Η 24χρονη Άννα Κόκκορη, ψάχνοντας δουλειά στο εξωτερικό, βρέθηκε να δουλεύει σε ένα απομακρυσμένο αγγλικό χωριό, ως εποχιακή αποκλειστική νοσοκόμα μιας δύστροπης ηλικιωμένης με άνοια. Δεν φανταζόταν όμως την εξέλιξη.
ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Κι όμως την πατάμε κάθε χρόνο, επιρρεπείς στην ψευδαίσθηση ότι «φέτος θα τη δούμε αλλιώς και θα ξεκουραστούμε πραγματικά». Ως γνωστόν, «διώξε τη φύση σου κι αυτή θα επιστρέψει καλπάζοντας»…
«Στη γειτονιά με είχαν για γουρλή...»
ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΑ
Την πρώτη μου την γκόμενα τη λέγανε Βαρβάρα...
Ενώ, στην ουσία, τις περισσότερες φορές δεν έχουν τίποτα το σαρκικό, ούτε καν ένα φιλί, οι παιδικοί έρωτες είναι πολύ έντονοι.
Οι ζωές των άλλων
Όπου βλέπω «σκαστούς» από την πόλη, θέλω να μου πουν αν πέτυχε αυτό που είχαν στο μυαλό τους. Και πάντα μου λένε το ίδιο: «ήταν η καλύτερη απόφαση που έχουμε πάρει».
Θυμάμαι τον Κωστή
Γνωριστήκαμε γύρω στο ’90, όταν εγώ σκόρπαγα ακόμα τις νύχτες μου κι αυτός είχε τραβήξει χειρόφρενο στη δική του ασωτεία για λόγους υγείας.
Εγώ, ο ξένος
«Μία φούχτα χώμα να κρατώ και, να σωθώ μ’ εκείνο».
Κέλι Μαρί Τραν: «Δεν θα μπω στο περιθώριο εξαιτίας της διαδικτυακής παρενόχλησης»
Η ηθοποιός του Star Wars διέγραψε τον λογαριασμό της στο Instagram αυτό το καλοκαίρι καθώς έγινε θύμα διαδικτυακής παρενόχλησης. Τώρα μιλά για πρώτη φορά στους New York Times.
Είδα τον τέως κάποτε
Πώς άφησα να περάσει η ευκαιρία για μία «viral» ανάρτηση πολλαπλώς εξωφρενικής σημειολογίας
Γονίδια εναντίον περιβάλλοντος: τι μας μαθαίνουν τα δίδυμα
Η σχέση φύσης και ανατροφής στην ανάπτυξη ενός παιδιού αναλύεται εδώ και αιώνες. Μια από τις πιο παλιές αρθρογράφους των New York Times –και μητέρα διδύμων– εξηγεί, μέσω ερευνών αλλά και από την προσωπική της εμπειρία, πώς λειτουργεί αυτή η σχέση.
Μοναξιές. Ελευθεροτυπία, 1993
Άρθρο που ψηφιοποιείται πρώτη φορά. Από τη (μεγάλη) φάση της ζωής μου, που ρεμπέλευα στην Αθήνα.
Something changed. Από τη Δέσποινα Τριβόλη
Πέρα από τα κλισέ με τα αρμυρίκια και τις διακοπές της κολεκτίβας, το ιδανικό καλοκαίρι δεν είναι παρά μια στιγμή. Τίποτα παραπάνω.
Τα παιδικά μας καλοκαίρια
Τα παιδικά μας καλοκαίρια μάς θυμίζουν ελευθερία. Ίσως στην πιο απόλυτη μορφή που την έχουμε ζήσει. Τα καλοκαίρια των παιδιών μας πρέπει να τους θυμίζουν το ίδιο.
Σκληρός καριόλης για μια νύχτα
Πώς ένα βράδυ ο Τζων Τίκης μού έσωσε τη ζωή.
Πώς έζησα και μεγάλωσα μέσα στο φόβο
Επαναδημοσίευση ενός παλιού άρθρου, δυστυχώς επίκαιρου ξανά
Ήξερα ότι ήθελα να χωρίσω, αλλά δεν ήξερα τον τρόπο
Όταν ξεκινάς μια κοινή ζωή με έναν άλλο άνθρωπο, συνειδητά ή ασυνείδητα δημιουργείς ένα σωρό προσδοκίες
Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο
Παζλ στον αέρα. Κάτι επικίνδυνα κομμάτια χάος. Όμως εσύ.
Ενάντια στην καντάδα
Μιλούν για κρίνα κι έχουν το νου τους στα βυζιά.
Xαβάη - Ζάκυνθος: 5-0
Ένα πρωτόγονο timeline, με κανέναν φίλο και μηδέν likes.
Πεθαίνοντας σα σκυλί
Οι κατοικίδιοι σκύλοι συνήθως πεθαίνουν γαλήνια, χωρίς να υποφέρουν και να πονούν για πολύ. Γιατί να μην ισχύει το ίδιο για τους ανθρώπους;
Η μεταπασχαλινή κατάθλιψη
Με το που γυρίσουμε στην πόλη και στην κανονική ζωή, αυτή που όλοι μας στην πραγματικότητα μισούμε, ο οργανισμός μας βάζει ανάποδα γκάζια
Μίμης ο ψαράς
Έβγαλε το Βαρβάκειο, έβγαλε το Οικονομικό Πανεπιστήμιο αλλά έκανε καριέρα ψαρά στη Βαρβάκειο Αγορά.
Δεν άντεχε να κλειστεί σε γραφείο.
Προτιμούσε να πουλάει ψάρια, να φωνάζει και να καλαμπουρίζει ελεύθερος.
<
>
