Ο Γάλλος πολιτικός και λογοτέχνης Alphonse de Lamartine επισκέφτηκε την Ελλάδα για 17 μέρες το 1832. Και κράτησε ημερολόγιο.
Τώρα, απ' τον Αύγουστο του 1832 έχουν περάσει ούτε λίγο ούτε πολύ 185 χρόνια. Και υποστηρίζω ότι τώρα έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον να μάθουμε πώς είδαν τη χώρα μας τότε, τα μάτια ενός ξένου...
9 Αυγούστου 1832
Στην παραλία υψώνονται δυο-τρία καινούργια σπίτια, βαμμένα με χτυπητά χρώματα, ενώ μερικά καφενεία και ξύλινα μαγαζιά είναι χτισμένα πάνω σε πασσάλους που προχωρούν μέσα στη θάλασσα: αυτά τα πλωτά καφενεία και οι εξέδρες είναι κατειλημμένα από μερικές εκατοντάδες Έλληνες που φορούν τις πιο επιτηδευμένες αλλά και τις πιο βρόμικες φορεσιές· καθισμένοι ή ξαπλωμένοι στα σανίδια ή πάνω στην άμμο σχηματίζουν διάφορες γραφικές ομάδες.
Οι φυσιογνωμίες είναι ωραίες, αλλά θλιμμένες και άγριες· το βάρος της αργίας φαίνεται σε κάθε τους στάση. Η τεμπελιά των Ναπολιτάνων είναι γλυκιά, ήσυχη και εύθυμη: είναι η νωχέλεια της ευτυχίας.
Όμως η τεμπελιά αυτών των Ελλήνων είναι βαριά, δύσθυμη, σκυθρωπή· είναι ένα ελάττωμα που αυτοτιμωρείται...
![*[Ο κήπος] Από τον Πάνο Μιχαήλ](/icache/168/108/2/1390134_35148766_865190397011164_3019939209742909440_o_1.jpg)
"… Η τσιγκουνιά και η ροπή στη δωροδοκία είναι ελαττώματα που δεν τους λείπουν. Πιο εύκολο είναι να κάνεις τον άθλο του Ηρακλή και να φέρεις τον Κέρβερο από τον Άδη, παρά να καταφέρεις έναν Έλληνα να σου ξεπληρώσει το χρέος του.
Το κλίμα και η συνήθεια τον έμαθαν να αγαπά την οκνηρή ζωή της Ανατολής και τίποτα δεν χαροποιεί τον Έλληνα περισσότερο από το να κερδίσει χρήματα χωρίς να δουλέψει."
Καμμιά έκπληξη, λοιπόν, καμμιά απορία, αυτός είναι ο Έλληνας, αυτός θα παραμείνει στους αιώνες. Η τεμπελιά είναι το βασικό, το κύριο, το σημαντικότερο χαρακτηριστικό, χαραγμένο με διαμάντι στην ψυχή μας για πάντα ! Καφέ, ξάπλα και ψιλό κουτσομπολιό - στους αιώνες των αιώνων, αμήν !
Σκεφτείτε λίγο τους πιτσιρικάδες της Αμερικής - τον Ζούκεμπερκ, τον Τζόμπστ, τον Μπέζος, τον Μάσκ, τους 18ρηδες δημιουργούς της Γκούγκλ... νέοι, φωτεινοί, χαρούμενα πρόσωπα, δίψα για δουλειά, για ιδέες, για έρευνα και συγκρίνετέ τους με τους δικούς μας κάγκουρες με την κοιλίτσα και τα μούσια, τα τεμπελόσκυλα που κλαψουρίζουν μαζί με τις μαμάδες τους για την "γενιά των 500 ευρώ".
Κατα τα αλλα "πασατεμπο" καλα τα λες..