Στο σημερινό ‘Α, μπα’: όλα είναι σχετικά (εκτός από τη λογοτεχνία)

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: όλα είναι σχετικά (εκτός από τη λογοτεχνία) Facebook Twitter
33


________________
1.


Αγαπητή α, μπα,
Την ερώτησή μου στην στέλνω μέσα στις γιορτές, αλλά θα απαντηθεί Πάσχα που θα είναι εξίσου επίκαιρη (τόσο μπροστά).
Γιατί κάθε φορά σε κάθε θρησκευτική γιορτή είμαστε υποχρεωμένοι να παραβρισκόμαστε σε εορταστικά δείπνα με όλο το ευρύτερο σόι;
Γιατί να μην μπορούμε να περάσουμε μία ευχάριστη ημέρα/βραδιά με την οικογένειά μας και να ΠΡΕΠΕΙ να συμμετέχουμε σε φεστιβάλ μπουρδολογίας με τον μπατζανάκη της συννυφάδας της κουνιάδας του τάδε;
Το πρόβλημά μου δεν είναι μόνο το να περάσω χρόνο με άτομα που τα βλέπω 2 φορές το χρόνο (και δεν με ενδιαφέρουν κιόλας), αλλά και το να περιμένω, εκεί, τον χρόνο να κυλήσει πιο αργά από ποτέ, ευρισκόμενη ενώπιον συζητήσεων απόψεων που με κάνουν να θέλω να ξεράσω.
Για να μην παρεξηγηθώ, αγαπώ τους γονείς μου και θέλω να περνάμε όσο περισσότερο χρόνο μαζί (Δεν μένουμε στην ίδια πόλη). Είναι βασανιστήριο, όμως να με υποχρεώνουν να έρχομαι μαζί τους σε κάθε γλέντι.
Το πρόβλημα μου ακούγεται λες και ξαναπερνάω την εφηβεία μου και όσες φορές και να το έχουμε συζητήσει και ενώ και οι ίδιοι παραδέχονται ότι τα βαριούνται αυτά, άκρη δεν έχουμε βγάλει.- δεν-ξανάρχομαι-σου-λέω!

Πώς σε υποχρεώνουν δηλαδή; Σε δένουν με αλυσίδες, σε σέρνουν από την καρότσα του αυτοκινήτου;


Την εφηβεία σου την ξαναπερνάς επειδή περιμένεις από τους γονείς σου να σου δώσουν άδεια για κάτι, όχι επειδή αρνούνται να σου δώσουν άδεια για κάτι. Μην ζητάς, για να μην σου λένε όχι. Απλώς μην πας. Και την πρώτη φορά που δεν θα πας, θα καταλάβεις γιατί οι γονείς σου εξακολουθούν να πηγαίνουν, και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα ξαναλείψεις από τα οικογενειακά γλέντια.

________________
2.


Αγαπητή Α,μπα
Όταν έμενες Αθήνα, ποιά ηταν η αγαπημένη σου βόλτα/γωνιά της πόλης?
Επίσης είχες κανένα μουσείο ή χώρο που σου άρεσε να πηγαίνεις ξανά και ξανά?- Μαριος

Έμενα στα Εξάρχεια για πολλά χρόνια, και αυτή ήταν η αγαπημένη μου γειτονιά, από την οποία έφευγα σπάνια και με μεγάλη γκρίνια. Σε μουσεία δεν πήγαινα. Ήξερα όμως τα περισσότερα μαγαζιά των Εξαρχείων απ' έξω κι ανακατωτά. Καλή πελάτισσα. Το kazu ήταν το κλασικό σημείο συνάντησης, και όταν λέμε κλασικό, εννοούμε ότι ήταν το δεύτερο σαλόνι πολλών από την παρέα. Μου άρεσε πολύ και το Αλεξανδρινό, με τα ωραία κοκτέιλ. Όταν βρίσκεις μια θεσούλα στο μπαρ, δεν υπάρχει λόγος να το κουνήσεις. Έχουμε πιει και πολλές κανάτες μαργαρίτα στο Salero, δεν ξέρω αν τις κάνουν ακόμα. Ο αγαπημένος μου δρόμος ήταν η Μπενάκη, γύρω από το λόγο του Στρέφη, επειδή έμενα εκεί, και τα σκαλάκια της Θεμιστοκλέους, μεταξύ πλατείας Εξαρχείων και Καλλιδρομίου. Από τότε έχουν φύγει πολλοί, έχουν ανοίξει ένα σωρό καινούρια μέρη, τα παλιά έχουν αλλάξει ιδιοκτησίες, έχουν αλλάξει κατάλογοι και συνήθειες, άδειες αυλές που είχαν κάτω χαλίκια έχουν γίνει δημοφιλείς νεοταβέρνες στις οποίες δεν πέφτει καρφίτσα, αλλά τα Εξάρχεια εξακολουθούν να είναι για μένα η καλύτερη γειτονιά της Αθήνας. Δεν το εξηγώ με τη λογική, είναι λόγω των αναμνήσεων και μιας εποχής –δικής μου- που έχει λήξει. 

________________
3.

Γεια σου Α,μπα!
Θελω να σε ρωτησω κατι σχετικο με μια παλιοτερη απαντηση σου που ειχα διαβασει. Θεωρεις το αντισυλληπτικο χαπι γυναικεια κατακτηση? Ενω ειναι ενα φαρμακο που παρεμβαινει στο ορμονικο συστημα με σοβαρες πολλες φορες παρενεργειες και μακροπροθεσμους κινδυνους οπως ο καρκινος? Ειναι κατακτηση να χαπακωνονται οι γυναικες και να υφιστανται ολες τις αρνητικες συνεπειες ενος φαρμακου, ενω για τη δημιουργια ενος αντρικου εφαμιλλου φαρμακου ουτε λογος? Εγω κατακτηση θα θεωρουσα την κυκλοφορια και την ευρεια αποδοχη απο το επιστημονικο και το ευρυ κοινο ενος αντρικου χαπιου με αντιστοιχα αποτελεσματα αλλα και κινδυνους με το γυναικειο. Διοτι ειμαι βεβαιη πως μια μεθοδος αντισυλληψης που θα παρεμβαινε με τοσο δραστικο τροπο στη λειτουργια του αναπαραγωγικου και οχι μονο συστηματος των ανδρων με πιθανο μακροπροθεσμο αποτελεσμα ακομα και τον καρκινο δεν υπηρχε περιπτωση να λαβει ποτε το φως της εγκρισης απο τους αρμοδιους οργανισμους. Και ακομα και να κυκλοφορουσε δεν νομιζω πως αντρες γιατροι θα το συνεστηναν στους ασθενεις τους ως την πιο απλη λυση στο θεμα της αντισυλληψης. Κατακτηση για μενα δεν ειναι να επωμιζεται αποκλειστικα η γυναικα το βαρος για την αντισυλληψη. Κατακτηση θα ηταν η ισοτιμη αναληψη ευθυνων απο τα δυο φυλα για ενα ζητημα που αφορα αμεσα και τους δυο.- male contraceptive


Θα σου πω τι κάνεις λάθος στο συλλογισμό σου, και είναι ένα από τα πιο κλασικά λάθη που γίνονται στον δημόσιο διάλογο και δυσχεραίνουν, αν δεν καταστρέφουν εντελώς, τη δυνατότητα επικοινωνίας.


Ναι, θεωρώ το αντισυλληπτικό χάπι κατάκτηση. 


Το λάθος σου, ένα βασικό λάθος που γίνεται συνέχεια μεταξύ ανθρώπων που δεν θέλουν να μιλήσουν με τον άλλον, αλλά βιάζονται να πουν τα δικά τους, είναι το εξής: θα σου το πω γενικά, για να μην αρχίσουμε πάλι την διαδρομή στον λαβύρινθο που δεν οδηγεί πουθενά, αλλά μας εκνευρίζει όλους.


Όταν κάποιος λέει 'πιστεύω ότι το τάδε είναι τάδε', λέει ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ. Ότι πιστεύει ότι το τάδε είναι τάδε.


Δεν εννοεί τίποτα άλλο. Μην υποθέτεις από μόνη σου ότι αν εννοεί το τάδε, εννοεί και το δείνα. Μην βγάζεις συμπεράσματα για το τι άλλο πιστεύει σχετικά με το τάδε. Αν πιστεύει ότι το τάδε είναι τάδε, δε σημαίνει ότι δεν ξέρει ότι υπάρχει άλλο τάδε που κάνει το τάδε, ή ότι πιστεύει ότι αυτό το τάδε είναι το καλύτερο τάδε που έχει υπάρξει, ή ότι δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερο τάδε, ή ότι το τάδε δεν έχει ένα σωρό προβλήματα.


Αν πραγματικά σε ενδιαφέρει να μάθεις τι πιστεύω για το αντισυλληπτικό χάπι (και δεν εκμεταλλεύεσαι απλά μια ευκαιρία να αραδιάσεις τις σκέψεις σου), ρώτα με. Μην μου γράφεις κατεβατά με τα πλέον αυτονόητα για το θέμα, σα να είσαι σίγουρη ότι δεν τα έχω σκεφτεί. Ρώτα: δηλαδή εννοείς ότι δεν υπάρχει καλύτερη λύση; Ρώτα: δηλαδή εννοείς ότι είναι σωστό να επιβαρύνεται μόνο η γυναίκα με την απόφαση της αντισύλληψης; Ρώτα: δηλαδή δεν πιστεύεις ότι η ανάληψη ευθυνών πρέπει να είναι ισότιμη; Αν σου απαντούσα 'ναι' σε όλα, ίσως να είχε νόημα να μου κάνεις μάθημα για το ότι η γη είναι στρογγυλή. Όμως θα σου απαντούσα 'όχι' σε όλα, και εξακολουθώ να πιστεύω ότι το αντισυλληπτικό χάπι είναι κατάκτηση. Έκανες διάφορες υποθέσεις για το τι πιστεύω και τι έχω λάβει υπόψη μου για να το πιστεύω, και είναι όλες λάθος. Ο λόγος είναι ο εξής: υπάρχει κι άλλος τρόπος σκέψης εκτός από τον δικό σου. 

Την επόμενη φορά που θα νιώσεις την ανάγκη αρχίσεις να λες τα δικά σου σε κάποιον που μόλις είπε 'πιστεύω ότι το τάδε είναι τάδε', σταμάτα τον εαυτό σου και κάνε τρεις τουλάχιστον επεξηγηματικές ερωτήσεις. Δουλεύει πάντα.

________________
4.


Καλησπέρα αγαπημένη Α μπα! σε διαβάζω ανελλιπώς και πολύ μου αρέσουν οι καυστικές σου απαντήσεις.
Θα προσπαθήσω να ειμαι σύντομη.
Δεν έχω κάποιον φοβερό προβληματισμό, ουτε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα σχέσης να σου αναφερω.
Ήθελα όμως να ρωτήσω: ειναι υπερβολή να ζητάς το λόγο σε κάποιον που σου έστειλε αίτημα φιλίας??
Δεδομενου οτι οι φωτογραφίες του καθενός στο προφίλ του ειναι προσωπικά δεδομένα.
Όταν λοιπον κάποιος στο πραγματικό κόσμο σε γνωρίζει ελάχιστα και στο fb εχει την απαίτηση να ειστε διαδικτιακοί φίλοι δεν ειναι καπως ανώριμο?? ιδιως οταν συμβαίνει στα 25+
Είναι πολυ γεροντοπαράξενο αυτο που εκανα?

Υσ Η απαντηση που πηρα ηταν "ετσι σε βρηκα και σου εστειλα"...-Just_a_girl

 

Ο καθένας μας ορίζει στο Facebook το έμπα και έβγα των άλλων όπως του αρέσει. Οι παραξενιές και οι αυταπάτες της πραγματικής ζωής αντανακλώνται κι εκεί, με πολύ ζωντανό τρόπο. Αυτό που συνεχίζει να μου φαίνεται παράξενο είναι ότι εξακολουθεί να υπάρχει κόσμος που νομίζει ότι η σελίδα του στο facebook είναι 'δική του'. Αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του Facebook.

________________
5.

Λοιπόν γιατί αφενός θέλουμε να έχουμε την αίσθηση ότι ανήκουμε σε μια ομάδα ανθρώπων και από την άλλη προσπαθούμε να εξ έχουμε; Από την μία λαμβάνουμε αγάπη μέσα από κάποια κοινά χαρακτηριστικά και από την άλλη θέλουμε να υπερέχουμε; -το μπι ορ νοτ το μπι

Θέλουμε να εξέχουμε με θετικό τρόπο. Θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι και να μας θαυμάζουν, δε θέλουμε να εξέχουμε επειδή έχουμε τα πιο μεγάλα αυτιά από όλους. Θέλουμε να ανήκουμε κάπου, και μετά θέλουμε να μας αγαπάνε, να μας λατρεύουν, να μας θαυμάζουν, να μας εμπιστεύονται, να μας συγχωρούν όλα μας τα λάθη, ή να μην τα βλέπουν καν, και να μας δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και να μην ζητάνε ανταλλάγματα. Αυτό θέλουμε. Απλώς μαθαίνουμε να το κρύβουμε.


________________
6.

αγαπητή α, μπα; , τις προάλλες (όσο κι αν έψαξα δεν μπόρεσα να βρω το ακριβές ποστ) κάποιος αναγνώστης σου ανήρτησε ένα μακροσκελέστατο σχόλιο που κατέληγε στο ότι μόνο τα νον-φίξιον βιβλία αξίζουν διαβάσματος και ότι η λογοτεχνία είναι λίγο πολύ άχρηστη. Διαπίστωσα, δυστυχώς, πως πολλοί είχαν συμφωνήσει με το σχόλιο αυτό. Σαν ένθερμη αναγνώστρια λογοτεχνίας δεν καταλαβαίνω γιατί τόσοι πολλοί (δεν μιλώ μόνο για τον συγκεκριμένο σχολιαστή, ήταν απλά η αφορμή) υποτιμούν τη λογοτεχνία. Εννοείται άλλα πράγματα έχει να προσφέρει η ιστορία, άλλα ένα βιβλίο περί πολιτικής και ούτω καθεξής. Αλλά άχρηστη η λογοτεχνία; (Εννοώ σοβαρά βιβλία όχι λεναμαντα'ι'κού τύπου)- Banana Karenina

Οι άνθρωποι που φοβούνται κάτι επειδή καταλαβαίνουν ότι αυτό το κάτι τους ξεπερνά και δεν μπορούν να το κατακτήσουν, προσπαθούν να γλιτώσουν από το αίσθημα κατωτερότητας, υποτιμώντας το. Η λογοτεχνία δεν χρειάζεται υποστηρικτές, ούτε επιχειρήματα.



________________
7.


Α μπα μου, σήμερα κάποιος με ρώτησε αν στην Ελλάδα μιλάμε Αραβικά. Εξεπλάγην όταν του είπα ότι υπάρχει ελληνική γλώσσα. Μένω και δουλεύω στην Αγγλία. (Ξέρω πως δεν είναι ερώτηση αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου και ήθελα να το μοιραστώ με κάποιον)- KillingAnArab

Εμένα με έχουν ρωτήσει ως τώρα εκατό φορές στην Ελλάδα αν στην Καλιφόρνια έχει ντομάτες. Μπορεί και διακόσιες. Για σένα μπορεί να μην ακούγεται φοβερό, αλλά ρώτα έναν Καλιφορνέζο να δεις τι θα πάθει.

33

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ