Στο σημερινό «Α μπα»: υπεράνω επιθέσεων

Στο σημερινό «Α μπα»: υπεράνω επιθέσεων Facebook Twitter
35


__________________
1.


Αγαπητή Α,μπα,
διαβάζω την στήλη σου πολύ συχνά και ταυτίζομαι με τον τρόπο που απαντάς. Αποφάσισα να σου γράψω για θέμα επαγγελματικό. Εργάζομαι ως καθηγήτρια γερμανικών στον ιδιωτικό τομέα κοντά 10 χρόνια τώρα. Η αλήθεια είναι ότι μου είχαν έρθει τα πράγματα αρκετά καλά με τα φροντιστήρια που εργαζόμουν. Πριν 2 χρόνια όμως, Σεπτέμβριο μήνα, το αφεντικό στου οποίου το φροντιστήριο εργαζόμουν 4 χρόνια, αποφάσισε να μην μου ανανεώσει την σύμβαση. Στάθηκα τυχερή και βρήκα αμέσως αλλού. Το πρόβλημα μου δεν είναι η απόρριψη, ούτε το σοκ του ξαφνικού. Το πρόβλημα μου είναι ότι από τότε αμφιβάλλω συνεχώς για τον εαυτό μου, φοβάμαι και την παραμικρή μου κίνηση στο νέο φροντιστήριο και τυχόν σχόλια που μπορεί να γίνουν διογκώνονται στο κεφάλι μου. Έκανα λάθη (μέσα στα ψέματα που είπε το πρώην αφεντικό μου, για να δικαιολογήσει την απόφαση του, υπήρχαν και κάποιες αλήθειες) προσπαθώ να βελτιώνομαι, αλλά όχι στον βαθμό που θα με έκανε να αισθανθώ ασφαλής. Πως ξεπερνάς κάτι τέτοιο; Πως βελτιώνεσαι χωρίς να κάνεις συνέχεια λάθη από άγχος( η τουλάχιστον έτσι να νιώθεις); Η δουλειά μου μου έδινε χαρά, τώρα έχω μια μόνιμα μικρή μαυρίλα μέσα μου. Δεν θέλω να ξανανιώσω, ότι μπορώ να αντικατασταθώ τόσο εύκολα
Σε ευχαριστώ ούτως η άλλως και συγνώμη για το μέγεθος-starfish

 

Για λίγο μπήκα στον πειρασμό να ρωτήσω «σε ποια χώρα μένεις» γιατί η μόνιμη δουλειά εδώ και δέκα χρόνια, με μια αναποδιά που έγινε δύο χρόνια πριν, η οποία διορθώθηκε αμέσως, είναι πολύ ειδυλλιακή επαγγελματική πορεία για οποιονδήποτε εργαζόμενο, οποιασδήποτε χώρας. Σου έχουν έρθει πολύ, μα πολύ καλά τα πράγματα, και τα κριτήρια σου για το τι είναι ατυχία και τι είναι επαγγελματική ανασφάλεια δεν συμβαδίζουν με την σύγχρονη πραγματικότητα.


Βέβαια ξέρω ότι το «υπάρχουν και χειρότερα» δεν είναι ποτέ καλή απάντηση, για κανέναν, γιατί ο καθένας έχει το δικό του ντέρτι. Δεν ήταν κακή εξέλιξη η συνειδητοποίηση ότι μπορείς να αντικατασταθείς εύκολα, ήταν χρήσιμο μάθημα, που άργησες λίγο να πάρεις, και γι' αυτό είναι τόσο τραυματικό, γι' αυτό λένε «κι ο κολιός τον Αύγουστο». Νομίζω ότι το πρόβλημα σου είναι και το σοκ, και το ξαφνικό. Μην το προσπερνάς, καταλήγοντας στο αποτέλεσμα. Ο φόβος που έχεις τώρα, είναι αποτέλεσμα του σοκ, και του ξαφνικού. Εννοείται! Η απόλυση είναι σοκ, για όλους, και δύσκολα ξεπερνιέται αυτού του είδους η απόρριψη.


Το άγχος είναι καλό όμως μέχρι ένα επίπεδο, αν δημιουργεί μια μόνιμη μαυρίλα, πρέπει να αντιμετωπιστεί, κι αυτό γίνεται με την εξισορρόπηση, όχι με την προσπάθεια να επιστρέψεις στην προηγούμενη ψυχική κατάσταση, που προέκυπτε από την άγνοια κινδύνου. Κανείς δεν είναι αναντικατάστατος, αλλά κανείς δεν θέλει να απολύει χωρίς λόγο. Οι απολύσεις είναι δύσκολες, όχι γιατί τα αφεντικά αγαπούν τους υπαλλήλους τους (αν και δεν αποκλείεται να υπάρχει καλή σχέση) αλλά επειδή κανείς δεν θέλει να γίνεται δυσάρεστος. Όλοι θέλουν να τους αγαπούν οι άλλοι, ακόμη και οι πιο σκληροί άνθρωποι. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά αν πέσεις στην εξαίρεση, πρέπει να το πάρεις απόφαση, κάποιος πρέπει να αντιμετωπίσει και τις εξαιρέσεις. Οι άλλοι ξέρουν ότι θα κάνεις λάθος, και περιμένουν ότι θα κάνουν λάθος. Αν δεν κάνεις ποτέ κανένα λάθος, θα είναι τεράστια έκπληξη γι' αυτούς, που δεν θα είναι απαραίτητα 100% ευχάριστη. Πρέπει να είσαι έτοιμη για απόρριψη, αλλά όχι επειδή την αξίζεις κάθε δευτερόλεπτο. Πρέπει να προσπαθείς για το καλύτερο στη δουλεία σου, αλλά όχι επειδή τρέμεις, επειδή θέλεις και μπορείς. Οι αναποδιές γίνονται τραύματα μόνο αν τις αγνοήσουμε και δεν τις επεξεργαστούμε. Ήρθε η σειρά σου, και ας πέρασες δέκα χρόνια χωρίς εμπόδια.

__________________
2.

Ρε συ Α,μπα,
Τι πιστεύεις οτι υποδηλώνει το να είσαι σε μια σχέση και ο σύντροφός σου να μην σε διεκδικήσει σε περίπτωση που τύχει σε φλερτάρει κάποιος? Προφανώς δεν εννοώ γελοιότητες και τραμπουκισμούς ούτε να το παίξει θιγμένος ιππότης αλλά να δώσει διακριτικά το παρόν βρε παιδί μου! Έπειτα από συζήτηση μου είπε πάνω κάτω οτι το θεωρεί περιττό εφόσον γνωρίζω τι είμαι για εκείνον. Οκ, αλλά αν για εμένα αυτό είναι σημαντικό στοιχείο στην σχέση? Ίσως γιατί φοβάμαι τι μπορεί να δείχνει? Πληροφοριακά, η σχέση μετράει 2,5 χρόνια εγώ είμαι 26 αυτός 28. Όσο μεγαλώνω μου φαίνεται μπερδεύομαι περισσότερο με τα θέλω μου! Συγχρητήρια παρεμπιπτόντως για την στήλη! Φαίνεσαι από τα λίγα cool τυπάκια!- Νόμισμα

Πρώτα, θεωρείς δεδομένο ότι ο άλλος πρέπει να αντιδράσει με τον τρόπο που ορίζεις ορθό, επειδή εσύ έχεις δίκιο και τα βλέπεις σωστά τα πράγματα (συγκεκριμένα, δεν θέλεις «γελοιότητες και τραμπουκισμούς», γιατί αυτό θα ήταν λάθος, και όποια θέλει αυτό, κάνει επίσης λάθος. Θέλεις να «δώσει διακριτικά το παρόν», χωρίς να μας εξηγείς τι ακριβώς είναι αυτό, αλλά πρέπει να το βρει, και να το κάνει. Αν είναι παραπάνω ή λιγότερα διακριτικός, πάλι θα κάνει λάθος). Ύστερα, θεωρείς δεδομένο ότι εφόσον δεν αντιδρά σε κάτι όπως θα ήθελες να αντιδράσει, αυτό σημαίνει κάτι κακό, και αυτό το κακό έχει να κάνει φυσικά με σένα, και όχι με τον τρόπο που λειτουργεί αυτός και με τον χαρακτήρα του, ή με τον τρόπο που θεωρεί αυτός σωστή αντίδραση.


Τι είναι αυτό που είναι το «σημαντικό στοιχείο στη σχέση;» Θέλεις επιβεβαίωση, ότι σημαίνεις κάτι γι' αυτόν; Εντάξει, αλλά αυτό θα το καταλάβεις αν κάνεις πρώτα την φιλότιμη προσπάθεια να τον γνωρίσεις σε βάθος και να καταλάβεις πώς λειτουργεί, όχι ζητώντας αποδείξεις που λένε κάτι σε σένα. Όσο του ζητάς να είναι κάτι που δεν είναι, τόσο θα του μπαίνουν υποψίες ότι δεν καταλαβαίνεις ποιος είναι, και τόσο περισσότερο θα σπρώχνεις να γίνει αυτό που φοβάσαι περισσότερο. Μπερδεύεσαι με τα «θέλω σου» γιατί μεγαλώνεις και επιμένεις να μην καταλαβαίνεις ότι διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά, κι εσύ επιμένεις να θέλεις αυτά που θέλεις, επειδή αυτό θέλεις, και αν οι άλλοι δεν τα κάνουν όπως τα θέλεις, είναι επειδή δεν σε θέλουν. Όχι επειδή είναι διαφορετικοί από σένα.

__________________
3.


αγαπητη α μπα,
είμαι σε σχέση από απόσταση περίπου ένα χρόνο τώρα είμαστε και οι δύο 19. Το θέμα μου είναι ότι στο τέλος μιας δικής μου πιεσμένης μέρας θέλω να του μιλάω. θέλω να ξέρω τι σκέφτεται γενικά να μου πει κάτι ενδιαφέρον που μάθανε οτιδήποτε, όπως αντίστοιχα να του πω και εγώ. Μέσα στην ημέρα μιλάμε αραία με μηνύματα για τα βασικά δηλαδή καλημέρα και έχουμε συμφωνήσει πως και οι δύο το θέλουμε ωστέ να μοίαζει πως όντως έχουμε κάποια σχέση και δεν είναι όλα στο μυαλό μας. Πέρα από αυτό όμως εκείνος δεν επιδιώκει κάποια παραπάνω επικοινωνία μαζί μου. Κάποιες φορές μου στέλνει μου λείπεις, στην φράση αυτή εγώ εστιάζω. Γιατί λέει μου λειπείς; Άμα του έλειπα δεν θα ήθελε να επικοινωνούμε πιο συχνά πχ να μιλάμε σκαιπ τ βράδυα έστω; Άμα με εβρισκέ ενδιαφέρουσα δεν θα επιδίωκε την παρέα μου; γτ εμένα όταν μ τ λέει πάντα σκέφτομαι πως ο μόνος λόγος π τ λέει είναι γτ εννοέι ερωτικά του λείπω. Αυτό που με εκνευρίζει όμως ακόμα παραπάνω είναι όταν με λέει ζωή του.
ΥΓ1: εκείνος επειδή ξέρω πλεον το προγραμμά του έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο.
ΥΓ2: Αμά κατί σοβαρό συμβαίνει θα μιλήσουμε και θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
ΥΓ3: μια δυνατή μάλιστα φωνή μέσα μου, λέει πως είμαι ανώριμη και παράλογη. Σε περίπτωση π ισχύει και βαρίεσαι μην μ απαντάς. Άμα δεν βαρίεσαι κράξε με μπας και καταλάβω.- blurred lines

1. Δεν είναι κακό, ούτε υποτιμητικό, ούτε κακό να του λείπεις ερωτικά. ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΕΙΣΑΣΤΕ. Είναι πολύ ωραίο. Και θα ήταν ωραίο ακόμη και αν δεν ήσασταν σε σχέση.
2. Γιατί δεν τον παίρνεις εσύ τηλέφωνο; Γιατί είναι αυτός που δίνει τον τόνο; Γιατί δεν λες τι θέλεις, και γιατί δεν το διεκδικείς; Γιατί περιμένεις να κάνει αυτό που θέλεις, αντί να λες αυτό που θέλεις; Γιατί δεν κάνεις αυτό που θέλεις, αντί να ζητάς να το κάνει ο άλλος;
3. Διάβασε την προηγούμενη απάντηση. Κατά τα άλλα, ισχύουν ακριβώς τα ίδια.

__________________
4.

Αγαπητή Α μπα,
Είμαι 33 και η ιδέα του γάμου απο την μέρα που γεννήθηκα δεν ήταν ποτε μέσα στο μυαλό μου. Ούτε το θεώρησα ποτέ σαν φυσικό προορισμό για κάθε γυναίκα. Θέλω συντροφικότητα φυσικά και μου λείπει όταν δεν την έχω.
Πές μου ένα καλό επιχείρημα να λεω σε όλους αυτούς που δεν με πιστέυουν οταν λέω οτι δεν θα στεναχωρεθώ αμα δεν κάνω οικογένεια, άμα τύχει έτυχε.
Απο τα 15-25 συνήθως μου έλεγαν (οικογένεια, φίλοι, γνωστοί) οτι το λεω απο αντίδραση και θα μικροπαντρευτώ. Τώρα στα 33 μου λένε (οικογένεια, φίλοι, γνωστοί, τυχαίοι) οτι το λεω απο ανασφάλεια γιατί έχω μεγαλώσει (ε όχι έχω μεγαλώσει στα 33!!).
Μη μου πεις τι με νοιάζει τι λενε οι άλλοι, το ακούω συχνά και εκνευρίζομαι πλεον να εξηγω τα αυτονόητα για εμένα.- Free Spirit

Δεν μπορείς να σταματήσεις τους άλλους να λένε αυτά που θέλουν να πουν, ούτε μπορείς να τους κάνεις να αλλάξουν γνώμη, όπως δεν μπορούν αυτοί να αλλάξουν τη δική σου. Οπότε ο τρόπος για να μην ακούς αυτά που λένε, είναι να μην δίνεις την ευκαιρία να τα πουν. Πόσες φορές πια μπορεί να ανοίξει αυτή η κουβέντα, και γιατί κάθε φορά είναι τόσο απαραίτητο να εξηγείς ποιες είναι οι προσωπικές σου επιλογές (που δεν αφορούν κανέναν άλλον, άρα αν τις πεις, το κάνεις επειδή θέλεις). Γιατί να πρέπει να βρεθεί η τέλεια απάντηση για όλους όσους λένε το μακρύ τους και το κοντό τους για μια έτσι κι αλλιώς θεωρητική συζήτηση που αφορά το μέλλον σου, και κανέναν άλλον;


Αν νομίζεις ότι είναι ρηξικέλευθο να δηλώνεις ότι δεν θέλεις να παντρευτείς, να σε ενημερώσω ότι είναι εντελώς αναμενόμενο. Για κάποιους η δήλωση «θέλω να παντρευτώ» είναι συνώνυμη με αδυναμία, συντηρητισμό, και γενικά μια uncool κατάσταση. Η μόνιμη επωδός είναι «τι είναι ο γάμος, ένα χαρτί», φαντάζομαι ότι χρησιμοποιείς κι εσύ αυτό το επιχείρημα. Τα έχουμε ξανακούσει τα επιχειρήματα σου, όπως έχουμε ξανακούσει και τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς. Πες τα, μην τα λες, παντρέψου, μην παντρεύεσαι, συζήτα το, μην τα συζητάς: όλα αυτά είναι προσωπικές σου επιλογές, και εκτός από σένα, κανένας δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα. Όποιος επιμένει, το κάνει επειδή θέλει να υποστηρίξει την δική του θέση, επειδή θέλει να βγει ο ίδιος σωστός, επειδή ο εαυτός του τον νοιάζει και με ποιο τρόπο θα φανεί ανώτερος, και όχι πότε θα φάει κουφέτα στον γάμο σου για να σου ευχηθεί.

 

__________________
5.


Η λέξη πυραμίδα είναι ελληνική, οπότε οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πώς λέγαν τις πυραμίδες τους;- Θα το γκουγκλάρω


Όμως μου άρεσε η ερώτηση, και τη γκούγκλαρα κι εγώ, και ανακάλυψα ότι η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη. Δεν είμαι καν σίγουρη για το ποια είναι η ετυμολογία της ελληνικής λέξης, γιατί είδα διάφορες διαφωνίες (και δεν εννοώ το esoterika.gr, kosmara.blogspot, synomosioclub.gr, mystagogy.gr και λοιπά). Για την αιγυπτιακή λέξη το πιο ενδιαφέρον και πιο λογικοφανές, σημειώνοντας ότι δεν ξέρω τίποτα απολύτως για το θέμα, ήταν το εξής:

Σύμφωνα με αυτό, η αιγυπτιακή λέξη για την πυραμίδα ήταν "μ-ρ" με άγνωστα φωνήεντα.

 

Η δυσκολία και τα εμπόδια γύρω από το θέμα λόγω παλαιότητας και έλλειψης στοιχείων, αφήνει το θέμα ανοιχτό για πολλές ερμηνείες, και ξέρω ότι έχετε ακούσει πολλές, αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ να σας παραθέσω μερικές από αυτές (και το «λεξαριθμητικά» είναι λέξη).

Λεξαριθμητικά τι συμβαίνει. Αν δούμε τον αριθμό των νετρονίων ραδιενεργών στοιχείων θα δούμε ότι οδηγούν στο μέρ - πυραμίδα. Αρχίζουν από το πρώτο υλικό:

ΜΡ = 140
νετρόνια Πρωτακτινίου = 140

και καταλήγουν στο:

MIΡ = 150
νετρόνια Πλουτωνίου = 150

Κάποιοι έχουν εκφράσει την άποψη ότι και οι θολωτοί τάφοι είχαν σαν σκοπό να αποθηκεύσουν με ασφάλεια μέσα στην Γη ραδιενεργά υλικά.

Παρακάτω, πετάμε λίγο ακόμη πιο ψηλά:


Η ιστορία του Θώθ ή Ερμήτου Τρισμέγιστου χάνεται πίσω στον χρόνο και στον πολιτισμό της μυθικής χώρας του ΚΕΜ (Αιγύπτος). Ενας πολιτισμός ο οποίος έφτασε στο απόγειο του πριν από τον τελευταίο καταποντισμό της Ατλαντίδος. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν εκείνος που δίδαξε στους ανθρώπους όλα όσα γνωρίζουν και ήταν ο ιδρυτής των μυστηρίων.


Πριν από τον ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ καταποντισμό της Ατλαντίδας. Μαθαίνουμε ότι η Ατλαντίδα όχι μόνο καταποντίστηκε, αλλά αυτό έγινε επανειλημμένα. Αν πιστεύετε ότι αυτό έχει κάποια κενά, όλα εξηγούνται παρακάτω:


Αν τοποθετήσουμε αυτή την χρονολογία στο Κοσμικό ημερολόγιο, θα διαπιστώσουμε ότι η Ατλαντίδα βυθίστηκε περίπου όταν το σημείο ισημερίας περνούσε από το ζώδιο του Λέοντα σε αυτό του Καρκίνου περίπου το 9000 π.χ . Ο Καρκίνος ανήκει στο στοιχείο του Νερού κι έτσι δεν είναι περίεργο, ότι με τον ερχομό της εποχής του Καρκίνου, η γη γνώρισε μεγάλους κατακλυσμούς. Με την είσοδο στην εποχή του Καρκίνου και την ταυτόχρονη βύθιση της Ατλαντίδος, εξαφανίζεται σχεδόν κάθε πολιτισμός και οι λατρείες υποβιβάζονται.


__________________
6.


Αγαπητή Α, μπά,

Έπεσε τις προάλλες τυχαία στα χέρια μου το εξής κλιπ

 

και δε μπορώ με τίποτα να το βγάλω από το μυαλό μου. Έχω πάθει εμμονή με το πείσμα, τη χάρη και την ευγένεια αυτών των χορευτών και αισθάνομαι ότι κάπως ταυτίστηκα με αυτούς σε σημείο που άρχισα να ψάχνω για σχολές. Άρχισα να πιστεύω ότι αν όλοι μας κάναμε λίγο από αυτό ο κόσμος θα ήτανε ένα πολύ ωραίο μέρος. Είναι κάτι που δεν σκέφτηκα ποτέ να κάνω στη ζωή μου. Ευτυχώς μένω στο εξωτερικό και υπάρχουν πολλές τέτοιες σχολές. Είμαι όμως άνω των 30 και μου κάνει εντύπωση που μου βγήκε τέτοια ανάγκη τώρα. Δεν είναι περίεργο; Εσύ τι πιστεύεις;- τιέχωπάθει

Μου φαίνεται τέλειο ότι βρήκες κάτι που σε πάθιασε μετά τα τριάντα, θαυμάσιο, μακάρι να βρίσκεις κάτι συνέχεια να σε βγάζει από την αδράνεια και τη ρουτίνα, και την αίσθηση ότι ό,τι ήταν να γίνει, έγινε. Δείχνει άνθρωπο που δεν αράζει και δεν λιμνάζει. Κυνήγησε το, γιατί όχι, αν όλοι κυνηγούσαμε από λίγο αυτά που μας κάνουν εντύπωση, αντί να τα ξεχνάμε το επόμενο δευτερόλεπτο, ο κόσμος θα ήταν, αν όχι πολύ ωραίος, σίγουρα καλύτερος.

__________________
7.


Κουτσομπολιό Λένα μου, κουτσομπολιό παντού. Το κλασικό, οι θειάδες παντού που αρχίζουν, εσύ πότε θα κάνεις παιδιά; Πότε θα παντρευτείς, εμένα η Καιτούλα μου γνώρισε τον άντρα της στα 20 και τώρα στα 3 έχει 3 παιδιά. Και εν τω μεταξύ η Καιτούλα δεν ξέρω ούτε πως τα περνάει στο σπίτι της, ούτε πως της φέρεται ο άντρας της (πάντως μια χαρά φαίνονται τα παιδιά, και τα μικρά φαίνονται χαρούμενα, οπότε μπράβο) αλλά με τους δικούς μου στόχους στα 27 που είμαι δεν γίνεται να τα συνδυάσω και να είμαι και full time mom και δεν θέλω κιόλας. Καλά έχω καταλάβει ότι δεν πρόκειται να το δουν από τη μεριά μου, ούτε με νοιάζει ιδιαίτερα αλλά θα ήθελα να απολαύσω μια φορά και εγώ αυτή την αυτοπεποίθηση που τους δίνει η χαζομάρα τους, ότι τώρα που μου τα είπαν, εγώ τα κατάλαβα και θα αλλάξω τη ζωή μου για να προσαρμοστώ στο φωτεινό παράδειγμα που μου έδωσαν. Η ερώτησή μου είναι η εξής: είναι αγένεια την άλλη φορά που θα ακούσω για Καιτούλα/Μαιρούλα/Νικούλα/γουατέβερ να γυρίσω με ένα στραβοσφιγμένο χαμόγελο να πω "μμ, παιδί από τόσο μικρή, δεν ξέρω, δεν νομίζω ότι το έχει σκεφτεί όποιος το κάνει, και εγώ που έχω πολύ απαιτητική δουλειά και η μητέρα μου δεν μπορεί να με βοηθήσει θα ήταν ανεύθυνο εκ μέρους μου"; 'Η κάτι τέτοιο ρε παιδί μου, να καταλάβει τι ωραίο είναι να σου κρίνουν τις επιλογές σου χωρίς να το ζητήσεις. Τι λες; Καμιά αντιπρόταση δική σου/στα σχόλια;- Καριερίστα (τρομάρα μου)

Θα επαναλάβω αυτά που έγραψα στην ερώτηση 4, αλλά με πιο ευγενικό τρόπο, γιατί δε μου φαίνεσαι τύπος που νομίζει ότι να δηλώνει υπεράνω γάμου είναι κάτι πρωτότυπο. Νομίζω ότι ρωτάς πώς μπορείς να αποφύγεις το κακόβουλο κουτσομπολιό, που έχει στόχο να σε μειώσει προκειμένου ο άλλος να φανεί πιο πετυχημένος, πιο ολοκληρωμένος, και τέλος πάντων ανώτερος από σένα.


Απάντηση: δεν μπορείς να το αποφύγεις εντελώς. Κάποτε θα σε βρει. Και όσο πιστεύεις ότι υπάρχουν λογικά επιχειρήματα που θα αποστομώσουν, ότι θα καταφέρεις να τους βουλώσεις με λέξεις που δεν περιλαμβάνουν βρισιές ή χοντρές προσβολές, τόσο θα στενοχωριέσαι και θα θυμώνεις. Αυτοί οι άνθρωποι σου κάνουν άμεσες, βίαιες επιθέσεις, χρησιμοποιώντας τον τρόπο ζωής σου για να θίξουν τον χαρακτήρα σου. Δεν μπορείς να τους απαντήσεις στα ίσα. Αν μπορούσες, θα το ήξερες, θα το είχες κάνει. Αυτό που σκέφτηκες να απαντήσεις δείχνει ότι δεν έχεις τα φόντα για να χωθείς στην κοπριά όσο αυτοί, η απάντηση σου όχι μόνο είναι χλιαρή, αλλά δίνει λαβές για επιπλέον επιθετικά σχόλια. Απαιτητική δουλειά; ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα!


Στην αρένα που ο νικητής είναι αυτός που κάνει πιο γρήγορα παιδιά δεν μπορείς να νικήσεις, όχι επειδή δεν αξίζει να νικήσεις, αλλά επειδή είναι το παιχνίδι στημένο εναντίον σου. Μην κάθεσαι να τα ακούς, μην απαντάς, μην αναλύεις, μην δίνεις ευκαιρίες και χρόνο, ό,τι πεις θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου. Δεν είσαι από την ίδια στόφα, μην το προσπαθείς καν. Ούτε τα άγρια θηρία δεν μπαίνουν σε μάχη όταν βλέπουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα, κάνουν μεταβολή και εξαφανίζονται. Το να ξέρεις πότε να εξαφανίζεσαι είναι μια τέχνη που χρειάζεται ευφυία και τεχνική, όσο και η επίθεση.

35

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ