Στο σημερινό ‘Α, μπα’: τα λεφτά, τα μπερντέ, τα μπικικίνια

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: τα λεφτά, τα μπερντέ, τα μπικικίνια Facebook Twitter
64


________________
1.

Λένα καλημέρα,

Είμαι μια κοπέλα στα 27 που δόξα τω Θεώ εμπειρίες στον ερωτικό τομέα είχα πολλές, έχω ταξιδέψει, έχω δει πράγματα, νιώθω καλά..Αν και τελευταία με δουλειές κτλ άφησα τα ταξίδια λίγο πίσω, αλλά πάντα ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο.
Σου γράφω γιατί έχω κάτι που με απασχολεί τα τελευταία χρόνια και έχει να κάνει με το θέμα της εμπιστοσύνης στο συντροφό μου. Είμαι σε μια σχέση 7μήνες τώρα (αυτός 24 εγώ 27) και είναι ένας άνθρωπος που με γεμίζει, έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, κοινά θέλω και γενικά περνάμε πολύ όμορφα..

Ένα θέμα όμως που με ταλανίζει είναι αυτό με τις πρώην.. Λόγω και παρελθόντος μου και κακών εξελίξεων δεν μπορώ καθόλου στην ιδέα ότι θα έχει επαφές με τις πρώην του. Δεν εννοώ να μη μιλάνε, αλλά οκ εμένα ο φίλος μου είναι ένα παιδί πολύ διαχυτικό πολύ ανοιχτό και δεν με ενοχλεί, δεν θέλω να το αλλάξω αυτό.. όμως, όταν βλέπει κρυφά την πρώην του και δεν μου το λέει και το ανακαλύπτω?? Με αυτήν ήταν μαζί στα 19 τους αλλά ήταν μακριά οπότε και έληξε, αλλά υπήρχε επικοινωνία όπως μου είπε ο ίδιος μέχρι πριν με γνωρίσει, την έκοψαν όμως γιατί δν είχε κάποιο νόημα. όχι όταν με γνώρισε, λίγο πρίν.. Καταλαβαίνω να την αγαπαει, να την νοιάζεται, μεγαλώσαν μαζί και είναι και κολλητή του πολύ καλού του φίλου. Αλλά ρε Λένα, με σκοτώνει αυτό το πράγμα..Φοβάμαι διαρκώς ότι είναι ένα απωθημένο και επειδή αυτή είναι με άλλον καιρό πριν από εμάς πως γι' αυτό απλά δεν είναι μαζί. Η απόσταση πλέον μειώθηκε και αν θέλουν εκμηδενίζεται..Αλλά δεν θέλω να φτάσω εκεί, φοβάμαι πως απλά κάποια στιγμή θα γυρίσει πίσω? Δεν ξέρω..Το κακό είναι πως είχα δει κάποιες συνομιλίες(πριν με γνωρίσει βέβαια, που αυτή ήταν ήδη με άλλον και μου γυρνάνε στο μυαλό...Αν δεν τα χα δει αυτά θα μουν καλύτερα..)

Όταν κατάλαβα ότι βρέθηκαν για καφέ και το είπα ένιωσε πολύ άσχημα, μου λέει πρέπει να σταματήσεις να πιστεύεις ότι με απασχολεί αυτό κτλ. Δεν ξέρω, είμαι πολύ μπερδεμένη, δεν ξέρω αν πρέπει να το πιάσω ξανά εάν δεν μου δοθεί αφορμή, δεν ξέρω, δεν θέλω να ζω με αμφιβολίες και δεν μπορώ να φοβάμαι μια πρώην.. Φοβάμαι γενικά στις σχέσεις μου πως όλοι θα με κερατώσουν.. Διότι πάντα κάτι συμβαίνει..Το μόνο που του είπα είναι πως γενικά δεν μπορώ το ψέμα, προτιμώ να ακούω την αλήθεια και ας πονάει. Αν απλά ήταν ένας καφές α ήθελα να το ξέρω και ας νευρίαζα εκείνη την ώρα.. Εγώ λειτουργώ διαφορετικά, οκ, και πάντα περιμένω τα ίδια από τους άλλους , το οποίο δεν γίνεται..Και μετά ξενερώνω χωρίς λόγο..

Αυτή τη φορά με τρομάζει η σκέψη πως μπορεί να έχει μείνει κάτι μέσα του σαν απωθημένο ή δεν ξέρω γω τί.. Νομίζω πως έχω "εκτεθεί" πολύ συναισθηματικά και δεν μου αρέσει..Ο φίλος μου γενικα΄είναι πιο ψύχραιμος και τα αντιμετωπίζει όλα πιο κουλ..Και εγώ το έχασα αυτό το κουλ από όταν μπήκαν αυτά στο μυαλό μου.

Θα βγούν ποτέ? Άσε που φοβάμαι πως με τις βλακείες μου στο τέλος μπορεί να διαλύσω κάτι που αγαπώ και περνάω καλά..Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου..

Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου εκ των προτέρων,

Δήμητρα

Ο νυν σου έχει μια πρώην που μπλα μπλα μπλα μπλα... Μα όλοι οι νυν έχουν τουλάχιστον μια πρώην, και όλες οι πρώην δεν είναι ίδιες μεταξύ τους. Δεν είναι η ιστορία από μόνη της που είναι ιδιαίτερη, εξαιρετική ή που υποδαυλίζει τη φωτιά. Μια άλλη στη θέση σου μπορεί να μην έδινε σημασία, ή να της φαινόταν η ιστορία αδιάφορη, ή χαριτωμένη, ή κάπως σαχλή. Το πώς θα τη δεις εξαρτάται από σένα. Κι εσύ έχασες το κουλ γιατί σχεδόν περίμενες να συμβεί κάτι για να το χάσεις, και φυσικά η ευκαιρία βρέθηκε. «Φοβάμαι γενικά στις σχέσεις μου πως όλοι θα με κερατώσουν.. Διότι πάντα κάτι συμβαίνει..» Και αυτός ο φόβος βοήθησε στο να αρχίσεις να ανησυχείς, και η ανησυχία έφερε τις αμφιβολίες, και μετά τις συζητήσεις, που δεν αποκάλυψαν την αλήθεια γύρω από σχέση του νυν με την πρώην, αλλά ότι στη σχέση που έχετε οι δυο σας, αυτή τη στιγμή, εσύ είσαι λιγότερο κουλ από αυτόν. Κι αυτό, ειδικά στην αρχή, δεν είναι καλό για την αυτοπεποίθηση σου.


Όσο και να φοβάσαι και να ανησυχείς, ό,τι και να συζητάς και να σκέφτεσαι, είναι πολύ πέρα από τις δυνάμεις σου να ελέγξεις τι θα γίνει στο μέλλον. Συζητάς και αναλύεις γιατί νομίζεις ότι κάτι θα προλάβεις. Αλλά όχι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αν η σχέση του με αυτή την κοπέλα είναι τόσο σημαντική και δυνατή που είναι δυνατόν να ανανεωθεί μετά από τόσα χρόνια, ξέρεις κάτι; Χαλάλι τους, και μπράβο τους. Τότε είναι φτιαγμένοι οι ένας για τον άλλον, δεν σε αφορά το θέμα. Δεν θα χάσεις εσύ κάτι τρομερό, εφτά μήνες τα έχετε. Αν πάλι δεν είναι τέτοιου είδους σχέση και απλώς είναι φίλοι/πρώην εραστές, δημιουργείς ένα τεράστιο θέμα που κυρίως εσένα βλάπτει. Και αν σε κερατώσει... τι θα γίνει αν σε κερατώσει; Πραγματικά, τι θα πάθεις; Μην χάνεις την ψυχραιμία σου για τέτοια πράγματα, που είναι καθημερινά μέσα στη ζωή. Και θα σε κερατώσουν, και θα κερατώσεις, και όλο κάτι θα γίνεται. Δεν γίνεται να φοβάσαι συνέχεια αυτά που σίγουρα θα συμβούν κάποια στιγμή. Κράτα τη δύναμή σου για τα μεγάλα, αυτά που δεν είναι καθημερινά, και δεν σου περνούν καν από το μυαλό τώρα.

________________
2.

Καλημέρα γλυκύτατη α,μπα!

όταν κάποιος είναι κακομαθημένος, φταίει αυτός, οι γονείς, ή και οι 2 μαζί; Φαντάζομαι το τρίτο... Πως μπορεί να το αλλάξει;
Πολλές φορές νομίζω ότι είμαι κακομαθημένη... Σε τσακωμούς με την αδερφή μου (λίγα χρόνια πριν) το έχει πει πολλές φορές, και το υπονοεί ακόμα σε κουβέντες. Είμαι φοιτήτρια, σπουδάζω στο εξωτερικό. Φοβάμαι ότι ο τρόπος που συνέβαλα στο να εξελιχτεί τη σχέση με τους γονείς μου, δεν μου επιτρέπει να μιλήσω μαζί τους ξεκάθαρα. Παράδειγμα, μέχρι τώρα δεν μου έβαλαν οικονομικό όριο, και τώρα συνειδητοποιώ ότι ξοδεύω πολύ περισσότερα απ' όσα χρειάζομαι. Πολλές φορές τους ρώτησα αν είμαι μέσα στα όρια, και μου απαντούσαν να μην ανησυχώ. Αλλά ταυτόχρονα όταν μιλάμε μέσω βίντεο, από την μη λεκτική επικοινωνία νιώθω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Γενικά είμαι άτομο με πολλή άγνοια σε πολλά επίπεδα, όπως και το οικονομικό, αλλά τώρα προσπαθώ να το αλλάξω. Δεν θέλω να είμαι κακομαθημένη. Καμία συμβουλή; Ευχαριστώ πολύ! Καλή σου μέρα! Χχχχχ- Gande Gratto

Με αυτή την ερώτηση έπεσες μόνη σου στο λάκκο με τα φίδια, και μάλλον θα το καταλάβεις αν διαβάσεις τα σχόλια που υποψιάζομαι ότι θα προκαλέσει η εξομολόγηση σου. Μολαταύτα, το πρόβλημα του καθένα είναι σημαντικό για τον ίδιο.


Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που ακούω κάποιον να λέει ότι αισθάνεται να μην έχει κανέναν οικονομικό περιορισμό και όταν ρωτάει τους χορηγούς πού βρίσκεται να του απαντούν 'μην ανησυχείς'. Ναι, αυτό είναι αρχή lenfou και είμαι ένοχη, αλλά έχω εντυπωσιαστεί τόσο πολύ που ένιωσα την ανάγκη να το γράψω. Δεν είναι ότι κάνω παρέα με τους Ρόκφελερ και ξέρω από πολλά λεφτά, αλλά γκρίνια για τα χρήματα έχω ακούσει πολλές φορές από ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να γκρινιάζουν. Αυτή η εκδοχή αντιμετώπισης είναι πολύ πρωτόγνωρη. Κανένας απολύτως περιορισμός; Φίλη μου, σε ζηλεύω. Έχεις κάθε δίκιο που ανησυχείς και δηλώνεις άγνοια σε πολλά επίπεδα, αλλά σε ζηλεύω. Έχεις ένα πραγματικά καθαρόαιμο first world problem.


Επειδή αυτό που ρωτάς είναι εντελώς εκτός των εμπειριών μου, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν έχω ιδέα τι να απαντήσω, και ότι είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω αυτό στο 'α μπα'. Τι να πω σε κάποιον που είναι τόσο προστατευμένος, ώστε να μην ξέρει από πού να ξεκινήσει για να γνωρίσει τον κόσμο; Να προτείνω να πάει σε ένα σούπερ μάρκετ;

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να ξεκινήσεις από την αδερφή σου. Μεγαλώσατε στην ίδια οικογένεια, και όμως είσαστε πολύ διαφορετικές. Αυτή ξέρει περισσότερα από όσα μπορώ να υποθέσω. Ρώτα την. Ρώτα την τι συμβαίνει, γιατί είσαι μέσα στην άγνοια, και τι έχει συμβεί στην ανατροφή σου. Θα είναι σκληρή κουβέντα και θα αντιμετωπίσεις αρνητικά συναισθήματα, περιφρόνηση, ζήλεια, αγανάκτηση, αλλά μάλλον θα είναι μια καλή αρχή για να κάνεις μια ρωγμή στο προστατευτικό στρώμα που σε περιβάλλει.


________________
3.

Αγαπητή Α,μπά,

Σε διαβάζω εδώ και κανά τρίμηνο και έχω εκτιμήσει τις απαντήσεις σου σε ερωτήσεις που ανά καιρούς είναι και δικές μου.
Γενικά έχω παρατηρήσει ότι είτε κάποιος έχει πρόβλημα με τους άλλους ή έλλειψη αυτοπεποίθησης.

Εγώ νομίζω δεν έχω τίποτα από τα δύο. Η αυτοπεποίθησή μου πάει καλά και είμαι σίγουρη ότι το πρόβλημα το προκάλεσα εγώ.

Πριν 3 χρόνια ήμουν με ένα αγόρι. Ήμασταν μαζί για πολλά χρόνια. 7.. Τα περισσότερα από απόσταση. Σπουδάζαμε σε διαφορετικές πόλεις.

Κάποια στιγμή έφυγα, πήγα να σπουδάσω στο εξωτερικό. Εκεί γνώρισα ένα άλλο αγόρι. Για 3 μήνες κανένας δεν ήξερε για την ύπαρξη του άλλου. Να μην τα πολυλογώ αποφάσισα να παρατήσω την μεγάλη σχέση που με πήγανε σε κάτι σταθερό και ακολούθησα το μονοπάτι της περιπέτειας. Νέες εμπειρίες, νέος πολιτισμός και ευκολότερη ένταξη στην κοινωνία που εκείνη της
στιγμή ζούσα. Ήταν πολύ δύσκολη απόφαση.

Μέχρι τώρα όλα πάνε καλά και είμαι ακόμη με το αγόρι που γνώρισα εδώ. Από την άλλη ακόμα μου λείπει ο άνθρωπος που είχα περάσει τόσα χρόνια μαζί του. Όχι τόσο πια ως εραστής αλλά ως άνθρωπος. Δεν θέλει καμία επικοινωνία μαζί μου. Έχω προσπαθήσει ανά καιρούς να επικοινωνήσω αλλά χωρίς επιτυχία.

Νιώθει πληγωμένος και ούτε θέλω να σκέφτομαι ότι θα έχει άσχημη γνώμη για μένα.

Το ξέρω ότι το φταίξιμο είναι δικό μου, απλά θέλω συγχώρεση ή τουλάχιστον να με ακούσει χωρίς να με κρίνει αρνητικά.
Δεν θέλω να τον έχω στο μυαλό μου σαν να μην υπάρχει πια.

Τι κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις; Προσπαθώ ξανά και ξανά; - Πονεμένη μπούκλα

Τίποτα δεν κάνουμε. Θα ζήσουμε με τα αποτελέσματα των αποφάσεών μας. Δεν μπορούμε να υπαγορέψουμε στους άλλους πώς να νιώθουν όταν τους παρατάμε, αυτό είναι προσωπική τους απόφαση και δεν είναι ούτε στο ελάχιστο υποχρεωμένοι να μας λάβουν υπόψη τους.


Το πώς σε αντιμετωπίζει είναι το ολόδικό του καταφύγιο και θέλεις να το κάνεις κι αυτό δικό σου και να το φέρεις στα μέτρα σου; Όχι. Θα σε κρίνει αρνητικά, όσο του αρέσει. Μπορείς να επιμείνεις ή να μην επιμείνεις, μπορείς να περιμένεις ή να μην περιμένεις, αυτό είναι δικό σου θέμα, αλλά δεν μπορείς να ζητάς και να θέλεις και να απαιτείς. Και δεν χρειάζεται να τον έχεις στο μυαλό σου σα να μην υπάρχει πια. Μπορείς να τον έχεις ως «αυτός που δεν θέλει καμία επικοινωνία μαζί μου».

________________
4.


Σε μία εποχή που η ανεργία στους νέους αγγίζει το 50%, το να παραιτείται ένας 25χρονος από τη δουλειά του επειδή του προανήγγειλαν μείωση μισθού είναι πολυτέλεια; Αλλάζει η απάντηση αν σας πω ότι η μείωση αυτή δε συνδέεται με αδυναμία του εργοδότη, αλλά με εκμετάλλευση της οικονομικής κρίσης; Τελικά, τα χρήματα υπό τις παρούσες συνθήκες στη χώρα μπαίνουν πάνω από την αξιοπρέπεια του εργαζομένου; Και, όσοι απαντούν "ναι", ας μου πουν παρακαλώ πολύ, πώς ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον αν από τόσο νέοι σκύβουμε το κεφάλι και αρχίζουμε τους συμβιβασμούς;; - Ρομαντική

Η παραίτηση μπορεί να είναι πολυτέλεια, μπορεί και να μην είναι. Αυτό που είναι σίγουρα πολυτέλεια είναι να έχεις τη δυνατότητα να παραιτηθείς επειδή μπορείς να ζήσεις με κάποιο τρόπο, για κάποιο διάστημα, χωρίς καθόλου δουλειά. Υπάρχουν άνθρωποι, και δεν είναι καθόλου λίγοι, που δεν μπορούν να λείψουν ούτε ώρα από τη δουλειά τους, πόσο μάλλον να παραιτηθούν, γιατί θα πεινάσουν στ' αλήθεια, ή θα βρεθούν χωρίς στέγη, στ' αλήθεια. Γι' αυτούς θα έλεγες ότι 'σκύβουν το κεφάλι;' Η λέξη 'πολυτέλεια' είναι πολύ σχετική, και μπορεί κι εσύ να έχεις κάποια περιθώρια, που δεν συνειδητοποιείς, και να νομίζεις ότι αντιστέκεσαι και ότι δεν συμβιβάζεσαι.


Κάνε ό,τι σου υπαγορεύει η συνείδηση σου. Αν θέλεις να παραιτηθείς για να στείλεις ένα μήνυμα, κάντο, όσο μάταιο ή αποτελεσματικό κι αν είναι. Βάλε το λιθαράκι σου με όποιον τρόπο μπορείς. Μόνο μην μιλάς για λογαριασμό όλων των νέων και μην χρησιμοποιείς το επιχείρημα 'αν κάναμε όλοι το ίδιο' γιατί δεν μπορούν να κάνουν όλοι το ίδιο.

________________
5.


Δεν είναι κωμικοτραγικό που Αυτός /Αυτή που είσαι ερωτευμένη/ος, που τρελαίνεσαι και πεθαίνεις είναι ο ίδιος άνθρωπος που κάποιος/α άλλος/η χασμουριέται από βαρεμάρα κάθε φορά που τν βλέπει;- pan


Είναι! Άλλωστε, δεν είναι ολόκληρη η ανθρώπινη προσπάθεια κάπως κωμικοτραγική; Ειδικά όταν τη βλέπεις από το αεροπλάνο. Χτίζουμε, γκρεμίζουμε, χτίζουμε, πασχίζουμε, παλεύουμε, σκοτωνόμαστε, ζηλεύουμε, αρρωσταίνουμε από άγχος και πεθαίνουμε από πείνα... για ογδόντα χρόνια το πολύ, πάνω σε ένα βράχο που στριφογυρίζει μέσα στο κενό, στο αχανές τίποτα, σε ένα εντελώς ακαταλαβίστικο σύμπαν που φανερά, αδιαφορεί πάρα πολύ για εμάς. Τι κίνητρο έχει πια ο άνθρωπος και κάνει τόσο τεράστια προσπάθεια, για το τίποτα; Πόσο παράξενο είδος.

________________
6.

Αγαπητή Λένα, τι έχω πάθει;; Πριν έξι μήνες έμεινα άνεργη. Από τότε δεν έχω όρεξη να δω κανέναν! Ούτε φίλους, ούτε παρέες, ούτε γνωστούς! Σχεδόν όλα τα χόμπι μου τα έκοψα (εκτός από ένα) λόγω οικονομικών (όχι διάθεσης)!Έτσι, άνεργη και με ένα χόμπι 4 ωρών την εβδομάδα, έχω άπειρο χρόνο για να δω πολύ κόσμο, αλλά εγώ δεν θέλω γιατί νιώθω κατά πρώτον πως, αφού δεν κάνω κάτι, δεν έχω να τους πω κάτι και κατά δεύτερον γιατί νιώθω πως προτιμώ να πάρω δημητριακά για το σπίτι (για παράδειγμα- εννοώ να ικανοποιήσω τις ανάγκες τις βιοποριστικές) από ότι να πιω καφέ έξω! όσον αφορά να πάω κάπου χωρίς να χαλάσω λεφτά, δεν παίζει γιατί μένω έξω από πόλη και πρέπει να δώσω λεφτά για βενζίνη! Άραγε είμαι εξαρτημένη από τα χρήματα; Όλοι οι άνεργοι του κόσμου άραγε έτσι νιώθουν;- αντικοινωνική άνεργη

Ήσουν εξαρτημένη από τα χρήματα και πριν μείνεις άνεργη, αλλά είχες προσαρμόσει τις ανάγκες σου σε εκείνα τα χρήματα, και τώρα πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τις ανάγκες με τις νέες συνθήκες. Αλίμονο. Υπάρχει κανείς που δεν εξαρτάται από τα χρήματα; (Εκτός από την κοπέλα της ερώτησης 2).


Δεν έχεις «πάθει» ακριβώς κάτι, έχεις μείνει χωρίς δουλειά. Η ανεργία επηρεάζει πολύ τις προσωπικές σχέσεις. Θα βρεις τους νέους ρυθμούς με τον καιρό, τόσο μεγάλη αλλαγή δεν εξομαλύνεται μέσα σε έξι μήνες. Έχεις σκεφτεί να πεις στους άλλους να σε επισκεφτούν; Ή να μοιραστείτε την απόσταση; Νομίζω ότι έχεις πολλά να πεις, γιατί η ανεργία χρειάζεται και λίγη φιλοσοφία για να μην γίνει τέρας, αλλά ίσως νομίζεις ότι δεν τους ενδιαφέρουν. Αν είναι φίλοι σου, κάνεις λάθος.


________________
7.

Εχω βαρεθει να ακουω "μα τι καλα που εισαι" και "τι ωραια που τα κανεις ολα" και "εισαι τελεια" και "εχεις πολλα ταλεντα". Πανε καλα γαμωτο; Γιατι εγω δεν βλεπω τιποτα και αισθανομαι η πιο αχρηστη του κοσμου;- ένα ταξί να φύγω!!!


Αν έχεις βαρεθεί, να σε διευκολύνω. Τουλάχιστον οι μισοί, δεν εννοούν αυτά που σου λένε.


64

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Φαντάστηκα μόλις ένα chat room στο Α μπα! όπου οι σχολιαστές θα μπορούσαμε να ανταλλάσσουμε τις απόψεις μας και να περνάμε καλά..λέω εγώ τώρα που είμαι άνεργη και κατεβάζω ιδέες..για να περνάω όσο πιο καλά μπορώ μέσα στο σπίτι...Λένα σκέψου το σε παρακαλώ και ενημέρωσε με, χαχαχαχα
#5 Εμένα μου φαίνεται απόλυτα λογικό, μη σου πω μαγικό! Α μπα, ολόκληρη η ανθρώπινη προσπάθεια είναι κωμικοτραγική όταν τη βλέπεις από 6,4 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά! Παραθέτω το παρακάτω βίντεο με μια φιλοσοφική δόση για την θέση του ανθρώπου στο σύμπαν. :)https://www.youtube.com/watch?v=4PN5JJDh78I
An Arab student sends an e-mail to his dad, saying:Dear Dad,Berlin is wonderful, people are nice and I really like it here, but Dad, I am a bit ashamed to arrive at my college with my pure-gold Ferrari 599GTB when all my teachers and many fellow students travel by train.Your son,NasserThe next day, Nasser gets a reply to his e-mail from his dad:My dear loving son,Twenty million US Dollar has just been transferred to your account. Please stop embarrassing us. Go and get yourself a train too.
Πολύ καλό, Παρίσιε (και σύμφωνα με τα όσα είχα δει στο Κατάρ, για παράδειγμα, αρκετά αληθοφανές). Ας μην μιλήσω για το Κατάρ, καλύτερα. Η΄εντάξει, ας πω μονάχα αυτό: οι θέσεις πάρκινγκ των ατόμων με κινησιακές δυσκολίες έξω από τα εμπορικά κέντρα της Ντόχα είναι μονίμως κατειλημμένες. Όλες, μονίμως. Όχι επειδή υπάρχουν τόσα άτομα με κινητικά προβλήματα, αλλά επειδή οι θέσεις αυτές είναι οι πιο κοντινές στην είσοδο των κέντρων και πολλές ντόπιες τις προτιμούν, κάνοντας μεγάλη φασαρία μάλιστα. Και όλοι οι φύλακες τις αφήνουν τελικά να παρκάρουν εκεί! Όταν κάποια στιγμή αναρωτήθηκα ευλόγως: "Καλά, τί τις πειράζει να παρκάρουν λίγο παραπέρα και να περπατήσουν λιγάκι;" η απάντηση που έλαβα από την άλλη πλευρά ήταν: "Α,όχι, δεν γίνεται αυτό που λες. Δεν ξέρεις ότι κάθε βήμα που γλιτώνεις με τα Louboutin, μετράει;"@bagle: πεθαίνω κι εγώ με κάτι τέτοια, χαχαχαχα
Έσπασα το κεφάλι μου, πού κολλάνε τα μπικίνια (μπικίνι-μπικίνια).Γύρισα για να σχολιάσω τη #2 και να πω ότι πολλά παιδιά μεγάλωσαν χωρίς όρια και ο καθένας τοποθετεί το όριο του απαραίτητου ανάλογα και με τον χαρακτήρα του και τον τρόπο και το περιβάλλον που μεγάλωσε. Δεν μπορώ να ξέρω τι σπατάλες κάνει η κοπέλα, αυτό που ξέρω είναι πως, ακόμα και αν αγόρασε την 6η πράντα τσάντα της, καταλαβαίνει πως κάτι δεν πάει καλά και θέλει να το βελτιώσει. Αν ήταν όντως κακομαθημένη θα αναρωτιόταν γιατί τη λένε κακομαθημένη αφού, σιγά, δεν κάνει και τίποτα.Και μετά είδα ότι λέει μπιΚΙκίνια. Και θυμήθηκα το τραγούδι, που μου θύμισε τη φίλη μου την Π. που την αηδίαζε η λέξη "πορτοφόλα", παρόλο που η δική της πορτοφόλα ήταν πάντα γεμάτη, χωρίς όριο για τα δικά μου δεδομένα, αλλά για εκείνη πάντα ήταν λίγα. Παρόλα αυτά, εγώ έτρωγα σχεδόν πάντα έξω, ενώ εκείνη είχε πάντα σκασμένα ντουλάπια και καταψύκτες, με τάπερ μαμάς.
#2: στην αρχή νόμιζα ότι ήσουν η ίδια dad's little princess που έχω γνωρίσει κι εγώ, αλλά μετά μου άλλαξες τα δεδομένα, γιατί αυτή δεν ξέρει ότι είναι κακομαθημένη και νομίζει ότι όλοι της χρωστούν (αν και μεταξύ μας, αν δεν είσαι η paris hilton, αυτά τα "παιδί μου μη σε απασχολούν τα χρήματα", πιάνουν μόνο στους αφελείς)
#1 Εμένα μου κάνουν μεγάλη εντύπωση και τα τόσα λόγια, για μία ερώτηση που θα μπορούσε να είναι δύο γραμμές. "Νιώθω ανασφάλεια από την πρώην του δικού μου, αλλά δεν εμπιστεύομαι ούτε τον εαυτό μου-οτι έχω δίκιο που νιώθω έτσι, και απλώς δεν παρανοώ- ούτε τον άλλο-ότι δε θα μου την κάνει τη λαδιά τελικά.Τί να κάνω;" Τα ταξίδια, οι προηγούμενες εμπειρίες σου, οι ηλικίες, κλπ, τί σχέση έχουν; Ή μήπως έχουν; Κάνεις κάποια σύνδεση στο κεφάλι σου, σίγουρα, αλλά ποιά; Αν είχες λιγότερες εμπειρίες, θα ήσουν λιγότερο ώριμη, και άρα τα συναισθήματά σου θα ήταν οκ; Αν η πρώην του δικού σου δεν ήταν εφηβική φίλη, και άρα σημαντικό πρόσωπο, θα ένιωθες περισσότερο ή λιγότερο ανασφαλής; Εγώ που σε διαβάζω, δεν ξέρω, αλλά για τον εαυτό σου, καλό θα ήταν να μάθεις, επειδή έτσι θα καταλάβεις τί κάνεις: Προβάλλεις επάνω στον δικό σου τις προσωπικές σου ανασφάλειες; Ψάχνεις δικαιολογία για να μη δεσμευτείς; Σου έχει μείνει τραύμα από προηγούμενα κέρατα ότι οι άνθρωποι δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης; Δεν είσαι αρκετά καλή για κανέναν; Γιατί, και όλα τα παραπάνω να συμβαίνουνε, συνήθως ένα είναι που τα ανακινεί και σε φθείρει.
Έχεις απόλυτο δίκιο Ερωτευμένη Τσούχτρα. Πιστεύω ότι έχει πέσει κέρατο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλοι οι επόμενοι θα συμπεριφερθούν έτσι. Αν δεν το δουλέψει θα το επαναλάβει και στην επόμενη σχέση. Όμως για να πούμε και την αλήθεια, το να πηγαίνει για καφέ ο φίλος σου με την πρώην του και να μην στο λέει, δεν είναι σωστό.
#2 Εντυπωσιακή ιστορία και αν το εννοείς αληθινά δεν χρειάζετε να αλλάξεις πολλά πράγματα και να διακινδυνεύσουν οι σπουδές σου ή και άλλα πράγματα από την καθημερηνόητα σου. Μην βάζεις γενικά κανέναν περιορισμό σε αυτές τις παράπλευρες σκοτούρες για εσένα. Μόνο ένα πραγμα θα σε βοηθήσει πραγματικά και το πιστεύω ακράδαντα:Εθελονιτκή εργασία σε ένα γηροκομείο μια φορά την εβδομάδα για μερικές ώρες. Αφιέρωσε χρόνο για τους ανθρώπους εκεί, ακούγοντας τις ιστορίες τους ή ταϊζοντάς τους ή πηγαίνοντας του μια βόλτα στο πάρκο. Δες το σαν προσφορά στην κοινωνία που μέχρι τώρα ήταν καλή μαζί σου.Υ.Γ. Μου κάνει εντύπωση που δεν έχεις ακούσει εκεί στο εξωτερικό (βέβαια εξαράται και που) ότι στο βιογραφικό του είναι καλό, σχεδόν απαραίτητο να έχει κανείς κάποια εμπειρία εθελοντισμού σε τριτοκοσμικές χώρες. Και αυτό προσφέρετε σε συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα γιατί απαιτείται κάποια δωρεά ώστε να μπορεί να γίνει στις διακοπές σου. Αλλά από την άλλη δεν ξέρω και τι σπουδάζεις.
Έχεις απόλυτο δίκιο, Santi, σε ο,τι αφορά την εθελοντική εργασία, έστω και σε μηνιαία βάση (ούτε καν εβδομαδιαία, αν θεωρεί ότι αυτό την αποσπά από τις σπουδές της). Η επαφή με μια άλλη πραγματικότητα, πολύ διαφορετική από τη δική της, θα τη βοηθήσει να αποκτήσει μιαν ώρα αρχύτερα μια πιο σφαιρική άποψη της ζωής και να εκτιμήσει βαθιά κάποια πράγματα που αυτή τη στιγμή τα θεωρεί αυτονόητα και δεδομένα. Πολλές φορές ο άνθρωπος τον οποίον οι άλλοι θεωρούν "κακομαθημένο", δεν είναι τίποτα άλλο από ένας άνθρωπος σε άγνοια. Όσο γνωρίζεις, τόσο συνειδητοποιείς, εκτιμάς και ευγνωμονείς. Να μην φοβάται η κοπέλα να μάθει, λοιπόν.Μόνο αυτό.Υ.Γ. Δεν έλαβα τίποτα από σένα,βρε συ. Έστειλες ή να στείλω εγώ καλύτερα; Δεν θέλω να χαθούμε από καπρίτσιο του ίντερνετ. Φιλάκια.
Σαν, καλά το εξήγησες, εγώ πάλι γιατί αυτό το θεώρησα αυτό-επεξηγηματικό μέσα από το παράδειγμα δεν ξέρω. Danke ツΥ.Γ. Ξανά έστειλα, μόλις τώρα (spam?). Α, μπα δεν χανόμαστε εδώ μέσα.
#2 Οι δικοί σου λειτουργούν στη λογική " Να μη δυσκολευτεί το παιδί ". Δεν ξέρω αν χρειάζεται να το συζητήσεις μαζί τους ( εκτός κι αν όντως αρχίζει και υπάρχει οικονομικό πρόβλημα), γιατί μια δεδομένη νοοτροπία δύσκολα αλλάζει. Αυτό που χρειάζεται να κάνεις εσύ για τον εαυτό σου, είναι να αυτοπεριοριστείς. Αν δεν χρειάζεται, να μην καταπιεστείς. Αλλά να προσπαθήσεις να βάλεις φρένο εκεί που υποψιάζεσαι πως καταλήγεις στην ασυδοσία. Αν αρχίσεις να ξοδεύεις λιγότερα, δύσκολα μπορώ να πιστέψω πως θα σου πουν " γιατί ξοδεύεις λιγότερα, εμείς θέλουμε να χαλάς κι άλλα. "
#2 Τέτοιο γέλιο μόνος μου είχα να κάνω πολύ καιρό. Τρελάθηκα με το: "Αλλά ταυτόχρονα όταν μιλάμε μέσω βίντεο, από την μη λεκτική επικοινωνία νιώθω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα."Πως το καταλαβαίνεις; Κοκκινίζουν όταν τους λες ότι αγόρασες το πέμπτο Prada τσαντάκι σου; Ξίνουν την μύτη τους όταν τους ανακοινώνεις ότι πήρες το καινούριο iphone; Δαγκώνουν τα χείλια τους όταν τους δειχνεις τη νέα σου τσάντα; Πως;
#4. Το να παραιτείται κάποιος από τη δουλειά του επειδή του προανείγγειλαν μείωση μισθού, χωρίς να έχει προηγουμένως βρει άλλη δουλειά με καλύτερους όρους, δεν είναι πολυτέλεια, είναι επανάσταση με τα λεφτά του μπαμπά.Επίσης, αν συνεχίσω να συναντώ τη λέξη αξιοπρέπεια τόσο μαζικά διαστρεβλωμένη και κακοποιημένη όσο τους τελευταίους μήνες, θα κατέβω σε διαμαρτυρία υπέρ της αξιοπρέπειας του ορθού λόγου στο Σύνταγμα μπροστά στους τσολιάδες
Κατ' αρχήν δεν έκανα τίποτα διαφορετικό από ό,τι έκανες και εσύ, απευθυνόμενη στον άνθρωπο που έγραψε την ερώτηση. Μου θυμίζει αυτή σου η αντίδραση αυτόν τον τύπο του άνδρα, που θεωρεί τη γυναίκα, η οποία υιοθετεί τη δική του ερωτική ηθική, πόρνη.Και στα παραπάνω, ό,τι φαντασιώνεσαι πως έπαθε η λέξη αξιοπρέπεια, το έπαθε στην πραγματικότητα η φράση " Ορθός λόγος ". Την έχω δει να χρησιμοποιείται τόσα εκατομμύρια φορές, από άτομα που προσπαθούν να μας πείσουν πως η κατάσταση που ζούμε είναι φυσιολογική και πως όσοι αντιδρούν είναι, στην καλύτερη περίπτωση, βολεμένα άτομα, που πλέον προτιμώ να ξεχάσω τα ελληνικά που ξέρω ...
Αν σε βολεύει να φαντασιώνεσαι κάτι τέτοιο, τότε κάν'το. Ποιος είμαι εγώ να σου χαλάσω το όνειρο; Παρεμπιπτόντως, η απάντηση για τη χυδαιότητα και την προστυχιά βρίσκεται μέσα στην έκθεση ιδεών (ωραία γυριστή ο χαρακτηρισμός ).
Αν αυτό θέλεις να φαντασιώνεσαι, τότε ποιος είμαι εγώ να σου χαλάσω τη χαρά; Πάντως, η απάντηση για τη χυδαιότητα και την προστυχιά είναι μέσα στην "έκθεση ιδεών"(ωραία γυριστή ο χαρακτηρισμός). Αλλά τσάμπα το λέω. Το ξέρεις ήδη πολύ καλά ...
Με χαρακτήρισες χυδαία και πρόστυχη απρόκλητα, επειδή μίλησα για ορθό λόγο! Στο σχόλιό μου έχω πει τη γνώμη μου είτε είναι αρεστή είτε όχι, χωρίς να τραμπουκίζω κανέναν και χωρίς να κάνω ούτε μισό προσωπικό χαρακτηρισμό γι αυτόν που ρωτά. Τώρα ελλείψει ορθού λόγου (ναι το ξαναλέω) μπλέκεις και τις φαντασιώσεις μου στην απάντησή σου. Εσύ όταν δε συμφωνείς face-to -face με κάποιον τον στολίζεις με κοσμητικά; Πολύ αμφιβάλλω.
Είτε σου αρέσει, είτε όχι, έκανα ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο πράγμα που έκανες κι εσύ. Νομίζεις πως το να χαρακτηρίζεις κάποιον επαναστάτη με τα λεφτά του μπαμπά ( που είναι επίσης λούσιμο με κοσμητικά ) είναι μαλακότερο; Όπως εσύ νομίζεις πως είπες τα πράγματα με το όνομά τους, το ίδιο πιστεύω πως έκανα κι εγώ. Και ναι, την τελευταία πενταετία η φράση αυτή, έχει χρησιμοποιηθεί με εξόχως εμετική υστεροβουλία.
#5Όταν κοιτάς από ψηλάμοιάζει η γη με ζωγραφιάκαι συ την πήρες σοβαράκαι συ την πήρες σοβαράΚι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσεαπό ψηλά αν το κοιτάξειςθα σου φανεί τόσο ασήμαντοπου στη στιγμή θα το ξεχάσειςhttps://www.youtube.com/watch?v=pR240P9z5Zw
#2 Εγώ πάλι το έχω ξανασυναντήσει αυτό, και μάλιστα μεταξύ άλλων στην καλύτερη μου φίλη. Έχοντας οι γονείς της πολύ μεγάλη οικονομική άνεση, ήθελαν να παρέχουν στα παιδιά τους ό,τι μα ό,τι ήθελαν. Δε λέω, καλά έκαναν οι άνθρωποι, εξ άλλου είχαν δουλέψει πολύ σκληρά για αυτά τα λεφτά, δεν τα βρήκαν έτοιμα. Η φίλη μου όμως που τα βρήκε έτοιμα, δεν έχει καμία συναίσθηση της αξίας τους. Πλήρης άγνοια του ότι οι υπόλοιποι φοιτητές ζούσαν με 400 ευρώ και εκείνη με σχεδόν 2000. Σιγά σιγα συνήλθε βέβαια (πλέον όταν πάει να αναφερθεί στα λεφτά που ξοδεύει μπροστά σε τρίτους τη σκουντάω κάτω από το τραπέζι και σταματάει).Τέλος πάντων, ήθελα να πω πως δεν είναι τόσο σπάνιο, συχνά οι γονείς που έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν τόσο πολλά στο παιδί τους, δεν του βάζουν κανένα όριο και καταλήγει να ζει στο κάστρο της πριγκίπισσας μη γνωρίζοντας πως υπάρχουν και φτωχοί στον κόσμο. Εμένα πιο πολύ με προβληματίζει η διάκριση ανάμεσα σε εσένα και την αδερφή σου. Σε εκείνη δεν πρόσφεραν τα ίδια με σένα; Ή απλά εκείνη είναι πιο συνειδητοποιημένη;Αν θέλεις πάντως να βάλεις οικονομικο όριο στον εαυτό σου, μπορείς να το κάνεις μόνη σου. Αν όχι για να μην επιβαρύνεις τους γονείς σου, κάντο γιατί οι γονείς σου δε θα είναι για πάντα εκεί, και όταν θα χρειαστεί να ζήσεις με δικό σου μισθό τα πράγματα δε θα είναι τόσο ωραία.
Άστα να πάνε, έχω γνωρίσει άνθρωπο στα 30, να μην έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ότι οι λογαριασμοί ρεύματος και νερού πληρώνονται. Νόμιζε ότι είναι παροχές του κράτους!!
#5Δεν έχει κίνητρο. Έχει άγνοια. Ούτε πού πάει ξέρει, ούτε γιατί. Μόνο όταν ξαφνικά εξαφανιστεί από τον βράχο ένα αγαπημένο του πρόσωπο, τότε θα σταματήσει το spinning και θα αρχίσει να ζει. Επειδή γι'αυτόν θα σταματήσει ο βράχος να κινείται, θα μπορεί πια να δει. Θα προσπαθεί να φτιάξει τα καλύτερα αυγά μάτια για άλλους αγαπημένους, ζωντανούς. Θα σηκώνει το κεφάλι στον ουρανό χαζεύοντας τα πουλιά. Θα βουρκώνει σε κάθε γουλιά δροσερού νερού που εκείνος απολαμβάνει και άλλοι όχι. Θα σταματήσει τα κηρύγματα και τις θεωρίες και απλώς θα αγαπάει. Ψάχνοντας λόγους για να μείνει κι αυτός πάνω στον βράχο, θα ανακαλύψει τη ζωή και θα τη ζήσει με τέτοιον τρόπο, ώστε να κάνει υπερήφανους όσους είχαν την ατυχία να τη στερηθούν νωρίς.
Τώρα τι να πω...Μακάρι να μην είχα αυτή τη γνώση και την ανάγκη να τη μοιραστώ. Να μην υπήρχε αυτό το σχόλιο και κανέναν να μην άγγιζε.https://www.youtube.com/watch?v=j-AsC4tla3QΑυτό και ο ντόναλντ στο άβαταρ. Να μένει το χαμόγελο.
παλι κάθε λέξη μου άρεσε! δε το παθαίνω συχνα, ίσως είναι τα βιώματα, κάποια κοινά, δε ξέρω τι είναι. συνέχισε να κάνεισ σχόλια αλλιώς 9α σου ζητήσω τον αριθμό σου να πάμε βόλτα, είσαι φοβερή!
#2: Αφού σου λένε οι γονείς σου να μην ανησυχείς, εσύ γιατί προβληματίζεσαι; Πάλι καλά που ανησύχησες, να λες, δώσε λίγα συγχαρητήρια στον εαυτό σου για την ευαισθησία σου. "Κακομαθημένη"; Τί λες εκεί, αστεία πράματα. Όσο για το παράξενο ύφος των γονιών σου την επόμενη φορά που θα τους μιλήσεις στο skype για το καινούριο άχρηστο αντικείμενο που αγόρασες, θέλω να προσέξεις εκτός από τις εκφράσεις των προσώπων και τους ήχους που βγαίνουν από το διπλανό δωμάτιο. Αν είναι πνιχτά κακαρίσματα, θα είναι η κότα με τα χρυσά αυγά που σου κρύβουν επιμελώς τόσα χρόνια. Πέρα από την πλάκα, εγώ βλέπω μεγάλα λάθη από την πλευρά των γονέων. Το "κακομαθημένη" αφορά εκείνους κατ'αρχάς και μετά εσένα. Κάποιος σε έμαθε έτσι και εσύ βολεύτηκες μια χαρά στο συννεφάκι σου. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να ξεκουνηθείς. Να κλείσει η στρόφιγγα ή να βουλώσει ο ποπός της κότας. Μέχρι τότε, γλέντα τη ζωήhttps://youtu.be/O9B1jeOVgno
Εγώ συμφωνώ πάρα πολύ μαζί σου. Στην εφηβεία μου, πριν την κρίση, πρίν την κάτω οικονομική βόλτα των γονιών μου, ήμουνα σε παρόμοια φάση. Γενικά, ενώ δεν ήμουν άνθρωπος που ξόδευε ποτέ αβέρτα (η κύρια ανάγκη μου ήτανε η μουσική, τα παιχνίδια και τα βιβλία, και μπορούσα να τα αποκτήσω τζαμπέ από το ίντερνετ), σε ό,τι και αν ζήταγα σε οικονομικό επίπεδο, έπαιρνα την απάντηση " μην ανησυχείς, εσύ να είσαι καλά, παιδί μου". Και να σου πω και κάτι; Δεν το βρίσκω και λάθος, διότι τότε οι συνθήκες *πραγματικά* το επέτρεπαν. Είχα την τύχη να ζήσω αυτό που λέμε first world, τί να κάνουμε :P. Η κακομάθειά μου μου πέρασε, όταν οι συνθήκες άλλαξαν, όταν μπήκα στη συνθήκη του βιοπορισμού, κλπ, κλπ. Αυτή η οικονομική ευμάρεια τότε, μου έδωσε τη δυνατότητα να εστιάσω σε αυτά που ήθελα, να έχω χρόνο για να κάνω όσα πραγματικά με ενδιέφεραν και με γέμιζαν, να ταξιδεψω αρκετά (πράγμα για το οποίο νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη), και να αποκτήσω προσόντα (πτυχία, γνωριμίες), τα οποία σε κατοπινούς καιρούς, έκαναν τη διαφορά ανάμεσα στη δυσχέρεια και την πείνα.Ξέρω και άλλες περιπτώσεις, που τα είχαν όλα, τα έχασαν όλα, και έπειτα υπέφεραν, αλλά (μέσα στα πλαίσια της διαφορετικότητας καταστάσεων και ιδιοσυγκρασίας του καθενός) η μεγάλη ειδοποιός διαφορά ήταν: Χρησιμοποίησαν τα χρήματα που τους έλαχαν όχι με δημιουργικότητα και διάθεση ανάπτυξης και βοήθειας (είτε προς τους άλλους, είτε προς τον εαυτό τους), αλλά με διάθεση σπατάλης, αυτοπροβολής, και ικανοποίησης καπρίτσιου. Αν κάνεις το πρώτο, και όχι το δεύτερο, ό,τι και να συμβεί στο οικονομικό σου μέλλον, θα μπορέσεις να το αντιμετωπίσεις πιό καλά διότι θα είσαι: πιό χορτάτη, πιό καλά νοητικά εξοπλισμένη, και το σημαντικότερο, με ουσιαστικές ψυχικές αντοχές. Εκεί να εστιάσεις, κατά τη γνώμη μου πάντα, και όχι στο αν είσαι αρκετά "υπεύθυνο" παιδί ή όχι, ανησυχώντας για τους γονείς σου. Αυτοί, επιλέγουν να τα δίνουν. Εσύ, αποφασίζεις τί θα τα κάνεις.
Μη σκάτε, όταν βγει στην αγορά εργασίας, πάει να αγοράσει κάτι που της αρέσει και συνειδητοποιήσει ότι κοστίζει όσο πέντε μεροκάματά της το λιγότερο, θα έρθει στα ίσια της. Ας το χαρεί τώρα που μπορεί και εφόσον της το επιτρέπουν οι γονείς της.