Ομορφιά μεγάλου μεγέθους

Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
26
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Toby Burrows/ Nothing To Lose

 Την προηγούμενη εβδομάδα μία ξεχωριστή παράσταση έκανε πρεμιέρα στο 39ο Sydney Festival της Αυστραλίας, δημιουργώντας αστραπιαία θόρυβο σε πάμπολλα διεθνή μέσα που σχολίασαν ποικιλοτρόπως την ιδιαιτερότητά του.


To "Nothing To Lose" είναι ένα χοροθέατρο με υπέρβαρους πρωταγωνιστές που προκαλεί τις μέχρι τώρα παγιωμένες αντιλήψεις για τον χορό, επιχειρεί να προτείνει μία νέα οπτική στα καθιερωμένα πρότυπα ομορφιάς, και αμφισβητεί ευθαρσώς τις προκαταλήψεις που θέλουν τους παχύτερους ανθρώπους τεμπέληδες και καθόλου δραστήριους (εκτός από μη ελκυστικούς, ασεξουαλικούς, αποτυχημένους ή ακόμα και δυστυχείς).

Όλοι μας λίγο-πολύ νιώθουμε κάποιου είδους ντροπή για το σώμα μας, ανεξάρτητα από το φύλο ή το μέγεθός μας. Πιστεύω όμως ότι οι γυναίκες δέχονται την πιο αμείλικτη και απροκάλυπτη διαπόμπευση λόγω του μεγέθούς του σε σχέση με τους άντρες.


Εμπνεύστρια του πρότζεκτ είναι η περφόρμερ, κωμικός, σκηνοθέτιδα και "fat activist" Kelli Jean Drinkwater, αναγνωρισμένη για το ριζοσπαστικό της έργο στην πολιτική σώματος (καλύτερα στην αγγλική ορολογία, body politics).

Η Kelli Jean μαζί την χορογράφο της ομάδας Force Majeure, Kate Champion (η οποία είχε παλιότερα ταράξει για ακόμα μία φορά τα νερά σκηνοθετώντας μία παράσταση με πρωταγωνιστές αποκλειστικά ηλικιωμένους χορευτές) δημιούργησαν το "Nothing to Lose" με σκοπό να βοηθήσουν στη δημιουργία μιας θετικής εικόνας για τους εύσωμους ανθρώπους, και κυρίως με σκοπό να δώσουν ορατότητα σε μία κοινωνική ομάδα ολοκληρωτικά αόρατη και επιδεικτικά αγνοημένη στον καλλιτεχνικό κόσμο.


"Θέλαμε να ασχοληθούμε με ένα πρότζεκτ πιο 'κινηματικό' και όχι αποκλειστικά καλλιτεχνικό", μας λέει από την μακρινή Αυστραλία όταν καταφέραμε επιτέλους να βρούμε μία άκρη με την διαφορά ώρας.


Η 39χρονη Kelli Jean Drinkwater μεγάλωσε σε μία παραθαλάσσια πόλη της Αυστραλίας, και από μικρή αγαπούσε πολύ το κολύμπι. Μεγαλώνοντας το να εκθέτει το σώμα της γινόταν όλο και πιο δύσκολο καθώς τις περισσότερες φορές κατέληγε σε γελιοποίηση. Ως απάντηση, η Kelli Jean ίδρυσε το 2012 μία ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης "μεγάλων" κοριτσιών, τις Aquaporko! (νερό-χοιροι), γύρισε σε ντοκιμαντέρ την ιστορία τους και κέρδισε διακρίσεις σε φεστιβάλ!


Της ζητήσαμε να μας μιλήσει για το "Nothing To Lose", για το κίνημα του fat activism, αλλά και για τον κίνδυνο να ειδωθεί μία τέτοια παράσταση ως ένα freak show.

Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Εμπνεύστρια του πρότζεκτ είναι η κωμικός, σκηνοθέτιδα και "fat activist" Kelli Jean Drinkwater, αναγνωρισμένη για το ριζοσπαστικό της έργο στον χώρο των body politics

Τι ακριβώς είναι το κίνημα του Fat Activism, περί τίνος πρόκειται;

Το κίνημα ξεκίνησε την δεκαετία του'60, ως μία πρόσκληση για ίσα δικαιώματα και λιγότερες διακρίσεις - προσπαθώντας να αντικαταστήσει την κοινωνική ντροπή για το σώμα μας με υπερηφάνεια.
Η βασική αρχή του κινήματος είναι να αμφισβητήσει την κυρίαρχη ιδεολογία και τα συμπεράσματα έχει βγάλει το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής κοινωνίας για τους ανθρώπους μεγάλου μεγέθους. Με λίγα λόγια, το κίνημα του "fat activism" ενθαρρύνει την κριτική και πολύπλευρη σκέψη γύρω από την πολιτική του σώματος.

Πώς ήταν η ζωή μεγαλώνοντας ως ένα "μεγάλο" κορίτσι;

Ως μικρό –παχουλό- παιδί ήμουν πάντα πολύ ορεξάτη, χαρισματική και περιπετειώδης.

Μου άρεσε να χορεύω, να κολυμπάω και γενικότερα να κάνω παραστατικά πράγματα.

Όμως στην αρχή της εφηβείας το μέγεθός μου άρχισε να γίνεται ζήτημα. Τόσο μεγάλο ζήτημα που μου πήρε πολλά χρόνια για το επεξεργαστώ ψυχολογικά.

Ευτυχώς, στα early 20s μου βρήκα τον φεμινισμό, την queer κουλτούρα, και την πολιτική του σώματος (body politics) και δεν κοίταξα ποτέ πια πίσω.


Oι άνδρες με περισσότερα κιλά βιώνουν λιγότερη ντροπή για το σώμα τους απ' ότι οι γυναίκες;

Όλοι μας λίγο-πολύ νιώθουμε κάποιου είδους ντροπή για το σώμα μας, ανεξάρτητα από το φύλο ή το μέγεθός μας. Πιστεύω όμως ότι οι γυναίκες δέχονται την πιο αμείλικτη και απροκάλυπτη διαπόμπευση λόγω του μεγέθούς του σε σχέση με τους άντρες. Η αρσενική πλευρά τείνει να είναι και πιο ύπουλη σε αυτό το θέμα.

Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Kelli Jean Drinkwater


Πώς θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τον σκοπό, το μήνυμα που ένα τέτοιου είδους πρότζεκτ θέλει να περάσει στον κόσμο;

Το να έχουμε κατά νου ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο για το πώς θα πρέπει να μοιάζει κάθε πρότζεκτ (είτε αυτό είναι χορός, είτε θέατρο, κτλ) είναι πολύ περιοριστικό από καλλιτεχνική άποψη.

Αυτό που εμείς θέλαμε είναι να δημιουργήσουμε ένα έργο το οποίο θα διερευνά το πώς είναι να ζει κάποιος ως χοντρός σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από εντονότατο χλευασμό προς το πάχος, αλλά συγχρόνως και ένα έργο που επιτρέπει στο κοινό να αφήσει τα στερεότυπα πίσω του και να βιώσει μια εμπειρία μεγάλων ανθρωπίνων σωμάτων με ένα τρόπο που δεν είχε την ευκαιρία μέχρι τώρα.

Με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι πρωταγωνιστές; Δεν πρόκειται για επαγγελματίες, έτσι;

Πραγματοποιήσαμε οντισιόν με ανοιχτό κάλεσμα για όποιον θα ενδιαφερόταν να συμμετέχει σε ένα τέτοιο πρότζεκτ.

Το αποτέλεσμα ήταν να συναντήσουμε μερικούς εκπληκτικούς ανθρώπους που είχαν απόλυτη αρμονία ρυθμού και σώματος. Όλο το καστ έχει εμπειρία σε διάφορα είδη performance όπως ο χορός, η ηθοποιία, ακόμα και το μπουρλέσκ.


Ο χώρος του επαγγελματικού χορού είναι για την κοινή γνώμη στενά συνδεδεμένος με ακραίους περιορισμούς βάρους, και με τρομακτικές σχεδόν ιστορίες πειθαρχίας και αυτοσυγκράτησης των χορευτών.

Ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι από εμάς θεωρούν ότι οι παχύτεροι άνθρωποι δεν μπορούν καν να χορέψουν.
Ακριβώς, και αυτό είναι από τα σημαντικότερα θετικά αποτελέσματα της πραγματοποίησης μιας παράστασης σαν το Nothing to Lose:

Το ότι δηλαδή το κοινό θα αναγκαστεί να αμφισβητήσει τις μέχρι τώρα ιδέες του σχετικά με το κατά πόσο ένα χοντρό σώμα μπορεί να είναι "fit".

Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Toby Burrows/ Nothing To Lose

Κι όμως, είναι πολλοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι μία τέτοια παράσταση "ωραιοποιεί" και προβάλει μια μη υγιή σωματική κατάσταση; Τι απαντάτε σε αυτό;

Απαντώ ότι καιρός ήταν ένα χοροθέατρο να επιτρέψει επιτέλους να ακουστεί και μία εναλλακτική φωνή γύρω από το πώς είναι να ζεις και να κινείσαι μέσα σε ένα χοντρό σώμα.

Να δώσει μία νέα προοπτική στο τι θεωρούμε όμορφο και γκλάμουρ , ή ακόμα και υγιές.

Δεν πιστεύω ότι βιομηχανίες δισεκατομμυρίων όπως αυτή της διατροφής και της ομορφιάς που ευδοκιμούν κάνοντας τους ανθρώπους να μισούν το σώμα τους μπορεί να απειληθεί από μία παράσταση χοροθεάτρου.

Θα ήθελα να μπορεί να το κάνει, αλλά πρέπει να είμαι ρεαλίστρια!

Από την άλλη, δεν υπάρχει το ρίσκο να ειδωθεί το Nothing to Lose ως μία παράσταση στην οποία ο κόσμος για θα ερχόταν "για να δει ένα μάτσο χοντρούς να χορεύουν πάνω στην σκηνή"; Για να σπάσει πλάκα με τους πρωταγωνιστές;

Γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή ότι κάτι τέτοιο ήταν πολύ πιθανόν να συμβεί, και ότι οι άνθρωποι μπορεί να ερχόταν απλά για να δουν ένα freak show.

Ασχολούμαστε με την ιδέα της "ιδιοκτησίας" του σώματος, της άδειας και του αναπόφευκτού επίμονου βλέμματος από πολύ νωρίς μέσα στην παράσταση, και παίζουμε μαζί της καθ' όλη τη διάρκεια του έργου.

Ποιες ήταν τελικά οι αντιδράσεις του κοινού;

Η γενική αντίδραση ήταν η έκπληξη αλλά και η ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη ενός τέτοιου έργου.
Επίσης έντονο ήταν και το αίσθημα ανακούφισης του κοινού για το γεγονός ότι ασχοληθήκαμε με ένα τέτοιο θέμα με σεβασμό και αυθεντικότητα.

Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θετική πέρα από κάθε προσδοκία.

Επόμενα σχέδια για την πορεία του "Nothing to Lose";
Υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για μία πιθανή περιοδεία της παράστασης σε άλλες χώρες, αλλά τίποτα δεν είναι ακόμα επιβεβαιωμένο. Προς το παρόν η παράσταση θα ταξιδέψει στην Μελβούρνη τον ερχόμενο Μάρτιο, ενώ στο μεταξύ ετοιμάζεται ένα ντοκιμαντέρ για το όλο εγχείρημα, γυρισμένο και σκηνοθετημένο από μένα, το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2015.

Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Toby Burrows/ Nothing To Lose
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο.: Toby Burrows/ Nothing To Lose
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Toby Burrows/ Nothing To Lose
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Toby Burrows/ Nothing To Lose
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Toby Burrows/ Nothing To Lose
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Toby Burrows/ Nothing To Lose
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Toby Burrows/ Nothing To Lose
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Toby Burrows/ Nothing To Lose
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Kate Blackmore/ Nothing To Lose
Ομορφιά μεγάλου μεγέθους Facebook Twitter
Φωτο: Kate Blackmore/ Nothing To Lose
26

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει στον πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα

Εικαστικά / Η Μαρία Λιναρδάκη πλάθει με πηλό αναμνήσεις και φωτεινά όνειρα

Η συμβολαιογράφος, η οποία πριν από δεκαπέντε χρόνια αποφάσισε να ακολουθήσει το δικό της δημιουργικό ταξίδι, αποκωδικοποιεί την αγάπη της για τη φύση ως έμπνευση για τη διακόσμηση των κεραμικών της και μας μεταφέρει σε έναν φανταστικό κήπο χρωμάτων και αναμνήσεων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η επανεκκίνηση του 3ου ορόφου του Μουσείου Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού

Εικαστικά / Η επανεκκίνηση του 3ου ορόφου του Μουσείου Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού

Οι χώροι όπου εκτίθενται οι συλλογές που αφορούν την Ελληνική επανάσταση αλλάζουν και εμπλουτίζονται. Ο επιστημονικός διευθυντής του μουσείου Γιώργης Μαγγίνης μάς ξεναγεί στη νέα μόνιμη έκθεση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση για το έργο της Σαντάλ Άκερμαν

Εικαστικά / Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση για το έργο της Σαντάλ Άκερμαν

Οι Βρυξέλλες τιμούν μια ακούραστη δημιουργό που χάρη στη νεωτερικότητα, την οραματική αντιμετώπιση των εικόνων, του χρόνου και του χώρου και στους προβληματισμούς που διατρέχουν το έργο της εξακολουθεί να επηρεάζει γενιές καλλιτεχνών.
NEWSROOM
Τρεις εκθέσεις για την Κέτε Κόλβιτς που κατέγραψε τις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρώπινης εμπειρίας

Εικαστικά / Μέσα στο '24 θα τρέξουν όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις εκθέσεις για την Κέτε Κόλβιτς

Τρεις μεγάλες εκθέσεις αποκαλύπτουν τις πολλές μορφές του έργου μιας καλλιτέχνιδας που κατέγραψε τις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρώπινης εμπειρίας και αψήφησε την κατηγοριοποίηση.
NEWSROOM
ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΜΑΡΤΙΟΣ 2024

Εικαστικά / 28 εκθέσεις για έναν Μάρτιο γεμάτο τέχνη

Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου στο Μουσείο Μπενάκη, ακόμα περισσότερες γυναίκες καλλιτέχνιδες στο ΕΜΣΤ, Marcel Duchamp στην Eleftheria Tseliou Gallery, Martin Margiela στην Bernier/Eliades, τρεις νέες προτάσεις στην Breeder και πολλές ακόμα επιλογές στο κορύφωμα της φετινής εικαστικής σεζόν.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich

Εικαστικά / Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich ανθίζουν στο ΕΜΣΤ

Η διεθνής καλλιτέχνιδα και δημιουργός της πολύχρωμης τοιχογραφίας «Επικούρειος Εδέμ» περιγράφει όσα κρύβονται στην εξωτική βλάστηση και στα λαμπερά χρώματα των έργων της, μιλά για την ερωτική τους διάσταση και απαντά στο αν την ενοχλεί που κάποιοι χαρακτηρίζουν τη δουλειά της περισσότερο ως διακοσμητική.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Στην πρώτη έκθεση με έργα του Μarcel Duchamp στην Ελλάδα

Εικαστικά / Στην πρώτη έκθεση με έργα του Μarcel Duchamp στην Ελλάδα

Η έκθεση «Re(a)Duchamp» μας προσκαλεί σε μια διανοητική συζήτηση με τα έργα του Duchamp, που περισσότερο από κάθε άλλου καλλιτέχνη του 20ού αιώνα επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν τους σύγχρονους δημιουργούς σε ένα ευρύ και σύνθετο πνευματικό πεδίο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ

Εικαστικά / O σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ

Ένας αιώνας συμπληρώνεται φέτος από το «Σουρεαλιστικό Μανιφέστο» του Μπρετόν και μια σειρά από εκθέσεις και εκδηλώσεις ανά την υδρόγειο γιορτάζουν την επέτειο αναζητώντας τα ίχνη του κινήματος στις παράξενες μέρες μας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα

Εικαστικά / Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα

Ακολουθώντας το μότο της ζωής της «δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά», η κόρη του διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα και εκδότη Τζίο Πόντι έκανε σχέδια που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην γκαλερί The Breeder.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

17 σχόλια
«Λαμβάνω τουλάχιστον 20-30 μηνύματα την εβδομάδα κατά μέσο όρο, λέγοντας μου ότι το πάχος μου σημαίνει ότι πρέπει να είμαι ληθαργικός άνθρωπος, με κακή δίαιτα και μη υγιής. Όταν κάποιος θέλει να με προσβάλει το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να πει για το βάρος μου. Τα περιεχόμενα του καλαθιού μου στο παντοπωλείο αναλύονται από ανθρώπους που δεν ξέρω καν και λαμβάνω συχνά συμβουλές διατροφής από το πουθενά. Μού έχουν χουφτώσει τον κώλο, αγγίξει το στομάχι, τσιμπήσει τα μπράτσα άγνωστοι, σχολιάζοντας το βάρος μου.Και δεν είναι μόνο οι κοινοί συμπολίτες μου - όταν πάω στους γιατρούς συχνά μου λένε ότι ενώ η καρδιά μου είναι υγιής, η χοληστερόλη μου είναι τέλεια, και ο κίνδυνος για διαβήτη είναι χαμηλός, οποιοδήποτε παράπονο για την υγεία που έχω οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο βάρος. Ποτέ δεν έχω θεραπευτεί για έντονο πόνο στην πλάτη ή για ενοχλήσεις στα πόδια. Είχα ανθρώπους που εργάζονταν σε καταστήματα ένδυσης να γελοιοποιούν το σώμα μου. Είχα αστυνομικούς να με χλευάζουν ενώσω έπαιρναν κατάθεση, όντας θύμα ενός εγκλήματος. Έχω απειληθεί με βιασμό, επίθεση και δολοφονία, μόνο και μόνο επειδή είμαι χοντρή.»...Από εδώ:http://www.huffingtonpost.com/kitty-stryker/fatphobia-a-guide-for-the_b_5214754.htmlbonus:http://sjwiki.org/images/4/47/Impaled.png...Τουλάχιστον ας συμφωνήσουμε ότι ο υπερβάλλων ζήλ... η λύσσα με την φαίνεται να κυριεύονται κάποιοι «καλοθελητές» (προβαίνοντας σε άσχημους χαρακτηρισμούς, ύβρεις και άνευ ορίων κριτική) δεν βοηθάει σε τίποτα και κανέναν, πιθανότατα το μόνο που κάνει είναι να χειροτερεύει τα πράγματα.
"Παγίδα είναι το «να αρέσω». Τι λυπηρό ο κορεσμένος εαυτός μας από φαντασιώσεις που δεν σ’ αφήνει να λατρέψεις, για παράδειγμα, ένα χοντρό κορμί." Νίκος Καραθάνος
Τι ακούω βραδιάτικα... Βασικά κανείς δεν μπορεί να κρίνει κανέναν γενικά,πόσο μάλλον για την εμφάνιση του.Και τι σε κόφτει εσένα ρε φίλε πόσα πιτόγυρα θα φάω?Το φαί σου τρώω ή εσύ τα πληρώνεις? Μήπως σου χαλάω και την αισθητική?Παθαίνει κάτι το ματάκι σου μόλις βλέπεις μεγάλο κώλο? Κι όσοι λέτε σε παρένθεση (δεν μιλάω βέβαια για όσους έχουν πρόβλημα υγείας και δεν μπορούν να χάσουν κιλά) όταν όμως δεις την χοντρή στην παραλία ή στο δρόμο,θα την πετάξεις την μ@λακία σου χωρίς να το σκεφτείς αυτό.Για χαλαρώστε λίγο κάποιοι φουσκωτοί (στο σώμα,στα μυαλά ή και στα δύο).Η αλήθεια είναι τόσο απλή: ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΈΦΤΕΙ ΛΌΓΟΣ!
Φυσικά κα ιέχω το δικαίωμα να κρίνω αγαπητό ξύδι.. μου δίνεται απλόχερα από τη στιγμή που η στάση γίνεται πρόταση και προβάλλεται δια των ΜΜΕ. Δεν έχω ωστόσο το δικαίωμα να επιβάλλω την άποψη μου.. ο καθένας επιλέγει να είναι όπως είναι και σε αυτό δεν έχω λόγο. Ο λόγος μου αφορά την προβολή μια ανθυγιεινής σωματικής εικόνας και τη διαστρέβλωση του τί θα έπρεπε να θεωρούμε δυνατό, υγιές σώμα. Και τα 20 κιλά λίπους που προεξέχουν από εδώ και από εκεί δε χτίστηκαν τρώγωντας φρούτα και λαχανικά..I do not gve a shit για τα πόσα πιτόγυρα θες να φας ούτε πόση coca cola θα κατεβάσεις μετά για να πάει κάτω.. Είναι επιλογή σου, μια επιλογή που δεν είναι απαραίτητα σωστή..Ποτέ μου δε θα φέρω σε άβολη θέση ένα χοντρό άτομο, ούτε θα το περιγελάσω. Δε θα πω ψέματα δεν θα απολαύσω το θέαμα ενός ανθρώπου 200 κιλών αλλά δε θα είναι τόσο για λόγους αισθητικής αλλά για άλλους λόγους και κυρίως αυτούς της υγείας. Γιατί ένα τέτοιο άτομο τείνει να νοσήσει. And yes, it is true that ''this is NOT of my business'' but may this is of my concern. Τυγχαίνει να εργάζομαι στon ιατρικό χώρο.. Και η μεγάλη αντικειμενική αλήθεια είναι ότι η παχυσαρκία αποτελεί No1 risk factor για πάμπολλες νοσηρές καταστάσεις που συμβάλλουν τόσο σε μειωμένη ποιότητα ζωής όσο και προσδόκιμο ζωής. Όσο κατακριτέα και απαράδεκτη είναι η προβολή ανορεξικών προτύπων τόσο είναι και η προβολή της παχυσαρκίας με τρόπο που δεν τη καθιστά επικiνδυνη..
Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι ότι αφορά την ΔΙΚΗ ΜΟΥ ποιότητα ζωής και το ΔΙΚΟ ΜΟΥ προσδόκιμο ζωή.Και όταν λέω μου,δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα σε μένα αλλά στον εκάστοτε άνθρωπο γενικότερα. Δεν έχεις δικαίωμα να κρίνεις ούτε εσύ ούτε κανένας και για κανέναν λόγο (όχι μόνο για τα κιλά του καθενός).Με αυτή τη λογική μπορώ και εγώ να κρίνω τον καθένα για την μ@λακία που δέρνει μερικούς,για την μεγάλη μύτη ή τα αλλήθωρα μάτια κάποιου,για κάποιον που βρωμάει στο λεωφορείο κ.ο.κ. Δεν μπορείς να κρίνεις κανέναν γιατί πολύ απλά δεν έχεις το δικαίωμα!
Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν έχει προβληθεί η αξία της "υγιεινής" διατροφής και ο "υγιεινός" τρόπος ζωής και άσκησης όσο τα τελευταία 40 χρόνια. Και ποτέ ξανά τα πρότυπα ομορφιάς κι ελκυστικότητας δεν ήταν τόσο λεπτά και με τόση προσπάθεια καμωμένα επιμελώς γυμνασμένα. ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ δεν έχουν ξαναυπάρξει τόσοι πολλοί παχύσαρκοι στον πλανήτη που να έχουν τόσα πολλά προβλήματα υγείας και να επιβαρύνουν τόσο ολόκληρους πληθυσμούς και ασφαλιστικά ταμεία! Δεν είναι παράδοξο?Κάτι συμβαίνει λάθος. Και αυτό δεν μπορεί δεν είναι λογικό να είναι η (αναλογικά ελάχιστη) προβολή της παχυσαρκίας. Το καταλαβαίνεις ότι δεν έχει λογική ε?
Τωρα εσυ τι το παιζεις δικηγορος του διαβολου; Οχι μονο εχω δικαιωμα αλλα και υποχρεωση να στηλιτευω την απενοχοποιση μιας νοσηρης καταστασης που θελει και καλα να μας πλασαρει σαν φυσικο να εισαι αρωστος απο αποψη. Η αισθητικη ειναι το τελευταιο. Παθαινω οταν τις προαλες ημουν στο Νοσοκομειο και ηταν εκει μια ευτραφης κυρια με καρδιολογικο επεισοδειο. Παθαινω οταν γονεις με παιδια πεθαινουν σαν τις μυγες για αυτο το λογο. Καταλαβες; Δηλαδη οταν βλεπαμε τη φωτο της Καραγιαννη που ηταν δυο κοκκαλα επερπε να πουμε αχ τι ομορφη αφου εσυ νιωθεις καλα keep going(?) Αν το να εισαι υγειης και να επισημαινεις νοσηρες καταστασεις εσενα σου φαινεται φουσκωμα στο μυαλο τοτε εχεις προβλημα αντιληψης της πραγματικοτητας.
Μπορεί να μην είναι το σωστό και το υγιές αλλά αν η Καραγιάννη (και η κάθε Καραγιάννη) αυτό γουστάρει,δεν θα σε ρωτήσει κιόλας...Εσύ είσαι αυτός που δεν πιάνει το νόημα.
Πάντως είναι σίγουρο (και το λέω με πεποίθηση) ότι ΔΕΝ την βοηθούσαν την Καραγιάννη τα σχόλια που στηλιτεύαν την ασθένειά της (γιατί περί ασθένειας επρόκειτο όπως και ασθένεια θεωρώ την παχυσαρκία).
Η ανάγκη ενός παχύσαρκου ατόμου να αποδείξει ότι είναι εξίσου ''ικανός'' (σε σχέση με κάποιο ''κανονικού'' βάρους) σε όποια κοινωνική και προσωπική έκφανση της ανθρώπινης οντότητας, είναι αποτέλεσμα της αποστροφής που επιδέχονται σε πολλούς τομείς της προσωπικής και κοινωνικής τους ζωής. Και αυτή είναι η λυπηρή πραγματικότητα.. Μια πραγματικότητα που καλώς ή κακώς ανάγεται στο γεγονός ότι ένας παχύσαρκος άνθρωπος είναι, ή πιθανόν τείνει να γίνε, λιγότερο ''αποδοτικός''.Η υγεία δεν είναι ποτέ υποκειμενική. Είναι μεν πολυδιάσταση αλλά ποτέ υποκειμενική. Και αυτό γιατί τόσο η οργανική όσο και η ψυχική της κατάσταση αποτυπώνεται στο σώμα, εκφάζεται στη συμπεριφορά και εκτιμάται ιατρικά. Και παχυσαρκία είναι νοσηρότητα. PERIOD! Βασικός κανόνας θερμοδυναμικής: όταν τρως παραπάνω από όσο καταναλώνεις--> θα παχύνεις--> θα παχύνεις πολύ--> eventually θα νοσήσεις!Αυτό δε σημαίνει ότι ένας παχύσαρκοςι δε μπορεί να εργαστεί, να χορέψει, να τρέξει, να ερωτευτεί, να είναι όμορφος/η, αρεστός/η.. Αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί υγιής (ως επι τω πλειστον). Και δεν είναι τα 3 και τα 5 κιλά παραπάνω.. Είναι τα 10 και τα 20 και βάλε κιλά παραπάνω, και η εικόνα που εξωραίζεται στις παραπάνω εικόνες.Η αγάπη για το σώμα μας μεταφράζεται σε αγάπη του να θέτουμε την υγεία μας σε Νο1 priority. Το να επιδεικνύεται με χάρη την παχυσαρκία και να αντιμετωπίζεται σαν επιλογή του τύπου ''έτσι γουστάρω'' και ''έτσι μ'αρεσει'' μόνο λαθος μηνύματα στέλλει και διαιωνίζει ένα φαινόμενο το οποίο όσο σκληρό και αν ακούγεται καταλήγει σε ''αναπηρία'', σωματική και μη.Τα αισθήματα μειονεξίας και ο κοινωνικός αποκλεισμός που συχνά βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι επίσης κατακριτέα. Συνήθως από εκεί πηγάζει η ανάγκη δημιουργίας ''κινημάτων'' και ''project'' που αναπαριστάνουν την παχυσαρκία σαν αναξάρτητο κοινωνικό group που διαδηλώνει την επιθυμία του να ακουστεί, να αποδεχθεί και να αρέσει. Καταλήγω σε αυτό που θεωρρώ αυτονόητο. Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου βάρους πρέπει να επιδέχονταιι τον ίδιο σεβασμό και να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, αλλά τα άκρα δεν πρέπει ποτέ να ''χαιδεύονται'' κοινωνικά. Αντί αυτού ας προωθηθεί πως να μάθει ο κόσμος να εκτιμά και να αγαπά το σώμα του, μια μηχανή που πλασμένη με τόση μαεστρία, με τόσες δυνατότητες και τόση ομορφιά.. πώς να το φροντίζει, να το δυναμώνει, να το χρησιμοποιεί σωστά, να το κρατάει όσο το δυνατόν πιο υγιές..
Aπό άποψη αισθητικής θεωρώ ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να κρίνω. Ωστόσο, θα ήθελα να αναφέρω περιστατικά με δημόσια μέσα μεταφοράς που κυριολεκτικά υπέφερα επειδή είχα διπλανό/η παχύσαρκο και κυριολεκτικά έπιανε τη μισή μου θέση,περιστατικά που μου ήρθε εμετός από τη μπόχα που αναβλύζουν πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους(το junk food σε συντηρεί έτσι) και επίσης ότι έχω δουλέψει και τις υποχρεώσεις αλλου καθώς τα υπερβολικά κιλά σε κάνουν αργοκίνητο,μη αποδοτικό σε εργασία εκτός υπολογιστή/γραφείου και επιρρεπή σε ασθένειες.Είμαι φανατικά κατά των σημερινών προτύπων ομορφιάς(κόντεψα να χάσω την κολλητή μου στο λύκειο από νευρική ανορεξία)αλλά αυτό που είδα στις εικόνες δε μπορώ να το χαρακτηρίσω και ''beauty''.Επίσης,οι παχύσαρκοι επιβαρύνουν περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία(οι καπνιστές το ίδιο).
Ενα, ας το πω ετσι σαν το Λιατσο, ακραιο "σταρ συστεμ" που η γυναικα της ζωης σου εχει γοφο ισο με καρπο, γενναει ενα άλλο που καθυσηχαζει το φοβο σου να πεθανεις απο θρομβωση.1.Τα κοριτσια ειναι πολυ γοητευτικα και μπορει να ειναι αυτο το κινητρο να τη δουν πιο σοβαρα με το βαρος-αυτο ειναι υποθεση δωματιου-2.Ασ μου πει καποια πως κρατας frame χωρις να κανεις collapse μετα απο ενα λεπτο;βοηθηστε με καιμενατηνκοκκαλω
Ετσι ετσι βρειτε αλλη μια δικαιολογια για να μην ξεκουβαλησετε απο τον καναπε και για να μη στερηθειτε τηγανητες πατατες και πιτσες και γυρο και εγω δε ξερω τι αλλο. Και εγω τα τιμαω ολα αυτα αλλα υπαρχει και ενα μετρο. Εδω δε βλεπουμε απλες καθημερινες κοπελες με καμπυλες και λιγα κιλα παραπανω που προσωπικα τις προτιμω απο τις αδυνατες αλλα υπερβαρες που η περιπτωση πλεον ειναι κλινικη. Τα υπολοιπα περι ρατσισμου ειναι απλα βουτηγμα του κεφαλιου στην αμμο...
συγνώμη κιόλας, το να ειναι κάποιος παχύσαρκος-υπερβαρος γιατι πολύ απλά ΕΠΙΛΕΓΕΙ να ειναι ετσι γιατι πολύ απλά έτσι θέλει, το έχει σκεφτεί κάποιος από σας?εσεις που δεν επιλέγεται να έχετε παραπάνω βάρος γιατί επιλέγεται να χλευασετε, κοροίδέψετε, απομονωσετε έναν άλλον άνθρωπο που έχει αποδεχτεί ότι δεν θέλει να έχει μια υγιή ζωή αλλά θελει να καταλήξει στο κρεβάτι της εντατικής?και στην τελικη επειδή το σώμα μας είναι κομματι του εαυτού μας οφειλουμε να το αγαπαμε όπως και να ναι, εαν θελουμε να είναι αδύνατο ξερουμε όλοι τον τρόπο αλλα αυτό το δάχτυλο που πολύ απο εσας κουνάτε επιδεικτικα είναι ένα είδος φασισμου.για μενα το project καλώς εγινε-δείχνει και μια διαφοοορετική οπτική-εξάλλου ο χωρος είναι ένα είδος συναισθηματικης έκφρασης πότε όλοι οι χοντροι χωράνε :)))
Περίμενα πότε θα διαβάσω την λέξη "φασισμός",θα μου έλειπε.Η λέξη "επιλέγει" νομίζω είναι σχετική.Αν κάποιος επιλέγει να υποφέρει στην ζωή του και να μπαινοβγαίνει στην εντατική από κάτι όχι ανίατο,δεν σέβεται την ζωή του και αυτό δεν νομίζω να είναι επιλογή αλλά ψυχολογικός λόγος που πολλές φορές δεν υποφέρει μόνο το ίδιο άτομο αλλά και οι γύρω του.Και επειδή έχω κάνει με 20 κιλά παραπάνω δεν είχα ρατσιστικό πρόβλημα λόγω ύψους δεν μου "φαινόταν" σίγουρα όμως η καθημερινότητά μου δυσκολευόταν όχι μόνο στην κίνηση και στους πόνους των ποδιών με λίγο παραπάνω πίεση (γυμνάζομαι από μικρό παιδι) αλλά και στον φαύλο κύκλο του : Δεν βγαίνω γιατί δεν μου αρέσουν τα ρουχα πάνω μου,δεν νιώθω άνετα όταν βρίσκομαι έξω άρα κάτσε σπίτι φτιάξε πίτσες,παγωτά να δεις ταινία και χλαπάκιαζε για να ξαναγίνει ο ίδιος κύκλος (τουλάχιστον έτσι το βίωσα εγώ).
η προσωπική μου άποψη είναι ότι είτε συνειδητά είτε ασυνειδητα κάνουμε κάποιες επιλογές στη ζωή, για παράδειγμα κάποιος έχει υιοθετησει ένα υγιεινό τρόπο ζωής γιατί έτσι θέλει(συνειδητά ή ασυνείδητα) ενώ κάποιος άλλος γιατί πάλι έτσι θελει έχει αποδεχτεί ότι γουστάρει πιτσόγυρο ή οτιδήποτε άλλο (πάλι συνειδητά ή ασυνειδητα) γιατί είναι κατακριτέο και μάλιστα αφού δεν ενοχλεί κανέναν?Για μένα αυτό είναι το ερώτημα.Αλλά ότι κ να επιλέξεις έχει συνέπειες όπως είπες πολύ σωστά τα καθημερινα πιτοσουβλακια δυσκολία στην κίνηση κ.τ.λΥΓ.η κουβεντα γίνεται με βάση το παρπάνω project που άνθρωποι με παραπάνω κιλά εκθέτουν το σώμα τους και μιας και μιλάμε για τεχνη εκθέτουν και την ψυχή τους,....μα είναι τόσο κακό τελικά να περνάς καλά σε ότι κιλα και να σαι?(..μιας κ ανεφερες το φαύλο κύκλο οι συμμετέχοντες φαίνεται ότι δεν είναι εγκλωβισμένοι, στο πλαίσιο που αναφέρεις)
είμαι όμορφαη και εχω κωλάρα. καπνίζω 2 πακετο τσιγαρα τη μέρα.ας μιλήσουμε για υγεία να δω πόσο θα σας ενδιαφέρει τότε.(το σχολιο ειναι ειρωνικό σε καμια περίπτωση δεν έχω κωλάρα.)
Αν το δεις απο άποψη υγείας αυτό οι άνθρωποι καταπονούν τον σκελετό τους και σε μεγαλύτερη ηλικία οι παχύσαρκοι εμφανίζουν ένα σορό προβλήματα στην καρδία τους , στις αρτηρίες τους ακόμα και στα κόκαλα τους. Θα ήταν πιο θεμιτό να γίνει μια αντίστοιχη κίνηση για να μάθει πολύς κόσμος πως να τρέφεται σωστά ώστε να υποφέρει ο μισός δυτικός κόσμος απο παχυσαρκία. Κακά τα ψέματα , στην Αμερική δεν ξέρουν να τρώνε. Και φυσικά δεν πρέπει να πάμε στο άλλο άκρο με τα ανορεξικά μοντέλα της βιομηχανίας του θεάματος , η λύση βρίσκεται στην μέση και το κλειδί είναι μια σωστή διατροφή.
Σκιαχτήκαμε....Δεν είναι διαπραγματεύσιμο το πρότυπο του χοντρού, ως πρότυπο προς αποφυγή. Η παχυσαρκία σκοτώνει. Και επειδή κάπου αναφέρθηκε ότι η παραδοχή του σώματος σου ( όσο χοντρό και αν είναι) συνεπάγεται αγάπη προς αυτό, προτείνω σε όποιον το πιστεύει αυτό να αρχίσει να τρέφεται υγιεινά και να γυμνάζεται.Έτσι το σώμα σου θα νιώσει πραγματική αγάπη και θα στο ανταποδώσει! Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το πάχος είναι η δικαιολογία για έλλειψη σεβασμού και ρατσισμού προς κάποιον.
Βρίσκω πολύ άδικο το σχόλιο. Δεν είπε κανένας ότι θέλει και είναι υπέρβαρος, ούτε παρότρυνε το κοινό να γίνουν υπέρβαροι. Η κίνηση αυτή αποσκοπεί μόνο στο να σταματήσει ο ρατσισμός, ο αποκλεισμός και η λεκτική βία που δέχονται τα υπέρβαρα άτομα. Μπορεί να συντρέχει λόγος υγείας που κάποιος είναι υπέρβαρος. Ακόμα και αν απλά τρώει πολύ, και αυτό μπορεί να οφείλεται σε ψυχολογικό παράγοντα. Στην κοινωνία μας όμως δυστυχώς μπορεί να θεωρούμε σέξυ τον μανιώδη καπνιστή και να μην τον στοχοποιούμε- λες και εδώ δεν μας ενδιαφέρει η υγεία του. Όταν όμως ερχόμαστε στον υπέρβαρο ξαφνικά μας πιάνει η ευαισθησία μας και ανησυχούμε. Δεν μπορούμε απλά να το βουλώσουμε και να πούμε μπράβο που καταφέρνουν να ξεπεράσουν την ντροπή τους και να δώσουν κουράγιο σε όλους αυτους τους ανθρώπους που περνούν τη ζωή τους κουκουλωμένοι σε σκούρα φαρδιά ρούχα, δεν μπορούν να πάνε για μπάνιο στη θάλασσα κλπ. Η παχυσαρκία μπορεί να είναι αναπηρία. Ο παχύσαρκος δεν χρειάζεται να τιμωρείται παραπάνω.Ότι θα έπρεπε όλοι να προσπαθούμε να ζούμε υγειινά είναι αυτονόητο. Αλλά να που όταν αυτοί οι υπέρβαροι ανθρωποι αποφάσισαν να κάνουν κάτι τόσο αυτονόητο όπως να χορέψουν, αμέσως αποτελεί είδηση, οπότε μήπως να ξανασκεφτόσουν αυτό το "που υποτίθεται ότι οι παχύσαρκοι τίθενται στο περιθώριο της κοινωνίας"
Για χ,ψ και ω λογους,ενα σωμα καποια στιγμη μπορει να γινει ετσι...Η κοινωνια,τα μεσα μαζικης ενημερωσης κ ενα καρο αλλοι παραγοντες,μας επηρεαζουν σε τετοιο βαθμο που μας καθιστουν κομπλεξικους απεναντι στο ιδιο μας το σωμα!!!Περα απο λογους υγειας,που ειναι ισως οι μοναδικοι σοβαροι λογοι για να αποφυγουμε ολο αυτο το λιπος/βαρος,δεν υπαρχει λογος για κοινωνικο ρατσισμο..Κ ομως ειναι γεγονος,ο ρατσισμος που αντιμετωπιζουν ολα αυτα τα ατομα ειναι τοσο αδικος,γιατι ο απ'εξω κολλαει στο εξωτερικο κ δεν δινει ευκαιρια στον ψυχισμο κ στην προσωπικοτητα του αλλου.Σαν παιδι,χοντρης μαμας(που εξαιτιας της εγκυμοσυνης της τα πηρε,αντε κ λιγου μαμ),νιωθω τυχερη που στα παιδικα μου χρονια ειχα μια "μεγαλη" μαμα να με παιρνει αγκαλια κ κυριολεκτικα να χανομαι!!!!Ολες αυτες οι γυναικειες φιγουρες μου ειναι τοσο οικιες!!!Plus fat people have the biggest hearts!..Also,σου βαζουν μεγαλυτερες μεριδες στις κρεπες κ στα τοστ!!!!!!!!
Φφφφ... Δε μ'αρέσει να κάνω σχόλια σε τέτοια θέμα γιατί πάντα φοβάμαι ότι μπορεί να εκληφθούν ως ρατσιστικά.Ωστόσο η ένστασή μου δεν αφορά την αισθητική. Αντιθέτως, μ' αρέσει πολύ όταν βλέπω ανθρώπους να αποδέχονται και να αγαπούν την εμφάνισή τους, με όσα στοιχεία της κρίνονται ως "ψεγάδια" από τα καθιερωμένα πρότυπα. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά: το να αγαπάς τη μεγάλη σου μύτη, το μικρό σου ύψος ή το επίπεδο στήθος σου είναι απόλυτα καλό, και στην υγεία σου μόνο καλό θα κάνει (γλιτώνοντάς σε από πιθανές επίπονες και επικίνδυνες επεμβάσεις, και από ψυχοφθόρα κόμπλεξ).Όταν όμως δε μιλάμε απλώς για ψωμάκια, κυτταρίτιδα, για τα έξτρα 5-10 κιλά που καλό είναι όλοι μας να απενοχοποιήσουμε, αλλά για πραγματικά μεγάλο βάρος, το ζήτημα δεν είναι πλέον η εμφάνιση αλλά η υγεία. Όσο και να κλαίμε για τα θύματα πχ. της νευρικής ανορεξίας, αυτά είναι (στη δυτική κοινωνία της ευζωίας) απειροελάχιστα μπροστά στα άπειρα θύματα ασθενειών που σχετίζονται με τη διατροφή και το βάρος (με καρδικά νοσήματα, πίεση, διαβήτη τύπου 2, ακόμη και ορισμένες μορφές καρκίνου, μεταξύ άλλων).Προσωπικά βάζω μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην απενοχοποίηση του φυσιολογικού σωματοτύπου για τους ανθρώπους που κατατρύχονται από τα άπιαστα πρότυπα της μόδας, και στην απενοχοποίηση ενός τρόπου ζωής που οδηγεί γραμμή στην εντατική μονάδα - και τον οποίο, ας μην κοροϊδευόμαστε, τον επιλέγουν πάααρα πολλοί ακόμη και τώρα, που υποτίθεται ότι οι παχύσαρκοι τίθενται στο περιθώριο της κοινωνίας.