Νομίζω εννοεί για το οικογενειακό συναίσθημα-κλίμα ζεστασιάς που τείνουμε να αγνοούμε, επικεντρωμένοι μόνο στα αρνητικά στοιχεία παρόμοιων γλεντιών και νοσταλγούμε όταν δεν μπορούμε πλέον να το ζήσουμε, διότι π.χ. πεθάναν οι γονείς και οι παππούδες και δεν υπάρχει πλέον χωριό ή σπίτι στο οποίο να μαζεύονται όλοι και να βρίσκονται έστω και αυτές τις 2 φορές το χρόνο. Όταν θα λείψει την πρώτη φορά από ένα οικογενειακό γλέντι, είναι πιθανόν (αφού έχει μεγαλώσει με αυτά) να νιώσει το πρώτο μικρό ελάχιστο ίσως αίσθημα μαγκουφιάς και τότε να καταλάβει την αξία τους.Εγώ τουλάχιστον, την πρώτη φορά που δεν έγινε γλέντι, διότι πέθανε η γιαγιά μας που συνήθως ήταν η κύρια διοργανώτρια, ένιωσα πολύ παράξενα. Μετά ακολούθησαν και άλλοι θάνατοι και διαζύγια και σιγά-σιγά σκορπίσαμε και δεν ξανακάναμε κανένα από εκείνα τα μεγάλα γλέντια. Τολμώ να πω ότι μου λείπουν (και δη τώρα που μετανάστευσα ακόμα περισσότερο) και ας ήταν τότε εκνευριστικά για τους λόγους που αναφέρονται... Αααααχχχ...