ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΣΕΕ

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter
12

[Από τον Θανάση Χαραμή]

 

 

Στις 26 Απριλίου του 1986 ο αντιδραστήρας Νο4 του πυρηνικού εργοστασίου στο Τσερνόμπιλ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και σημερινής Ουκρανίας προκάλεσε το μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία. Η έκρηξη του ενεργοποίησε ένα καταστροφικό ντόμινο που παρέσυρε όλη την Ευρώπη και ανέτρεψε χιλιάδες ζωές. Η πλήρης εικόνα της καταστροφής άργησε πολύ να αποκαλυφθεί χάρη στη Σοβιετική μυστικοπάθεια. Η περιοχή εκκενώθηκε για πάντα και ακόμη και σήμερα θεωρείται ένα από τα πιο τοξικά μέρη του πλανήτη.

 

Οι κάτοικοι του Τσερνόμπιλ και των γύρω χωριών αμέσως μετά το ατύχημα εγκατέλειψαν για πάντα τα σπίτια τους αφού τα ποσοστά ραδιενέργειας ήταν απαγορευτικά. Οι 1000 κάτοικοι του χωριού Radkova που βρίσκεται σε απόσταση μόλις 35 χλμ. από το εργοστάσιο ήταν από τους πρώτους που τράπηκαν σε φυγή. Πέντε περίπου οικογένειες αρνήθηκαν να φύγουν από τη γη τους ακόμη και αν ήξεραν πως για τα επόμενα χρόνια ο καρκίνος και οι παρενέργειες στην υγεία τους θα ήταν ίσως το μοναδικό πράγμα που θα συνέχιζε να αναπτύσσεται εκεί.

 

Η φωτογράφος Diana Markosian βρήκε εκεί τους τελευταίους κάτοικους του χωριού που αψήφησαν πεισματικά τον θάνατο και έμειναν στα σπίτια τους. Ο Mikhail και η Lida Masanovitz παντρεμένοι για πάνω από 50 χρόνια, δεν σκέφτηκαν στιγμή να φύγουν από το Radkova. Μαζί παρέμειναν στο χωρίο φάντασμα που οι αρχές είχαν ορίσει ως ζώνη ακατάλληλη για διαμονή και επίσκεψη. Εκεί είχαν γνωριστεί, εκεί είχαν ερωτευτεί, εκεί είχαν ζήσει σχεδόν όλη τους τη ζωή.

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

Οι τελευταίες αναπνοές στο Τσερνόμπιλ Facebook Twitter

 

 

 

Φωτογραφία
12

ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΣΕΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο κόσμος μας μέσα απο τα βραβεία του World Press Photo 2024

Φωτογραφία / Ο κόσμος μας μέσα από 28 βραβευμένες φωτογραφίες του World Press Photo 2024

Αντιπροσωπεύοντας τις πιο προβεβλημένες αλλά και παραγνωρισμένες ιστορίες, τα βραβευμένα έργα στρέφουν το βλέμμα σε μερικά από τα πιο σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.
THE LIFO TEAM
Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

5 σχόλια
Να διευκρινίσουμε βέβαια ότι το Πρίπιατ δεν εκκενώθηκε αμέσως μετά το ατύχημα, αλλά αρκετές ώρες αργότερα (και αφού είχε διαρρεύσει ήδη ραδιενέργεια) επειδή η Σοβιετική Ένωση δεν ήθελε να μάθει η δύση ότι έχουν θέμα με αντιδραστήρα... Επίσης στις γύρω περιοχές η ραδιενέργεια είναι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα, ειδικά στις μέρες μας. Με εξαίρεση κάποια αντικείμενα, την σκόνη από την έκρηξη της οροφής του αντιδραστήρα και, βεβαίως βεβαίως, τον ίδιο τον αντιδραστήρα, η περιοχή έχει αρχίσει να ανακτά το οικοσύστημά της.
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο!Μου ήρθε στο μυαλό μία πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο "Όταν Φυσάει ο Άνεμος" (When the Wind Blows) (1986), του σκηνοθέτη Τζίμι Μουρακάμι και μουσική του Ντέιβιντ Μπάουι. Για όσους δεν την έχουν παρακολουθήσει, την συστήνω ανεπιφύλακτα. Σε κάποια video (dvd) club υπάρχει.Πληροφορίες σχετικά με την ταινία η οποία στηρίχτηκε στο ομότιτλο κόμικ:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD_%CF%86%CF%85%CF%83%CE%AC%CE%B5%CE%B9_%CE%BF_%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82
«..και ο κόμπος στο λαιμό να μην φεύγει.» Ακριβώς έτσι...!Και το κόμικ είναι πολύ καλό, αλλά τις εντυπώσεις και όλη αυτή την συναισθηματική φόρτιση και την μελαγχολική ατμόσφαιρα, τα πετυχαίνει μόνο η ταινία.
Ποιος δε θυμάται την υστερία που ακολούθησε στην Ελλάδα μετά το ατύχημα.Όλοι τρέχανε να αδειάσουν τα ράφια με τα εβαπορέ και τις κονσέρβες και δεν ακουμπούσαν οτιδήποτε φρέσκο.ειναι περίεργο που δεν είχαμε θύματα εδω,αλλά από...σκορβουτο.Από το πρωί μέχρι το βράδυ μας λέγανε για το ραδιο που σκοτώνει και μείς πιτσιρίκια φοβόμασταν να ακουμπήσουμε...το ραδιόφωνο!Εντάξει,άσχετο σχόλιο αλλά λίγο σχετικό...
Ήμουν μόνο δύο χρονών αλλά θυμάμαι τη φρίκη της μάνας μου ενώ με τάιζε! Φυσικά δεν γνώριζα τότε αλλά θυμάμαι το άγχος της, ακόμα. Ούτε έξω μας άφηναν, ούτε τίποτα. Ούτε καλά καλά ήξεραν τι να κάνουν.