Age old art
Ο Νίκος Μπιτζάνης στην γκαλερί Σκουφά
Με διάπλατο χαμόγελο με υποδέχτηκε Σάββατο μεσημέρι ο Νίκος Μπιτζάνης στην καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη γιορτή της γκαλερί Σκουφά και στα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης που συμμετέχει. Η έκθεση έχει μεγάλη ποικιλία έργων τέχνης, από δίσκους με μεταξοτυπίες του Γιάννη Τσαρούχη μέχρι περίτεχνα φαγιάνς κομμάτια ζωγραφισμένα στο χέρι από τη Λιλή Ελευθερίου, αποσπάσματα στίχων του Μάνου Ελευθερίου και άλλα πολλά. «Συμμετέχω στην έκθεση με τέσσερα τοπία μου. Το επάγγελμά μου πια είναι ζωγράφος» μου είπε ο Νίκος, που πριν από 25 περίπου χρόνια έδωσε αίγλη στο μέχρι τότε ανυπόληπτο επάγγελμα του μακιγιέρ. «Μόλις έκλεισα τα 61 και αισθάνομαι υπέροχα! Είναι δύσκολο αυτό που έχω επιλέξει να κάνω, αλλά μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση». Ο Νίκος δεν έχει κινητό, μένει στην Πλάκα και ζωγραφίζει παλιομοδίτικα ρομαντικά τοπία. Χώρα-φετίχ του είναι η Ελβετία. H συγγένεια που νιώθει με τις βόρειες χώρες τον ενέπνευσε να ντεκαπάρει εδώ και καιρό τα μαλλιά του. Δηλώνει «Αγγλοσάξων ή μάλλον γερμανόφρων σε κουλτούρα ζωγράφος. Τουλάχιστον όσον αφορά την τοπιογραφία, τα βιώματα και τη μόρφωσή μου. Έτσι έχει χτιστεί η αισθητική μου». Πριν δύο χρόνια, στην ίδια γκαλερί, τα έργα του Νίκου πουλήθηκαν μέσα σε δύο ημέρες. «Χάρηκα τόσο πολύ που σε είδα, Χριστίνα μου. Αν και είμαι κλεισμένος με τη δουλειά μου, πάντα έχω χρόνο για ένα καφέ. Και μην τολμήσεις να πας να κάνεις αυτά που πάνε και κάνουν οι άλλες στα πρόσωπά τους και γίνονται αγνώριστες! Έχεις καλές γωνίες και αν δεν κάνεις βλακείες θα γεράσεις με στυλ».
The rest is silence
Η ποίηση της Ελεάνας Βραχάλη
Τρία αποσιωπητικά έβαλε για τίτλο του βιβλίου της η Ελεάνα Βραχάλη. «Αυτές οι τρεις τελείες είμαι εγώ, τίποτα συγκεκριμένο, τίποτα οριστικό» μου είπε στην παρουσίαση του Αποσιωπητικά της στο κεντρικό κατάστημα του Ελευθερουδάκη. «Το προλόγισε η Λίνα Νικολακοπούλου, που στα 21 μου με παρότρυνε να δώσω ζωή στα τραγούδια που έγραφα. Περιλαμβάνει ποιήματα που έγραφα από παιδί μέχρι σήμερα, σκέψεις, φωτογραφίες, χειρόγραφα καθώς και όλη τη δισκογραφία... Είναι ίσως το πιο ολοκληρωμένο και ουσιαστικό πράγμα που έχω κάνει από τότε που ξεκίνησα, πριν από μια δεκαετία σχεδόν, ως σήμερα. Είναι γεμάτο μουσική και συναισθήματα - το ανοιχτό εισιτήριο για ένα μαγικό ταξίδι που συνδέει τις αισθήσεις με την ψυχή. Τη συναυλιακή παρουσίαση θα την κάνουμε Φλεβάρη, ελπίζω να τα καταφέρεις να έρθεις και εκεί».
Monte Carlo, Greece
Η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας
Τελειώνοντας από την παρουσίαση, περπάτησα στην οδό Πανεπιστημίου. Κοντοστάθηκα έξω από το κατάμεστο πρώην Zonar's. Πριν καλά καλά σκεφτώ αν ήθελα να ψάξω τραπέζι, με σταμάτησε ο Τέρη Σταματάρης που είχε βγάλει βόλτα τα μακρόστενα daschund σκυλιά του. «Ένα φακελάκι English breakfast τσάι κάνει 5,30 ευρώ! Πάμε στη Μεγάλη Βρετανία για Βloody Μary. Εκεί τουλάχιστον θυμίζει εξωτερικό. Εδώ στην Ελλάδα δεν βάζουμε μυαλό. Σε τύπου γκουρμέ της Κηφισιάς ένα φιλέτο κοτόπουλο κάνει 32 ευρώ, ενώ κάθεσαι σε καρέκλα που κάνει 15. Πού τα 'χουν δει χρυσή μου; Στο Μόντε Κάρλο; Η λέξη πολυτέλεια, πριν καταντήσει ταμπού, είχε ήδη ξεφτιλιστεί αφού μπήκε σαν κοσμητικό επίθετο μέχρι και σε χαρτιά τουαλέτας. Ο κόσμος δεν αναζητάει πια faux χλιδή, όμως πάντα θα αναζητάει ποιότητα» σχολίασε.
σχόλια