Στο σημερινό ‘Α, μπα’: όλα είναι σχετικά (εκτός από τη λογοτεχνία)

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: όλα είναι σχετικά (εκτός από τη λογοτεχνία) Facebook Twitter
33


________________
1.


Αγαπητή α, μπα,
Την ερώτησή μου στην στέλνω μέσα στις γιορτές, αλλά θα απαντηθεί Πάσχα που θα είναι εξίσου επίκαιρη (τόσο μπροστά).
Γιατί κάθε φορά σε κάθε θρησκευτική γιορτή είμαστε υποχρεωμένοι να παραβρισκόμαστε σε εορταστικά δείπνα με όλο το ευρύτερο σόι;
Γιατί να μην μπορούμε να περάσουμε μία ευχάριστη ημέρα/βραδιά με την οικογένειά μας και να ΠΡΕΠΕΙ να συμμετέχουμε σε φεστιβάλ μπουρδολογίας με τον μπατζανάκη της συννυφάδας της κουνιάδας του τάδε;
Το πρόβλημά μου δεν είναι μόνο το να περάσω χρόνο με άτομα που τα βλέπω 2 φορές το χρόνο (και δεν με ενδιαφέρουν κιόλας), αλλά και το να περιμένω, εκεί, τον χρόνο να κυλήσει πιο αργά από ποτέ, ευρισκόμενη ενώπιον συζητήσεων απόψεων που με κάνουν να θέλω να ξεράσω.
Για να μην παρεξηγηθώ, αγαπώ τους γονείς μου και θέλω να περνάμε όσο περισσότερο χρόνο μαζί (Δεν μένουμε στην ίδια πόλη). Είναι βασανιστήριο, όμως να με υποχρεώνουν να έρχομαι μαζί τους σε κάθε γλέντι.
Το πρόβλημα μου ακούγεται λες και ξαναπερνάω την εφηβεία μου και όσες φορές και να το έχουμε συζητήσει και ενώ και οι ίδιοι παραδέχονται ότι τα βαριούνται αυτά, άκρη δεν έχουμε βγάλει.- δεν-ξανάρχομαι-σου-λέω!

Πώς σε υποχρεώνουν δηλαδή; Σε δένουν με αλυσίδες, σε σέρνουν από την καρότσα του αυτοκινήτου;


Την εφηβεία σου την ξαναπερνάς επειδή περιμένεις από τους γονείς σου να σου δώσουν άδεια για κάτι, όχι επειδή αρνούνται να σου δώσουν άδεια για κάτι. Μην ζητάς, για να μην σου λένε όχι. Απλώς μην πας. Και την πρώτη φορά που δεν θα πας, θα καταλάβεις γιατί οι γονείς σου εξακολουθούν να πηγαίνουν, και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα ξαναλείψεις από τα οικογενειακά γλέντια.

________________
2.


Αγαπητή Α,μπα
Όταν έμενες Αθήνα, ποιά ηταν η αγαπημένη σου βόλτα/γωνιά της πόλης?
Επίσης είχες κανένα μουσείο ή χώρο που σου άρεσε να πηγαίνεις ξανά και ξανά?- Μαριος

Έμενα στα Εξάρχεια για πολλά χρόνια, και αυτή ήταν η αγαπημένη μου γειτονιά, από την οποία έφευγα σπάνια και με μεγάλη γκρίνια. Σε μουσεία δεν πήγαινα. Ήξερα όμως τα περισσότερα μαγαζιά των Εξαρχείων απ' έξω κι ανακατωτά. Καλή πελάτισσα. Το kazu ήταν το κλασικό σημείο συνάντησης, και όταν λέμε κλασικό, εννοούμε ότι ήταν το δεύτερο σαλόνι πολλών από την παρέα. Μου άρεσε πολύ και το Αλεξανδρινό, με τα ωραία κοκτέιλ. Όταν βρίσκεις μια θεσούλα στο μπαρ, δεν υπάρχει λόγος να το κουνήσεις. Έχουμε πιει και πολλές κανάτες μαργαρίτα στο Salero, δεν ξέρω αν τις κάνουν ακόμα. Ο αγαπημένος μου δρόμος ήταν η Μπενάκη, γύρω από το λόγο του Στρέφη, επειδή έμενα εκεί, και τα σκαλάκια της Θεμιστοκλέους, μεταξύ πλατείας Εξαρχείων και Καλλιδρομίου. Από τότε έχουν φύγει πολλοί, έχουν ανοίξει ένα σωρό καινούρια μέρη, τα παλιά έχουν αλλάξει ιδιοκτησίες, έχουν αλλάξει κατάλογοι και συνήθειες, άδειες αυλές που είχαν κάτω χαλίκια έχουν γίνει δημοφιλείς νεοταβέρνες στις οποίες δεν πέφτει καρφίτσα, αλλά τα Εξάρχεια εξακολουθούν να είναι για μένα η καλύτερη γειτονιά της Αθήνας. Δεν το εξηγώ με τη λογική, είναι λόγω των αναμνήσεων και μιας εποχής –δικής μου- που έχει λήξει. 

________________
3.

Γεια σου Α,μπα!
Θελω να σε ρωτησω κατι σχετικο με μια παλιοτερη απαντηση σου που ειχα διαβασει. Θεωρεις το αντισυλληπτικο χαπι γυναικεια κατακτηση? Ενω ειναι ενα φαρμακο που παρεμβαινει στο ορμονικο συστημα με σοβαρες πολλες φορες παρενεργειες και μακροπροθεσμους κινδυνους οπως ο καρκινος? Ειναι κατακτηση να χαπακωνονται οι γυναικες και να υφιστανται ολες τις αρνητικες συνεπειες ενος φαρμακου, ενω για τη δημιουργια ενος αντρικου εφαμιλλου φαρμακου ουτε λογος? Εγω κατακτηση θα θεωρουσα την κυκλοφορια και την ευρεια αποδοχη απο το επιστημονικο και το ευρυ κοινο ενος αντρικου χαπιου με αντιστοιχα αποτελεσματα αλλα και κινδυνους με το γυναικειο. Διοτι ειμαι βεβαιη πως μια μεθοδος αντισυλληψης που θα παρεμβαινε με τοσο δραστικο τροπο στη λειτουργια του αναπαραγωγικου και οχι μονο συστηματος των ανδρων με πιθανο μακροπροθεσμο αποτελεσμα ακομα και τον καρκινο δεν υπηρχε περιπτωση να λαβει ποτε το φως της εγκρισης απο τους αρμοδιους οργανισμους. Και ακομα και να κυκλοφορουσε δεν νομιζω πως αντρες γιατροι θα το συνεστηναν στους ασθενεις τους ως την πιο απλη λυση στο θεμα της αντισυλληψης. Κατακτηση για μενα δεν ειναι να επωμιζεται αποκλειστικα η γυναικα το βαρος για την αντισυλληψη. Κατακτηση θα ηταν η ισοτιμη αναληψη ευθυνων απο τα δυο φυλα για ενα ζητημα που αφορα αμεσα και τους δυο.- male contraceptive


Θα σου πω τι κάνεις λάθος στο συλλογισμό σου, και είναι ένα από τα πιο κλασικά λάθη που γίνονται στον δημόσιο διάλογο και δυσχεραίνουν, αν δεν καταστρέφουν εντελώς, τη δυνατότητα επικοινωνίας.


Ναι, θεωρώ το αντισυλληπτικό χάπι κατάκτηση. 


Το λάθος σου, ένα βασικό λάθος που γίνεται συνέχεια μεταξύ ανθρώπων που δεν θέλουν να μιλήσουν με τον άλλον, αλλά βιάζονται να πουν τα δικά τους, είναι το εξής: θα σου το πω γενικά, για να μην αρχίσουμε πάλι την διαδρομή στον λαβύρινθο που δεν οδηγεί πουθενά, αλλά μας εκνευρίζει όλους.


Όταν κάποιος λέει 'πιστεύω ότι το τάδε είναι τάδε', λέει ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ. Ότι πιστεύει ότι το τάδε είναι τάδε.


Δεν εννοεί τίποτα άλλο. Μην υποθέτεις από μόνη σου ότι αν εννοεί το τάδε, εννοεί και το δείνα. Μην βγάζεις συμπεράσματα για το τι άλλο πιστεύει σχετικά με το τάδε. Αν πιστεύει ότι το τάδε είναι τάδε, δε σημαίνει ότι δεν ξέρει ότι υπάρχει άλλο τάδε που κάνει το τάδε, ή ότι πιστεύει ότι αυτό το τάδε είναι το καλύτερο τάδε που έχει υπάρξει, ή ότι δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερο τάδε, ή ότι το τάδε δεν έχει ένα σωρό προβλήματα.


Αν πραγματικά σε ενδιαφέρει να μάθεις τι πιστεύω για το αντισυλληπτικό χάπι (και δεν εκμεταλλεύεσαι απλά μια ευκαιρία να αραδιάσεις τις σκέψεις σου), ρώτα με. Μην μου γράφεις κατεβατά με τα πλέον αυτονόητα για το θέμα, σα να είσαι σίγουρη ότι δεν τα έχω σκεφτεί. Ρώτα: δηλαδή εννοείς ότι δεν υπάρχει καλύτερη λύση; Ρώτα: δηλαδή εννοείς ότι είναι σωστό να επιβαρύνεται μόνο η γυναίκα με την απόφαση της αντισύλληψης; Ρώτα: δηλαδή δεν πιστεύεις ότι η ανάληψη ευθυνών πρέπει να είναι ισότιμη; Αν σου απαντούσα 'ναι' σε όλα, ίσως να είχε νόημα να μου κάνεις μάθημα για το ότι η γη είναι στρογγυλή. Όμως θα σου απαντούσα 'όχι' σε όλα, και εξακολουθώ να πιστεύω ότι το αντισυλληπτικό χάπι είναι κατάκτηση. Έκανες διάφορες υποθέσεις για το τι πιστεύω και τι έχω λάβει υπόψη μου για να το πιστεύω, και είναι όλες λάθος. Ο λόγος είναι ο εξής: υπάρχει κι άλλος τρόπος σκέψης εκτός από τον δικό σου. 

Την επόμενη φορά που θα νιώσεις την ανάγκη αρχίσεις να λες τα δικά σου σε κάποιον που μόλις είπε 'πιστεύω ότι το τάδε είναι τάδε', σταμάτα τον εαυτό σου και κάνε τρεις τουλάχιστον επεξηγηματικές ερωτήσεις. Δουλεύει πάντα.

________________
4.


Καλησπέρα αγαπημένη Α μπα! σε διαβάζω ανελλιπώς και πολύ μου αρέσουν οι καυστικές σου απαντήσεις.
Θα προσπαθήσω να ειμαι σύντομη.
Δεν έχω κάποιον φοβερό προβληματισμό, ουτε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα σχέσης να σου αναφερω.
Ήθελα όμως να ρωτήσω: ειναι υπερβολή να ζητάς το λόγο σε κάποιον που σου έστειλε αίτημα φιλίας??
Δεδομενου οτι οι φωτογραφίες του καθενός στο προφίλ του ειναι προσωπικά δεδομένα.
Όταν λοιπον κάποιος στο πραγματικό κόσμο σε γνωρίζει ελάχιστα και στο fb εχει την απαίτηση να ειστε διαδικτιακοί φίλοι δεν ειναι καπως ανώριμο?? ιδιως οταν συμβαίνει στα 25+
Είναι πολυ γεροντοπαράξενο αυτο που εκανα?

Υσ Η απαντηση που πηρα ηταν "ετσι σε βρηκα και σου εστειλα"...-Just_a_girl

 

Ο καθένας μας ορίζει στο Facebook το έμπα και έβγα των άλλων όπως του αρέσει. Οι παραξενιές και οι αυταπάτες της πραγματικής ζωής αντανακλώνται κι εκεί, με πολύ ζωντανό τρόπο. Αυτό που συνεχίζει να μου φαίνεται παράξενο είναι ότι εξακολουθεί να υπάρχει κόσμος που νομίζει ότι η σελίδα του στο facebook είναι 'δική του'. Αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του Facebook.

________________
5.

Λοιπόν γιατί αφενός θέλουμε να έχουμε την αίσθηση ότι ανήκουμε σε μια ομάδα ανθρώπων και από την άλλη προσπαθούμε να εξ έχουμε; Από την μία λαμβάνουμε αγάπη μέσα από κάποια κοινά χαρακτηριστικά και από την άλλη θέλουμε να υπερέχουμε; -το μπι ορ νοτ το μπι

Θέλουμε να εξέχουμε με θετικό τρόπο. Θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι και να μας θαυμάζουν, δε θέλουμε να εξέχουμε επειδή έχουμε τα πιο μεγάλα αυτιά από όλους. Θέλουμε να ανήκουμε κάπου, και μετά θέλουμε να μας αγαπάνε, να μας λατρεύουν, να μας θαυμάζουν, να μας εμπιστεύονται, να μας συγχωρούν όλα μας τα λάθη, ή να μην τα βλέπουν καν, και να μας δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και να μην ζητάνε ανταλλάγματα. Αυτό θέλουμε. Απλώς μαθαίνουμε να το κρύβουμε.


________________
6.

αγαπητή α, μπα; , τις προάλλες (όσο κι αν έψαξα δεν μπόρεσα να βρω το ακριβές ποστ) κάποιος αναγνώστης σου ανήρτησε ένα μακροσκελέστατο σχόλιο που κατέληγε στο ότι μόνο τα νον-φίξιον βιβλία αξίζουν διαβάσματος και ότι η λογοτεχνία είναι λίγο πολύ άχρηστη. Διαπίστωσα, δυστυχώς, πως πολλοί είχαν συμφωνήσει με το σχόλιο αυτό. Σαν ένθερμη αναγνώστρια λογοτεχνίας δεν καταλαβαίνω γιατί τόσοι πολλοί (δεν μιλώ μόνο για τον συγκεκριμένο σχολιαστή, ήταν απλά η αφορμή) υποτιμούν τη λογοτεχνία. Εννοείται άλλα πράγματα έχει να προσφέρει η ιστορία, άλλα ένα βιβλίο περί πολιτικής και ούτω καθεξής. Αλλά άχρηστη η λογοτεχνία; (Εννοώ σοβαρά βιβλία όχι λεναμαντα'ι'κού τύπου)- Banana Karenina

Οι άνθρωποι που φοβούνται κάτι επειδή καταλαβαίνουν ότι αυτό το κάτι τους ξεπερνά και δεν μπορούν να το κατακτήσουν, προσπαθούν να γλιτώσουν από το αίσθημα κατωτερότητας, υποτιμώντας το. Η λογοτεχνία δεν χρειάζεται υποστηρικτές, ούτε επιχειρήματα.



________________
7.


Α μπα μου, σήμερα κάποιος με ρώτησε αν στην Ελλάδα μιλάμε Αραβικά. Εξεπλάγην όταν του είπα ότι υπάρχει ελληνική γλώσσα. Μένω και δουλεύω στην Αγγλία. (Ξέρω πως δεν είναι ερώτηση αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου και ήθελα να το μοιραστώ με κάποιον)- KillingAnArab

Εμένα με έχουν ρωτήσει ως τώρα εκατό φορές στην Ελλάδα αν στην Καλιφόρνια έχει ντομάτες. Μπορεί και διακόσιες. Για σένα μπορεί να μην ακούγεται φοβερό, αλλά ρώτα έναν Καλιφορνέζο να δεις τι θα πάθει.

33

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

16 σχόλια
#6Συνήθως έχω έναν κανόνα, δηλαδή να μην κάνω passive-aggressive σχόλια, αλλά εν προκειμένω θα τον παραβιάσω. Πρώτον, η λογοτεχνία είναι μία μορφή τέχνης. Οι μορφές τέχνης υπόκεινται σε κριτική, και εφόσον υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που θεωρεί ότι η λογοτεχνία είναι άχρηστη, τότε πρέπει να σεβαστούμε και τη δική του άποψη. Όσον αφορά τα "σοβαρά" βιβλία και όχι τα "λεναμανταϊστικά", τι να σου πω. Υπάρχουν άνθρωποι που τους έχει προσφέρει ένα τέτοιου είδους βιβλίο, όπως επίσης υπάρχουν άλλοι που τους έχει προσφέρει το twilight ή το fifty shades of grey. Τόσο πολύ ανώτερο θεωρείς τον εαυτό σου ώστε να απαξιώσεις τόσο τη δική τους κριτική σε σχέση με τη δική σου;
Just_a_girl (#6):α) Και το όνομά σου είναι προσωπικό δεδομένο, και λοιπόν; Με ψευδώνυμο κυκλοφορείς στο fb?β) Συνηθίζεται το "πέσιμο" και μέσω fb, αν δεν σου αρέσει, άλλαξε φωτό (αυτή που έχεις μάλλον είναι ελκυστική).γ) Το fb είναι όντως για ενηλίκους (μην κοιτάς που έχουν λογαριασμό και τα μαθητούδια με ψεύτικη ηλικία).δ) Μελέτησε λιγάκι την κατηγοριοποίηση των φίλων στο fb σε ομάδες και τους περιορισμούς που μπορείς να θέσεις στο τι μπορεί να βλέπει η κάθε ομάδα.(Βρε τον καψερό τι πόρτα έφαγε! Στεγνά τελείως!)
#4 Δεν θέλω να σε αγχώσω αλλά όπως λέει και η Λένα, αν αυτό θεωρείς παραβίαση προσωπικών δεδομένων τότε δεν ξέρεις τι πραγματικά είναι το facebook. Η Lifo έχει δημοσιεύσει άρθρα για το πως σχετίζεται το facebook με την υπόλοιπη διαδικτυακή μας δραστηριότητα.Όταν πριν από καιρό έψαχνα μια συγκεκριμένη καλλυντική εταιρία σε διάφορες ιστοσελίδες, μετά από λίγα λεπτά στην αρχική μου σελίδα εμφανιζόταν αυτή η εταιρία σαν διαφήμιση. Και σου αναφέρω το πιο ανώδυνο. Τώρα γιατί ζήτησες τον λόγο από τον τύπο, δεν μπορώ να το καταλάβω. Θα μπορούσες να διαγράψεις το αίτημα και το θέμα τελειώνει εκεί. Και στο φινάλε μπορεί να σε γούσταρε ο τύπος, έπρεπε να τον πάρεις από τα μούτρα;ΥΓ. Ωραία η απάντηση που σου έστειλε. Ήταν ειλικρινής.
@Haifischnet όπως το βλέπει ο καθένας. Και ακόμα και να ισχύει αυτό που λέτε (περι επιχειρηματολογίας) και λοιπόν; ό,τι λέγεται εδώ προστατεύεται από κάποιου είδους ακαταλόγιστο και δε μπορεί να το σχολιάσει κανείς; 'Η μήπως όποιος "τολμήσει" να επιχειρηματολογήσει τρώει τέτοια ...κατσάδα (θέλετε να την πούμε; να την πούμε) και διδακτισμό στα μούτρα που αυτόματα φεύγει τρέχοντας από τη στήλη;
Σήμερα επέστρεψα στα Εξάρχεια από τις διακοπές του Πάσχα. Καθώς μου είχε λείψει ο ήλιος και ήθελα να καθίσω κάπου μόνη, πήγα σε ένα παγκάκι της πλατείας. Με ρώτησαν τρεις παρέες ευγενικά αν θέλω γίνω κι εγώ μέρος της παρέας τους για να μην είμαι μόνη. Ένας μου ζήτησε και συγνώμη μετά που με ενόχλησε. Αρνήθηκα ευγενικά γιατί πραγματικά είχα ανάγκη τη μοναχικοτητα εκείνη τη στιγμή αλλά χάρηκα πολύ που ζω σε μια πραγματική γειτονιά. Εξάρχεια for ever :-P
Σήμερα επέστρεψα στα Εξάρχεια από τις διακοπές του Πάσχα. Καθώς μου είχε λείψει ο ήλιος και ήθελα να καθίσω κάπου μόνη, πήγα σε ένα παγκάκι της πλατείας. Με ρώτησαν τρεις παρέες ευγενικά αν θέλω γίνω κι εγώ μέρος της παρέας τους για να μην είμαι μόνη. Ένας μου ζήτησε και συγνώμη μετά που με ενόχλησε. Αρνήθηκα ευγενικά γιατί πραγματικά είχα ανάγκη τη μοναχικοτητα εκείνη τη στιγμή αλλά χάρηκα πολύ που ζω σε μια πραγματική γειτονιά. Εξάρχεια for ever :-P
#7 Όπως θα έλεγε και ένας καθηγητής μου, πρόκειται περί τυπικότατου cross-cultural moment. (ο καθηγητής είναι ξενόγλωσσος, όχι ψώνιο)Για μένα το χειρότερο είναι το εξής, στο εξωτερικό όπου και ζω και λόγω του επαγγέλματός μου, συναναστρέφομαι με ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων. Ένας σημαντικός αριθμός νομίζει ότι η Μακεδονία είναι όνομα χώρας. Ούτε FYROM, ούτε τίποτα. Δεν έχουν ιδέα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας (;;;) και δεν ξέρουν τίποτα για το διπλωματικό αυτό ζήτημα.Το λυπηρό συμπέρασμά μου είναι ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι για μπάτσες και φανφάρες για εγχώρια κατανάλωση. (και θυμώνω μ΄αυτό)
Ειτε μας αρεσει ειτε οχι η Μακεδονια ειναι ονομα χωρας. Τα Σκοπια ανα την υφηλιο ειναι πλεον γνωστα και αποδεκτα ως "Macedonia". Μονο στην Ελλαδα τους λεμε Fyrom. Για τον Αλεξανδρο παντως, νομιζω οτι οι περισσοτεροι ξερουν πως ηταν ελληνας.
Republic of Macedonia:It is one of the successor states of the former Yugoslavia, from which it declared independence in 1991. It became a member of the United Nations in 1993, but, as a result of an ongoing dispute with Greece over use of the name Macedonia, it was admitted under the provisional description of "the former Yugoslav Republic of Macedonia"), abbreviated as FYROM.Όχι Macedonia.Επίσης, FYROM ως provisional description (i.e. προσωρινή ονομασία).Τέλος, αν δεν εκπροσωπείς κάποια στατιστική υπηρεσία, θα ήθελα να μου τεκμηριώσεις το παρακάτω: "Για τον Αλεξανδρο παντως, νομιζω οτι οι περισσοτεροι ξερουν πως ηταν ελληνας."
@ the advocate's client: ανεξάρτητα από την επίσημη ονομασία του κράτους, όσοι ξένοι γνωρίζουν την ύπαρξή του, στην καθομιλουμένη το αποκαλούν Μακεδονία. Και η Κίνα επισήμως λέγεται People's Republic of China, αλλά όλοι China τη λένε. Και το Ηνωμένο Βασίλειο το αποκαλούν συχνά Αγγλία, κι ας κοπανιούνται οι υπόλοιποι κάτοικοι ότι δεν είναι Άγγλοι, ή
Δεν ανέβηκε ολόκληρο το σχόλιό μου - my point is, όσο κι αν δεν μας αρέσει, σε πολλές περιπτώσεις η επίσημη ονομασία ενός κράτους είναι άλλη από αυτήν που καθιερώνεται στην καθημερινή γλώσσα.
Φυσικά και αντιλαμβάνομαι αυτά που λέτε.Το άσχημο, φερειπείν, για το παράδειγμα που έδωσα με τον Αλέξανδρο είναι ότι πολλοί ξέρουν πως ήταν Μακεδόνας. Νομίζετε όμως ότι όλοι κάνουν τη συσχέτιση με την Ελλάδα, όταν υπάρχει κράτος που ονομάζεται Μακεδονία;Το αντιμετώπισα πολλές φορές.Ωστόσο, στα σχόλια μου αυτό που θέλω να τονιστεί είναι όχι τι αρέσει ή δεν αρέσει σ΄εμένα. Αλλά η ελληνική εξωτερική πολιτική και ο αντίκτυπος της στο εξωτερικό. Που κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ διαφορετικός από αυτό που αντιλαμβανόμαστε στο εσωτερικό.
@6Συνήθως (όχι πάντα) όσοι δεν έχουν συστηθεί από μικροί με τη λογοτεχνία τη βρίσκουν ανούσια, περιττή και βαρετή. Δυστυχώς γι'αυτούς έχασαν εκείνη τη μαγική εποχή που η φαντασία οργίαζε σαν παιδιά που ήμασταν και ερεθιζόταν από τη λογοτεχνία, πηγαίνοντας μας σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους. Είναι δύσκολο να βουτήξεις σε αυτόν τον κόσμο ξαφνικά σε μια ηλικία που αναμένεται από σένα να υπερισχύει η λογική και ο ωμός ρεαλισμός σε ό,τι κάνεις, ζεις και λες. Άντε τώρα να εξηγήσεις σε όλους αυτούς ότι είναι απολύτως αληθινά αυτά που διαβάζεις και ας παίρνουν σάρκα και οστά μόνο μέσα στο μυαλό σου, ότι σε βοηθούν προσωπικά πιο πολύ από τα δοκίμια που αφορούν αληθινά γεγονότα (π.χ. ιστορικά), και ότι κάποιοι χαρακτήρες και ιστορίες μένουν για πάντα μέσα σου σαν να τις έζησες σε άλλα παράλληλα σύμπαντα.
#6Ο Πλάτωνας δεν θεωρούσε επίσης την λογοτεχνία και άλλες τέχνες ότι διαφθείρουν; Αν θυμάμαι καλά, για τον Πλάτωνα, όλες οι τέχνες είναι μιμητικές, μιμούνται δηλ τις Ιδέες, άρα είναι κάτι υποδεέστερο από τις Ιδέες, δεν είναι συνεπώς το πραγματικό και μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους σε κακές έξεις. Έτσι εξορίζει τις τέχνες και τους καλλιτέχνες από την Ιδανική Πολιτεία του.Βέβαια μπορεί να έχω καταλάβει εγώ κάτι λάθος οπότε ας αντιγράψω τη wikipedia: ¨Η Τέχνη κήρυττε ο Πλάτων, δεν μετέχει στην ανώτερη ιδιότητα της ψυχής, τη διάνοια, το λεγόμενο φιλοσοφικώς λογιστικόν. Ως εκ τούτου, διαφθείρει το λογιστικόν, τον νου, ο οποίος μετέρχετο άλλων κατά τον Πλάτωνα διαδικασιών. Σε καμία όμως περίπτωση δεν περιφρονούσε ο σπουδαίος αυτός φιλόσοφος (η διδασκαλία τού οποίου επηρέασε περισσότερο ίσως από κάθε άλλο φιλόσοφο την ανθρώπινη Ιστορία) την Τέχνη, απλώς πρότασσε τη φιλοσοφική σκέψη ως την ανώτερη μορφή δημιουργίας, πάνω από την παραγωγή Τέχνης και ο,τιδήποτε άλλο. Υπάρχει κάτι το αποβλακωτικό στην αστόχαστη μορφή Τέχνης ισχυριζόταν, που αντί να ενισχύει το λογιστικόν, επιτείνει την προϋπάρχουσα βλακεία. Αρχόμενη η σκέψη του λοιπόν από το προαπαιτούμενο ότι η Τέχνη, ως μίμηση μιμήσεως είναι κατώτερη της Φιλοσοφίας, η οποία είναι επεξήγηση και προβληματισμός επί της αρχικής μίμησης και όχι δεύτερη μίμηση, μελετά την Τέχνη με προσοχή και αποφαίνεται ότι μόνο όταν η Τέχνη συνάπτεται με τη σκέψη αποκτά την πλήρη της σημασία¨Πάντως, αν δεν είσαι ο Πλάτωνας ή κάποιος παρόμοια έξυπνος, γμώμη μου είναι, κάνε ό,τι θέλεις, διάβασε ή μη διαβάζεις, αλλά μη σε νοιάζει τι κάνει ο διπλανός σου, αναλώσιμοι είμαστε στο κάτω κάτω, μην κρίνεις τους άλλους.
#1 αχ αυτά τα οικογενειακά τραπέζια...και εγώ τα βαριεμαι,ειδικα όταν πρεπει να ανεχθω κάποια συγκεκριμένα ατομα απο το σοι που δεν συμπαθω ιδιαίτερα. Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά για μένα αν και πλησιαζω τα 30 δεν τίθεται θέμα άδειας. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι θα πάω. Αν τυχόν πω δεν έρχομαι βλέπω οτι οι γονεις (ειδικα η μάνα μου) στεναχωριουνται και για καποιο λογο το θεωρουν ντροπή να πάνε μόνοι, μετα το ρίχνουν και λιγο στις τύψεις για την τάδε θεια μου θέλει να με δει... Οποτε παντα καταληγω να λέω δεν βαριέσαι μια μέρα είναι ας πάω...Μετα απο κάποια ποτηράκια κρασί μέχρι και ο πιο αχωνευτος συγγενής γίνεται χαριτωμένος πάντως. Πηγαινε, πιε
Για κάποιο λογο δεν ήρθε όλο το μήνυμα οποτε συμπληρωνω.. Πήγαινε,πιες,κοιτά να να περάσεις καλά και μην δινεις σημασια αν ακουσεις και καμια βλακεια. 3-4 ώρες είναι αυτές, δεν έγινε και τίποτα. Τα χρόνια περνάνε, συγγενείς θα φεύγουν και θα δεις οτι μετα όλο αυτό που έβλεπες σαν αγγαρεία θα σου λείπει.
Συζήτηση με την ξαδέρφη μου από την Αυστραλία:Εγώ: Γιατί η Lorde ήταν στην κατηγορία international στα μουσικά βραβεία (της Αυστραλίας) ;Ξ: Τι εννοείς;Ε: Αφού είναι από τη Νέα ΖηλανδίαΞ: Ναι...Ε: Δεν είναι το ίδιο;ΥΓ.: Δεν είναι.
3, το αν είναι κατάκτηση ή όχι, καμία σχέση δεν έχει με τις επιπτώσεις που έχει το χάπι στην υγεία. Και οι άντρες έχουν την ευθύνη τους με τα προφυλακτικά, υπάρχουν και γυναικεία προφυλακτικά αλλά η χρήση τους είναι αμελητέα. Κατάκτηση είναι επειδή σηματοδοτεί την ελευθερία της γυναίκας στο σεξ χωρίς στόχο να γίνει μητέρα, για κανέναν άλλο λόγο. Κι επίσης, αν οι άντρες ήταν σε θέση να κυοφορήσουν, τότε μάλλον εκείνοι θα έπαιρναν το χάπι.
#7. Με είχε ρωτήσει λιβανέζος (Μεσόγειος ρε φίλε, όχι Ειρηνικός) ποια από τις σκανδιναβικές χώρες είναι η Ελλάδα. Έλα όμως που κι εγώ αγνοούσα ότι ο Λίβανος βρέχεται από τη Μεσόγειο, νόμιζα ότι βρίσκεται κάπου χωμένος στα βάθη της Μέσης Ανατολής
Βρήκες κάποιον να μιλάει αγγλικά στην Τυνησία;; Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να μην ξέρανε και την λέξη, ίσως αν τους έλεγες Γιουνάν να καταλαβαίνανε κάπως περισσοτέροι- I am going to Busna- Where???- Busna- aaww ok (καλά υπάρχει χώρα Μπούσνα;;)ένα google μετάφραση αργότερα, Busna = Βοσνία
Πού να δεις όταν λες πώς είσαι από Κύπρο... :) Διάλογος στην Αγγλία με νεαρό Άγγλο.-Where are you from? -Cyprus. -I don't know it, where is that? -Near Greece.-......-Ayia Napa?-Aaaa, i've been to Ayia Napa, Makronisos Club, best holiday ever!!! Τεσ/πα του εξήγησα ότι η Αγία Νάπα είναι στην Κυπρο και έπαθε σοκ. Νόμιζε ότι ήταν ξεχωριστή χώρα η Αγία Νάπα. Επίσης έχει συμβεί και με τη Μύκονο, πολλοί δεν συνειδητοποιούν ότι είναι ελληνικό νησί και ενώ έχουν πάει στη Μύκονο λένε ότι δεν έχουν πάει ποτέ στην Ελλάδα.
Πριν χρόνια στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας: -Where are you from? -Greece -Oh, i know, near Spain.. Και σχετικά με αυτό που περιγράφει η Nayia πιο κάτω, σοκ έπαθαν οι Ολλανδοί όταν τους πληροφόρησα οτι η Χερσόνησος της Κρήτης είναι - ο, ναι - στην Ελλάδα. Νόμιζαν οτι είναι ξεχωριστό κράτος!
Νομίζω εννοεί για το οικογενειακό συναίσθημα-κλίμα ζεστασιάς που τείνουμε να αγνοούμε, επικεντρωμένοι μόνο στα αρνητικά στοιχεία παρόμοιων γλεντιών και νοσταλγούμε όταν δεν μπορούμε πλέον να το ζήσουμε, διότι π.χ. πεθάναν οι γονείς και οι παππούδες και δεν υπάρχει πλέον χωριό ή σπίτι στο οποίο να μαζεύονται όλοι και να βρίσκονται έστω και αυτές τις 2 φορές το χρόνο. Όταν θα λείψει την πρώτη φορά από ένα οικογενειακό γλέντι, είναι πιθανόν (αφού έχει μεγαλώσει με αυτά) να νιώσει το πρώτο μικρό ελάχιστο ίσως αίσθημα μαγκουφιάς και τότε να καταλάβει την αξία τους.Εγώ τουλάχιστον, την πρώτη φορά που δεν έγινε γλέντι, διότι πέθανε η γιαγιά μας που συνήθως ήταν η κύρια διοργανώτρια, ένιωσα πολύ παράξενα. Μετά ακολούθησαν και άλλοι θάνατοι και διαζύγια και σιγά-σιγά σκορπίσαμε και δεν ξανακάναμε κανένα από εκείνα τα μεγάλα γλέντια. Τολμώ να πω ότι μου λείπουν (και δη τώρα που μετανάστευσα ακόμα περισσότερο) και ας ήταν τότε εκνευριστικά για τους λόγους που αναφέρονται... Αααααχχχ...
#7 Αντίστοιχα την μητέρα μου, που κατάγεται από χώρα της πρώην ΕΣΣΔ, την έχουν ρωτήσει αν εκεί είχαμε τηλεόραση, μήλα ... και νομίζω και παράθυρα (αλλά αυτό το τελευταίο μπορεί να το έχω βγάλει και από το μυαλό μου)