμία συνέχεια. Όλοι τότε και εγώ μαζί, το παραδέχομαι, την πατήσαμε από την κλάψα, τις ατελείωτες εξομολογήσεις για το πόσο άσχημα ένιωσε για αυτό που έκανε και νομίζω πως μας επηρέασε λίγο και το γεγονός πως η άμεσα θιγμένη δεν έδωσε καμία συνέχεια.
Και μετά ήρθε η σειρά μου...και ενώ είναι το δεύτερο συνεχόμενο ίδιο περιστατικό βλέπω ακόμα παραξενεμένη ανθρώπους να την υποστηρίζουν και να λένε εντάξει μωρέ την ξέρουμε, τι να κάνεις... και να φέρονται λες και δεν συμβαίνει κάτι και ένα λάθος ήταν και ναι μεν δεν ήταν σωστό αλλά....
Απορώ, σίγουρα επειδή δεν είμαι αντικειμενική πλέον,αλλά και με τη σημαντική για εμένα λεπτομέρεια πια πως υπάρχει προηγούμενο, ίδιο και απαράλλακτο και δεν μπορεί να τρώμε συνέχεια τις ίδιες δικαιολογίες και την ίδια κλάψα και με έκπληξη βλέπω πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι όχι μόνο σπεύδουν να την δικαιολογήσουν αλλά να πάρουν και θέση μάχης υπέρ της και μιλάμε για ανθρώπους με προσωπική κακή εμπειρία από αυτήν!
Και εδώ έρχεται και η ρητορική ερώτηση...Γιατί;;;;;;Γιατί ηθελημένα καταπίνουμε αμάσητα παραμύθια και δικαιολογίες και δεν καταλαβαίνουμε πως όταν ένας άνθρωπος έχει μία συγκεκριμένη συμπεριφορά συνέχεια απλά αυτός είναι; Γιατί πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε;Γιατί αν δεν το φάει ο κ@λ@ς μας δεν μαθαίνουμε;;;;

Σε καμία περίπτωση δεν εξαιρώ τον εαυτό μου απλά ίσως επειδή ούτε με τον εαυτό μου ούτε με αυτή μπορώ να είμαι αντικειμενικός κριτής είπα μήπως εσύ μπορείς μπορείς να μου πείς...Γιατί;;;;

 

Είναι ένας συνδυασμός του συνδρόμου «εγώ δεν θα πάθω το ίδιο» μαζί με το σκληρό δεδομένο ότι δεν μαθαίνουμε από τις εμπειρίες των άλλων. Δεν μαθαίνουμε καν από τις δικές μας εμπειρίες. Έχουμε ελπίδα να μάθουμε μόνο αν καθίσουμε και αναλύσουμε τις εμπειρίες μας, δηλαδή αν ξοδέψουμε χρόνο και κόπο να τις σκεφτούμε μόνοι μας, πολύ καλά, από όλες τις πλευρές, μέχρι να βγάλουμε συμπεράσματα.


Όταν κάποιος παθαίνει κάτι, αμέσως σκεφτόμαστε τι έκανε λάθος, και φυσικά έχουμε έτοιμη την λύση για το τι θα κάναμε εμείς στη θέση του (και φυσικά θα το κάναμε καλύτερα). «Εγώ στη θέση σου» είναι η αρχή όλων των συμβουλών, και από πίσω του κρύβεται «εγώ δεν θα πάθαινα το ίδιο». Δεν σκεφτόμαστε ότι αυτά συμβαίνουν, ότι είναι ζήτημα τύχης, ότι εμείς στη θέση του άλλου θα τα κάναμε έτσι, ίσως και χειρότερα. Έτσι όταν είδες την φίλη να κάνει κακό στην άλλη φίλη, είπες «εγώ δεν θα πάθω το ίδιο». Έτσι είπαν όλοι όσοι έπαθαν το ίδιο, πριν το πάθουν, και όλοι όσοι δεν θα παραδειγματιστούν από τα παθήματα των άλλων. Η πίστη μας ότι δεν θα πάθουμε το ίδιο είναι άλλη μια θλιβερή απόπειρα να πειστούμε ότι μπορούμε να ελέγχουμε τη ζωή μας: τα άσχημα συμβαίνουν μόνο αν κάνεις κάτι λάθος. Αν τα κάνεις όλα σωστά, κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει. Τεράστιο λάθος.


Τώρα που έπαθες αυτό που έπαθες, έμαθες κάτι; Έκατσες να σκεφτείς, να βγάλεις τα συμπεράσματα; Η ερώτηση είναι μια καλή αρχή, αλλά δε φτάνει. Πρέπει να φτάσεις στο σημείο να μην κάνεις κάτι που έχει κάνει κακό σε κάποιον άλλον, χωρίς να χρειαστεί να το πάθεις κι εσύ. Τώρα έχεις την σχετική εμπειρία. Για να δούμε.


__________________
6.


Γιατι για κάποιους ανθρώπους είναι πολύ πιο εύκολο να βρίσκουν έναν σύντροφο και να κάνουν σχέσεις -εστω κι αν αποτυχουν μετα- και κάποιοι άλλοι δυσκολεύονται πολύ; Εχω χωρίσει εδω και τέσσερα χρόνια απο μια σχέση εξι χρόνων που τέλειωσε άσχημα, με μεγάλη ψυχολογική φθορά για μένα και ακόμα δεν έχω κανει καμια σχέση. Έμενα ενω δεν ημουν ικανοποιημενη με πολλα, ελπίζοντας ότι θα φτιάξουν τα πράγματα που δεν εφτιαξαν ποτε και η σχεση εγινε ενας τεραστιος βραχνας. Από τοτε που χωρισα είχα μονο εφημερες ιστοριες και φλερτ που δεν οδήγησαν κάπου. Πολλες φορες σκεφτομαι οτι ίσως υποσυνείδητα τιμωρω τον εαυτο μου που δεν εφυγα όταν έπρεπε ή φοβαμαι να ξαναδεσμευτω και να περασω τα ιδια. Άλλες οτι δεν εχω αυτην τη μαγικη -στα δικα μου ματια- ικανοτητα να κανω ευκολα νεες γνωριμίες (ποτε δεν εκανα ευκολα) και να μπαινω σε σχέσεις οπως άλλοι, μετα από έναν χωρισμό. Ποια ειναι η γνωμη σου;


Η γνώμη μου είναι ότι άλλοι κάνουν εύκολα σχέσεις και άλλοι όχι, και ότι και οι μεν και οι δε ζουν με τις συνέπειες αυτού του χαρακτηριστικού και όλοι σηκώνουν τον δικό τους σταυρό. Δεν είναι πιο τυχεροί αυτοί που κάνουν εύκολα σχέσεις, γιατί το «εύκολα» δεν σημαίνει και "καλά" ή "με υγιή τρόπο". Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να εύχεσαι να ήσουν αλλιώς. Δεν έχεις ιδέα τι ψυχοσύνθεση έχουν όλοι όσοι κάνουν εύκολες γνωριμίες, και τι επιπτώσεις έχει αυτό στον ψυχισμό τους. Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Οι σχέσεις, ακόμα και οι επιπόλαιες, θέλουν περισυλλογή. Από έναν αριθμό και μετά, και ο αριθμός είναι διαφορετικός για τον καθένα, δεν χαρίζουν εμπειρία. Αφαιρούν ενέργεια.


Οπότε κράτα το ότι πάντα έκανες δύσκολα γνωριμίες, δεν γίνεται, ούτε χρειάζεται να το αλλάξεις. Οπότε συγκεντρώσου στο αν τιμωρείς τον εαυτό σου ή αν φοβάσαι να επαναλάβεις το ίδιο μοτίβο. Νομίζω ότι αναφέρεσαι με αρκετή ένταση σε μια σχέση που τελείωσε πριν τέσσερα χρόνια. Τέσσερα χρόνια είναι πολλά. Θα έπρεπε να την έχεις τακτοποιήσει στο μυαλό σου και να μην ρίχνει τέτοια σκιά πάνω σου. Ίσως να βρίσκεται εκεί το κλειδί. Ίσως να μην έχει γίνει ακόμα το αποκαλυπτικό «κλικ» στο μυαλό σου που θα την απομυθοποιήσει και θα την φέρει στα ανθρώπινα μέτρα. Κανείς δεν αξίζει τόση περισυλλογή, και εσύ δεν είσαι τόσο σημαντική ή τόσο ξεχωριστή ή τόσο μοναδική ώστε να αξίζεις τόση τιμωρία επειδή τα έφτιαξες με κάποιον που δεν σου ταίριαζε. Οι άνθρωποι κάνουν λάθη, ψυχραιμία χρειάζεται. Αν δεν μπορείς να τη βρεις, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο για να κάνεις μια καλή κουβέντα για το θέμα.

__________________
7.

 

"Αγαπητή Αμπα,
Είναι μία απόφαση στη ζωή μου για την οποία με κατηγορώ και δεν ξέρω πως να την αξιολογήσω και πως να την αφήσω πίσω μου. Λοιπόν στα 37 μου ο φίλος μου, μου ειπε ότι δεν θελει τώρα παιδιά. Μόλις είχαμε συγκατοικήσει με σχέδια για γάμο. Η κουβέντα είχε γίνει κ στο μακρύτερο παρελθόν και είχαμε χωρίσει γιατί εγώ ήθελα. Τα ξαναβρήκαμε όταν πρόσθεσε ότι στο μέλλον θα θέλει. Όταν λοιπόν μου το ξαναείπε και μάλιστα με απότομο τρόπο, ενώ με σόκαρε, δεν απάντησα τίποτε κ δεν διέκοψα μαζί του. Σήμερα σχεδόν δύο χρόνια μετά, δεν μπορώ να με συγχωρήσω γιατί ενώ η απόφαση ήταν δική μου και το καταλαβαίνω αυτό, συνεχίζω να είμαι με έναν άνθρωπο ο οποίος ξέροντας μία τόσο σημαντική επιθυμία μου προχωρά μαζί μου, χωρίς να τον αφορά. Μπορεί να υπάρχει αγάπη σε αυτό;"

"Συνεχίζω να είμαι με έναν άνθρωπο ο οποίος ξέροντας μία τόσο σημαντική επιθυμία μου προχωρά μαζί μου, χωρίς να τον αφορά."


Τι θα πει αυτό; Ή μάλλον, τι θέλεις να πεις με αυτό;


Το θέμα τον αφορά, και έχει πει τη θέση του. Δεν θέλει παιδί.


Δεδομένο: αυτός δεν θέλει παιδιά, και το λέει με απότομο τρόπο – αυτό σημαίνει με ξεκάθαρο τρόπο, που δεν αφήνει περιθώρια. Εσύ δεν λες τίποτα, και δεν φεύγεις.

 

Το μήνυμα που πιστεύεις ότι έδωσες:


«Δεν λέω τίποτα, και δεν χωρίζω. Από τη σιωπή μου εσύ πρέπει να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι αυτό το θέμα για μένα, και να υποχωρήσεις, επειδή έχω δίκιο κι εσύ έχεις άδικο. Αν δεν αναγνωρίζεις την σιωπηλή μου επιθυμία, δεν γίνεται να με αγαπάς».


Το μήνυμα που έδωσες στην πραγματικότητα:


«ΟΚ.»


Τελικά νομίζω ότι ρωτάς «γίνεται να με αγαπάει κάποιος που δεν θέλει να κάνει παιδί ενώ ξέρει ότι εγώ θέλω;» Το παιδί δεν είναι δικό σου χαρακτηριστικό για να αναρωτιέσαι για την αγάπη του. Δεν είναι "πού να αγοράσουμε σπίτι" για να προβληματίζεσαι που δεν θέλει το ίδιο με σένα. Το παιδί είναι ένας άλλος άνθρωπος, ξεχωριστό και από σένα και από αυτόν και από τους δυο σας, που θα μεγαλώσει και θα ζήσει τη δική του ζωή. Δεν είναι προέκταση του εαυτού σου. Το πόσο αγαπά κάποιος με το πόσο θέλει να κάνει παιδί είναι ΑΣΧΕΤΑ θέματα. Αν κάποιος κάνει παιδί μαζί σου για να αποδείξει πόσο σε αγαπάει, το παιδί θα φάει τα νιάτα του σε καναπέδες ψυχανάλυσης.

57

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

19 σχόλια
Όσο άσχημο κι αν ακούγεται νομίζω ότι παραγνωρίζουμε μια διάσταση στο 7. Σε πολλούς ανθρώπους άντρες- γυναίκες εμπεδώνονται από το κοινωνικό σύνολο κάποιες αντιλήψεις. Για παράδειγμα ότι οι γυναίκες θέλουν γάμο και οικογένεια και για να τις κρατήσεις θα πρέπει να τους λες ότι καποια στιγμή θα θέλεις κι εσύ. Υπάρχουν πολλοί άντρες που φοβούνται να κάνουν οικογένεια ή που θέλουν η γυναίκα να τους σπρώξει σε αυτό. Αντίστοιχα υπάρχουν πολλές γυναίκες που θεωρούν αναμενόμενο ο άντρας να μη θέλει γάμο και παιδιά και να πρέπει με το καιρό να τον πείσουν. Είτε μας αρέσει ειτε όχι υπάρχουν απειρα τέτοια παραδείγματα. Πρέπει να μπορείς να κρίνεις πότε ο άλλος είναι "τραβάτε με κι ας κλαίω " και πότε ξέρει τι θέλει και το υποστηρίζει. Γιατί τελικά ο καθένας έχει την ευθύνη της ζωής του!
Να πω κάτι για την 7.Επειδή διάβασα προσεκτικά την ερώτηση σου νομίζω ότι ίσως θα σε βοηθούσε περισσότερο να πας σε ένα ψυχολόγο να εξηγήσεις αναλυτικά τις σκέψεις σου.Ένιωσα ότι είσαι ανάμεσα σε αυτό που νιώθεις για το φίλο σου και την επιθυμία σου να γίνεις μητέρα και να μεγαλώσεις ένα παιδί. Κάπου νιώθεις ότι φταις γιατί άφησες τα χρόνια να περάσουν. Λοιπόν, ποτέ δεν είναι αργά! Μιλά με το φίλο σου, πες του ότι σοκαριστηκες και ότι προσπάθησες να σεβαστείς την άποψη του αλλά τελικά το παιδί είναι κάτι που θέλεις ακόμα και δες τις αντιδράσεις του. Μην επιτρέψεις απλώς να κόψει την συζήτηση, πες του ότι χρειάζεσαι να μάθεις αναλυτικά τι σκέφτεται (για να πάρεις κι εσύ τις αποφάσεις σου).Όπως σου είπε και η Λένα και οι άλλοι σχολιαστές, πραγματικά μπορεί να σε αγαπάει κι αν έχεις αμφιβολίες επί τούτου σε παροτρύνω να τον ρωτήσεις. Η αγάπη όμως είναι τελείως άσχετη με μια πεποίθηση ζωής και χαρακτήρα, οπως το να προστεθεί ένα νέο μέλος στην οικογενεια και δημιουργεί ασυμβατότητα στο ζευγάρι. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, πάντα το ζευγάρι φτάνει στον σημείο να πει ο ένας "αυτό δε μου αρέσει" και ο άλλος να πει "κι όμως είναι από τα πράγματα που δε πρόκειται να αλλαξω".Π.χ.η διαφορετική θρησκεία και υποχρεωτική προσάρτηση στη θρησκεία του άλλου. Διαφορετική αντίληψη περί ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ ή ακόμα και του τσιγάρου. Ριζικά διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις. Εδώ έχουμε διαβάσει ακόμα και για βιγκαν που περιμένουν ο φίλος τους να σταματήσει το κρέας και χωρίζουν. Όπως και να έχει καλή τύχη, είναι δύσκολη η θέση σου. Μοιράσου τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου πάντως με το φίλο σου και εύχομαι για το καλύτερο.
#3 Αγαπητό ξενιτιμένο πουλί. Έπεσες "θύμα" μιας ανόητης που νομίζει ότι γκέι άνδρας=γυνακεία ενδιαφέροντα.Τόσα άκουσε, τόσα ξέρει..Συμφωνώ με τη Λένα. Πρόλαβέ την πριν αρχίσει πάλι το κατεβατό της, προφασίου δουλειά, δήλωσε άγνοια επί του θέματος, ή δεν ξέρω ό,τι άλλο σου κατέβει εκείνη τη στιγμή. Σταμάτησέ την..Καλή συνέχεια...#7. Είναι τελείως διαφορετικό το αγαπάω καποιον και εντελώς μα εντελώς διαφορετικό το συμπίπτουν οι επιθυμίες μας.Το ιδανικό είναι βεβαια αυτά τα δύο να ταυτίζονται (μακάρι!!!) Από τα γραφόμενά σου καταλαβαίνω ότι σ΄αγαπάει και τον αγαπάς. ΟΜΩΣ έχετε τελείως ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ επιθυμίες σχετικά με μια ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ απόφαση ενος ζευγαριού, όπως είναι η απόκτηση παιδιού. Από την πλευρά του πολύ έντιμος που στο ξεκαθάρισε. Το "θα θελήσω στο μέλλον" εμένα μου φάνηκε κάπως σαν αόριστο για να μην σε στενοχωρήσει και για να γίνει η επανασύνδεση χωρίς να αποκλείω να το ξανασκέφτηκε και να μην του βγαίνει. Από την άλλη εσύ έχεις ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να θές παιδιά. Όμως μην τον πιέσεις επ΄ουδενί, έμμεσα ή άμεσα, θα γίνετε δυστυχισμένοι όλοι, εσύ, αυτός και κυρίως το παιδί.Λάβε το πολύ σοβαρά υπόψη σου αυτό...Είναι δύσκολο για σένα αν τον αγαπάς, αλλά πραγματικά αν θές παιδια, ψάξε έναν άντρα που να θέλει κι αυτός εξίσου..Η ζωή έχει δείξει πάρα πολλές φορές ότι αποτυγχάνουν ως γονείς ακόμη κι αυτοί που θέλανε σαν τρελοί παιδιά, ή μπορεί να ΝΟΜΙΖΑΝ ότι θέλανε.Πόσο μάλλον, όταν από την αρχή η αποψή του είναι ΟΧΙ. Σου εύχομαι να ευτυχήσεις με ό,τι σημαίνει αυτό για σένα..Υ.Γ. Δεν ξέρω πως ακούγεται, αλλά πιστεύω ότι κατά μία έννοια είσαι τυχερή που εχει σαφή άποψη και στην καταθέτει.
#7: Δηλαδή αν αυτός σου ζήταγε να πάρετε ενα πύθωνα για κατοικιδιο, κι εσύ έλεγες όχι, θα σήμαινε οτι δεν τον αγαπάς? Ο άνθρωπος ήταν ξεκάθαρος, μακαρι να είχαν όλοι την ευθύτητα και την αποφασιστικότητά του.
#4 Επειδή οι εποχές είναι δύσκολες και ο φίλος σου όπως είπες εμπειρία δεν έχει πρέπει να σκεφτείς καλά το ρίσκο που θα πάρεις. Μπορεί να τα λεφτά να είναι περισσότερα τώρα αλλά έχεις και οικογένεια αν δεν πάει καλά το όλο εγχείρημα και μείνεις χωρίς δουλειά τι θα κάνεις?? Σίγουρα θα είσαι πολύ καλός στην δουλειά σου αλλά οι θείοι σου σε έχουν από τα 15 σου δεν ξέρω πως θα τους φαινόταν να πας σε άλλο μαγαζί που θα είναι ανταγωνιστικό σε αυτούς!!Οπότε ίσως θα ήταν καλύτερα να το συζητήσεις μαζί τους και αν όντως σε θέλουν να σου κάνουν αύξηση αλλιώς θα είσαι "ελεύθερος" να πας σε όποια άλλη δουλειά θες!!
Πολλές απορίες σήμερα. Ο 2 δε μας λέει τι δουλειά κάνει, και η 5 δε μας είπε τι της έκανε η φίλη-φίδι, που επί 1μιση χρόνο έλεγε ψέματα. Τόση ίντριγκα, και δε μας πέταξε ούτε ένα ψίχουλο να καταλάβουμε τι έγινε.
Ο 2 φανταζομαι δεν το λεει γιατι δε θελει να επιρρεασει την απαντηση καθως και ο ιδιος παραδεχεται πως ειναι καπως περιεργη η δουλεια του...ενας θεος ξερει τι μπορει να κανει!!!Για το 5 ομως η ερωτηση δεν εχει να κανει με το περιστατικο εχει να κανει με την επαναληψη αν καταλαβαινω καλα και την ανοχη των υπολοιπων.ειχε κανει κατι η φιλη-φιδι πριν σε αλλον και ενω ελεγε πως αναγνωριζει το λαθος της το επανελαβε αβιαστα ξανα σε δευτερο δικο της προσωπο αρα πανε περιπατο οι ενοχες που δηλωνε πριν πως εχει,ηταν για τα ματια του κοσμου μονο.Οταν ενας ανθρωπος νιωθει την αναγκη να δικαιολογει τις πραξεις του προφανως αναγνωριζει και ο ιδιος πως καπου εχει κανει κατι λαθος η κακο και οταν πια το επαναλαμβανει πληγωνοντας και αλλον δικο του ανθρωπο τοτε ειναι προφανες πως μιλαμε για εναν εγωκεντρικο παρτακια.το οτι δεν ειναι προφανες για ολους προβληματιζει.Παντως για να ειναι ολες γυναικες και να υπαρχει τοσος θυμος γκομενικο μου μυριζει...
Σχετικά με την #7, υπάρχει μια παράμετρος στα λεγόμενά της που προσπεράστηκε κάπως:"Τα ξαναβρήκαμε όταν πρόσθεσε ότι στο μέλλον θα θέλει. "Δηλαδή χώρισαν γιατί αυτή ήθελε παιδιά κι αυτός όχι, αλλά μετά της είπε "δεν θέλω παιδιά αυτή τη στιγμή, αλλά αργότερα θα ήθελα". Ε, τώρα που ήρθε το μέλλον, της το ξέκοψε. Αν εγινε έτσι, δεν είναι έντιμο από την πλευρά του. Ίσως για αυτό να αναρωτιέται η κοπέλα αν την αγαπάει
Σίγουρα δεν ήταν έντιμο και μάλλον εγωιστικό θα το χαρακτήριζα εκ μέρους του. Τότε για να μην την χάσει μπορεί να της είπε ψέμματα ότι θα θέλει στο μέλλον παιδιά ,βέβαια μπορεί όμως να ήταν και αλήθεια και να το σκεφτόταν όντως!Αυτό έγινε στο μακρύτερο παρελθόν..Πριν 2 χρόνια που ξανά έγινε αυτή η συζήτηση και ο άνθρωπος είπε ξεκάθαρα ότι δεν θέλει αυτή δεν είπε/έκανε τίποτα ,δεν αντέδρασε καθόλου !!Φτάσαμε στο σήμερα να αναρωτιέται αν την αγαπάει...?
Φυσικά, δύο χρόνια είναι πάρα πολύς καιρός να το αφήσει έτσι το θέμα. Ή το αποδέχεσαι και προχωράς ή φεύγεις από τη σχέση. Αλλά ίσως ένιωθε ανασφάλεια, αν θα βρει άλλον, πότε, αν τελικά θα προλάβει να κάνει παιδί και όλα αυτά. Και προτίμησε να κλείσει τα μάτια στο πρόβλημα, αλλά τώρα ζορίζεται
#7 Πραγματικά πόσο ανεύθυνο είναι να θέλεις και να επιμένεις να κάνεις παιδιά με κάποιον που σου ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει??Ένα παιδί ΠΡΕΠΕΙ να το θέλουν συνηδειτά και οι 2 γονείς !!Αν το επιβάλεις σε κάποιον με το ζόρι για να μην σου χαλάσει χατήρι και να αποδείξει την αγάπη του για σένα τότε πολύ πιθανόν να μην αποδεχτεί ποτέ το παιδάκι και αυτό να μεγαλώσει δυστυχισμένο χωρίς αγάπη!! Ενδεχομένως να σε αγαπάει για να είσαστε τόσα χρόνια μαζί, απλά δεν θέλει να κάνει παιδιά .Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί εσύ είσαι ακόμα μαζί του?Γιατί όταν σου είπε ότι δεν θέλει δεν απάντησες??Αφού είναι τόσο σημαντικό για σένα να κάνεις παιδιά τότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βρεις κάποιον άλλον που θα θέλει το ίδιο με σένα !!
Μήπως εννοεί ότι πρώτα τους είπαν ότι κάνουν μειώσεις αποδοχών γιατί δεν έχουν, ενώ μετά (αν του δώσουν) θα αποδειχτεί ότι είχαν, αλλά μικρόψυχα έκοψαν απ'τους υπαλλήλους, κοιτάζοντας την πάρτη τους;
Θα προσπαθήσω να κάνω μια μαντεψιά:γιατί όταν κάνεις περικοπή μισθού,υποτίθεται την κάνεις γιατί έχεις εξαντλήσει όλα τα περιθώρια και αυτή είναι η έσχατη λύση για να μη φύγει κάποιος υπάλληλος σου. Το να δεχτούν οι θείοι να ανεβάσουν πάλι τον μισθό του ίσως να δείχνει ότι η περικοπή ήταν κ λίγο "προληπτικη".
Συμφωνώ με ολα τα παραπάνω, ομως οταν εισαι αφεντικο και έχεις κάνει περικοπές γιατι στενευεσαι , και έρχεται κάποιος υπάλληλος σου που τον θες πολυ και σου λεει φεύγω γιατι μου δινει ο αλλος περισσότερα, λες θα πειστώ και άλλο για να του δωσω περισσότερα γιατι δεν με παίρνει να χάσω τον καλο μου υπάλληλο. Δεν ειναι κακο αυτο, ούτε ύποπτο για να χάσει ο #4 κάθε πάσα ιδέα για τους θείους.
Θα ελεγα κατι μπλεγμένο με νυχτα, πορτα σε κλαμπ, κάτι τέτοιο. Αν μιλάμε για εμπόριο ναρκωτικών σοβαρεύει το πράγμα και δεν ειναι η κοινωνικη αποδοχή το πρόβλημα!
Αχαχαχαχαχα, μακράν η καλύτερη πρόταση οι ταινίες του Σειρηνάκη !! Θα τον ξέραμε πάντως, νέος ετών 25 λέει. Έχει νέους ετών 25 ο Σειρηνάκης?Αν είναι στρίπερ σιγά τα ωά πάντως :)
@Neverlander Καλέ αυτό πώς δεν το σκέφτηκα; Η τέλεια ισορροπία πλήρους νομιμότητας με ελάχιστη κοινωνική αποδοχή, και η ηλικία είναι γάντι! Τέρμα, αυτό κάνει, η κουτσομπόλα μέσα μου ηρέμησε. :)
#7:Εαν θες να κανεις παιδι, σηκω και φυγε. Αυτος δεν θα αλλαξει γνωμη και εσυ εαν μεινεις μαζι και περασουν τα χρονια, θα μετανιωσεις πολυ που δεν εφυγες.Απο την αλλη - για να μιλησω και για τη δικη του πλευρα- μπορει και αυτος να πει "Αφου λεει οτι με αγαπαει. Γιατι δεν καταλαβαινει οτι δεν θελω παιδι και με πιεζει;"Σηκω και φυγε και ακολουθα το ονειρο σου και σου ευχομαι απο καρδιας να το βρεις
#7Όχι, όχι, όχι. Μην σκέφτεσαι καν να κάνεις παιδί με κάποιον που δεν θέλει. Ακόμα κι αν τον εκβιάσεις συναισθηματικά και το δεχτεί τελικά, θα έχετε πολύ άσχημη κατάληξη. Ένα παιδί απαιτεί τεράστια αποθέματα ενέργειας, φροντίδας και προσοχής. Πώς πιστεύεις ότι θα αντεπεξέλθει στα νέα του καθήκοντα κάποιος που δεν το ήθελε εξαρχής; Θα το μεγαλώνεις μόνη σου και με έναν σύντροφο που θα σου κοπανάει οταν θα παραπονιέσαι που δεν βοηθάει ''εσύ λύσσαξες να κάνεις παιδί, εγώ δεν ήθελα.'' Για να μην αναφέρω τα ψυχολογικά τραύματα ενός παιδιού που βιώνει την ψυχική απουσία του πατέρα του. Καλύτερα να χωρίσεις και να βρεις κάποιον άλλο, γιατί και η ηλικία σου δεν βοηθάει. Είναι κρίμα να χάσεις τη χαρά της μητρότητας για τον οποιονδήποτε. Δεν έχεις χρόνο να περιμένεις να του έρθει η επιθυμία, που εδώ που τα λέμε, θα του είχε έρθει μέχρι τώρα αν ήταν.
Ναι, καλή ώρα όπως μια φίλη μου, που λύσσαξε να κάνει παιδί με κάποιον που είναι παιδί (σαν συμπεριφορά και στάση ζωής). Το αποτέλεσμα; Της έχει αναθέσει όλες τις ευθύνες του μωρού, δεν βοηθάει καθόλου και όλο παραπονιέται, που δεν μπορεί να πάει για καφέ όποτε του καπνίσει...Εν τω μεταξύ, προχτές ήμουν σπίτι τους και όλο της το' δινε το μωρό και μπροστά σε πόσο κόσμο γκρίνιαζε και η φίλη μου είχε φορέσει το ψεύτικο χαμόγελο και όλο του ζήταγε κάτι απλό, πχ να βράσει νερό και αυτός έλεγε όχι μπροστά σε όλους... Να μια πιθανή κατάληξη αν ο φίλος της #7 ενδώσει στην επιθυμία της για παιδί, ενώ ξεκάθαρα δεν θέλει...
Με αφορμή και το σχόλιο της/του Neverlander να προσθέσω ότι μια γνωστή μου βρέθηκε σε παρόμοια κατάσταση και τελικά έκανε παιδί με δότη σπέρματος αφού χώρισε με τον τύπο που τραβιόταν. Πολύ πιο υγιής κατάσταση από το να κάνεις παιδί με κάποιον που δε θέλει και να τρέχεις μετά.
2. ΤΙ στο καλό δουλειά είναι αυτή? Αν είναι νόμιμη όλα καλά, αν είσαι μαστροπός πχ τότε όχι. ΥΓ Έχω μία φίλη που αρνήθηκαν να τη στηρίξουν οι γονείς της. Χορεύει από τα 20 της, είναι 29 και στηρίζει μόνη της τον εαυτό της κα την αδερφή της. Έβγαλε αρκετά λεφτά ώστε να κάνει αυτό που ήθελε και αυτό που είχε σπουδάσει, αλλά αναγνωρίζει ότι μέχρι να φτιάξει όνομα ως σχεδιάστρια ρούχων χρειάζεται εισόδημα. Αυτά. Δε ντρέπεται και κυρίως δεν ακούει τους γονείς που τη ζαλίζουν.
#2 Εργασία μη κοινωνικά αποδεκτή, πολύ καλά εισοδήματα σε ηλικία 21-25, ανασφάλεια για το μέλλον.Εκδίδεσαι; Είσαι μπράβος σε νονούς της νύχτας; Ή σπρώχνεις ηρωίνη;Πώς και για πόσο θα μπορείς να βιοπορίζεσαι αποκλειστικά από αυτή τη δουλειά; Εσένα σε ικανοποιεί πραγματικά; Ενέχει κινδύνους, για 'σένα ή άλλους;Σε καθεστώς πλήρους ανωνυμίας θα μπορούσες να δώσεις κάποια στοιχεία παραπάνω, αν μη τι άλλο αν η δουλειά σου είναι παράνομη και αν ενέχει βλάβη προς τρίτους...
Υπάρχει περίπτωση να βγάζει χρήματα από παιχνίδια στο ιντερνετ. Πχ διαδικτυακό πόκερ. Ή και άλλου είδους παιχνίδια, που παίζονται σε παγκόσμιο επίπεδο, και οι καλύτεροι κερδίζουν αληθινά χρήματα. Ξέρω μια τέτοια περίπτωση, αλλά όχι πολλές λεπτομέρειες δυστυχώς
Κάτι τέτοιο σκέφτηκα και εγώ. Γνωστός μου ασχολείται με στοιχήματα αγώνων στο ίντερνετ και μέσα στο δίμηνο αγόρασε αυτοκίνητο, iphone, λάπτοπ, οτι θες. Δεν ξέρω πώς λειτουργεί το όλο θέμα πάντως σίγουρα είναι παράνομο.
Όχι αλλά είμαι απίστευτα περίεργος άνθρωπος. Δεν θα ρωτήσω, ούτε θα με νοιάξει ποτέ πρώτη τι κάνεις στα προσωπικά, σου αλλά αν έρθεις πρώτος να μου πεις μια ιστορία και μου κρύψεις τα μισά, ε εκεί θα σκάσω!
Έχετε δίκιο βρε παιδιά, απλώς όταν κάποιος διατηρεί τόση μυστικότητα σε μια εντελώς ανώνυμη επιστολή δίνει την αίσθηση ότι ντρέπεται κι ο ίδιος να το πει, και λες, ε τι κάνεις πια, πληρωμένος εκτελεστής είσαι;Από την άλλη χαζομάρα μου, εδώ άλλοι λένε ότι ζουν στο εξωτερικό και δε μας λένε χώρα μπας και τους εντοπίσουμε..Αλλά επισύρουν αλήθεια τόση κοινωνική κατακραυγή τα φρουτάκια και το πόκερ στην Ελλάδα;Οδηγός συνοδών ή μπράβος σε μαγαζί το σκέφτηκα κι εγώ. Πληρώνουν αλήθεια τόσο καλά μέσα στην κρίση;
Όπως πολύ ωραία είπε ένας φίλος μου, συνήθως όσοι μιλούν για πρώτυπα είναι καλοί οικογενιάρχες, σωστοί στην κοινωνία, με καλές δουλειές και το βράδυ... κωλόμπαρο.